«Μα δεν είναι θαυμάσιο;» είπε. «Αυτό είναι αληθινή αγάπη της κόρης προς τη μητέρα. Δεν την ένοιαξε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει τη μητέρα της. Είναι υπέροχη!»
Την άλλη μέρα, ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στον κήπο του παλατιού κι έτρωγε φρούτα, ήρθε ο βασιλιάς. Τον χαιρέτησε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε το καλάθι.
«Φαίνονται γλυκά!» είπε ο βασιλιάς. «Πράγματι» είπε η βασίλισσα. Και απλώνοντας το χέρι της, έδωσε στον αγαπημένο της το τελευταίο ροδάκινο.
«Πόσο με αγαπάει!» σχολίασε μετά ο βασιλιάς. «Στερήθηκε την απόλαυσή της για να μου δώσει εμένα το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι καταπληκτική;»
Πέρασαν ορισμένα χρόνια και – ποιος ξέρει γιατί – ο έρωτας και το πάθος έσβησαν από την καρδιά του βασιλιά.
Καθόταν μαζί μ΄ένα στενό του φίλο και του έλεγε: «Ποτέ δεν φέρθηκε σαν βασίλισσα. Μια φορά, μάλιστα, παράκουσε τη διαταγή μου να μη χρησιμοποιήσει τη βασιλική άμαξα, και θυμάμαι μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο.»
«Η πραγματικότητα είναι πάντα η ίδια. Κι είναι αυτό που είναι, Ντεμιάν. Ωστόσο, όπως στο παραμύθι, ο άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει μια κατάσταση με τον έναν τρόπο ή με τον ακριβώς αντίθετο.»
«Πρόσεχε τι αντιλαμβάνεσαι» έλεγε ο Μπάντουιν, ο σοφός.»
ΑΝ Ο,ΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ «ΓΑΝΤΙ» ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΕ ΒΟΛΕΥΕΙ… ΤΟΤΕ ΜΗΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου