Η Κλίμακα της Επίγνωσης

Οι περισσότεροι άνθρωποι χάνονται στην Χώρα της Άγνοιας, στις κορυφές της φαντασίας και στις χαράδρες των ερμηνειών της σκέψης, ή στις πεδιάδες της έτοιμης γνώσης, των αντιλήψεων και των πεποιθήσεων που τους διδάσκουν οι άλλοι. Είναι κρίμα, γιατί έτσι χάνουν μια ευκαιρία να βρουν τον Δρόμο προς την Αλήθεια.

Οι αληθινοί άνθρωποι εγκαταλείπουν όλες τις διδασκαλίες και αποκτούν επίγνωση του εαυτού τους μέσα στην Ύπαρξη και μέσα στους κόσμους. Η Ψυχή εγκαταλείποντας την Χώρα της Πραγματικότητας (Όπου Όλα Είναι Ένα) ταξιδεύει στην Χώρα των Φαινομένων, ακολουθώντας τον Κύκλο της Ύπαρξης από την Ενότητα στην πολλαπλότητα (και την ατομικότητα) και πάλι πίσω στην Αρχική Πραγματικότητα.

Ο Σοφός Γνωρίζει ότι όλα είναι Μια Πραγματικότητα, ότι όλα συμβαίνουν μέσα στην Μια Συνείδηση. Και η Αντίληψη της Πραγματικότητας και οι εμπειρίες μέσα στην σχετική ύπαρξη. Ο κόσμος των φαινομένων στηρίζεται στην Δύναμη της Ψυχής. Η Δύναμη της Ψυχής Πηγάζει από την Δραστηριότητα του Διαχωρισμένου Νου. Ο Διαχωρισμένος Νους Εδράζεται στην Παγκόσμια Ενότητα της Ύπαρξης. Κι όλα Υφίστανται Μέσα στην Άδεια Συνείδηση από Όπου Πηγάζει το κάθε τι που μπορεί να υπάρξει.

Η Υπέρτατη Επίτευξη είναι όταν Βιώνεται η Μια Πραγματικότητα κι Αναγνωρίζεται η Αληθινή Φύση Όλων των Δραστηριοτήτων, που έτσι κι αλλιώς δεν Αλλοιώνουν το Βάθος της Ουσίας αλλά απλά αλλάζουν την Επιφανειακή Όψη της Ύπαρξης. Η Αλήθεια Είναι Πέρα και από την Ακινησία και από την Κίνηση. Είναι η Ζωή που Εκδηλώνεται. Ό,τι Απομένει από την Ζωή (από όλες τις δραστηριότητες) είναι η Ζωή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ακολουθούν τον δρόμο της θρησκείας ξοδεύονται χωρίς αποτέλεσμα σε εξωτερικές δραστηριότητες, σε προσευχές προς το Άγνωστο, ή σε διαλογισμούς προς εξωτερικά αντικείμενα.

Οι αληθινοί άνθρωποι ζητούν να διασχίσουν το πέλαγος της σκέψης, αλλά κάθε φορά που φτάνουν στην  άκρη του ορίζοντα βλέπουν να ανοίγονται μπροστά τους κι άλλοι ορίζοντες. Κάνουν το λάθος να θέλουν να διασχίσουν το πέλαγος της σκέψης διατηρώντας την σκέψη ενός εγώ, συντηρώντας την σκέψη. Πρέπει να εγκαταλείψουν την αντίληψη ότι όλα αυτά εκεί έξω είναι αληθινά (ότι έχουν δική τους ανεξάρτητη ύπαρξη). Πρέπει να φτάσουν στην Απόλυτη Μοναξιά που τους βεβαιώνει ότι το μόνα αληθινό είναι η Αντίληψή τους. Κι εγκαταλείποντας την ίδια την προσωπική αντίληψη, ενός εγώ, να ελευθερωθούν, πέρα από όλους τους ορίζοντες, στην Απεραντοσύνη του Πραγματικού, στην Ενότητα της Ύπαρξης, στην Παγκόσμια Συνείδηση.

Οι Σοφοί, Ακολουθούν τον Δρόμο Χωρίς Προσπάθεια, γιατί κατανοούν ότι κάθε αντίληψη εαυτού είναι μια κατασκευή της σκέψης, σκέψη και κάθε διάσωση ενός εαυτού είναι μια αυταπάτη. Έτσι εγκαταλείποντας κάθε προσπάθεια, αδειάζοντας από όλα, Γεμίζουν Από το Φως της Κατανόησης, από την Αλήθεια της Ζωής, Γίνονται Φως.

Στην πραγματικότητα η Συνείδηση Είναι Πάντα Εδώ, Παρουσία Χωρίς Όρια, Αλήθεια Χωρίς Τέλος, Πραγματικότητα Χωρίς Περιορισμούς. Κι όλο το Ταξίδι είναι Ταξίδι μέσα στην Αντίληψη, μέσα στο Φαινομενικό, μέσα στο Όνειρο. Αλλά το Όνειρο είναι αληθινό μόνο για τον ονειρευόμενο.

 Αληθινά, είναι η Ίδια η Συνείδηση που κάποιες φορές μπαίνει στο παγκόσμιο όνειρο των όντων κι ενεργεί για την λύτρωσή τους. Και κάθε άνθρωπος, ανάλογα με τον βαθμό της επίγνωσής του μπορεί να μιλά για την Μια Συνείδηση που Εκδηλώνεται, για το Πνεύμα που Φανερώνεται. Για τον Ένα Παγκόσμιο Καθαρό Νου που Δραστηριοποιείται, για το Παγκόσμιο Βάθος της Ψυχής που Αφυπνίζεται.

Μονάχα η Αιωνιότητα Είναι Αληθινή. Ό,τι αντιλαμβάνονται τα όντα, κι όσα λένε ή διδάσκουν, ή πράττουν, όλα, έχουν αξία μονάχα όταν οδηγούν στην Αλήθεια. Αυτό που Κατανοούν στο Τέλος οι Σοφοί είναι ότι ακόμα κι Αντίληψη της Απεραντοσύνης του Θεού δεν είναι ο Θεός… όχι όσο παραμένει έστω κι ο πιο αδιόρατος διαχωρισμός. Μόνο ένας Τρόπος υπάρχει για να Γνωρίσεις Πραγματικά τον Θεό. Να Γίνεις Θεός. Όσοι το Βίωσαν γνωρίζουν τι λέμε. Μιλάμε για την Απόλυτη «Παράδοση» σε Αυτό. Κάποιοι δεν θα καταλάβουν και κάποιοι θα πουν ότι βλαστημάμε. Αν το να Ενωθείς με τον Θεό είναι βλαστήμια, τότε τι είναι θρησκεία; Η λατρεία των ειδώλων της σκέψης;