ΑΙΣΩΠΟΣ: Τυχερέ μου γάιδαρε, πόσο θαυμάζω τα άφθονα αγαθά σου

Μια φορά και έναν καιρό ο όναγρος αντίκρισε τον κατοικίδιο γάιδαρο να στέκεται σε μια μεριά στη λιακάδα. Πήγε λοιπόν κοντά του και βάλθηκε να του πλέκει το εγκώμιο: τί καλοκαμωμένο σώμα που έχει και πόσο καλά τρέφεται!

Πιο ύστερα, ωστόσο, τον παρατήρησε και σε άλλη φάση: τουτέστιν να κουβαλάει φορτία, και ο αγωγιάτης να τον ακολουθεί καταπόδι και να τον βαράει με τη μαγκούρα.

Τότε βέβαια ο όναγρος άλλαξε γνώμη: «Αμ δεν σε μακαρίζω πλέον. Καθώς βλέπω, τα άφθονα αγαθά σου συνοδεύονται και από μεγάλα δεινά».

ΑΙΣΩΠΟΣ

Επιμύθιο : Τι αξίζει να θυσιάζει κανείς μόνο και μόνο για μερικά οφέλη και για να δείχνει ζηλευτός στους άλλους ; ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ; ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΟΥ; ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΟΥ; ΤΗΝ ΗΡΕΜΙΑ ΤΟΥ; ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥ; Και πόσο συχνά κάτι που φαίνεται ζηλευτό, κρύβει και μια αθέατη πλευρά που καθόλου ζηλευτή δεν είναι;