Ενδεχομένως, στο άκουσμα των λέξεων «όρια» και «πειθαρχία», ο νους μας να πηγαίνει σε παλιότερες και αυστηρότερες εποχές, αλλά οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι επιβάλλοντας ήρεμα και σταθερά την πειθαρχία, ουσιαστικά προστατεύουμε το παιδί μας.Η πλειοψηφία των γονέων, συμφωνεί ότι τα όρια είναι σημαντικά, αλλά δυσκολεύονται στο να τα θέσουν και να τα τηρήσουν διότι:
Α) Φοβούνται μη «χάσουν» την αγάπη του παιδιού τους.
Β) Ανησυχούν μην περιορίσουν την ελευθερία έκφρασης και το πνεύμα του.
Γ) Δεν θέλουν να εφαρμόσουν τους κανόνες πειθαρχίας που δέχτηκαν οι ίδιοι ως παιδιά από τους γονείς τους.
Δ) Απουσιάζουν πολλές ώρες από το σπίτι και τις ελάχιστες ώρες που περνούν μαζί τους δεν θέλουν να βάζουν κανόνες πειθαρχίας. Με αποτέλεσμα, να χαθεί η σταθερότητά στο μεγάλωμα του παιδιού και εκείνο να καταλήγει, ανεξέλεγκτο και συγχυσμένο.
Πότε μπορούμε να ξεκινήσουμε να βάζουμε όρια;
Σύμφωνα με τους ειδικούς,όσο το συντομότερο, τόσο καλύτερα. Από τον όγδοο κι άλας μήνα, πρέπει να δείξουμε στο μωρό ότι κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται ή να μη γίνονται. Όταν αρχίσει, για παράδειγμα, το μωρό να μας γρατζουνάει ή να μας τραβάει τα μαλλιά (εξερευνώντας στην ουσία τόσο εμάς όσο και τις κινήσεις του), εμείς οφείλουμε να του δείχνουμε ότι αυτό δεν μας αρέσει. Πώς; Κρατώντας απαλά τα χέρια του και λέγοντας ήρεμα: «Αυτό δεν μου αρέσει, σε παρακαλώ μην το κάνεις».
Βέβαια είναι απόλυτα σίγουρο και φυσικό να το ξανακάνει, όμως εμείς πρέπει να δείξουμε τη δυσαρέσκεια μας χωρίς ένταση και εκνευρισμό.
Όσο νωρίτερα διδάξετε στο παιδί σας ποιοι είναι οι κανόνες που ισχύουν στο σπίτι σας (οι οποίοι ισχύουν για όλους ανεξαιρέτως), τόσο πιο εύκολα θα τους κατανοήσει και θα τους ακολουθήσει.
Μετά τον πρώτο χρόνο, το μωρό θέλει (να μαθαίνει, να ακουμπάει, να δοκιμάζει) να εξερευνά τα πάντα, αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να μπουν τα πρώτα θεμέλια για τους κανόνες πειθαρχίας που θα το στηρίξουν στο μέλλον. Είναι σημαντικό να είστε απόλυτα συνεπείς και σταθεροί, αν κι αυτό θα είναι πολλές φορές δύσκολο, γιατί θα είστε κουρασμένοι από άλλες υποχρεώσεις και θα πρέπει να επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα, επιβάλλεται όμως να δείξετε σταθερότητα. Σε κανένα γονέα δεν αρέσει να ακούει και να βλέπει το παιδί του να κλαίει, όταν όμως βάλει τα χέρια του στα μάτια της κουζίνας ή τρέξει στο δρόμο αφήνοντας το χέρι σας, οφείλετε να του δώσετε να καταλάβει πόσο επικίνδυνο είναι αυτό. Αφήστε το να κλάψει χωρίς να το πάρετε αμέσως αγκαλιά, διαφορετικά θα το μπερδέψετε. Όταν πρόκειται για τη σωματική του ακεραιότητα πρέπει να είστε απόλυτα σαφείς, ενώ δεν θα πρέπει να παραλείψετε την επιβράβευση για την καλή του συμπεριφορά και το μάλωμα για την κακή, για να αρχίσει σταδιακά να αντιλαμβάνεται τη διαφορά του σωστού και του λάθους.
Ο δεύτερος χρόνος, είναι η ηλικία που ξεκινάνε τα πείσματα και τα ξεσπάσματα ,θυμηθείτε όμως πως αυτή είναι η περίοδος των πρώτων εκρήξεων. Σε αυτήν την ηλικία είναι σημαντικό να συνεχίσετε να του μιλάτε και να του εξηγείτε τα πρέπει και τα μη, συνέχεια. Θα χρειαστεί αρκετός καιρός και αρκετά ξεσπάσματα και κλάματα μέχρι να καταλάβει και να είναι σε θέση να ελέγξει τα πείσματα και τις εκρήξεις του. Η αγάπη, η υπομονή και η σταθερότητά σας θα το βοηθήσουν πολύ, ενώ μην ξεχνάτε πόσο σημαντική είναι για το παιδί η επιβράβευση για την καλή συμπεριφορά του.
Μετά τον τρίτο χρόνο, μπορούμε να πούμε ότι οι βάσεις έχουν μπει, όμως βρίσκεται ακόμη στην ηλικία που δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος, μια και τώρα διανύει τη φάση της αντίδρασης ανακαλύπτοντας ποια είναι τα δικά του όρια και ποια τα δικά σας. Θα ακούσετε πολλές φορές της λέξη «όχι» από το στόμα του, όμως εσείς θα ακολουθήσετε ότι κάνατε μέχρι πρότινος (κι αν δεν το κάνατε δεν είναι αργά να το ξεκινήσετε τώρα), αγάπη, υπομονή και σταθερότητα. Το παιδί τώρα πρέπει να είναι σε θέση να καταλαβαίνει τι σημαίνει κοινωνική συμπεριφορά και ότι υπάρχουν κανόνες που πρέπει να ακολουθεί.
Η «τιμωρία» του σε αυτή τη φάση μπορεί να είναι η απομόνωσή του στο δωμάτιό του (με ανοιχτή πόρτα) μέχρι να το φωνάξετε εσείς, να είστε σίγουροι ότι σε δύο λεπτά από τη στιγμή που θα το στείλετε θα έχει ξεχάσει γιατί βρίσκεται εκεί και θα παίζει (ακόμη και κλαίγοντας).
Μέχρι την ηλικία των πέντε ετών μπαίνουν οι κανόνες για όλη την υπόλοιπη ζωή του, ενώ τώρα γνωρίζει καλά ποια είναι τα πρέπει και ποιες οι επιπτώσεις των πράξεών του και μπορεί πλέον να διακρίνει το σωστό από το λάθος.
Σε αυτή την ηλικία εδραιώνονται:
Α) Ο σεβασμός
Β) Ο αυτοέλεγχος
Γ) Η συνέπεια
Το να έχεις όρια σημαίνει, ότι πάνω απ' όλα να σέβεσαι τα όρια του άλλου και ένα παιδί που έχει μάθει να τηρεί τα όρια δεν θα επιτρέψει εύκολα, να καταπατήσουν τα δικά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου