Το φάρμακο παραμένει το ίδιο: Ξύπνα!

Έχεις προσπαθήσει να μην είσαι θυμωμένος, αυτό είναι κάτι που το έχεις αποφασίσει πάρα πολλές φορές, όμως εξακολουθεί να συμβαίνει. Έχεις προσπαθήσει να μην είσαι άπληστος, όμως πέφτεις στην παγίδα ξανά και ξανά. Έχεις προσπαθήσει κάθε είδους πράγμα για να αλλάξεις τη ζωή σου, μα δεν φαίνεται να συμβαίνει ποτέ τίποτα. Εσύ παραμένεις ο ίδιος.

Κι εδώ εγώ λέω ότι υπάρχει ένα απλό κλειδί – η επίγνωση.

Εσύ όμως δεν μπορείς να το πιστέψεις. Πώς μπορεί η επίγνωση να βοηθήσει, απλώς και μόνο η επίγνωση, όταν τίποτε άλλο δεν έχει μπορέσει ποτέ να βοηθήσει;

Τα κλειδιά είναι πάντοτε πολύ μικρά. Τα κλειδιά δεν είναι μεγάλα αντικείμενα.

Ένα μικρό κλειδί μπορεί να ανοίξει μια μεγάλη κλειδαριά.

Όταν οι άνθρωποι ρωτούσαν τον Βούδα, “τι θα πρέπει να κάνω για να μην είμαι θυμωμένος ή τι θα πρέπει να κάνω για να μην είμαι άπληστος ή τι θα πρέπει να κάνω ή να μην κάνω για να μην έχω τέτοια εμμονή με το σεξ ή το φαγητό;” η απάντησή του ήταν πάντοτε η ίδια: Έχε επίγνωση.
Φέρε επίγνωση στη ζωή σου.

Ο μαθητής του, ο Ανάντα, ακούγοντας ξανά και ξανά κάθε είδους ανθρώπους, με διαφορετικά προβλήματα και τη συνταγή του γιατρού να παραμένει ίδια, μπερδεύτηκε και ρώτησε τον Βούδα: “Οι άνθρωποι φέρνουν κάθε είδους αρρώστιες. Άλλος φέρνει απληστία, άλλος φέρνει το σεξ, άλλος φέρνει το φαγητό, άλλος φέρνει κάτι άλλο. Η συνταγή σου όμως παραμένει πάντοτε ίδια!”

Και ο Βούδας είπε: “Οι αρρώστιες τους είναι διαφορετικές, όπως ακριβώς οι άνθρωποι ονειρεύονται διαφορετικά όνειρα”.

Αν δύο χιλιάδες άνθρωποι κοιμούνται, θα έχουν δύο χιλιάδες όνειρα.

Αν όμως έρθεις σ’ εμένα και με ρωτήσεις πώς να απαλλαγείς από αυτό το όνειρο, το φάρμακο παραμένει το ίδιο: Ξύπνα!

Δεν πρόκειται να είναι κάτι διαφορετικό. Μπορείς να το ονομάσεις εγρήγορση, μπορείς να το ονομάσεις επίγνωση, μπορείς να το ονομάσεις παρατήρηση, μπορείς να το ονομάσεις ενθύμηση, μπορείς να το ονομάσεις διαύγεια.

Αυτά είναι διαφορετικά ονόματα για το ίδιο φάρμακο.