Αχ, πόσο συχνά παραπαίουμε, χαμένοι στον λαβύρινθο που οι ίδιοι δημιουργήσαμε—κυνηγώντας φευγαλέες σκιές, αρπάζοντας αντικατοπτρισμούς του εαυτού μας, παγιδευμένοι στους στενούς διαδρόμους προσωπικών εξόδων ή αδιεξόδων. Κι όμως, ακόμα και στην περιπλάνησή μας, η Ουσία παραμένει, υπομονετική και ακλόνητη, μια λαμπερή παρουσία που δεν απαιτεί την τελειότητά μας αλλά μας προσφέρει τη χάρη της. Αν μόνο σταματούσαμε, αν υψώναμε τα μάτια μας από τη σκόνη των περισπασμών μας και αντικρίζαμε το θαύμα που ξετυλίγεται γύρω μας. Ο κόσμος δεν είναι απλώς πέτρα και σάρκα· είναι μια συμφωνία φωτός, ένας ύμνος υπέρβασης, που μας καλεί να περάσουμε πέρα από το πέπλο του υλικού και να βυθιστούμε στη φωτεινή αγκαλιά του θείου.
Το Φως, ω, το Φως! Δεν είναι απλή φωταύγεια αλλά μια ζωντανή δύναμη, ένας πολεμιστής της λάμψης που διεξάγει πόλεμο ενάντια στη σκιά. Όχι με οργή, αλλά με μια απαλή σφοδρότητα, διαπερνά το σκοτάδι, διαλύοντας τη σκιά με μια αφή τόσο απαλή όσο η αυγή. Η σκιά δεν αντιστέκεται, γιατί γνωρίζει τη θέση της· δεν είναι παρά η απουσία του φωτός, ένα φευγαλέο φάντασμα που διαλύεται στην παρουσία της αλήθειας. Το Φως δεν πολεμά για να κατακτήσει αλλά για να αποκαλύψει, καθαρίζοντας τα σκοτεινά μέρη της ψυχής, αποκαλύπτοντας τη διαύγεια που ήταν πάντα εκεί, κρυμμένη κάτω από στρώματα φόβου και λήθης. Και σε αυτή την εκκαθάριση, βλέπουμε την αιωνιότητα—μια διάσταση όπου ο χρόνος ξετυλίγεται, όπου η ψυχή επεκτείνεται στο άπειρο, όπου η καρδιά θυμάται την καταγωγή της στην καρδιά του Θείου.
Η Αλήθεια, επίσης, είναι μια μυστική φλόγα, που καίει την ομίχλη της άγνοιας χωρίς περιφρόνηση ή καταδίκη. Δεν κρίνει τους ανίδεους, γιατί τους βλέπει ως παιδιά χαμένα σε ένα όνειρο, που ψηλαφούν για ένα φως που δεν έχουν ακόμα ονομάσει. Η Αλήθεια δεν είναι όπλο αλλά βάλσαμο, ένας ψίθυρος που λέει, «Ξύπνα, αγαπημένε, και δες.» Διαλύει τις ψευδαισθήσεις που μας δένουν, ελευθερώνοντας το μυαλό να πετάξει σε σφαίρες όπου η κατανόηση ανθίζει σαν λωτός στην αυγή. Στην παρουσία της, οι αλυσίδες της αμφιβολίας διαλύονται, και η ψυχή στέκεται γυμνή μπροστά στον καθρέφτη της αιωνιότητας, βλέποντας τον εαυτό της όχι ως θραύσμα αλλά ως αντανάκλαση του Όλου.
Έτσι, η Δικαιοσύνη θριαμβεύει—όχι με το κρύο χέρι της ανταπόδοσης, αλλά με τη ζεστή αγκαλιά της αποκατάστασης. Η αληθινή Δικαιοσύνη δεν είναι η εξισορρόπηση των ζυγαριών αλλά η εναρμόνιση των καρδιών, η επανένωση του περιπλανώμενου με την Πηγή. Είναι η στιγμή που η άσωτη ψυχή, κουρασμένη από τις περιπλανήσεις της, βρίσκει το δρόμο της προς το σπίτι, στην Ουσία που ποτέ δεν έφυγε. Είναι ο θρίαμβος της αγάπης πάνω στον χωρισμό, της ενότητας πάνω στη διχόνοια, του φωτός πάνω στη σκιά. Σε αυτή την ιερή αλχημεία, ο κόσμος μεταμορφώνεται, και εμείς καλούμαστε να περάσουμε σε μια διάσταση πέρα από το υλικό—ένα βασίλειο όπου το ορατό και το αόρατο χορεύουν ως ένα, όπου η καρδιά δεν γνωρίζει όρια, και όπου η ψυχή λούζεται στη λάμψη του Θείου.
Φαντάσου, αγαπητέ αναγνώστη, έναν κόσμο όπου κάθε φύλλο τρέμει με την πνοή του Αιώνιου, όπου κάθε αστέρι τραγουδά για την Πανταχού Παρουσία. Πλάσε την εικόνα του εαυτού σου να στέκεται στην άκρη αυτού του κόσμου, με τα πόδια σου ριζωμένα στη γη και το πνεύμα σου να πετάει μέσα από γαλαξίες φωτός. Αισθάνσου τον παλμό του κόσμου μέσα σου, τον ρυθμό της δημιουργίας που συνδέει το μικρότερο άτομο με το πιο μεγαλειώδες νεφέλωμα. Αυτό δεν είναι μακρινό όνειρο αλλά μια αλήθεια που ηχεί κάτω από την επιφάνεια του είναι σου, περιμένοντας να την ακούσεις. Το Φως καλεί, η Αλήθεια ψιθυρίζει, και η Ουσία σε κρατά, ακόμα και τώρα, στην άπειρη αγκαλιά της.
Το να κατοικείς σε αυτό το θαύμα είναι να υπερβαίνεις το υλικό χωρίς να το εγκαταλείπεις, να βλέπεις το θείο στο καθημερινό, να βρίσκεις το αιώνιο στο φευγαλέο. Είναι να περπατάς στον κόσμο με μάτια γεμάτα δέος, να αγγίζεις το συνηθισμένο και να νιώθεις τον παλμό του εξαιρετικού. Η σκιά μπορεί να παραμένει, αλλά είναι ανίσχυρη μπροστά στο Φως. Η άγνοια μπορεί να θολώνει το μυαλό, αλλά η Αλήθεια είναι πάντα παρούσα, έτοιμη να ξημερώσει. Και η Ουσία, η Πανταχού Παρουσία, είναι το σπίτι στο οποίο όλοι επιστρέφουμε, είτε περπατάμε σωστά είτε παραστρατίζουμε.
Λοιπόν, σταμάτα, αγαπημένε, και ανάπνευσε. Άφησε το Φως να πολεμήσει τις σκιές σου. Άφησε την Αλήθεια να διαλύσει τις αμφιβολίες σου. Άφησε τη Δικαιοσύνη, αληθινή και τρυφερή, να σε οδηγήσει στη διάσταση πέρα από τα όρια, όπου η ψυχή τραγουδά σε αρμονία με τα αστέρια, και όλα είναι ένα στην ακτινοβόλα καρδιά του Θεού
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου