Καθώς μεγαλώνουμε και συγκεντρώνουμε εμπειρίες, συναισθήματα, αντικείμενα και γνωριμίες με ανθρώπους, δημιουργείται συνωστισμός στο σπίτι μας, στα συρτάρια μας, στο μυαλό μας και στην καρδιά μας.Τα γεμάτα σπίτια δεν έχουν ούτε αρμονία ούτε χώρο για το καινούριο. Το ίδιο και τα μυαλά. Όταν κουβαλάμε παλιούς φόβους, παλιά πιστεύω και παλιές αγωνίες, είναι σαν να σέρνουμε βαριές βαλίτσες από το παρελθόν, με αποτέλεσμα να κάνουμε το ταξίδι μας στο τώρα δυσκίνητο και τη ζωή μας ασφυκτική.
Είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από μικροί τη διαδικασία του καθαρισμού, του γενναίου ξεκαθαρίσματος.
Στοιβάζοντας αντικείμενα, μεγαλώνουμε με την εντύπωση ότι τα αντικείμενα και όχι εμείς έχουν εξουσία στη ζωή μας. Ότι εμείς δεν μπορούμε να επηρεάσουμε και να επιφέρουμε αλλαγή στον κόσμο γύρω μας, αφού τον παρατηρούμε παθητικά. Ένα ακόμα μήνυμα που δίνουμε είναι ότι τα αντικείμενα είναι το παν στη ζωή, σημαντικότερα ακόμα και από το ζωτικό μας χώρο.
Το τακτοποιημένο σπίτι είναι ένας συμβολισμός και στηρίζεται στην ίδια αρχή που αφορά τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και να πετάξουμε ότι δεν είναι πια χρήσιμο στη ζωή μας από σήμερα κιόλας.
Τακτοποιημένες πρέπει να είναι και οι προτεραιότητές μας. Η ζωή είναι γεμάτη από υποχρεώσεις. Είμαστε πολυάσχολοι και τρέχουμε όλη μέρα να βάλουμε μια τάξη στις υποχρεώσεις απέναντι στον εαυτό μας, στη δουλειά μας, στις σχέσεις μας, στην οικογένεια, σε όλα όσα συνθέτουν την πολυπλοκότητα του προγράμματός μας.
Μπερδεμένοι, ξεχνάμε τις αληθινές μας ανάγκες παραλείποντας να βάζουμε τα όριά μας ή αγνοούμε παντελώς τις ανάγκες των άλλων ή αποτραβιόμαστε από τη ζωή, αποφασίζοντας ότι δεν τα βγάζουμε πέρα, και βάζουμε τη ζωή μας στον αυτόματο πιλότο.
Επιπλέον, τα ατακτοποίητα και συσσωρευμένα συναισθήματά μας μαζεύονται σαν βαλίτσες από προηγούμενες σχέσεις. Πρέπει να ξέρουμε λοιπόν ότι κάπου κάπου και στα συρτάρια των συναισθημάτων μας χρειάζεται ξεκαθάρισμα και τακτοποίηση.
Ο θυμός που δεν έχει εκδηλωθεί ή ένας θυμός που μπορεί να μην απελευθερώθηκε την ίδια στιγμή και μένει πετρωμένος υποβόσκει, για να βγει σαν το φάντασμα όποτε τον ερεθίσει κάτι. Σαν τη σακούλα των σκουπιδιών, χρειάζεται να φύγει από τη ζωή μας.
Το ίδιο και ο φόβος που μας ακινητοποιεί, που δεν μας αφήνει ούτε μπροστά να πάμε ούτε να βγούμε έξω από κάτι. Ο φόβος της αποτυχίας μας παραλύει. Το ίδιο και η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό μας.
Αδειάζοντας τα συρτάρια και καθαρίζοντας την καρδιά μας δίνουμε νέα αξία στη ζωή μας. Καλό είναι να αρχίσουμε καθαρίζοντας τις σχέσεις μας, αφήνοντας ανέγγιχτους αυτούς που μας αγαπούν έτσι όπως είμαστε.
Κατ’ αρχάς, μπορούμε να βελτιώσουμε τις σημαντικές σχέσεις μας, όπως γονείς και οικογένεια, εφόσον επιθυμούμε, κάνοντας μικρές αλλαγές. Δεν ξεχνάμε να τους λέμε ότι τους αγαπάμε και τους συγχωρούμε μέσα μας αν μας έχουν αδικήσει. Τους σεβόμαστε, δεν τους κατηγορούμε για το παρελθόν και δεν απαιτούμε όσα δεν μπορούν να μας δώσουν. Σε ορισμένες περιπτώσεις, λίγη απόσταση δίνει μια ανάσα. Σε άλλες πάλι το «μακριά και αγαπημένοι» είναι η ιδανική συνταγή.
Παράλληλα με τα συναισθήματά μας, χρειάζονται ανανέωση τα ξεπερασμένα πιστεύω μας. Μπορεί σήμερα να χρειαζόμαστε νέα πιστεύω, νέες σκέψεις, νέες πεποιθήσεις, γιατί αυτά που μας ήταν χρήσιμα μέχρι ίσως ολοκλήρωσαν τον προορισμό τους και σήμερα, αντί να μας βοηθούν, μας κάνουν κακό, είναι μια βαριά αλυσίδα που σέρνουμε μαζί μας.
Πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε αν οι προσδοκίες μας στη ζωή χρειάζονται ανασκόπηση.
Οι απαντήσεις βρίσκονται στα συρτάρια μας. Ξεκαθαρίζοντας το τοπίο στο μυαλό μας, έρχονται στην επιφάνεια νέες ικανότητες και αποκαλύπτονται νέοι ορίζοντες στις σημερινές μας ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου