Όταν δεν περιμένεις τίποτε, έχεις τα πάντα

Έχεις τα πάντα. Μία κατάσταση που όλοι οι άνθρωποι την θέλουν. Όμως για κάποιο λόγο εκεί που το ένα έρχεται φεύγει το άλλο. Έτσι ο άνθρωπος έχει μονίμως έστω και σε έναν τομέα, κενό ή κενά.

Η έννοια τα «πάντα», μοιάζει σαν τη σκιά μας, που δεν μπορούμε να την πιάσουμε. Σαν ένα άπιαστο όνειρο.

Κι όμως αυτό το όνειρο δεν είναι άπιαστο. Είναι ένα όνειρο που είναι εφικτό. Αρκεί να ενεργοποιήσουμε μία μαγική λέξη την ευγνωμοσύνη.

Και επίσης να σταματήσουμε να χαρακτηρίζουμε με επίθετα όπως άσχημο, όμορφο, καλό, κακό κάθε τι που έρχεται στη ζωή μας και τις έννοιες εύκολο δύσκολο. Γιατί αυτά τα επίθετα είναι επίκτητες διαδρομές και οι έννοιες επίσης.

Γιατί η ψυχή είναι μία σταγόνα φωτός η οποία δεν συναντήθηκε με το άσπρο- μαύρο. Αλλά με το ολόλευκο Φως του Είμαι. Το είμαι δεν έχει σκιά για να την κυνηγήσει, αλλά είναι πάντα κάτω από τον ήλιο της μόνιμης ευημερίας.

Τότε θα ανακαλύψουμε ότι όλα όσα θέλουμε, τα έχουμε. Κι αν ακόμη δεν έχει έρθει κάτι στη ζωή μας, απλώς μας περιμένει λίγο παρακάτω.

Ο άνθρωπος αγωνίζεται συνήθως για άλλα από αυτά που έχει. Ενώ αυτά που έχει τα μάχεται. Έτσι μέσα από όλο αυτό περνούν από μπροστά στα μάτια μας όλες οι ευλογίες και εμείς δεν τις αναγνωρίζουμε. 

Η πληρότητα του «έχω τα πάντα», όταν μία μέρα βιωθεί είναι η μεγάλη στιγμή της ελευθερίας και της αρμονίας.