1330 ὁ κακὰ κακὰ τελῶν ἐμὰ τάδ᾽ ἐμὰ πάθεα.
ἔπαισε δ᾽ αὐτόχειρ νιν οὔ-
τις, ἀλλ᾽ ἐγὼ τλάμων.
τί γὰρ ἔδει μ᾽ ὁρᾶν,
1335 ὅτῳ γ᾽ ὁρῶντι μηδὲν ἦν ἰδεῖν γλυκύ;
ΧΟ. ἦν ταῦθ᾽ ὅπωσπερ καὶ σὺ φής.
ΟΙ. τί δῆτ᾽ ἐμοὶ βλεπτὸν ἦν
στερκτόν, ἢ προσήγορον
ἔτ᾽ ἔστ᾽ ἀκούειν ἁδονᾷ, φίλοι;
1340 ἀπάγετ᾽ ἐκτόπιον ὅτι τάχιστά με,
ἀπάγετ᾽, ὦ φίλοι, τὸν μέγ᾽ ὀλέθριον,
1345 τὸν καταρατότατον, ἔτι δὲ καὶ θεοῖς
ἐχθρότατον βροτῶν.
ΧΟ. δείλαιε τοῦ νοῦ τῆς τε συμφορᾶς ἴσον,
ὥς σ᾽ ἠθέλησα μηδαμὰ γνῶναί ποτ᾽ ἄν.
ΟΙ. ὄλοιθ᾽ ὅστις ὅς μ᾽ ἀπ᾽ ἀγρίας πέδας [ἀντ. β]
1350 νομάδ᾽ ἐπιποδίας ἔλαβ᾽ ἀπό τε φόνου
ἔρυτο κἀνέσωσεν, οὐ-
δὲν ἐς χάριν πράσσων.
τότε γὰρ ἂν θανὼν
1355 οὐκ ἦ φίλοισιν οὐδ᾽ ἐμοὶ τοσόνδ᾽ ἄχος.
ΧΟ. θέλοντι κἀμοὶ τοῦτ᾽ ἂν ἦν.
ΟΙ. οὔκουν πατρός γ᾽ ἂν φονεὺς
ἦλθον, οὐδὲ νυμφίος
βροτοῖς ἐκλήθην ὧν ἔφυν ἄπο.
1360 νῦν δ᾽ ἄθεος μέν εἰμ᾽, ἀνοσίων δὲ παῖς,
ὁμογενὴς δ᾽ ἀφ᾽ ὧν αὐτὸς ἔφυν τάλας.
1365 εἰ δέ τι πρεσβύτερον ἔτι κακοῦ κακόν,
τοῦτ᾽ ἔλαχ᾽ Οἰδίπους.
ΧΟ. οὐκ οἶδ᾽ ὅπως σε φῶ βεβουλεῦσθαι καλῶς.
κρείσσων γὰρ ἦσθα μηκέτ᾽ ὢν ἢ ζῶν τυφλός.
ἔπαισε δ᾽ αὐτόχειρ νιν οὔ-
τις, ἀλλ᾽ ἐγὼ τλάμων.
τί γὰρ ἔδει μ᾽ ὁρᾶν,
1335 ὅτῳ γ᾽ ὁρῶντι μηδὲν ἦν ἰδεῖν γλυκύ;
ΧΟ. ἦν ταῦθ᾽ ὅπωσπερ καὶ σὺ φής.
ΟΙ. τί δῆτ᾽ ἐμοὶ βλεπτὸν ἦν
στερκτόν, ἢ προσήγορον
ἔτ᾽ ἔστ᾽ ἀκούειν ἁδονᾷ, φίλοι;
1340 ἀπάγετ᾽ ἐκτόπιον ὅτι τάχιστά με,
ἀπάγετ᾽, ὦ φίλοι, τὸν μέγ᾽ ὀλέθριον,
1345 τὸν καταρατότατον, ἔτι δὲ καὶ θεοῖς
ἐχθρότατον βροτῶν.
ΧΟ. δείλαιε τοῦ νοῦ τῆς τε συμφορᾶς ἴσον,
ὥς σ᾽ ἠθέλησα μηδαμὰ γνῶναί ποτ᾽ ἄν.
ΟΙ. ὄλοιθ᾽ ὅστις ὅς μ᾽ ἀπ᾽ ἀγρίας πέδας [ἀντ. β]
1350 νομάδ᾽ ἐπιποδίας ἔλαβ᾽ ἀπό τε φόνου
ἔρυτο κἀνέσωσεν, οὐ-
δὲν ἐς χάριν πράσσων.
τότε γὰρ ἂν θανὼν
1355 οὐκ ἦ φίλοισιν οὐδ᾽ ἐμοὶ τοσόνδ᾽ ἄχος.
ΧΟ. θέλοντι κἀμοὶ τοῦτ᾽ ἂν ἦν.
ΟΙ. οὔκουν πατρός γ᾽ ἂν φονεὺς
ἦλθον, οὐδὲ νυμφίος
βροτοῖς ἐκλήθην ὧν ἔφυν ἄπο.
1360 νῦν δ᾽ ἄθεος μέν εἰμ᾽, ἀνοσίων δὲ παῖς,
ὁμογενὴς δ᾽ ἀφ᾽ ὧν αὐτὸς ἔφυν τάλας.
1365 εἰ δέ τι πρεσβύτερον ἔτι κακοῦ κακόν,
τοῦτ᾽ ἔλαχ᾽ Οἰδίπους.
ΧΟ. οὐκ οἶδ᾽ ὅπως σε φῶ βεβουλεῦσθαι καλῶς.
κρείσσων γὰρ ἦσθα μηκέτ᾽ ὢν ἢ ζῶν τυφλός.
***
ΟΙΔ. Ο Απόλλων ήταν, [στρ. β]ο Απόλλων, φίλοι,
αυτός ετοίμασε
1330 τις τελετές του πάθους μου·
κι εγώ μοναδικός τελετουργός
μονάχος μου λειτούργησα τη συμφορά μου.
Τί να την κάνω πια την όραση;
Των ορατών ο πόθος με πικραίνει.
ΧΟΡ. Καλά το λες;
ΟΙΔ. Τί να δω και τί ν᾽ αγαπήσω;
Ποιός ήταν, φίλοι μου, παρήγορος
θα χάιδευε τ᾽ αυτιά μου;
1340 σηκώστε με, πετάξτε με
από τη χώρα διώξτε με·
διώξτε τον όλεθρο, το χαλασμό,
τον τρισκατάρατο, τον μισημένο των θεών.
ΧΟΡ. Η τύχη σου κι η σκέψη σου σκοτίστηκαν.
Μακάρι να μη σ᾽ είχα ποτέ μου γνωρίσει.
ΟΙΔ. Την κατάρα μου να ᾽χει [αντ. β]
εκείνος που λευτέρωσε
1350 στα σφυρά τα δεσμά μου,
στου Κιθαιρώνα τις κορφές.
Εκείνος που με γλίτωσε
κι από φόνο μ᾽ έσωσε
και μου ᾽κανε τη χάρη χάρο.
Αν τότε πέθαινα
δε θα ᾽σπερνα τη συμφορά παντού.
ΧΟΡ. Μακάρι να γινόταν έτσι.
ΟΙΔ. Δε θα γινόμουν του πατέρα μου φονιάς
ούτε στα χείλη των ανθρώπων μύθος
πως με τη μάνα μου κοιμήθηκα.
1360 Τώρα χωρίς θεό,
παιδί γονιών καταραμένων,
ομόκλινος με τη μητέρα μου,
τρισάθλιος,
απ᾽ όλα τα δεινά δεινότερος,
ιδού ποιόν κλήρο τράβηξεν
η μοίρα στον Οιδίποδα.
ΧΟΡ. Αν έπραξες καλά, δεν ξέρω να το πω.
Καλύτερα να πέθαινες, παρά να ζεις τυφλός.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου