Να θίγεται το εγώ μου και να μην αντιδρώ. Να αδικείται το εγώ μου και να μην με επηρεάζει.
Να θέλω παρορμητικά ν’ απαντήσω αλλά να αφήνω ακόμα το σπαθί στη θήκη του.
Να μη με καταλαβαίνουν και παρόλα αυτά να σιωπώ.
Να με αγνοούν και όμως Εγώ αν με βλέπω.
Ενδείξεις ότι αρχίζω να ενδυναμώνω.
Ενδείξεις ότι έχω εστιάσει την προσοχή μου σε ό,τι έχει πραγματικά σημασία.
Ενδείξεις ότι διαφυλάσσω την ενέργειά μου για όλα όσα αξίζουν.
Αποδείξεις ότι έχω μετακινηθεί.
Αποδείξεις ότι έχω πλέον εμπιστευθεί.
Αποδείξεις ότι Κινώ τα δικά μου νήματα, ότι δεν εξαρτώμαι και δεν αφομοιώνομαι από ρόλους.
Αποδείξεις ότι δεν είμαι δούλος της εικόνας μου.
Μετά…
Αρχίζουν να με σέβονται, να με εκτιμούν και να με βλέπουν.
Αρχίζουν να κατανοούν τον Εαυτό τους.
Αρχίζουν να ενδυναμώνουν, να εστιάζονται στα σημαντικά.
Αρχίζουν να προστατεύουν την ενέργειά τους και να τη διοχετεύουν δημιουργικά.
Μαγικά αρχίζουν να πλησιάζουν, να συναισθάνονται και να έχουν την πρόθεση της συν-δημιουργίας.
Και γνωρίζουμε… το «μετά» είναι απλά «τώρα»… κάθε στιγμή που μπορούμε να σκεφτούμε έξω από τα όρια του εγώ μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου