Αλλά τις ανάγκες του διαλόγου υπηρετούν και κάποια άλλα στοιχεία της πρότασης: οι αντωνυμίες. Αντωνυμίες είναι τα μέρη του λόγου που «στέκονται» στη θέση ονομάτων (αυτό σημαίνει και η λέξη αντωνυμία: 'αντί για όνομα').
Ο Γιάννης ήταν κουρασμένος και τον πήγα στο σπίτι του.
Οι αντωνυμίες, όπως το τον στην πρόταση αυτή (ονομάζεται προσωπική επαναληπτική αντωνυμία), χρειάζονται για την οικονομία της επικοινωνίας. Η δεύτερη εμφάνιση του ονόματος δεν γίνεται με την επανάληψή του αλλά με την εμφάνιση μιας επαναληπτικής αντωνυμίας στη θέση του. Έτσι υπάρχουν προσωπικές αντωνυμίες (εγώ, εσύ), δεικτικές αντωνυμίες (αυτός, -ή, -ό· εκείνος, -η, -ο· το τον της πρότασης που δώσαμε πιο πάνω είναι μια «συντομευμένη» μορφή της δεικτικής αντωνυμίας αυτός, που χρησιμοποιείται ως προσωπική αντωνυμία), αναφορικές αντωνυμίες (ο οποίος, η οποία, το οποίο), αόριστες αντωνυμίες (όποιος, -α, -ο), ερωτηματικές αντωνυμίες (ποιος, -α, -ο· τί), κτητικές αντωνυμίες (δικός, -ή, -ό μου, σου, του).
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου