Η Δύναμη Μιας Μικρής Φράσης

Πολλές φορές, βιώνουμε έντονες περιόδους στρες και αγωνίας για το παρόν και το μέλλον μας. Άλλες φορές πάλι ενθουσιαζόμαστε, πετάμε στον έβδομο ουρανό. Η εναλλαγή των καταστάσεων και των συναισθημάτων που νιώθουμε είναι λογική αφού τίποτα δεν ακολουθεί γραμμική πορεία. Όλα στην ζωή αλλάζουν, αλλά το παν είναι να είμαστε εμείς σε θέση να τα αντιμετωπίζουμε! Για να γίνει αυτό, πρέπει να βρισκόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο στο κέντρο μας, συνειδητοποιώντας την προσωρινότητα των καταστάσεων – θετικών ή αρνητικών, αλλά και των υλικών αγαθών.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα διδακτική ιστορία, διηγείται στα γραπτά του ένας ποιητής Σούφι, από την Περσία ο Αττάρ από τη Νισαπούρ. Κάποτε, στα βάθη του χρόνου, ζούσε ένας βασιλιάς σπουδαίος, ο οποίος ερχόταν συχνά αντιμέτωπος με συναισθηματικές εξάρσεις, με συναισθήματα ενθουσιασμού ή βαθιάς απογοήτευσης. Σύμφωνα με τον μύθο, κάποτε –εξουθενωμένος από την αστάθεια που του προκαλούσαν τα συναισθήματα αυτά- κάλεσε όλους τους σοφούς του βασιλείου του και τους ρώτησε αν υπάρχει τάχα κάποια προσευχή ή φράση που να αποτελεί πολύτιμο στήριγμα σε κάθε περίσταση, σε κάθε τόπο και κάθε εποχή, στη λύπη ή τη χαρά, στην νίκη και την ήττα.

Οι σοφοί άντρες σάστισαν με το αίτημα του βασιλιά και λίγο καιρό αργότερα ένας γέρος σοφός χτύπησε την πύλη του παλατιού, ζητώντας να δει τον βασιλιά για να του δώσει ένα πολύτιμο δώρο. Έφτιαξε γι’ αυτόν ένα δαχτυλίδι- φυλακτό, που θα λειτουργούσε ως πυξίδα όταν ο βασιλιάς χανόταν στα έντονα συναισθήματα.

«Πώς λειτουργεί;», ρώτησε ο βασιλιάς.

«Καλέ μου βασιλιά», είπε ο σοφός, « το δαχτυλίδι αυτό θα το έχεις πάντα μαζί σου, στην έντονη χαρά, στον φόβο και την απόγνωση. Όταν βρεθείς σε μεγάλη δυσκολία, το δαχτυλίδι αυτό θα σου δείξει τον δρόμο». Αφού είπε αυτά ο σοφός, έφυγε από το παλάτι. Λίγη ώρα αργότερα, κήρυκες έφτασαν στον βασιλιά για να του αναγγείλουν ότι το βασίλειό του δέχεται σφοδρή επίθεση και τα τείχη ήταν περικυκλωμένα από τον εχθρό. Οι πιο δυνατοί πολεμιστές μαζί με τον βασιλιά ρίχτηκαν στη μάχη, όμως ο αγώνας φαινόταν άνισος και η ήττα προδιαγεγραμμένη. Την ώρα που ο βασιλιάς έχασε το κουράγιο του και αποφάσισε να παραδοθεί, η λάμψη του δαχτυλιδιού του τράβηξε την προσοχή.

Πάνω στο δαχτυλίδι, λαμπύριζε τώρα, κάτω από τον ήλιο, μια φράση από τέσσερις λέξεις, κάτι που νωρίτερα δεν είχε διακρίνει: «Κι αυτό θα περάσει».

Ξαφνικά, ο βασιλιάς απέκτησε κουράγιο και ελπίδα, γέμισε ενέργεια και πολέμησε με σθένος. Οι στρατιώτες του, βλέποντας το θάρρος και την αυταπάρνηση του, πολέμησαν με όλη τους τη δύναμη και πολύ σύντομα το κλίμα άλλαξε υπέρ τους και νίκησαν στη μάχη! Ο Βασιλιάς, γύρισε με τους άντρες του στην πόλη, όπου διοργανώθηκε μεγάλη γιορτή. Η χαρά κι ο ενθουσιασμός του ήταν άνευ προηγουμένου… Άρχισε να κομπάζει για την ανδρεία του και για τη δύναμή του και ξαφνικά το δαχτυλίδι άρχισε πάλι να λάμπει και ο Βασιλιάς διάβασε ξανά τη φράση «Κι αυτό θα περάσει». Αυτές οι τέσσερις λέξεις, ταρακούνησαν και πάλι τον Βασιλιά και τον γείωσαν. Τον οδήγησαν να βρει πάλι το κέντρο του και να ανακτήσει την πνευματική διαύγεια που ήταν απαραίτητη να έχει.

Η φράση αυτή μπορεί να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο για όλους εμάς. Μας φέρνει στο νου φυσικά τον Ηράκλειτο και τη φράση «πάντα ρει» που υπογράμμισε την προσωρινότητα. Όλα περνούν, όλα αλλάζουν. Είναι φυσικό και ανθρώπινο να παρασυρόμαστε από τα συναισθήματά μας και κανείς δεν θα συμβούλευε να τα νεκρώσουμε ή να τα καταστείλουμε για να βρεθούμε στο κέντρο μας. Αυτό που μπορούμε όμως να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να έχουμε συνείδηση αυτών, να παρατηρούμε αυτά που νιώθουμε και το πώς αυτά επηρεάζουν τη σκέψη και το σώμα μας. Η συνειδητοποίηση της προσωρινότητας θα μας κάνει να ζούμε πιο εύκολα και να βλέπουμε πάντα φως, στην άκρη όποιου τούνελ νιώθουμε να έχουμε βρεθεί!