Κάτσε εκεί ψηλά
Κι εμείς θα μείνουμε στη γη
Που μερικές φορές είναι τόσο ωραία
Με τα μυστήρια της Νέας Υόρκης της
Κι ακόμα με τα μυστήρια των Παρισίων της
Που αξίζουν όσο κι εκείνο της Αγίας Τριάδος
Με το μικρό κανάλι της του Ουρκ
Το μακρύ τείχος της Κίνας
Τον ποταμό της του Μορλέ
Τις καραμέλες του Καμπρέ
Με τον Ειρηνικό της Ωκεανό
Και τις δύο λίμνες της του Κεραμεικού
Με τα καλά παιδιά της και τα κακά της υποκείμενα
Με όλα τα θαύματα του κόσμου
Που είναι εδώ
Απλώς πάνω στη γη
Στη διάθεση του καθενός
Σκορπισμένα
Όλο έκπληξη και τα ίδια που είναι τόσο θαυμάσια
Και που δεν τολμούν να το παραδεχτούν
Όπως ένα όμορφο γυμνό κορίτσι που δεν τολμά
να δείχνει τα κάλλη του
Με τις φριχτές αθλιότητες του κόσμου
Τις λεγεώνες
Με τους δικούς τους λεγεωνάριους
Με τους δικούς τους βασανιστές
Με τους κυρίαρχους αυτού του κόσμου
Τους κυρίαρχους με τους ιερείς τους και τους προδότες τους
και τους γαλονάδες τους
Με τις εποχές
Με τα χρόνια
Με τα ωραία κορίτσια και τα γέρικα κωθώνια
Με τ’ άχυρα της μιζέριας που σαπίζουν στ’ ατσάλι των κανονιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου