Αλλάζοντας το τρόπο με τον οποίο βλέπετε τα πράγματα, αλλάζετε τη ζωή σας!Ο φόβος της αλλαγής είναι φυσιολογικός, αλλά όχι απαραίτητος! Οι αλλαγές είναι μέρος της ζωής, τίποτα δεν παραμένει το ίδιο ή στατικό, και αυτό είναι η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται τις αλλαγές επειδή αισθάνονται στρες και πίεση να ανταπεξέλθουν και, συχνά, βαθιά μέσα τους, αμφισβητούν την ικανότητά τους να προσαρμοστούν και να τα καταφέρουν με τα νέα δεδομένα. Αγκαλιάστε τις αλλαγές αντί να τις φοβάστε! Επειδή είναι πολύ χειρότερο να μείνετε εκεί που είστε μόνο και μόνο επειδή βολευτήκατε ή επειδή έχετε μια αίσθηση ασφάλειας. Οι αλλαγές οδηγούν εκεί που τις πηγαίνουμε και το αποτέλεσμά τους σχετίζεται με το πώς τις αξιοποιούμε.
Οι διάφορες εμπειρίες στη ζωή –ακόμα και οι αρνητικές- βοηθάνε στην εξέλιξη του ανθρώπου. Φυσικά όταν συμβαίνουν αρνητικά πράγματα πολύ δύσκολα μπορούμε να δούμε πέρα από τον πόνο, τη στεναχώρια, το ξεβόλεμα. Όμως, κάθε τι που συμβαίνει έχει έναν λόγο, δίνει ένα διαφορετικό νόημα στη ζωή και χρειάζεται να αντιληφθούμε την κάθε νέα εμπειρία με ανοιχτότητα μυαλού και πνεύμα αποδοχής. Πολλές φορές τα πράγματα πάνε στραβά, όμως είναι στο χέρι μας να τους δώσουμε μια ώθηση και να τα αξιοποιήσουμε προς την κατεύθυνση που μας ενδιαφέρει. Η αδράνεια είναι ο χειρότερος σύμβουλος, όπως και το να θρηνεί κανείς για όλα τα άσχημα. Φυσικά και πρέπει να δεχτούμε και να επεξεργαστούμε το αρνητικό συναίσθημα, όμως το σημαντικό είναι να μπορέσουμε να το αφήσουμε πίσω και να συνεχίσουμε. Ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλες ευκαιρίες κρύβονται πίσω από τις μεγάλες δυσκολίες.
Οι άνθρωποι αλλάζουν και αυτό δε σχετίζεται με εσάς. Συχνά οι άνθρωποι παραπονιούνται ότι οι γύρω τους άλλαξαν, ότι τα αισθήματα καταλάγιασαν ή έσβησαν, ότι η συμπεριφορά και η στάση των γνωστών ή των οικείων τους δεν είναι όπως ήταν… Οι άνθρωποι αυτοί βυθίζονται σε μια ατέρμονη ανάλυση του πώς ήταν τα πράγματα πριν, πόσο ωραίο ήταν το παρελθόν και πόσο άσχημο το παρόν. Προσπαθούν να βρουν μια λογική εξήγηση γιατί ο άλλος άλλαξε απέναντι τους, γιατί η συμπεριφορά του άλλου δεν είναι όπως πριν. Κρίνουν, κατακρίνουν, επικρίνουν, συχνά νιώθουν οι ίδιοι ένοχοι για την αλλαγή του άλλου. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως καλό είναι να θυμάται κανείς ότι οι άνθρωποι, τα αισθήματά τους και η συμπεριφορά τους αλλάζουν χωρίς να τους φταίμε συγκεκριμένα εμείς, χωρίς να τους έχουμε κάνει κάτι και χωρίς να υπάρχει εμφανής σε εμάς λόγος…
Μην νιώθετε ότι πρέπει να σας συμπαθούν όλοι. Για σκεφτείτε, εσείς συμπαθείτε όλους όσους γνωρίζετε; Φυσικά και όχι! Αυτό δε σημαίνει απαραιτήτως και ότι τους αντιπαθείτε. Αντίστοιχα, μην περιμένετε από όλον τον κόσμο να σας συμπαθεί. Δώστε την ευκαιρία στους άλλους να σας γνωρίσουν, δείξτε τον καλό σας εαυτό, καλλιεργήστε σχέσεις με ουσία, και αν πάλι δε σας συμπαθούν, τότε αναλογιστείτε μήπως το πρόβλημα τελικά είναι του άλλου και όχι δικό σας…
Αυτοί που γκρινιάζουν περισσότερο καταφέρνουν τα λιγότερα. Και επίσης έχουν μίζερη ζωή. Είναι πολύ της μόδας τελευταία να γκρινιάζει κανείς για τούτο, κείνο, το άλλο, για όσα πάνε στραβά γύρω του, για τα λάθη τρίτων και τα σφάλματα του κοινωνικού περίγυρου… Όμως, το να εναποθέτει κανείς τις ευθύνες του κάθε φορά και σε κάποιον άλλον, και το να μην αναλαμβάνει το δικό του κομμάτι, μόνο προβλήματα φέρνει. Από την άλλη, είναι εύκολο να μη δοκιμάζει κανείς τίποτα και να μην πετυχαίνει και τίποτα. Είναι πολύ προτιμότερο να μετανιώσει κανείς για κάτι που έκανε παρά για κάτι που δεν έκανε. Παρόλο που αυτό ακούγεται ως κλισέ, ωστόσο είναι πραγματικό. Μόνο παίρνοντας ρίσκα και τολμώντας μπορεί κανείς να πετύχει. Αλλιώς, κάθεται στα αυγά του και μεμψιμοιρεί, γκρινιάζοντας για την τύχη των άλλων (που συνήθως τη δημιούργησαν ως ένα βαθμό μόνοι τους με τις επιλογές τους) και τη δική του κακή τύχη (που επίσης τη δημιούργησε ως ένα βαθμό από την αδράνειά του και τη μη λήψη ρίσκων).
Η ευτυχία εξαρτάται από το πώς αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα και από την ποιότητα των σκέψεών του. Η ευτυχία δεν είναι κάτι αντικειμενικά μετρήσιμο, όπως είναι γνωστό. Πρόκειται για μια κατάσταση του νου, σχετίζεται δηλαδή με το πώς σκέφτεται κανείς και πώς αντιλαμβάνεται τη ζωή του. Έτσι, οι άνθρωποι που κάνουν θετικές σκέψεις και βλέπουν τον κόσμο μέσα από ένα θετικό πρίσμα είναι πολύ πιθανότερο να είναι πιο ευτυχισμένοι από αυτούς που τα βλέπουν όλα μαύρα. Ο λόγος; Επειδή όταν κανείς αναμασά τα αρνητικά στη ζωή του δε μπορεί ταυτόχρονα να δει και να εκτιμήσει τα θετικά. Αντίθετα, όταν κάποιος επικεντρώνεται στα θετικά παίρνει δύναμη και κουράγιο και αισθάνεται ότι τα αρνητικά κάπως εξισορροπούν και ότι έχει δυνάμεις να αντιμετωπίσει τα δύσκολα.
Το να φροντίζει κανείς τον εαυτό του και να επικεντρώνεται στις ανάγκες του είναι υγιές. Φυσικά πάντα θα πρέπει να τηρείται κάποιο μέτρο, αλλά το να γίνεται κανείς μονίμως θυσία για τους άλλους, να παραμερίζει τις ατομικές του ανάγκες για το παιδί, τον/τη σύζυγο ή κάποιον άλλον, το να γίνεται μονίμως χαλί να τον πατήσουν οι άλλοι είναι προβληματικό. Η αυτοφροντίδα έχει ένα φυσικό στοιχείο που περιλαμβάνει τη σωστή διατροφή, άσκηση, ξεκούραση και χαλάρωση. Επίσης περιλαμβάνει και το ψυχολογικό στοιχείο του να έχει κανείς αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, σεβασμό για τον εαυτό του. Μαζί με αυτά σημαντικό είναι να μην παρακαλάει τους άλλους για ψίχουλα αγάπης ή προσοχής. Φερθείτε στον εαυτό σας όμορφα, όπως φέρεστε και στους άλλους: αναγνωρίστε την αξία του, εκπληρώστε τις επιθυμίες του, δείξτε του αγάπη και σεβασμό και όχι μόνο θα νιώσετε πιο όμορφα εσείς, αλλά θα κάνετε και τους γύρω σας να αισθανθούν επίσης καλύτερα.
Αντιμετωπίστε τους ανθρώπους με ανοιχτό πνεύμα: κάθε άτομο που γνωρίζετε έχει να σας προσφέρει κάτι, όπως κι εσείς επίσης έχετε να του δώσετε κάτι. Δώστε ευκαιρία στους ανθρώπους γύρω σας να ανοιχτούν ώστε να τους γνωρίσετε, ανοίξτε κι εσείς τον εαυτό σας για να σας εκτιμήσουν. Μέσα από τις ανθρώπινες σχέσεις κερδίζουμε αυτογνωσία, φιλία και πολύτιμες εμπειρίες και διδάγματα ζωής. Μια τέτοια θεώρηση μπορεί να σας βοηθήσει να δείτε με άλλο μάτι ‘δύσκολους’ ανθρώπους και σχέσεις και, τελικά, να αποκομίσετε για τον εαυτό σας κάτι χρήσιμο που θα οδηγήσει στην προσωπική σας ανάπτυξη. Και ένα απλό αλλά βασικό δίδαγμα είναι ποτέ να μη γίνετε σαν τους δύσκολους και αντιπαθητικούς ανθρώπους που έχετε γνωρίσει!
Τα δυσάρεστα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποτελούν μέρος της ζωής. Μην προσπαθείτε λοιπόν να τα αρνηθείτε ή να τα κρύψετε. Δεχτείτε ότι αρνητικά συναισθήματα όπως ο φόβος, το άγχος, η ζήλια, η στεναχώρια, ο θυμός –για να αναφέρω μόνο μερικά- είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και μας προειδοποιούν για κάτι: ο φόβος για κάποιον κίνδυνο, το άγχος για το ότι αισθανόμαστε απροετοίμαστοι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες, η ζήλια ότι συγκρίνουμε τον εαυτό μας και τον βρίσκουμε σε κάτι ελλιπή, η στεναχώρια ότι κάτι μας λείπει, ο θυμός ότι κάτι μας απειλεί και πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Ωστόσο, η αναγνώριση και η αποδοχή των αρνητικών συναισθημάτων είναι το πρώτο βήμα. Το δεύτερο βήμα είναι να προσπαθήσει κανείς να αντικαταστήσει τις αρνητικές σκέψεις που βρίσκονται στη βάση των αρνητικών συναισθημάτων με θετικές, ώστε σταδιακά να δουλέψει τα συναισθήματά του και να τα αντικαταστήσει με θετικά. Η έκφραση και η διαχείριση του συναισθήματος μέσα από το κανάλι της σκέψης προσφέρει πολλά οφέλη και έναν σχετικά γρήγορα τρόπο για να νιώσει κανείς καλύτερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου