Και μία από τις πιο βαθιές εμπειρίες αυτής της επανένωσης συμβαίνει ανάμεσα σε μια γυναίκα και σε έναν άνδρα στο σεξ. Το σεξ είναι η πρώτη εμπειρία της επανένωσης.
Αυτός που καταλαβαίνει αυτή την εμπειρία της συνάντησης ως δίψα για αγάπη, ως την επιθυμία για επανένωση με την ίδια τη ζωή, με την ίδια την ύπαρξη, μπορεί σύντομα να επιτύχει και μια άλλη εμπειρία.
Ένας μεσολαβητής, ένας πνεύμα ένας αναζητητής, ένας μυστικιστής, ένας διαφωτισμένος, όλοι τους ενώνονται - και ένας άνδρας και μια γυναίκα που προσχωρούν στο σεξ επίσης ενώνονται. Στη σεξουαλική επαφή δυο άτομα ενώνονται, ένα άτομο ενώνεται με ένα άλλο και γίνονται ένα. Στη διαφώτιση, ένα άτομο ενώνεται με το όλον και γίνεται ένα με αυτό.
Η σεξουαλική επαφή είναι μια συνάντηση δύο ατόμων η διαφώτιση είναι μια συνάντηση ανάμεσα σε ένα άτομο και στο άπειρο όλον. Φυσικά μια συνάντηση ανάμεσα σε δύο άτομα μπορεί να είναι μόνο στιγμιαία, αλλά η συνάντηση ενός ατόμου με το όλον είναι για πάντα.
Δύο άτομα είναι πεπερασμένα όντα, επομένως η ένωσή τους δεν μπορεί να είναι άπειρη, δεν μπορεί να είναι για πάντα. Και αυτός είναι ο πόνος, αυτή είναι η δυστυχία όλου του γάμου, όλης της αγάπης - ότι δεν μπορούμε να ενωθούμε με το άτομο για πάντα. Ενωνόμαστε για μια στιγμή αλλά και πάλι απομακρυνόμαστε· μπαίνει το κενό.
Δυο άτομα δεν μπορούν να συναντηθούν στο επίπεδο του «για πάντα». Οι εραστές μπορούν να συγχωνευτούν μόνο στιγμιαία· επειδή το άτομο είναι περιορισμένο, η συγχώνευση των ατόμων θα είναι επίσης περιορισμένη. Η αιώνια συγχώνευση μπορεί είναι μόνο με το θείο, με ολόκληρη την ύπαρξη.
Εκείνοι που φτάνουν στα βάθη του σεξ αισθάνονται ότι αν η συγχώνευση της μιας στιγμής μπορεί να μας δώσει τέτοια ευδαιμονία, αυτό που μπορεί να γίνει με την αιώνια συγχώνευση είναι ανυπολόγιστο. Αν η συγχώνευση μιας στιγμής φέρνει μια τόσο εκπληκτική εμπειρία, ποιά, και πόσο πιο εκπληκτική θα είναι η εμπειρία της συγχώνευσης με το αιώνιο!
Είναι σαν να κάθεστε μπροστά σε ένα αναμμένο κερί και να προσπαθείτε να φανταστείτε πόσα κεριά ισούνται με το φως του ήλιου. Μοιάζει αδύνατον να προσπαθείτε να συγκρίνετε αυτά τα δύο. Το φως ενός και μόνο κεριού είναι ένα τόσο μικροσκοπικό πράγμα και ο ήλιος τόσο τεράστιος.
Το σεξ είναι μια συγχώνευση δύο μικροσκοπικών ατόμων, πολύ στιγμιαία. Η υπερενσυναίσθηση, είναι η συγχώνευση μιας σταγόνας νερού με τον ωκεανό του απεριόριστου συνόλου. Δεν υπάρχει τρόπος να τα συγκρίνουμε. Δεν υπάρχει καμιά μονάδα, ώστε να μετρήσουμε το μέγεθος αυτής της ένωσης με το όλον.
Όταν λοιπόν αυτό έχει επιτευχθεί... τότε ποιό σεξ, ποιά συνουσία, ποιά επιθυμία; Όταν έχει επιτευχθεί αυτό το άπειρο, ποιός θα σκεφτεί να εξασφαλίσει μια στιγμιαία ευχαρίστηση; Σ’ αυτό το στάδιο, αυτή η ευχαρίστηση μοιάζει με βάσανο, αυτή η ευχαρίστηση μοιάζει με τρέλα. Από εδώ, αυτή η ευχαρίστηση μοιάζει με σπατάλη ενέργειας. Και η αγαμία προκύπτει αυθόρμητα σε ένα άτομο που έχει κατορθώσει κάτι τέτοιο.
Όμως υπάρχει μια γέφυρα, ένα ταξίδι ανάμεσα στο σεξ και στην υπερενσυναίσθηση. Η υπερενσυναίσθηση είναι το τελευταίο σκαλοπάτι, ψηλά στον ουρανό, της ίδιας σκάλας το πρώτο σκαλοπάτι της οποίας είναι το σεξ. Εκείνοι που στρέφονται ενάντια στο πρώτο σκαλοπάτι της σκάλας δεν προχωρούν ποτέ. Εκείνοι που αρνούνται το πρώτο σκαλοπάτι της σκάλας δεν μπορούν να ανέβουν ποτέ στο δεύτερο.
Είναι απαραίτητο να πατήσετε σε αυτό το πρώτο σκαλοπάτι με συναίσθηση, κατανόηση, και επίγνωση. Όχι με τέτοιον τρόπο ώστε να παραμείνετε κολλημένοι στο πρώτο σκαλοπάτι, αλλά έτσι ώστε τοποθετώντας τα πόδια σας επάνω του να μπορείτε να το περάσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου