Άρχισε την ανάπτυξη από τον εαυτό σου.

Ένας από τους μαθητές του βούδα· ο Ατίσα, βρήκε μια μέθοδο για να μετασχηματίζει τον πόνο. Όταν εισπνέεις, φαντάσου ότι εισπνέεις όλα τα βάσανα, όλο τον πόνο, όλων των ανθρώπων στον κόσμο. Εισπνέεις όλο το σκοτάδι, όλη την αρνητικότητα, όλη την κόλαση που υπάρχει παντού. Άφησε την καρδιά σου να τα απορροφήσει.

Όταν εισπνέεις, να εισπνέεις όλο τον πόνο και όλα τα βάσανα ολόκληρης τής ύπαρξης, τού παρελθόντος, τού παρόντος και τού μέλλοντος.

Όταν εκπνέεις, βγάλε προς τα έξω όλη τη χαρά που έχεις, όλη την ευτυχία, όλη την ευλογία. Να εκπνέεις αφήνοντας τον εαυτό σου να λιώσει μέσα στην ύπαρξη. Αυτή είναι η μέθοδος τής συμπόνιας. Πάρε μέσα σου όλο τον πόνο και δώσε προς τα έξω όλες τις ευλογίες.

Όταν το κάνεις, θα εκπλαγείς. Από τη στιγμή που θα πάρεις μέσα σου όλον τον πόνο του κόσμου, δεν θα είναι πια πόνος.

 

Η καρδιά αυτόματα μεταμορφώνει την ενέργεια. Η καρδιά έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει το κάθε τι. Πιες τον πόνο και θα τον δεις να μεταμορφώνεται σε ευτυχία. Ύστερα, άφησε την ευτυχία να απλωθεί προς τα έξω.

 

Ο πόνος προέρχεται από τα δηλητήρια: Από την προσκόλληση, από την αποστροφή ή από την αδιαφορία. Πώς λοιπόν μπορείς να μην έχεις προσκολλήσεις, να μην αποστρέφεσαι τίποτα και να μην είσαι αδιάφορος; Με το να μάθεις να απορροφάς τον πόνο. Τότε το δηλητήριο τού πόνου μεταμορφώνεται σε συμπόνια.

 

Και να θυμάσαι, μην απορροφάς μόνο τον ανθρώπινο πόνο, αλλά ολόκληρης τής ύπαρξης,  των βράχων, των δέντρων, των ζώων και των ανθρώπων. Και όχι μόνο τον πόνο που υπάρχει οτο παρόν, αλλά ολόκληρο τον πόνο τού παρελθόντος, τού παρόντος και τού μέλλοντος.

 

Όταν εισπνέεις όλον αυτόν τον πόνο, δεν μπορείς να αποστρέφεσαι τίποτα πια και δεν μπορείς να είσαι αδιάφορος. Κι όταν βγάζεις προς τα έξω όλη τη χαρά, την ευτυχία και τη μακαριότητα, δεν μπορείς να είσαι άλλο πια προσκολλημένος.

 

Όταν απορροφάς τον πόνο κάποιου άλλου, ο πόνος μεταμορφώνεται. Η φυσική τάση είναι να αποφύγεις τον πόνο. Η φυσική τάση είναι να προστατεύσεις τον εαυτό σου από τον πόνο, να απομακρυνθείς, να μη συμπονέσεις τον άλλο. Oι άνθρωποι δεν συμπονούν αληθινά, αλλά μόνο τυπικά, μόνο με τα χείλη. Αν συμπονούσαν αληθινά, θα έπαιρναν τον πόνο, θα βοηθούσαν τον άλλο άνθρωπο.

 

Συμβαίνει μερικές φορές και το γνωρίζεις. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι, που όταν τους συναντάς, νιώθεις ξαλαφρωμένος. Όταν φεύγουν, νιώθεις φωτεινός, νιώθεις να ρέεις, νιώθεις πιο ζωντανός, με εντονότερο παλμό,  σαν να σου έχουν πάρει ένα μεγάλο βάρος από το κεφάλι σου, από το στήθος σου, σαν να έχυσαν κάποιο νέκταρ μέσα σου. Όταν φεύγουν, νιώθεις την καρδιά σου να χορεύει. Τους περιμένεις να ξανάρθουν, αναζητάς την παρέα τους, την απολαμβάνεις, επειδή τρέφεσαι από την παρουσία τους.

 

Επίσης υπάρχει και το αντίθετο είδος ανθρώπων. Όταν σε συναντούν, σε αφήνουν βαρύτερο από ό,τι ήσουν προηγουμένως. Σε αφήνουν σε ένα είδος απόγνωσης, αηδίας. Νιώθεις ότι σε έχουν ρουφήξει. Η ενέργειά σου είναι πεσμένη. Έχουν πάρει κάτι από την ενέργειά σου και δεν σου έχουν δώσει τίποτα. Αυτό είναι καθημερινή εμπειρία.

 

Αν οι άνθρωποι σε αποφεύγουν, να θυμάσαι ότι δεν φταίνε εκείνοι. Κάτι σ’εσένα τούς κάνει να σ’ αποφεύγουν. Αν oι άνθρωποι δεν θέλουν να σε συναντούν, αν βρίσκουν δικαιολογίες για να ξεφύγουν από σένα, να θυμάσαι ότι δεν είναι εκείνοι υπεύθυνοι. Εσύ κάνεις κάτι. κακό στην ενέργεια τους.

 

Αν oι άνθρωποι αναζητούν τη συντροφιά σου, αν γίνονται αμέσως φιλικοί, αν νιώθουν ένα είδος συμπάθειας και ακόμη και οι ξένοι έρχονται και κάθονται δίπλα σου και σου κρατούν το χέρι, αυτό σημαίνει ότι με κάποιο τρόπο τους βοηθάς, είτε το ξέρεις είτε όχι.

 

Οι πάντες βρίσκονται κάτω από το βάρος μεγάλης δυστυχίας, οι πάντες βρίσκονται κάτω από μεγάλο πόνο, όλων των ανθρώπων η καρδιά πονάει. Υπάρχει πολύς πόνος. Ο Ατίσα όμως λέει και κάτι άλλο, που είναι το κλειδί για να βιώσεις τη μέθοδο και να μη μείνει θεωρητική, στα λόγια.

 

Λέει: Άρχισε την ανάπτυξη από τον εαυτό σου.

Πριν μπορέσεις να μεταμορφώσεις τον πόνο ολόκληρης τής ύπαρξης, πρέπει να αρχίσεις πρώτα από τον εαυτό σου. Αυτό είναι ένα από τα θεμελιώδη μυστικά τής εσωτερικής ανάπτυξης. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα στους άλλους, που να μην το έχεις κάνει προηγουμένως στον εαυτό σου. Αν πονάς τον εαυτό σου, θα πονάς και τους άλλους.

 

Αν είσαι πονοκέφαλος για τον εαυτό σου, θα είσαι πονοκέφαλος και για τους άλλους. Αν είσαι ευτυχία για τον εαυτό σου, θα είσαι ευτυχία και για τους άλλους.

 

Ό,τι μπορείς να κάνεις στους άλλους, πρέπει να το έχεις κάνει προηγουμένως στον εαυτό σου, επειδή αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που μπορείς να μοιραστείς.