Ξερετε τί σκεφτομαι σημερα; βλεπω ολα τα ποστ περι ιδανικου συντροφου, αδελφης ψυχης, διδυμης φλογας και μου φαινεται πως αγνοουμε κατι σημαντικο. Κι αυτο ειναι οτι ιδανικος συντροφος μπορει να σημαινει ενας ανθρωπος που καθρεπτιζει τις ελλειψεις και τα ψεγαδια μας και μας προσφερει την ευλογια της αυτογνωσιας. Αδικως απογοητευομαστε οταν αυτο συμβαινει. Ενας αλλος μπορει μονο να καθρεπτισει οτι εχουμε μεσα μας. Οσο καλυτερα ειμαστε εμεις,οσο πιο πληρεις,οσο πιο πολυ αγαπη και φροντιδα δινουμε στον εαυτο μας τοσο πιο ‘‘ιδανικο‘‘θα ειναι το ταιρι μας! Και το παραδοξο ειναι οτι οταν αληθινα δεν θα νιωθουμε την αναγκη ισον δεν θα ειμαστε σε ελλειψη, τοτε ο συντροφος δεν θα μπορει παρα να ειναι ο ιδανικος! Ωστωσο καθε ανθρωπος γυρω μας ΕΙΝΑΙ ιδανικος. Ισως δεν χρειαζεται να μεινει αλλο διπλα μας (κι εμεις διπλα του) γιατι εξυπηρετησε τον σκοπο του και με αγαπη και ευγνωμοσυνη ισως ειναι ωρα να χωρισουν οι δρομοι μας. Αυτο η καρδια μας θα μας το πει.Οποιος απο εμας λοιπον ψαχνει τον ιδανικο συντροφο δεν εχει παρα να κοιταξει τους ‘‘καθρεπτες‘‘ γυρω του, να ψαξει -και να βρει- μεσα του.
Και φυσικα βρισκοντας μεσα μας αγαπη,αποδοχη,πληροτητα ειναι επομενο οτι εν τελει θα ελξουμε ενα συντροφο εξισου ολοκληρωμενο η τελοσπαντων εναν συντροφο προθυμο να εξελισσεται μαζι με μας και να κοιταζει μεσα του καθε φορα που παρουσιαζεται μια προκληση κι ετσι να δημιουργησουμε την "ιδανικη"σχεση οπου και οι δυο συντροφοι θα ειναι εξισου αφοσιωμενοι σε αυτην και η σκληρη δουλεια που απαιτειται να ειναι ευχαριστη και καθολου βαρετη!
Πως βρισκουμε λοιπον τον ιδανικο συντροφο?
Οταν ιδανικος συντροφος ειναι ο ιδιος μας ο εαυτος!
Ωστοσο αξιοποιηστε καθε "μη ιδανικη" σχεση για να μαθετε τον εαυτο σας και να ξερετε οτι καθε σχεση και καθε προσπαθεια μας οσο επιτυχημενη η αποτυχημενη κι αν την βαπτιζουμε ειναι ευλογια, ειναι ευκαιρια για αυτογνωσια και εχει να μας προσφερει πολλα!
Ακομα κι αν θεωρουμε οτι τελειωνει αδοξα...
Με ρεαλισμο αλλα και φαντασια προχωραμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου