ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΣΟΦΟΚΛΗΣ - Ἠλέκτρα (1-22)

ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ

Ὦ τοῦ στρατηγήσαντος ἐν Τροίᾳ ποτὲ
Ἀγαμέμνονος παῖ, νῦν ἐκεῖν᾽ ἔξεστί σοι
παρόντι λεύσσειν, ὧν πρόθυμος ἦσθ᾽ ἀεί.
τὸ γὰρ παλαιὸν Ἄργος οὑπόθεις τόδε,
5 τῆς οἰστροπλῆγος ἄλσος Ἰνάχου κόρης·
αὕτη δ᾽, Ὀρέστα, τοῦ λυκοκτόνου θεοῦ
ἀγορὰ Λύκειος· οὑξ ἀριστερᾶς δ᾽ ὅδε
Ἥρας ὁ κλεινὸς ναός· οἷ δ᾽ ἱκάνομεν,
φάσκειν Μυκήνας τὰς πολυχρύσους ὁρᾶν,
10 πολύφθορόν τε δῶμα Πελοπιδῶν τόδε,
ὅθεν σε πατρὸς ἐκ φόνων ἐγώ ποτε
πρὸς σῆς ὁμαίμου καὶ κασιγνήτης λαβὼν
ἤνεγκα κἀξέσωσα κἀξεθρεψάμην
τοσόνδ᾽ ἐς ἥβης, πατρὶ τιμωρὸν φόνου.
15 νῦν οὖν, Ὀρέστα καὶ σὺ φίλτατε ξένων
Πυλάδη, τί χρὴ δρᾶν ἐν τάχει βουλευτέον·
ὡς ἡμὶν ἤδη λαμπρὸν ἡλίου σέλας
ἑῷα κινεῖ φθέγματ᾽ ὀρνίθων σαφῆ
μέλαινά τ᾽ ἄστρων ἐκλέλοιπεν εὐφρόνη.
20 πρὶν οὖν τιν᾽ ἀνδρῶν ἐξοδοιπορεῖν στέγης,
ξυνάπτετον λόγοισιν· ὡς ἐνταῦθ᾽ ἐμὲν
ἵν᾽ οὐκέτ᾽ ὀκνεῖν καιρός, ἀλλ᾽ ἔργων ἀκμή.

***

ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
Ω εκείνου που εστρατήγησε στην Τροία,
του Αγαμέμνονα γιε, τώρα όλα εκείνα
που ελαχταρούσες πάντα, εμπρός σου βλέπεις·
νά το Άργος το παλιό, που όλο ποθούσες,
το άλσος της δύστυχης κόρης του Ινάχου,
κι αυτή ᾽ναι του Θεού τού λυκοκτόνου,
Ορέστη, η αγορά· κι αριστερά μας
νά ο ξακουστός ναός της Ήρας· νά την
που φτάσαμε η πολύχρυση η Μυκήνα,
10 κι αυτό — το αιματοράντιστο παλάτι
των Ατρειδών· απ᾽ όπου, όταν εσφάζαν
τον πατέρα σου μέσα, εγώ σε πήρα
από της αυταδέρφης σου τα χέρια
και σ᾽ έσωσα και σ᾽ έθρεψα μεγάλο,
για να γενείς μια μέρα εκδικητής του.
Τώρα λοιπόν, Ορέστη, και συ απ᾽ όλους
πιο ακριβέ μας, Πυλάδη, πρέπει αμέσως
το τί έχομε να κάμομε να δούμε·
γιατί έσβησαν της μαύρης νύχτας τ᾽ άστρα
και το λαμπρό το φως ξυπνάει του ήλιου
των πουλιών —άκου— τ᾽ αυγινά τραγούδια·
20πρι λοιπόν βγει κανείς απ᾽ το παλάτι,
πάρετε απόφαση, γιατί όπου στέκει
το πράμα, δε σηκώνει αργοπορίες,
μα ο καιρός σπρώχνει στη δουλειά να μπούμε.