Σαν λαός είμαστε των άκρων. Ασυζητητί. Ή σκληροί υπερασπιστές ή σκληροί πολέμιοι ανθρώπων, γεγονότων, καταστάσεων. Με ελαφριά καρδιά και συνείδηση.Είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι να αλληλοσπαραχτούμε χωρίς λογική, χωρίς συμπάθεια, χωρίς να έχουμε βάλει στο μυαλό μας όλες τις πληροφορίες πριν καταδικάσουμε ή αποδεχτούμε αυτό που συμβαίνει γύρω μας.
Σε άσπρο-μαύρο ζούμε την κάθε μέρα. Με ελλειμματική σκέψη, με εκρήξεις οργής και με ένα Εγώ που ξεπερνά τα όρια της Γης και εξαπλώνεται στο σύμπαν σαν μικρόβιο.
Σε άσπρο-μαύρο κοιμόμαστε και ξυπνάμε, συμβιώνουμε, συνυπάρχουμε. Το γκρι ούτε που το σκεφτόμαστε. Υπάρχει όμως και αυτό το ενδιάμεσο χρώμα που, αν του βάλεις λίγο μπλε από τον ελληνικό ουρανό, γίνεται ένα υπέροχο γαλάζιο.
Γαλάζιο της πνευματικότητας και του ανοιχτού νου.
Γαλάζιο σαν τη θάλασσα, που ρέει ασταμάτητα και ανοίγει δρόμους για εξερευνήσεις ζωής και περιπέτειες γεμάτες γνώση.
Γαλάζιο, που δίνει νέες ιδέες και μια άλλη προοπτική του κόσμου.
Η Ελλάδα είναι η χώρα του γαλάζιου. Γιατί ανεχόμαστε να τη (μας) διαφεντεύουν ασπρόμαυροι, είναι απορίας άξιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου