Υπάρχει Μόνο Συνείδηση, χωρίς χώρο, χρόνο, ιδιότητες. Απέραντη Άδεια Αντίληψη, χωρίς κάποιο περιεχόμενο. Ανοιχτή Αγνή Επίγνωση της Αδειοσύνης. Αυτά τα τρία (Συνείδηση Αντίληψη, Επίγνωση), έτσι όπως περιγράφονται (ή δεν περιγράφονται) μοιάζουν να είναι το ίδιο. Είναι το ίδιο και ταυτόχρονα διαφέρουν στην λειτουργία τους.
Μέσα στην Συνείδηση, (στην Αντίληψη - στην Επίγνωση) αναδύονται όλες οι αντικειμενικές καταστάσεις και οι υποκειμενικές αντιλήψεις. Όλα αυτά είναι δραστηριότητες της Συνείδησης, δεν είναι κάτι διαφορετικό. Έτσι, η Πραγματικότητα είναι Μία: το περιεχόμενο της Συνείδησης (Αντίληψης - Επίγνωσης). Υπάρχει Μόνο Αυτή η Πραγματικότητα. Δεν υπάρχουν δύο πραγματικότητες, η Συνείδηση και η Δημιουργία (ο Κόσμος). Η Συνείδηση είναι ο Κόσμος. Ο Κόσμος είναι η Δραστηριότητα της Συνείδησης.
Όλα είναι Συνείδηση. Το κάθε τι είναι η Συνείδηση που εκδηλώνεται μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες. Έτσι, το Συγκεκριμένο είναι η Συνείδηση. Είναι οι περιορισμοί (Συνειδητότητα), οι προσδιορισμένες καταστάσεις (Επίγνωση).
Εφόσον υπάρχει μόνο Συνείδηση κάθε συνείδηση (που εμφανίζεται σαν ιδιαίτερη συνείδηση) είναι η Συνείδηση που λειτουργεί μέσα από περιορισμούς, μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες. Όλες αυτές οι ιδιαίτερες λειτουργίες, υποκειμενικές αντιλήψεις, ατομικότητα, σκέψη, αισθήσεις, μορφή, είναι δραστηριότητες της Συνείδησης. Είναι «οικεία» και συνεπώς ελέγξιμα και διαχειρίσιμα.
Όταν η Συνείδηση, σαν προσοχή, απορροφιέται σε μια ιδιαίτερη λειτουργία, (ατομικότητα, σκέψη, αίσθηση, εμπειρίες του εξωτερικού υλικού κόσμου) αντιλαμβάνεται μέσα από αυτά. Η Συνείδηση είναι πάντα η Βάση κάθε αντίληψης, κάθε επίγνωσης, αλλά οι ιδιαίτερες «αντιλήψεις» χρωματίζονται ανάλογα με την λειτουργία που χρησιμοποιούμε. Επειδή αυτά είναι δραστηριότητες της Συνείδησης μπορούν να ελεγχθούν, να σταματήσουν οπότε επιστρέφουμε στην Φυσική Αντίληψη.
Όταν η Συνείδηση κατανοεί ότι η μόνη Ορθή Αντίληψη είναι η Φυσική Αντίληψη και όλες οι άλλες ιδιαίτερες αντιλήψεις είναι σχετικές και προσωρινές, δεν υπάρχει πρόβλημα. Μπορεί να χρησιμοποιεί την ιδιαίτερη αντίληψη χωρίς να ξεχνιέται μέσα στις ιδιαίτερες προοπτικές της.
Όταν όμως η Συνείδηση απορροφιέται τελείως, (ταυτίζεται) με την ιδιαίτερη αντίληψη, (ατομικότητα, σκέψη και λοιπά) θεωρεί ότι αυτό είναι η μοναδική πραγματικότητα. Όταν ταυτιζόμαστε με την ατομικότητα αυτόματα λειτουργούμε μέσα από ένα αντιληπτικό κέντρο. Βλέπουμε δυαδικά τον κόσμο απέναντι. Είμαστε ένα υποκείμενο που ζει στον αντικειμενικό κόσμο.
Στην πραγματικότητα ή Συνείδηση (σαν Φυσική Αντίληψη), είναι πάντα η βάση κάθε αντίληψης, αλλά η Φυσική Αντίληψη παραβλέπεται και προβάλλεται η ιδιαίτερη αντίληψη, ή δυαδική αντίληψη. Βλέποντας μέσα από την ατομική νοητικότητα κάποια στιγμή γίνεται αντιληπτό ότι η Πραγματικότητα είναι Μία. Αλλά όσο επιμένουμε να λειτουργούμε μέσα από την ατομική αντίληψη, βιώνουμε την δυαδικότητα.
Η Ορθή Δράση, αν θέλουμε να επανέλθουμε στην Πραγματική Φυσική Αντίληψη, είναι να σταματήσουμε να λειτουργούμε έτσι, να σταματήσουμε την ατομική λειτουργία. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το κάνουν.
Κάποιοι, πεπεισμένοι (από Σοφούς, Ιερά κείμενα, Διδασκάλους, διδασκαλίες) ότι η Πραγματικότητα είναι Μια, υιοθετούν αυτή την αντίληψη και αρνούνται ή αγνοούν την ατομική δραστηριότητα. Στην πραγματικότητα αυτή δεν είναι η Ολοκληρωμένη Ελεύθερη Κατάσταση. Είναι η νοητικότητα που μιμείται την Μη δυαδικότητα της Πραγματικότητας. Είναι μια υπνωτική κατάσταση όπου η ατομικότητα αντιγράφει την Μη δυαδική κατάσταση. Το εγώ πιστεύει ότι είναι η κατάσταση της φώτισης, της Μη δυαδικότητας της Πραγματικότητας. Δεν είναι.
Ή άλλη δράση της ατομικότητας (του εγώ) είναι να προσπαθεί, μέσω της πειθαρχίας, της πνευματικής άσκησης και πρακτικής, να υπερβεί τις κατώτερες λειτουργίες (σκέψη, αισθήσεις, εμπειρίες). Αυτό, εκτός του ότι φανερώνει την δυαδικότητα, μια αντίθεση ανάμεσα σ εμάς και τις λειτουργίες, (που θεωρούμε αντίθετες και εχθρικές), στην πραγματικότητα είναι αδιέξοδο γιατί τονώνει και επεκτείνει διαρκώς το εγώ.
Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στην Συνείδηση που έχει Φυσική Αντίληψη και στην συνείδηση που λειτουργεί μέσα από την ατομικότητα με μια δυαδική αντίληψη; Η Φυσική Συνείδηση αποδέχεται την ατομικότητα σαν μια λειτουργία της, που χρησιμοποιεί. Αλλά δεν αφήνει να την επηρεάσει. Κατανοεί ότι είναι κάτι περιορισμένο και προσωρινό. Η απορροφημένη συνείδηση ταυτίζεται με την λειτουργία της ατομικότητας. Θεωρεί ότι είναι η πραγματική κατάσταση και ότι όσα αντιλαμβάνεται είναι αληθινά. Παραβλέπει το Φυσικό Φόντο πάνω στο οποίο σχεδιάζει την ιδιαιτερότητά της και βλέπει μόνο τους «σχεδιασμούς» της.
Πέρα από το υποκείμενο / Δεύτερη Εσωτερική Θεώρηση
Υπάρχει Μόνο Συνείδηση. Όλα είναι Συνείδηση. Όλα αναδύονται και χάνονται μέσα στη Συνείδηση. Η Συνείδηση Είναι ο Κόσμος. Όλα όσα συμβαίνουν είναι πραγματικά, δεν είναι ψεύτικα. Είναι απλά συνειδησιακά φαινόμενα.
Όταν η Συνείδηση Περιορίζεται στην Ατομικότητα κι όταν λειτουργούμε μέσα από τον περιορισμένο δυαδικό νου, μέσα από την σκέψη, ενώ όσα συμβαίνουν είναι απλά συνειδησιακά φαινόμενα εμείς λανθασμένα πιστεύουμε ότι είναι ανεξάρτητα φαινόμενα. Έτσι οδηγούμαστε στον διαχωρισμό του υποκείμενου από τα αντικείμενα. Οδηγούμαστε με αυτόν τον τρόπο στο Κομμάτιασμα της Ενότητας της Πραγματικότητας και μιλάμε για διαφορετικά πράγματα (Συνείδηση, σκέψη, αισθήσεις, υλικός κόσμος). Και βρισκόμαστε δεμένοι μέσα στη σκέψη, στις αισθήσεις, στο σώμα τα οποία θεωρούμε σαν κάτι ανεξάρτητο από εμάς (την Συνείδηση) με την δική του πραγματικότητα, ενώ είναι απλά λειτουργίες μας. Και αναζητούμε τρόπο να ξεφύγουμε από τα δεσμά, να απελευθερωθούμε.
Δεν κατανοούμε τι συμβαίνει πραγματικά. Ξεκινάμε από μία λανθασμένη αντίληψη και προσπαθούμε να λύσουμε ένα ψευδό-πρόβλημα. Όταν είσαι δεμένος (με τα σχοινιά της αυταπάτης) υπάρχουν πολλοί τρόποι να δράσεις. Μπορείς να σταματήσεις να σκέφτεσαι τα δεσμά, να τα «αγνοήσεις». Έτσι έχεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι ελεύθερος. Ή μπορείς να προσπαθείς, με διάφορους τρόπους να ξεπεράσεις τα δεσμά. Ή μπορείς απλά να λύσεις τα δεσμά. Ο πρώτος κι ο δεύτερος δρόμος είναι νοητική δράση που δεν οδηγεί στην πραγματική απελευθέρωση. Ο τρίτος δρόμος είναι η πραγματική δράση που οδηγεί στην πραγματική απελευθέρωση.
Το εγώ, η νόηση, η σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα, είναι πραγματικά κι είναι περιορισμοί, είναι «δεσμά». Δεν μπορείς να τα αγνοήσεις, να πεις είναι ψεύτικα, δεν με δεσμεύουν. Αυτό είναι θεωρία, ευσεβής πόθος. αλλά δεν οδηγεί στην απελευθέρωση αλλά στον «ύπνο» μέσα στο όνειρο. Πρέπει πραγματικά να λύσεις τα δεσμά. Η απελευθέρωση συμβαίνει αντικειμενικά όχι μέσα στην σκέψη. Πάλι όταν προσπαθείς να ξεπεράσεις κάτι από το οποίο διαχωρίζεσαι λειτουργείς λάθος γιατί πολεμάς στην πραγματικότητα ενάντια στον εαυτό σου. Η Σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα δεν είναι κάτι έξω από εσένα, κάτι εχθρικό. Είναι Εσύ, λειτουργίες σου. Πρέπει λοιπόν να αλλάξεις την θεώρηση των πραγμάτων. Πρέπει να τα δεις όλα μέσα στην Ενότητα της Συνείδησής σου.
Τι είναι πραγματικά η σκέψη, οι αισθήσεις, το σώμα; Είναι Μέσα στην Συνείδηση κι είναι λειτουργίες της Συνείδησης. Όταν Βλέπουμε Αντικειμενικά βλέπουμε ότι όλα αυτά είναι συνειδησιακά φαινόμενα, λειτουργίες της Συνείδησης. Ο δυαδικός νους τα βλέπει σαν κάτι ξεχωριστό από εμάς (την Συνείδηση). Και ο Αντικειμενικός Νους και ο δυαδικός νους βλέπουν τα φαινόμενα αλλά τα βλέπουν διαφορετικά. Ο δυαδικός νους επιδιώκει και διδάσκει την απελευθέρωση από τα «αντικειμενικά» (όπως θεωρεί) δεσμά. Ο Αντικειμενικός Νους μιλά μόνο για την ανάγκη να εγκαταλειφθούν οι εξωτερικές λειτουργίες για να Βιώσουμε το Μέσα. Υπάρχει διαφορετική θεώρηση και διαφορετική δράση. Ο Αντικειμενικός Νους Βιώνει την Ενότητα της Πραγματικότητας (Όλα Είναι Συνείδηση) ενώ ο δυαδικός νους λειτουργεί μέσα στην αντίληψη ενός δυαδικού κόσμου.
Μόνο όταν κατανοούμε την Ενότητα των Πάντων Μέσα στην Συνείδηση έχουμε ορθή αντίληψη των πραγμάτων. Όλα Είναι Συνείδηση. Μέσα στην Συνείδηση εκδηλώνονται σκέψη, αισθήσεις, σώμα. Δεν είναι οντότητες ανεξάρτητες από την Συνείδηση, με την δική τους πραγματικότητα (όπως, λανθασμένα τις βλέπει ο δυαδικός νους). Στην πραγματικότητα όλα αυτά η σκέψη αίσθηση στο σώμα δεν είναι παρά λειτουργίες της Συνείδησης. Μπορούμε να τις ελέγξουμε. Μπορούμε να στραφούμε Έσω και να επανέλθουμε στην Πραγματική μας Κατάσταση, στην Βάση της Συνείδησης (που δημιουργεί τα φαινόμενα).
Ερμηνεία της Εικόνας
Στην εικόνα απεικονίζεται η Συνείδηση με όλες τις Περιοχές της Συνειδητότητας (Επίγνωσης).
Ο Εσωτερικός Κύκλος αντιπροσωπεύει τον «περιορισμό. Είναι η Ατομικότητα που λειτουργεί σαν ένα «κέντρο» αντίληψης και αντιλαμβάνεται δυαδικά (το «περιβάλλον» απέναντι).
Το Τετράγωνο (της Λογικής, της Ορθής Κρίσης) αντιπροσωπεύει την Σταθερότητα, την Ισορροπία, τον Δυναμισμό.
Είναι η «Μη-δυαδική» Συνείδηση (Συνειδητότητα, Επίγνωση) η οποία κατανοεί την Ενότητα της Πραγματικότητας και σαν Ανοιχτή Επίγνωση αγκαλιάζει τα πάντα (χωρίς διαχωρισμούς).
Το Ανοδικό Τρίγωνο αναπαριστάνει την Παγκόσμια Συνείδηση η Οποία «Χάνεται» στην Απεραντοσύνη του Μεγάλου Υποκειμένου, της Κοσμικής (Δημιουργικής) Συνείδησης (της Θείας Εικόνας).
Ο Εσωτερικός Κύκλος είναι το «Όριο» ανάμεσα στην Συνειδητότητα της Δημιουργίας και το Απόλυτο Μυστήριο της Λευκής Συνείδησης, που Είναι Χωρίς Όρια ή Προσδιορισμούς, Χωρίς Χώρο, Χρόνο, Ιδιότητες, η Ανοιχτή Απεραντοσύνη της Θεότητας.
Το Λευκό Φόντο είναι η Συνείδηση που Στηρίζει τα Πάντα.
Όλα Είναι Εδώ κι είναι Πραγματικά, η Απεραντοσύνη της Συνείδησης κι οι Περιορισμοί, η Συνείδηση κι οι Συνειδητότητες (κι η Επίγνωση), η Συνείδηση κι ο Κόσμος, όλα Μέσα στην Ενότητα της Πραγματικότητας.
Πέρα από το υποκείμενο / Η Θρησκειολογική Ανάλυση
Αυτό το κείμενο απευθύνεται στον εγκλωβισμένο στο «υποκείμενο» άνθρωπο... αλλά και σε όλους τους φίλους που μας παρακολουθούν.... Κι οι ερωτήσεις , είναι ρητορικές, χάριν της συζήτησης...
Καταλαβαίνετε, άγνωστε φίλε, ότι, στην συνηθισμένη ζωή, λειτουργείτε και αντιλαμβάνεστε σαν υποκείμενο (ακόμα κι αν βασίζεστε στην δήθεν επιστήμη... που δεν μπόρεσε ακόμα να διατυπώσει μία «γενική θεωρία για τα φαινόμενα του σύμπαντος»...) και προσπαθείτε να εντάξετε μέσα σε αυτή την υποκειμενική σύλληψη την αντικειμενικότητα... Ασφαλώς είναι αδύνατο...
Εμείς δεν μιλάμε, σε όλες αυτές τις δημοσιεύσεις, μέσα στα πλαίσια αυτής της υποκειμενικίστικης θεώρησης.
Σας λέμε ότι πρέπει να βγείτε έξω από το υποκείμενο – καταργώντας τους μηχανισμούς παρέμβασης στην αντίληψη – να απελευθερώσετε την αντίληψή σας... και τότε θα έχετε εμπειρία της «ενότητας των πάντων» .
Δεν μιλάμε για μία υποκειμενική σύλληψη, για μία θεωρία, όπως αυτή του «Εν το Παν», ή για την φιλοσοφία των Ελεατών και δεν ξέρουμε τι άλλο... Μιλάμε για εμπειρία της ενότητας των πάντων. Εμπειρία! (τόσο δύσκολο είναι να γίνει κατανοητό;) ...
Και σας λέμε ακόμα, ότι δεν μπορείτε να μιλάτε για κάτι που δεν γνωρίζετε, που δεν έχετε εμπειρία... Οι διαλογιστικές πρακτικές των ανατολικών, οι πρακτικές προσευχής των ησυχαστών της ορθοδοξίας, κλπ., δεν έκαναν τίποτα περισσότερο από αυτό: να απελευθερώσουν την αντίληψη (από τους περιοριστικούς μηχανισμούς), ώστε να αντιληφθεί την Πραγματικότητα, την Αντικειμενική Πραγματικότητα...
Αυτό είναι Εμπειρία που μπορεί να βιώσει ο κάθε άνθρωπος – προφανώς κι εσείς- ...
Μιλάμε για εμπειρία, για μία επίγνωση ανώτερη από την υποκειμενική αντίληψη της ύπαρξης, για αντικειμενική συνείδηση... Δεν αναμασάμε ηλίθιες θεωρίες της υποκειμενικίστικης αντίληψης (όλα αυτά είναι διανοητικά σκουπίδια)...
Μιλάμε για εμπειρία που μπορείτε να επαληθεύσετε αν θέλετε...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου