Παράλληλη σκέψη

Κάποιες συμβολικές λέξεις, όπως το «όλον» που κάποτε μεταφράστηκε σε «σύμπαν» και αργότερα σε «πολυσύμπαν» -προκειμένου να καταλάβουμε πως μιλάμε για κάτι μεγάλο-, ίσως να μας μπερδεύουν. Χαρακτηρίζουμε, λοιπόν, το σύμπαν «ποικιλόμορφο» και όχι «ομοιόμορφο» προκειμένου να του προσδώσουμε όλα εκείνα τα φαινόμενα που μπερδεύουν το νου, και στη συνέχεια το χωρίζουμε σε διαστάσεις.

Διαστάσεις; Φαντάσου πόσα πράγματα θα μπορούσαμε να εξηγήσουμε με διαστάσεις πέρα των τεσσάρων γνωστών (3 του χώρου και 1 του χρόνου)!

Ό,τι υποπίπτει στην αντίληψη μας και ό,τι όχι, ό,τι βλέπουμε και ό,τι δεν βλέπουμε, φαινόμενα που μπορούμε να ερμηνεύσουμε και άλλα που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε, όλα ενωμένα κάτω από ένα πέπλο φωτός… Σκουληκότρυπες να συνδέουν παράλληλα σύμπαντα, εξωγήινα όντα να ταξιδεύουν σε αυτά τα σύμπαντα συνα-ντώντας άλλα εξωγήινα όντα με τελείως διαφορετικά χαρα-κτηριστικά, ανάλογα με τις συνθήκες όπου διαβιούν.

 Ύλη και αντιύλη (ή σκοτεινή ύλη) να ανακατεύονται με τη συνείδηση, ενωμένες κάτω από τους «χαλαρούς» όρους που ανακαλύπτει η κβαντική φυσική καθώς συναντά τις υπερχορδές. Τις υπερχορδές μέσα από τις οποίες πάλλονται τα παράλληλα σύμπαντα, και η γνώση των οποίων ανοίγει την προοπτική της ύπαρξης δέκα ή έντεκα διαστάσεων, «τυλιγμένων» η μια μέσα στην άλλη. Φαντάσου οι κόσμοι-φυσαλίδες να συνδέονται με το Big Bang και αυτό με τη σειρά του με τα παράλληλα σύμπαντα. Αυτά να δημιουργούν παράλληλους κόσμους οι οποίοι με τη σειρά τους να εξαρτώνται από μία σκέψη που εσύ έκανες περπατώντας σε έναν από αυτούς τους κόσμους.

Φαντάσου μια εικόνα πολέμου! Το ξέρεις ότι αυτός ο πόλεμος που φαντάστηκες, μόλις διεξήχθη σε ένα πεδίο που βρίσκεται δίπλα σου αλλά δεν το βλέπεις; Το ξέρεις ότι η έκβασή του και η τύχη των συμμετεχόντων θα έχει ακριβώς την έκβαση που φαντάστηκες; Άρα, θα μπορούσαμε να πούμε ότι συμμε-τέχεις κι εσύ σε αυτό το οποίο σκέφτεσαι. Οι επιστήμονες πρότειναν την αντικατάσταση του όρου «παρατηρητής» στα πειράματα με τον όρο «συμμετέχων»! Αυτή η παράλληλη σκέψη μας είναι που συνδέει τα πάντα, ενοποιεί και εξηγεί τα πάντα, με αφετηρία τον ίδιο τον εαυτό μας ως μέρος του Όλου. Πώς; Συνδέοντας τα πάντα σε επίπεδο παράλληλων συμπάντων!

Ένας ερευνητής του Cambridge, ο John Gribbin, είπε ότι έχουμε μπει πλέον σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη περιπέτεια, αφού γίναμε όλοι συμμέτοχοι κι επηρεάζουμε τον κόσμο σε κβαντικό επίπεδο μόνο και μόνο από το γεγονός της ύπαρξής μας. Συνδυάζοντας τις απόψεις που ακούγονται κατά καιρούς από ερευνητές και επιστήμονες, την ίδια ώρα (θεωρώντας συμβολικό το χρόνο) κάποιοι «συνάδελφοι» αποδέχονται την ύπαρξη ATIA, ενώ δίπλα τους (θεωρώντας συμβολικό και το χώρο) ο Κάρρολ έγραφε για μια Αλίκη που έπεσε σε μια λαγουδότρυπα και από κει μεταφέρθηκε στη χώρα των θαυμάτων! Μια λαγουδότρυπα στον κήπο μας μάς (τηλε)μεταφέρει σε έναν άλλο, παράλληλο κόσμο. Μένει να σκεφτούμε σε ποιον κόσμο θα θέλαμε να πάμε... Στον Παράδεισο, στον Υφαντόκοσμο, στη Χώρα των Θαυμάτων;

Παράλληλη… σκέψη!

Κατά καιρούς η περιέργεια που χαρακτηρίζει τον άνθρωπο, μας ωθεί στο να κάνουμε συνδυασμούς και να συσχετίζουμε καταστάσεις, φαινόμενα, νόμους και σκέψεις. Νιώθουμε την ανάγκη να εξηγήσουμε τα πάντα γύρω μας γιατί αναζητούμε μια ουσία, έναν στόχο τον οποίο καλούμαστε να υπηρετήσουμε μέχρι τέλους. Μελετώντας, ας πούμε, κάποια φιλοσοφικά συστήματα της Ανατολής, διαπιστώνουμε πως είμαστε «καταδικασμένοι» να επιστρέφουμε συνεχώς σε παλιά γνώριμα μέρη, με παρόμοιες μορφές σε διαφορετικούς χρόνους ή χώρους. Αυτή η ιδέα όμως προϋποθέτει ότι έχουμε ορίσει το χώρο και το χρόνο, πράγμα που είναι σχετικό. Έτσι λοιπόν, δημιουργούμε αλυσίδες συνειρμών, συνδέοντας διάφορα στοιχεία -ορατά και αόρατα- και διαγράφοντας κύκλους μες στο νου μας.

Το χάσμα μεταξύ φύσης και μεταφύσης, φυσικής και μεταφυσικής, θρησκείας και επιστήμης, είναι φαινομενικό, αφού όμως το δημιουργούμε, προσπαθούμε στη συνέχεια να γεφυρώσουμε. Σκεφτείτε τι θα προέκυπτε αν τα συνδέαμε όλα αυτά σε μια καινούργια μεγάλη Ιδέα! Οι επιστήμονες ήδη αναζητούν τη θεωρία του ενιαίου πεδίου…