Η Πηγή (Σίβα) κι η Ενέργεια Σάκτι), η Ουσία κι ή Ύπαρξη, αποτελούν ένα Χωρίς Όρια Κύκλο Επίγνωσης, που όμως μέσα στην ανθρώπινη περιορισμένη αντίληψη γίνεται ένας Μαγικός Φωτεινός Κύκλος, ο Χώρος της Ύπαρξής μας, μια Μαντάλα. Αυτός ο Κοσμικός Κύκλος, η Κοσμική Μαντάλα έχει πλήρη αντιστοιχία κι ουσιαστικά «ταυτίζεται» με ένα «Ναό», (ένα «Ιερό Χώρο»), και με το Ανθρώπινο Σώμα… Η Αληθινή Μαντάλα, (η άμεσα προσιτή σε εμάς) είναι το Ανθρώπινο Σώμα… μέσα σε αυτό το σώμα υπάρχουν όλα… η Φύση, η Ενέργεια, οι συνειδησιακές καταστάσεις, τα «κέντρα» επίγνωσης, η πραγμάτωση, η Απελευθέρωση… Όπως στο «Εκδηλωμένο Σύμπαν» «Κέντρο» είναι ο «Θεός», όπως σε ένα «Ναό», «Κέντρο» είναι το «Ιερό», έτσι μέσα στο Ανθρώπινο Σώμα, «Κέντρο» είναι το «Βραχμαράντρα», ή «Νιρβάνατσάκρα», το «Σαχασράρα», όπου πραγματοποιείται η «Έξοδος στο Απόλυτο».
Οι άνθρωποι που έχουν μυηθεί στον Ταντρισμό, που έχουν Εμπειρία, που έχουν Βιώσει τις Εσωτερικές Συνειδησιακές Καταστάσεις της Ανθρώπινης Φύσης, μιλούν από Εμπειρία και Γνωρίζουν για «τι» πράγμα μιλούν, και για «τι» πράγμα μιλάμε… Αναγνωρίζουν μέσα στο Ανθρώπινο Σώμα την Υπερβατική Προέλευση της Φύσης τους, αναγνωρίζουν την «Ενέργεια» (που συνιστά την «Ύπαρξή» τους) και τις διάφορες δραστηριότητές της, αναγνωρίζουν σαν Πραγματωμένες Συνειδησιακές Καταστάσεις, αυτά που ονομάζονται στην «παράδοση» «σάκτα» «τσάκρας», «πάντμας», («θεϊκές καταστάσεις», «κύκλοι», «λωτοί»… «κέντρα»)… Έτσι για αυτόν που έχει Εμπειρία, τα «κέντρα» δεν υπάρχουν… υφίστανται μόνον όταν πραγματωθούν σαν ανώτερες συνειδησιακές καταστάσεις… για αυτό η «Παράδοση» μιλά για «αφύπνιση» των «κέντρων»… πριν την «αφύπνιση» δεν υπάρχουν…
Αυτοί που Γνωρίζουν, που Βιώνουν τις Εσωτερικές Συνειδησιακές Καταστάσεις, μπορούν να τις υποδείξουν, να «μιλήσουν» για αυτές…
Στον άνθρωπο που δεν έχει «αφυπνίσει» τα κέντρα συνειδητότητας, η Ενέργεια δραστηριοποιείται και λειτουργεί στις αντίστοιχες περιοχές, αλλά με τρόπο χαώδη.
Η «αφύπνιση» σημαίνει ακριβώς την ορθή δραστηριότητα, την απρόσκοπτη λειτουργία που επιτρέπει την άνοδο στις ανώτερες σφαίρες…
Έτσι η «αφύπνιση του Άτζνα» δεν σημαίνει απλά την λειτουργία στην περιοχή του πρόσθιου εγκεφάλου, όπως στον συνηθισμένο άνθρωπο, αλλά την διαχείριση και την υπέρβαση της διαδικασίας της σκέψης… πριν την «αφύπνιση» δεν υπάρχει «Άτζνα», υπάρχει μόνο λειτουργία στον εγκέφαλο…
Επίσης η «Αφύπνιση του Σαχασράρα» αποτελεί στην πραγματικότητα την βίωση τεσσάρων ανώτερων εσωτερικών συνειδησιακών καταστάσεων, πριν την έξοδό μας στο Απόλυτο, όπου η Ενέργεια που λειτουργεί μέσα μας Ενώνεται με την Πηγή της… Αν δεν υπάρξει βίωση αυτών των καταστάσεων, δεν υπάρχει Σαχασράρα…
Η «Αφύπνιση των «κέντρων» αποτελεί στην πραγματικότητα μια Μύηση, Ένα Έργο, μια Πραγμάτωση, την Επίτευξη της Απόλυτης Ένωσης της Κοσμικής Ενέργειας με την Πηγή της… την Αρχική Ενότητα, την Αρχέγονη Κατάσταση της Μη-διαφοροποίησης, την Κατάσταση Αντβάγυα, της Απόλυτης Μη-δυαδικότητας… την υπέρβαση του κόσμου των φαινομένων, την πλήρη εξάλειψη της δυαδικής εμπειρίας, της «μνήμης» και του χρόνου…
Η Βίωση των Εσωτερικών Συνειδησιακών Καταστάσεων, η «αφύπνιση» των «κέντρων», η Τελική Εμπειρία, της Ένωσης της Κοσμικής Ενέργειας με την Πηγή, δημιουργεί ένα «λεπτό», «θεϊκό» σώμα, που επιβιώνει του θανάτου και με το οποίο «εισερχόμαστε συνειδητά» στους ανώτερους μεταφυσικούς κόσμους.
Το «λεπτό» σώμα είναι ένα «σώμα πραγμάτωσης», κάτι που πρέπει να «δημιουργηθεί εξαρχής». Πως γίνεται αυτό είναι ακριβώς η «ταντρική μύηση» («σάτσακρα σαντάνα»)… Δεν είναι ένα σώμα που υπάρχει δυνητικά σε λανθάνουσα μορφή και μπορεί να δραστηριοποιηθεί, να λειτουργήσει, με τη χρήση κάποιας μεθόδου, οραματισμού, ή άλλης ασκητικής προσπάθειας.
Οι πραγματικά μυημένοι χρησιμοποιούν άμεσες δράσεις για την «Μετατόπιση» της Ενέργειας, για την «αφύπνιση» των κέντρων, και την Τελική Ένωση…
Η Πραγμάτωση δεν είναι αποτέλεσμα διαλογισμού και πρακτικής εξάσκησης, αλλά Κατανόησης και διάλυσης της άγνοιας, της αυταπάτης που κατασκευάζει συνεχώς η σκέψη… είναι «Αληθινή Μετατόπιση» της Ενέργειας, Πίσω, στην Πηγή της.
Υιοθετώντας αυτή την «μυστική φυσιολογία» οι αμαθείς αντιμετωπίζουν δυνητικές ανθρώπινες συνειδησιακές καταστάσεις σαν «αόρατα» υπαρκτά κέντρα που μπορούν έτσι απλά να ενεργοποιήσουν κι αναφέρονται στην αφύπνιση, στην λειτουργία των «κέντρων»… όλα αυτά «θεωρητικά», μέσα στην φαντασία τους… Μιλούν τελείως επιπόλαια για την «σουσούμνα» ή «σάκτιμάργκα», την «κουνταλίνι», την αφύπνισή της και την ανύψωσή της στο σαχασράρα»… χωρίς να έχουν βιώσει τίποτα… αλλιώς, θα μιλούσαν από Εμπειρία, τελείως «διαφορετικά».
Οι αμαθείς χρησιμοποιούν, υποτίθεται, αναπνοή, οραματισμό πάνω στα «κέντρα», εκφώνηση μάντρα… ακόμα και την τελετουργική ερωτική ένωση… όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα σπατάλη χρόνου…
Η «Γλώσσα» του Ταντρισμού είναι μια γλώσσα συμβολική που θέλει να μας ανυψώσει, από το συγκεκριμένο, τα συνηθισμένα πράγματα, στο αφηρημένο και μεταφυσικό. Όταν η Παράδοση μιλά για την Ένωση της Πηγής (Σίβα) με την Ενέργεια (Σάκτι) χρησιμοποιεί ένα βαθύ εσωτερικό ερωτικό συμβολισμό. Κι η Μυστικιστική Ένωση, η Βίωση του Απολύτου περιγράφεται σαν «ιερή πράξη», σαν ερωτική ένωση. Όλα αυτά όμως δεν πρέπει να οδηγούν ούτε σε παρεξηγήσεις ούτε σε αυθαίρετους συσχετισμούς… Τουλάχιστον οι «Οπαδοί του Ορθόδοξου Ταντρισμού» γνωρίζουν ότι πρόκειται για ένα συμβολισμό…
Αν και η τελετουργική ερωτική ένωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί, (από τους «Σαχαζίγυα»), για την πραγμάτωση της Ένωσης, της «Φώτισης», εν τούτοις, είναι μια δύσκολη τεχνική (μαϊθούνα) που δεν πρέπει να ταυτίζεται με την απλή ερωτική πράξη… καθώς υπάρχει πλήρης έκσταση, χωρίς σεξουαλική ολοκλήρωση… Εξάλλου μια τέτοια τελετουργική ένωση μόνο προσωρινά μας φέρνει στην Κατάσταση της Ένωσης, ενώ το ζητούμενο είναι να βιώνουμε συνεχώς Αυτή την Κατάσταση… Η Σταθεροποίηση σε Αυτή την Κατάσταση, καθιστά «άχρηστη» την τεχνική…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου