Τα παιδιά της Ήβης

ΑΝ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ την Ιερή Ελληνική Παράδοση, όπως είναι η Ελληνική Μυθολογία, θα δούμε ότι η θεά 'Ηβη, που το όνομα της σημαίνει τα νιάτα, την ομορφιά και τη χαρά τους, ήταν κόρη του Δία και της 'Ηρας.

Στο παλάτι του πατέρα της, σαν κόρη του σπιτιού, φρόντιζε να προσφέρει στους θεούς το νέκταρ, προτού αναθέσουν στον Γανυμήδη αυτή την υπηρεσία. Η αμβροσία, ως γνωστόν, ήταν η τροφή που διατηρούσε πάντα νέους τους ανθρώπους!.. Πιο συχνά χόρευε μαζί με τις Χάριτες και τις Ώρες, την Αρμονία και την Αφροδίτη, όταν ο Απόλλων και οι Μούσες έπαιζαν μουσική και τραγουδούσαν!

Η θεά Ήβη, όπως λένε ορισμένοι, βοηθούσε ακόμα τη μητέρα της στις δουλειές της, ενώ η ίδια ετοίμαζε το αμάξι της μητέρας της Ήρας, όταν αυτή επρόκειτο να μετακινηθεί από τον 'Ολυμπο, και μάλιστα περιποιόταν ιδιατέρως τον Άρη, όταν αυτός επέστρεφε από τις μάχες!

Η Ήβη με το όνομα της παρουσιάζεται ως η προσωποποίηση της νεότητας. Είναι κόρη του Δία και της Ήρας και κατά συνέπεια αδελφή του Άρη και της Ειλείθυιας . Μέσα στη «θεϊκή οικογένεια» παίζει το ρόλο της υπη­ρέτριας ή το ρόλο που έχει «το κορίτσι του σπι­τιού». Είναι αυτή η οποία, πριν από την αρπαγή του Γανυμήδη, σερβίρει το νέκταρ. Ετοιμάζει το λουτρό του Άρη, βοηθά την Ήρα να ζέψει το άρμα της. Χορεύει μαζί με τις Μούσες και τις Ώρες στον ήχο της λύρας του Απόλλωνα. Όταν έγινε η αποθέωση του Ηρακλή και η συμφιλίω­ση του ήρωα με την Ήρα, οι θεοί γιόρτασαν το γάμο του με την Ήβη ως σύμβολο της ανόδου του στην αιώνια νεότητα των θεών!

Και είναι αλήθεια!.. Όταν ο Ηρακλής πραγματοποίησε τους δώδεκα άθλους του και έγινε δεκτός στον Όλυμπο ισότιμος θεός, ο Δίας και η ' Ηρα τον πάντρεψαν με την ΄Ηβη, για να ζει και να χαίρεται μαζί για πάντα αγέραστος και απείραχτος από κανένα κακό.

Λένε πως με παράκληση του Ηρακλή η Ήβη πέτυχε να ξαναδώσει και στον ανιψιό του Ιόλαο, τα πρώτα νιάτα.

Μη λησμονήσουμε να πούμε ότι τέκνα του Ηρακλή και της ΄Ηβης ήταν ο Αλεξιάρης και ο Ανίκητος, πρόσωπα ίσως άγνωστα στο ευρύ ελληνικό αναγνωστικό κοινό!..

Κλείνοντας, να πούμε μόνον τούτο: Αν αναλογιστούμε το γεγονός ότι από τα χρόνια του Περικλή και του Σωκράτη, της Φρύνης ή της Λαΐδας, δεν έχουν περάσει παρά μονάχα 85 γενεές (δηλαδή 85 άνθρωποι κατά γενεά)...

----------
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Όμ., Δ 2, Ε 722, Ε 905 / λ 601 κ.ε.
Oμ. ύμν. στον Απόλλ. 195.
Ησ., Θεογ. 922, 950 κ.ε.
Πίνδ., Νεμ. 1,71. 10, 17 Ίσθμ. 4, 101.
Παυσ. 2, 13, 3.
Απολλόδ., Βιβλ. 1, 3, 1.