Γιατί;

Όταν τολμούμε να σταματάμε το τρέξιμο ή όταν η ίδια η ζωή μας αναγκάζει να το κάνουμε για κάποιο λόγο (που πάντα φαίνεται να είναι "αρνητικός")... Τότε ίσως, κάποια τέτοια ερωτήματα αναδυθούν στο νου μας...

Γιατί δεν συνδέουμε τις πληροφορίες που διαβάζουμε/ακούμε με την πρακτική καθημερινότητα της ζωής μας;

Γιατί ενώ καταλαβαίνουμε τη γλώσσα, τις λέξεις, τις έννοιες, ουσιαστικά δεν κατανοούμε ούτε επικοινωνούμε;

Γιατί βλέπουμε περίεργα, ακατανόητα όνειρα αλλά δεν μπορούμε να τα συνδέσουμε με το δια ταύτα της ζωής μας;

Γιατί συνεχίζουμε να μην πιάνουμε το νόημα και τον σκοπό της ζωής μας, όσο κι αν πληροφορούμαστε;

Γιατί ο χρόνος είναι τόσο σημαντικός για μας ενώ φαίνεται να μας διαφεύγει (ή και να παραμένει στάσιμος);

Γιατί όλες οι απόψεις και οι απαντήσεις που έχουμε σε αυτά και σε άλλα σημαντικά ερωτήματα δεν μας μετακινούν ούτε αλλάζουν τίποτα ουσιαστικά;

Γιατί συνεχίζουμε να δειλιάζουμε μπροστά στο φόβο, τον θάνατο και το άγνωστο;