Οι στιγμές της συγγνώμης και της αυτοκριτικής

Ξέρεις όλα τα δυνατά σου σημεία, όλα τα όμορφά σου χαρακτηριστικά και κάθε σου επιτυχία. Έρχεται, όμως, η στιγμή που μένεις μόνος στο σπίτι και χωρίς να το θες, βρίσκεις τον εαυτό σου να αναπολεί και να κάνει τον απολογισμό του. Τι είχες, τι έχασες, τι πέτυχες και πού τα χάλασες.

Δεν είναι όλα ρόδινα στη ζωή, ούτε και μπορείς να νιώθεις περήφανος για ό,τι έχεις πράξει στη ζωή σου. Το θέμα είναι πόσο πρόθυμος είσαι να δεχτείς τις βλακείες σου και να την πεις στον εαυτό σου για τις στιγμές εκείνες που δε στάθηκες αντάξιος των περιστάσεων και είτε πλήγωσες εσένα, είτε αυτούς που αγαπάς.

Είναι οι ώρες που κάνεις την αυτοκριτική σου και δίνεις έμφαση σε όλα αυτά στα οποία υστερείς και τα οποία θέλεις να διορθώσεις. Κάποιες καταστάσεις είναι ήδη τελειωμένες και δεν μπορείς να κάνεις κάτι για να τις φτιάξεις κι είναι κι αυτές που σε πονάνε το περισσότερο.

Είναι όμως κι οι περιπτώσεις αυτές που προλαβαίνεις ακόμα να ανατρέψεις τα πάντα. Θα σφίξεις τα δόντια, θα καταπιείς τον εγωισμό σου, θα σκύψεις το κεφάλι και θα δεχτείς ότι έφταιξες και θα πας να ομολογήσεις αυτό που δε θες έστω και μέσα από σφιγμένα δόντια.

Και φυσικά στην αντίπερα όχθη, θα απαιτήσεις κι εσύ αιτιολόγηση και αφορμές για γεγονότα στα οποία έσκυψες το κεφάλι. Είπες δε γαμιέται κι έφυγες ενώ ήθελες να τα κάνεις όλα πουτάνα και να ουρλιάξεις. Λύκος κι αρνάκι μαζί, αναλόγως της περίστασης, δίκαιος όμως σε κάθε περίπτωση.

Είναι οι ώρες που το μυαλό σου είναι απολύτως καθαρό, χωρίς ίχνος μέθης να το θολώνει και να μεγαλοποιεί γεγονότα. Είναι οι στιγμές που σε πονάει κάθε πληγή μέχρι το μεδούλι και κάθε αδικία σου σε ντροπιάζει σε σημείο που θες να χαθείς από τη γη. Πρέπει όμως να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες σαν ώριμος ενήλικας κι όχι σαν μικρό που έσπασε το βάζο και τρέχει να το κρύψει μην το δει η μαμά του.

Αφού, λοιπόν, έχεις ξεμπροστιάσει κι έχεις δώσει θάρρος στον εαυτό σου, πρέπει τώρα να θέσεις σε εφαρμογή το δυσκολότερο μέρος. Πρέπει να ζητήσεις τις συγγνώμες σου και να απαιτήσεις αυτές που δε σου έχουν ειπωθεί.

Θα παραθέσεις τους λόγους για τα λάθη σου, όντας προετοιμασμένος να δεχτείς τη ξεφτίλα της ζωής σου κι η συγγνώμη σου να απορριφθεί με κάθε υποτίμηση. Θα έχεις κάνει, όμως το σωστό και θα έχει φύγει το βάρος κι ένα μέρος της ντροπής από πάνω σου.

Το να απαιτήσεις εξηγήσεις για όσα έχουν παιχτεί σε βάρος σου είναι κομματάκι πιο εύκολο γιατί εκεί ξέρεις ότι έχεις θέση υπεροχής μιας και γνωρίζεις ότι η ευθύνη δεν ήταν πάνω σου. Εκεί έχεις το αίσθημα του δικαίου με το μέρος σου κι η προσέγγισή σου είναι πολύ διαφορετική. Δεν έχεις να ντραπείς για τίποτα.

Οι στιγμές που κάθεσαι και κάνεις την αυτοκριτική σου είναι κι οι στιγμές κατά τις οποίες κάνεις τα ξεκαθαρίσματά σου. Είναι οι ώρες που αντιλαμβάνεσαι ποιους θες να κρατήσεις στη ζωή σου και ποιους πρέπει να απομακρύνεις. Είναι οι ώρες που αντιλαμβάνεσαι ποιοι είναι οι φίλοι σου και ποιοι σε νοιάζονται πραγματικά και ποιοι μένουν και προσκολλώνται πάνω σου σαν βδέλλες επειδή σε έχουν ανάγκη.

Είναι οι ώρες της απομόνωσης που βλέπεις ποιοι θα σε ψάξουν και θα σε τρέξουν και ποιοι θα κάνουν τις απαραίτητες απόπειρες προσέγγισης πριν πάψουν να προσπαθούν και χαθούν. Είναι εκείνες οι σημαντικές και ιερές ώρες κατά τις οποίες τα βρίσκεις με τον ίδιο σου τον εαυτό, αποδέχεσαι ότι δεν είσαι ένα τέλειο κατασκεύασμα, αλλά ένας άνθρωπος με όλα τα όμορφα χαρίσματά του, τα πάθη και τις αδυναμίες του.

Του ρίχνεις ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη, αφού του έχεις επισημάνει τα λάθη του και συμφιλιώνεσαι μαζί του. Στην τελική πιο κοντινό και πιο αληθινό άνθρωπο από τον εαυτό σου δε θα βρεις ποτέ.