ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ - Εἰρήνη (459-485)

ΧΟ. ὢ εἶα [στρ.]
460 ΕΡ. εἶα μάλα.
ΧΟ. ὢ εἶα.
ΕΡ. εἶα ἔτι μάλα.
ΧΟ. ὢ εἶα, ὢ εἶα.
ΤΡ. ἀλλ᾽ οὐχ ἕλκουσ᾽ ἅνδρες ὁμοίως.
465 οὐ ξυλλήψεσθ᾽; οἷ᾽ ὀγκύλλεσθ᾽·
οἰμώξεσθ᾽, οἱ Βοιωτοί.
ΕΡ. εἶά νυν.
ΤΡ. εἶα ὤ.
ΧΟ. ‹ἀλλ᾽› ἄγετε ξυνανέλκετε καὶ σφώ.
470 ΤΡ. οὔκουν ἕλκω κἀξαρτῶμαι
κἀπεμπίπτω καὶ σπουδάζω;
ΧΟ. πῶς οὖν οὐ χωρεῖ τοὔργον;

ΤΡ. ὦ Λάμαχ᾽, ἀδικεῖς ἐμποδὼν καθήμενος.
οὐδὲν δεόμεθ᾽, ὦνθρωπε, τῆς σῆς μορμόνος.
475 οὐδ᾽ οἵδε γ᾽ εἷλκον οὐδὲν Ἁργεῖοι πάλαι
ἀλλ᾽ ἢ κατεγέλων τῶν ταλαιπωρουμένων,
καὶ ταῦτα διχόθεν μισθοφοροῦντες ἄλφιτα.
ΕΡ. ἀλλ᾽ οἱ Λάκωνες, ὦγάθ᾽, ἕλκουσ᾽ ἀνδρικῶς.
ΤΡ. ἆρ᾽ οἶσθ᾽ ὅσοι γ᾽ αὐτῶν ἔχονται τοῦ ξύλου,
480 μόνοι προθυμοῦντ᾽· ἀλλ᾽ ὁ χαλκεὺς οὐκ ἐᾷ.
ΕΡ. οὐδ᾽ οἱ Μεγαρῆς δρῶσ᾽ οὐδέν· ἕλκουσιν δ᾽ ὅμως
γλισχρότατα σαρκάζοντες ὥσπερ κυνίδια—
ΤΡ. ὑπὸ τοῦ γε λιμοῦ νὴ Δί᾽ ἐξολωλότες.
ΕΡ. οὐδὲν ποιοῦμεν, ὦνδρες. ἀλλ᾽ ὁμοθυμαδὸν
485 ἅπασιν ἡμῖν αὖθις ἀντιληπτέον.

***
Στο αναμεταξύ τα μέλη του Χορού έχουν βγάλει τις πέτρες της σπηλιάς και ρίξει στο βάθος της τα σκοινιά.
ΧΟΡ. Ίσα!
460 ΕΡΜ. Ίσα, μπρος!
ΧΟΡ. Ίσα!
ΕΡΜ. Ίσα γερά!
ΧΟΡ. Ίσα, ίσα!
ΤΡΥ. Δεν τραβούν όμως όλοι το ίδιο.
Τον καμπόσο μάς κάνετε, βρε; Δε θα δώσετε χέρι;
Ε Βοιωτοί, θα σας τσούξει.
ΕΡΜ. Ίσα λοιπόν!
ΤΡΥ. Ίσα, μπρος!
ΚΟΡ. Μα βοηθάτε μας κι εσείς οι δυο, τραβάτε.
470 ΤΡΥ. Δε με βλέπεις που αγαντάρω και τραβάω
και παλεύω και πασκίζω;
ΚΟΡ. Και πώς τότες η δουλειά δεν προχωρεί;

ΤΡΥ., σε έναν με φανταχτερό φτερό στο κεφάλι, που τραβάει απρόθυμα.
Κακό είν᾽ αυτό, βρε Λάμαχε, που κάνεις·
μπαίνεις μες στα ποδάρια μας· αυτό σου
το σκιάχτρο δε μας χρειάζεται, άνθρωπέ μου.
Αλλά κι οι Αργείοι, τόση ώρα, δεν τραβούσαν,
κορόιδευαν εκείνους που μοχθούσαν
κι ας παίρναν κι απ᾽ τα δυο τα μέρη αλεύρι.
ΕΡΜ. Μα οι Λάκωνες τραβούνε, φίλε, αντρίκεια.
ΤΡΥ. Ζήλο έχουν μόνο κείνοι που απ᾽ το ξύλο
480 κρατιούνται· μα ο χαλκιάς δεν τους αφήνει.
ΕΡΜ. Κι οι Μεγαρίτες; Τίποτα· κι ας σέρνουν
σκληρά, σκυλάκια, λες, που κρέας ξεσκίζουν…
ΤΡΥ. Ναι, μα το Δία, λυσσάξανε απ᾽ την πείνα.
ΕΡΜ. Τίποτα, παλικάρια, ως τώρα· πάλι
όλοι μαζί με μια καρδιά ας βαλθούμε.