Άκου...

Όταν σου ζητώ να με ακούσεις και συ αρχίζεις να δίνεις συμβουλές δεν έχεις κάνει αυτό που σου ζήτησα.

Όταν σου ζητώ να με ακούσεις κι εσύ αρχίζεις να μου λες γιατί δεν θάπρεπε να αισθάνομαι όπως αισθάνομαι παίζεις με τα αισθήματα μου,

Όταν σου ζητώ να με ακούσεις κι εσύ νιώθεις ότι πρέπει να κάνεις κάτι για να λύσω τα προβλήματα μου έχεις αστοχήσει, γιατί μπορεί να μου φανεί παράξενο.

Άκου Μόνο να μ' ακούσεις σου ζητώ. Ούτε να μου μιλήσεις ούτε να κάνεις πράγματα. Μόνο να μ' ακούσεις.

Οι συμβουλές είναι φτηνές: με 1 € παίρνεις και την Ντόροθυ Ντιξ και τον Dr. Σπόκ στην ίδια εφημερίδα.

Κι εγώ μπορώ να κάνω πράγματα για μένα. Δεν είμαι ανίκανος. Ίσως αποθαρρυμένος και χαμένος αλλά όχι ανίκανος.  

Όταν κάνεις κάτι για μένα που μπορώ και χρειάζεται να κάνω για μένα, εσύ μου αυξάνεις τον φόβο μου και την αδυναμία μου.

Αλλά όταν δέχεσαι σαν ένα απλό γεγονός ότι αισθάνομαι ό,τι αισθάνομαι, δεν έχει σημασία πόσο παράλογο, τότε παραιτούμαι να προσπαθώ να πείσω εσένα και μπορώ ν' αρχίσω την εργασία της κατανόησης του τι είναι πίσω απ' αυτό το παράλογο αίσθημα.

Κι όταν αυτό είναι ξεκάθαρο, οι απαντήσεις είναι σαφείς και δεν χρειάζομαι συμβουλές.

Γι' αυτό σε παρακαλώ, άκου, απλά άκου με, κι αν θέλεις να μιλήσεις, περίμενε ένα λεπτό για να ' ρθει η σειρά σου. Κι εγώ θα σ' ακούσω.