Ευγνωμοσύνη

Άλλη μια χρονιά φτάνει στο τέλος της. Τι να πρωτοθυμηθείς; Τι να ξεχάσεις; Στα αλήθεια, είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν συμβεί σε εσένα, στους γύρω σου. Στους πιο κοντινούς, στους πιο μακρινούς. Στον τόπο το δικό σου, στους τόπους των άλλων. Τόσα πολλά αυτά που έχουν αλλάξει το χάρτη της ζωής όλων μας.

Όλες αυτές οι αλλαγές εύλογα επαναφέρουν το ερώτημα: «στις νέες αυτές συνθήκες, ποια μπορεί να είναι τα ζητούμενα;». Αυτά για τα οποία αξίζει να αγωνιστεί κανείς, αυτά που μπορεί και έχει νόημα πια να έχει, να είναι;

Σίγουρα, το πρώτο που αξίζει είναι να καταφεύγεις σε θετικές, δημιουργικές σκέψεις, οι οποίες θα ενθαρρύνουν τα επόμενα βήματά σου. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, θα σου πρότεινα να ρίξεις μια ματιά στο παραπάνω καμπανάκι. Παρατήρησε το σχοινάκι του, που περιμένει υπομονετικά την ώθησή σου.

Μη διστάζεις!

Πιάσε το και δώσε του με την ψυχή σου το ρυθμό που θέλεις να έχει η ζωή σου, τη μελωδία που λαχταράς να έχουν οι στιγμές σου. Άφησέ το να σε ταξιδέψει σε όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που πέρασαν, μα ακόμη περισσότερο σε εκείνες, τις όσο γίνεται πιο σαφείς εκείνες, που ονειρεύεσαι να ζήσεις. Επέτρεψε στον εαυτό σου να χαρεί αυτό, το πιο δικό σου, ταξίδι.

Και όταν έρθει η στιγμή που θα ολοκληρώσεις αυτή την ευχάριστη περιπλάνηση προς τα πίσω, προς τα εμπρός, να θυμηθείς, αναζητώντας τη βαθιά μέσα σου, να παραδοθείς, έστω για μια στιγμή, στην ειλικρινή σου ευγνωμοσύνη, για όλα τα όμορφα που σήμερα διαθέτεις, και αύριο, κάποιο αύριο, απλά δεν θα υπάρχουν…