Μόνο η ποίηση μπορεί να πηδήξει μέσα στην παραδοξότητα της αγάπης

Η λογική είναι στεγνή, η ποίηση είναι ζωντανή. Η λογική δεν μπορεί να χορέψει. Είναι αδύνατον να δεις τη λογική να χορεύει. Το να δεις τη λογική να χορεύει, θα έμοιαζε γελοίο.

Η ποίηση μπορεί να χορέψει. Η ποίηση είναι χορός της καρδιάς. Η λογική δεν μπορεί ν’ αγαπήσει. Μπορεί να μιλήσει για την αγάπη, μα δεν μπορεί ν’ αγαπήσει. Η αγάπη φαίνεται παράλογη. Μόνο η ποίηση μπορεί ν’ αγαπήσει.

Μόνο η ποίηση μπορεί να πηδήξει μέσα στην παραδοξότητα της αγάπης. Η λογική είναι κρύα. Είναι καλή σε ό,τι αφορά τα μαθηματικά, μα δεν είναι καλή σε ό,τι αφορά την ανθρωπότητα.

Αν η ανθρωπότητα γίνει υπερβολικά λογική, τότε θα εξαφανιστεί. Τότε υπάρχουν μόνο αριθμοί, όχι ανθρώπινες οντότητες. Απλώς και μόνο αριθμοί, που θα αντικαθιστούν άλλους αριθμούς. Η ποίηση και η αγάπη σε κάνουν να νιώθεις τη ζεστασιά, το βάθος. Λιώνουν τον πάγο σου. Σε κάνουν πιο ανθρώπινο.

Θα σας ήθελα να είστε και τα δύο: Να είσαι λογιστικός, χωρίς να εναντιώνεσαι στο συναίσθημα. Να είσαι λογιστικός, αλλά γεμάτος συναίσθημα, να ξεχειλίζεις από αγάπη. Και πρέπει να είσαι και δημιουργικός.

Αν η αγάπη σου είναι μόνο συναίσθημα και δεν έχει γίνει πράξη, δεν πρόκειται να επηρεάσει πολύ την ανθρωπότητα. Πρέπει να την κάνεις πράξη, να της δώσεις υλική υπόσταση.

Αυτές είναι οι τρεις διαστάσεις: ύπαρξη, συναίσθημα, πράξη. Η πράξη περιέχει όλη τη δημιουργικότητα, όλα τα είδη της δημιουργικότητας: μουσική, ποίηση, ζωγραφική, γλυπτική, αρχιτεκτονική, επιστήμη, τεχνολογία. Το συναίσθημα περιέχει όλη την ευαισθησία: αγάπη, ομορφιά. Και η ύπαρξη περιέχει λογισμό, επίγνωση, συνειδητότητα.