Η Ελλάδα κι η κατάρα της Ήρας

Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά

Κάπου σε μιαν άκρη μιας μεγάλης ηπείρου, ζούσε μια γυναίκα που την έλεγαν Ελλάδα. Η Ελλάδα ήταν από τις πιο όμορφες γυναίκες που υπήρξαν ποτέ στον κόσμο. Γι’ αυτό την αγάπησαν όλοι οι αρχαίοι θεοί της και την προίκισαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο.


Την αγάπησε ο Ποσειδώνας και της χάρισε τις πιο καθαρές θάλασσες στον κόσμο και τις γέμισε με άσπρα, μαγευτικά νησιά.
Την αγάπησε και η Δήμητρα κι έκανε τη γη της εύφορη και γόνιμη!
Η Άρτεμης κι ευλόγησε τα δάση της!
Ο Ήφαιστος και γέμισε τη γη της πλούτο ορυκτό!
Η Εστία και της έμαθε να είναι νοικοκυρά!
Ο Ερμής και της έφερε το εμπόριο!
Ο Άρης και την έκανε ανίκητη!
Η Αφροδίτη και της έμαθε τα μυστικά του έρωτα!
Ο Απόλλωνας και της χάρισε τις τέχνες και τη μουσική του!
Ο Δίας και της έμαθε να είναι φιλόξενη και ν’ αγαπάει τους ξένους
Μα πιο πολύ την αγάπησε η Αθηνά και της χάρισε τη σοφία της. Από τη σοφία της Αθηνάς η Ελλάδα έφτιαξε τη δημοκρατία.

Τόσο πολύ την αγάπησαν την Ελλάδα οι Θεοί της που αποφάσισαν να μείνουν κοντά της και να την προσέχουν. Δεν υπήρχε στον κόσμο καμιά άλλη γυναίκα που δεν ήθελε να μοιάσει της Ελλάδας. Όλες την κοίταζαν με θαυμασμό κι υιοθετούσαν τις αρετές, τις γνώσεις της. Μόνο μία τη ζήλευε θανάσιμα. Η Ήρα…

Η Ήρα λοιπόν της έστειλε μια κατάρα. Να προδοθεί από τους άντρες της. Μετά από πολλά πολλά χρόνια όμως η κατάρα της Ήρας έπιασε. Ήρθαν κάποιοι άντρες κι ένας - ένας, της πήραν τις αρετές, τη σοφία και την ομορφιά της....
Τα χωράφια της δεν έβγαζαν πια ζηλευτούς καρπούς...
Τα δάση της καιγόντουσαν ...
Ο ορυκτός της πλούτος έμενε θαμμένος βαθιά...
Οι θάλασσες μολύνθηκαν, τα σπίτια της γκρεμιζόντουσαν, οι τέχνες και η μουσική της φτήνυναν...
Έκλεινε τα μαγαζιά της και έχανε στις μάχες, δε τη σέβονταν οι ξένοι, κι η δημοκρατία της, δεν ίσχυε!!!!

Μα το χειρότερο κακό που βρήκε την Ελλάδα, ήταν ο πόνος της μάνας, γιατί τα παιδιά της μάλωναν πολύ μεταξύ τους. Ψάχνοντας να βρουν ποιος φταίει κατηγορούσαν το ένα το άλλο. Και κάθε ένα, κάποιον από τους προηγούμενους άντρες της...

Κι αυτός ο καβγάς συνεχιζόταν πολλά χρόνια.
Μέχρι που η Ελλάδα έκλαψε…
Έκλαψε τόσο δυνατά που το δάκρυ της έγινε βροχή και μέρες έπεφτε πολλές στα κεφάλια των παιδιών της..

Έκλαιγε παρακαλώντας τα να αγαπηθούν μεταξύ τους, να μη ξεχνάνε ότι είναι αδέρφια, γεννημένα από την ίδια μάνα και να της βρουν έναν άντρα που να αγαπήσει όσο κανείς άλλος την Ελλάδα και τα παιδιά της...

Κι όλοι μαζί να παρακαλέσουν την Ήρα, να σπάσει την κατάρα της...