ΥΒΡΙΣ: Αν οι Ελληνες παρέμεναν Ελληνες

Αν οι Ελληνες παρέμεναν Ελληνες και δεν γίνονταν Ραγιάδες
Στην αρχαιότητα οι Έλληνες Φιλόσοφοι, αποφάσισαν να κατανοήσουν το κοσμικό θαύμα, με την νόηση. Από αυτούς θεωρούμε ότι για πρώτη φορά στην Ιστορία πρόβαλε η απαίτηση να εξηγήσει ο άνθρωπος τον κόσμο και να συσχετίσει τη ζωή του με το λογικό. Στον θριαμβευτικό δρόμο που ακολούθησε η φιλοσοφία των Ελλήνων φιλοσόφων, πέρασε πολλούς σταθμούς, διήλθε από πολλές φάσεις και για περισσότερο από μία χιλιετία αυτός ο θαυμάσιος άνθρωπος, αντλώντας από την πλούσια φύση του, παρουσίασε πλήθος συστημάτων, επιτευγμάτων και λύσεων σε πλείστα όσα ζητήματα και προβλήματα αντίστοιχα.

Οι αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, έφεραν την χαραυγή στην φιλοσοφία, που σήμερα γνωρίζουμε, διότι παρόλο που και άλλοι λαοί είχαν ωφέλιμες γνώσεις – αντιλήψεις, αυτές παρέμειναν διάσπαρτες και προσκολλημένες στην τέχνη που εξυπηρετούσε τις ανάγκες της καθημερινής ζωής. Οι έμποροι ήξεραν να λογαριάζουν και οι χτίστες και οι ξυλουργοί να χαράζουν τετράγωνα και κύκλους. Όμως δεν κατάφεραν να «διαχωρίσουν» τους αριθμούς – σχήματα από τα αντικείμενα και να τα μελετήσουν ξεχωριστά. Η κοσμοθεωρία τους δούλευε μέσα από την φαντασία και τον πόθο παραμένοντας ως το τέλος μυθική – θρησκευτική και μέσα από την ποίησή τους φανταστική και συμβολική.

Στην Ελλάδα πρώτη φορά γνωρίζουμε ό,τι «ξαστέρωσε» ο νους κάποιων ανθρώπων, των φιλοσόφων.

Περί τον 6ο ή 7ο π.κ.ε. αιώνα στις πόλεις της Ιωνίας, με την πλούσια και τολμηρή αστική τάξη, κάποιοι άνθρωποι απεγκλωβίζονται από τις μυθικές κοσμοθεωρίες και αναζητούν για πρώτη φορά να εξηγήσουν τα φαινόμενα λογικά και βάσει των φυσικών αιτίων. Θέλει ο Ελληνας Φιλόσοφος να εξηγήσει το “είναι” και το “γίγνεσθαι”. Να βρει μια “αρχή” την πρώτη ουσία, που με την αλλαγή της έκανε να γεννηθούν όσα βλέπουμε στον κόσμιο.

Την αρχή έκαναν οι Ιωνικές πόλεις της Μ. Ασίας, αρχής γενομένης από τη Μίλητο, τη μητρόπολη με τις πολυάριθμες αποικίες και με την πλατιά επικοινωνία στην οποία έζησαν οι πρώτοι φιλόσοφοι, ο Θαλής, ο Αναξίμανδρος, ο Αναξιμένης και ακολουθεί η Έφεσος με τον Ηράκλειτο και πολλές άλλες. Φυσικά υπήρχαν και φιλόσοφοι πριν από τον Θαλή, αλλά εμείς σήμερα δεν τους γνωρίζουμε, εδώ δεν γνωρίζουμε τον Ηράκλειτο καλά – καλά. Γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλο τον κόσμο των ελληνικών αποικιών, στις Θρακικές πόλεις, στα Άβδηρα με τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο και στην Μεγάλη Ελλάδα με πολλές φιλοσοφικές Σχολές (Πυθαγόρειοι, Ελεάτες, Εμπεδοκλής).

Μέσα στη ζύμωση αυτή, στην Ιωνία γεννιέται η έννοια και η λέξη φιλοσοφία για να φανερώσει την ορμή του Ίωνα ανθρώπου να ψάξει για να μάθει, να υψωθεί ως προσωπικότητα και να συμπλεύσει με την φύση. Στον Όμηρο και στον Ησίοδο βρίσκουμε τον σοφό και την σοφία, στοιχεία που καθορίζουν την ικανότητα στο επάγγελμα. Ο καλός τεχνίτης και ο ικανός ναυτικός είναι σοφοί. Το ίδιο και αυτός που καταλαβαίνει τους νόμους και ξέρει να κυβερνά, δηλαδή ο σοφός και σοφιστής (οι επτά σοφοί).

Την λέξη φιλοσοφία την συναντούμε πρώτη φορά σε απόσπασμα του Ηράκλειτου. Συγκεκριμένα αναφέρει ότι πρέπει να γνωρίζουν πολλά οι φιλόσοφοι / “χρή γάρ εύ μάλα πολλών ίστορας φιλόσοφους άνδρας είναι”. Στον Ηρόδοτο και στο Θουκυδίδη σημαίνει την αγάπη για σοφία που χαρακτηρίζει τον Έλληνα, με συμπληρωματική έννοια να ζητάει κανείς την γνώση για την γνώση χωρίς κάποια πρακτική ωφέλεια.

Στον Ηρόδοτο ο Κροίσος λέει στον Σόλωνα “ως φιλοσοφέων γήν πολλήν θεωρίης είνεκεν επελήλυθας”: Ξένε, άκουσα πως από αγάπη για την επιστήμη (φιλοσοφέων) έκανες πολλά ταξίδια για να παρατηρήσεις και να μελετήσεις (θεωρίης είνεκεν). Έτσι ορίζεται και η πρώτη γενική έννοια της φιλοσοφίας – θεωρία, θεωρητική ανάγκη. Σε τεχνικό όρο για μια ορισμένη πνευματική ασχολία υψώθηκε αργότερα στη σωκρατική σχολή.

Η καινούργια αντίληψη του κόσμου και της ζωής, η αμυθολόγητη κοσμοερμηνεία, γεννήθηκε από τις νέες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες. Οι Ίωνες φιλόσοφοι από την κοινωνική τους θέση είναι δημοκρατικοί και νοιώθουν ως αποστολή τους να καταρρίψουν τις καταχνιές των μύθων και προσπαθούν να εξηγήσουν το κοσμικό πρόβλημα, να βρουν την αρχή και την ουσία του κόσμου με την λογική και μέσα από την νατουραλιστική αντίληψη τους να φωτίσουν το λαό και να τον κάνουν να πάρει ο ίδιος στα χέρια την τύχη του.

Είναι κοινωνικοί παράγοντες που πήραν μέρος στην πολιτική ζωή του καιρού τους και το έργο τους το νιώθουν σαν λειτούργημα για την πολιτεία. Ο αρχαίος Έλληνας αγαπούσε τη ζωή, ζούσε στην φύση και διαμέσου της ανάδειξης του δήμου και της αισιόδοξης αντίληψης, στρέφεται προς στα εγκόσμια αγαθά όπως η ευδαιμονία που βρίσκεται στη γαλήνη και την ευχάριστη διάθεση, την “ευθυμία”. Χαρακτηριστικά όπως η ουσιαστική δημοκρατία, ο ορθολογισμός και η αγάπη για την ουσιώδη επίγεια ζωή αποτελούν βασικά στοιχεία του γνήσιου Ελληνικού Πνεύματος που ανέδειξε τη φιλοσοφία, καθώς και αρετές όπως η ανδρεία, η γενναιότητα, η αυτοθυσία, η ευθυκρισία, η τόλμη, η δημιουργία και υπεράνω όλων η ΣΟΦΙΑ.

Η φιλοσοφία μας υπενθυμίζει ότι μπορούμε να οδηγηθούμε, μέσω της σκέψης, στην βαθύτερη κατανόηση των σημερινών προβλημάτων μας. Αλλά το 95% των ανθρώπων προτιμούν να πεθάνουν παρά να σκεφτούν, το 3% των ανθρώπων σκέφτεται λανθασμένα και μόνο το 2% των ανθρώπων σκέφτεται σωστά. Γι αυτό η φιλοσοφική σκέψη που είναι από την φύση της αφηρημένη κι αμφίσημη είναι μόνο για τους ανθρώπους που σκέφτονται σωστά, όχι για όλους. Πράγματι αυτό το 2% των ανθρώπων παράγει απίστευτα αποτελέσματα στην ζωή του, απλώς και μόνο ακολουθώντας φιλοσοφικές αρχές και σκεπτόμενο σωστά.

Η επιστήμη της φιλοσοφίας δίνει ξεκάθαρες λύσεις και παρέχει κατευθύνσεις για να τις αναζητήσουμε, με την διεύρυνση της πραγματικότητας και αντίληψης του σύγχρονου κόσμου, μέσα από την παρατήρηση και την δίακριση. Έτσι μπορούμε να αντιπαραταχθούμε στην ισοπεδωτική παγκοσμιοποίηση, αναδεικνύοντας το πρόσωπο ως άτομο και παράλληλα ως μονάδα του συνόλου, βασική αρχή της αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας.

Εάν οι Έλληνες δεν είχαν προσβληθεί από τη χριστιανική νόσο
Αν ανατρέξουμε στην αρχαία Ελλάδα, βλέπουμε ότι Ο Θαλής το 500 π.κ.ε. είχε ανακαλύψει τον στατικό ηλεκτρισμό. Ο Λεύκιππος και ο Δημόκριτος το 400 π.κ.ε διατυπώνουν την ατομική θεωρία, που είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια υλιστικής εξήγησης του κόσμου, χωρίς παρέμβαση καμμιάς υπερφυσικής δύναμης.

Ο Αρίσταρχος το 300 π.κ.ε. διατύπωνε πρώτος την ηλιοκεντρική θεωρία, ο Ερατοσθένης το 250 π.κ.ε. αποδεικνύει την σφαιρικότητα της Γης και υπολογίζει τη περίμετρο της, με αρκετή ακρίβεια, σε 252.000 στάδια. 700 δε πλέον χρόνια αργότερα, αλλά ακόμη και σήμερα, η Εκκλησία μας λέει ότι η Γη επιπλέει των υδάτων, όπως σαφώς ψέλνεται την Μεγάλη Πέμπτη «ο εν ύδασι την γην κρεμάσας». Χαίρε σκότος και χριστιανική πανούκλα…

Ο Πυθαγόρας έβαζε τις βάσεις των Μαθηματικών, ο Ευκλείδης της Γεωμετρίας, ο Αρχιμήδης με ένα πλήθος μηχανικών επινοήσεων και ο Ήρων ο Αλεξανδρεύς κατασκεύασε την πρώτη ατμομηχανή (ατμοστρόβιλος), το 150 π.κ.ε. Μια κατασκευή όπου είχαν εφαρμοσθεί δύο τρομερές εφευρέσεις. Η δύναμη του ατμού, που ακόμη και σήμερα κινεί πλοία και ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, και η δύναμη των αερίων, που σήμερα είναι η τελευταία λέξη για την κίνηση των πυραύλων, των αεροπλάνων, και των διαστημοπλοίων.

Ο Ιπποκράτης, το 400 πκ.ε. αποφαίνεται αυτό που η σύγχρονη Ιατρική έχει αποδείξει, ότι ο δαιμονισμός είναι ασθένεια και συγκεκριμένα πάθηση του εγκεφάλου, ενώ ο Ιουδαίος Ιησούς (καίτοι γιος θεού, όπως έλεγε με περισσή εγωπάθεια), δεν το γνώριζε και διέταζε τα δαιμόνια να εξέλθουν από τους ασθενείς … που δεν ήταν ασθενείς, αλλά κατά πάσα πιθανότητα ήταν αβανταδόροι, μέλη της 70μελούς ομάδας που προηγείτο του Ναζωραίου (όρα «Κατά Λουκάν», κεφ. Ι’ παρ. 1).

Ο πολύπλοκος μηχανισμός των Αντικυθήρων που ανασύρθηκε από τη θάλασσα τον περασμένο αιώνα, κατασκευασμένος το 150-100 π.κ.ε. πιθανόν από τον μαθηματικό, αστρονόμο, και γεωγράφο Ίππαρχο τον Ρόδιο, ή από μαθητή του Αρχιμήδη, αποτελεί το πρώιμο στάδιο των σύγχρονων ηλεκτρονικών υπολογιστών και μαρτυρεί το υψηλό επίπεδο επιστημονικής γνώσης και τεχνολογίας των αρχαίων Ελλήνων.

Μια γνώση που δεν θα αργούσε να δώσει τους καρπούς της που δεν ήταν άλλοι από την βιομηχανική και τεχνολογική επανάσταση, προσφέροντας τα πολύτιμα αγαθά της στην ανθρωπότητα. Δυστυχώς όμως για την ανθρωπότητα, η επανάσταση που βήμα-βήμα ετοιμάζονταν να πραγματοποιήσουν οι Έλληνες, δεν πραγματοποιήθηκε, διότι με την υποταγή τους στους Ρωμαίους, αλλά κυρίως στην Χρσιτιανική Πανούκλα, πάνω από 28 εκατομμύρια θανατώθηκαν, μαζί και οι σοφοί τους κι όσοι διέφυγαν τον θάνατο, ετέθησαν υπό διωγμό.

Οι επιστημονικές και τεχνολογικές τους γνώσεις οδηγήθηκαν σε διαπόμπευση, κατασυκοφάντηση και τελικώς στον ενταφιασμό τους, από τους (άγιους) «πατέρες» της Εκκλησίας, για πάνω από 15 αιώνες, με τα γνωστά «πίστευε και μη ερεύνα» και «απαρνήσου τα υλικά αγαθά και σώσε την ψυχή σου» όλες δηλαδή τις αρλούμπες κι ανοησίες της χριστιανικής πανούκλας. Για 1000 και πλέον χρόνια ρωμαιοβυζαντινοχριστιανικής κυριαρχίας στον ελλαδικό χώρο, εκεί που κατά τους κλασικούς και ελληνιστικούς χρόνους, ένα πλήθος φιλοσόφων, φυσικών, αστρονόμων υπηρετούσαν τη γνώση και την ελεύθερη σκέψη, δεν κατέστη δυνατόν να αναδειχθεί ένας σημαντικός φιλόσοφος, ένας φυσικός, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ. Ο μόνος σημαντικός φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός ή Πλήθων πήρε ξεκάθαρες αποστάσεις από την Χριστιανική Παμούκλα.

Ο Πλάτωνας διατύπωσε τις φιλοσοφικές του θέσεις περί το 350 π.κ.ε. και το 1450 μ.κ.ε. ιδρύεται στην Ιταλία πανεπιστημιακή έδρα πλατωνικών σπουδών. Ο Πλάτωνας καλείται από το μακρινό παρελθόν, να ανάψει το σβησμένο φως της ελεύθερης σκέψης και γίνεται ταυτόχρονα ο στυλοβάτης της Αναγέννησης. Οι υγιώς σκεπτόμενοι άνθρωποι εξανίστανται, πως μετά από 1800 χρόνια ζητάνε τα φώτα του σοφού μας προγόνου. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι στα τόσα χρόνια που πέρασαν δεν παράχθηκε καμιά φιλοσοφική σκέψη παρά μόνο «Κύριε ελέησον» του ανθρώπινου πρόβατου ενός αιμοσταγούς βάρβαρου Ιουδαϊκού Θεού.

Είναι τόσος ο ξεπεσμός των Ραγιάδων, που στον Ιερό Χώρο της Ελληνικής Φιλοσοφικής Σκέψης, του Ανώτερου Στοχασμού και της Φιλοσοφικής Επιστήμης, επέτρεψαν να φτιαχτεί ιουδαϊκός ναός της χριστιανικής πανούκλας !!!! όπως φαίνεται στην φωτογραφία. Δυστυχώς η ανθρωπότητα αντί να ανελιχθεί πατώντας πάνω στα χνάρια των Μεγάλων Ελλήνων Φιλοσόφων, αυτή ΑΝΤΙ-εξελίχθηκε, έρποντας πάνω στα χνάρια του Ναζωραίου Ιησού. Κρίμα γι’ αυτήν και τα παιδιά της, για δε τους Ραγιάδες να γνωρίζουν ότι, μετά την ΥΒΡΙΝ ακολουθεί η ΝΕΜΕΣΙΣ.