Τα πρόχειρα είναι για τους δειλούς

Ωραία η έλξη. Ωραίο και το πάθος. Αλλά τίποτα απ’ τα δυο δεν έχουν αξία αν δε συνοδεύονται από έναν όμορφο άνθρωπο. Κάποιον που σε ολοκληρώνει και που τέλος πάντων μιλάει στην ψυχή σου. Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν απ’ τη ζωή μας, αλλά όσοι αξίζουν μένουν. Έτσι λένε τουλάχιστον. Ποτέ, όμως, δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον μιας σχέσης. Πολλές έχουν τελειώσει άδοξα, ενώ άλλες που στάθηκε πλάι τους ο καιρός ξεκίνησαν με αμφιβολίες και προθέσεις για κάτι πρόσκαιρο και κυριότερα για κάτι πρόχειρο.    

Δεν μπορείς να προϊδεάσεις τα συναισθήματά σου. Αυτά, τα άτιμα, κινούνται τόσο περίεργα. Δεν ξέρεις πότε και για ποιον θα δημιουργηθούν. Αλλά το σίγουρο είναι ένα, ότι άπαξ κι είναι έντονα, δε φεύγουν ποτέ. Ακόμη κι όταν ο άνθρωπος για τον όποιον τα είχαμε θρέψει, δεν ανήκει πια στη ζωή μας. Μπορεί, λοιπόν, να μην είμαστε ικανοί να προβλέψουμε την πορεία που θα λάβει μια σχέση, αλλά ξεκάθαρα είμαστε ικανοί να διακρίνουμε αν αυτή είναι κάτι πρόχειρο ή κάτι ουσιαστικό.

Αλλά τι να σου πουν τα πρόχειρα μπροστά σε αυτά που ξεχειλίζουν από νόημα κι ουσία; Τι να τον κανείς τον άλλον όταν το μόνο που σου γεμίζει είναι το κρεβάτι; Ναι, δε λέω, ωραία αυτά τα κρυφά, τα σχεδόν απαγορευμένα, η αδρεναλίνη κι η σεξουαλική ικανοποίηση, αλλά αυτά κάποια στιγμή τελειώνουν. Αν η επαφή είναι μόνο σαρκική κι όχι ψυχική, θα έχεις καταλάβει ότι όλο αυτό έχει ημερομηνία λήξης.

Απ’ την άλλη με έναν όμορφο εσωτερικά άνθρωπο, μπορείς να εγγυηθείς πως δε θα έχει; Σίγουρα πολλά μπορούν να συμβούν, αλλά αν τον βρεις, κράτα τον. Σπανίζουν, βλέπεις, σήμερα, οι άνθρωποι που θα έδιναν τα πάντα για τον άλλον. Που θα σου αποδείκνυαν με κάθε ευκαιρία ότι στέκονται δίπλα σου σπαθί σε κάθε δυσκολία. Που σου προσφέρουν απλόχερα τον κόσμο και που σου φωτίζουν εκδοχές του εαυτού σου που δεν ήξερες καν ότι υπάρχουν.

Με λίγα λόγια, σπανίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις με το αληθινό νόημά τους. Αυτές που πρώτα μιλάνε τα μάτια και μετά τα σώματα. Με τους εραστές καλώς ή κακώς μιλάει μόνο το ένα. Άσε που με τους εραστές κυρίως σε τραβάει η εξωτερική εμφάνιση, η οποία αναπόφευκτα κάποια στιγμή γερνάει.

Απ’ την άλλη, η ομορφιά που βρίσκεται μέσα μας δεν έχει ηλικία. Άνθρωποι με όμορφο εσωτερικό κόσμο, πάντα θα είναι όμορφοι. Αν βρεις, λοιπόν, αυτόν τον άνθρωπο που μόνο η παρουσία του είναι αρκετή για να σε κάνει να φέρεσαι αμήχανα και να χαμογελάς μέχρι να πονάνε τα μάγουλά σου, μην τον αφήσεις να φύγει. Κι αφέσου. Ζήσε το.

Τα πρόχειρα είναι για τους πρόχειρους. Για τους δειλούς. Αυτούς που φοβούνται να παλέψουν για κάποιον που αξίζει κι ικανοποιούνται με το να μπαινοβγαίνουν στις ζωές των άλλων ή με το να δέχονται πρόσκαιρες εμφανίσεις. Τι τους γεμίζει τη ζωή αυτούς άραγε; Τίποτα δε θα τους μείνει στο τέλος. Ψυχικά άδειοι.

Να τους φοβάσαι αυτούς και μάλιστα να τους αγνοείς και να τους διώχνεις. Μπορεί να αδειάσουν κι εσένα. Μην μπεις στον κόπο να θρέψεις οποιοδήποτε συναίσθημα γι’ αυτούς, γιατί αργά ή γρήγορα θα φύγουν. Κι αν επιστρέψουν, μη γελιέσαι. Το ίδιο θα γίνει πάλι. Μην τους δεχτείς. Θα είναι σαν να διαβάζεις το ίδιο βιβλίο ενώ ξέρεις το τέλος.

Δεν αξίζουν αυτοί. Επικεντρώσου στους ουσιαστικούς. Θα λάμψεις ολόκληρος εσύ και κάθε μονάδα κυττάρου που σε αποτελεί. Για αυτό, λοιπόν, κάνε στη ζωή σου επιλογές σωστές. Επιλογές που συνεχώς θα ευγνωμονείς γι’ αυτές, γιατί σου έχουν προσφέρει τόσα πολλά. Σε έχουν βελτιώσει κι έχουν έρθει για να μείνουν.