-Ήταν ο Εμμανουήλ αδελφός του Ιησού Χριστού;
-Πως απέφυγε τον χαρακτηρισμό της πόρνης η Μαρία;
-Πως απέφυγε τον λιθοβολισμό της ως ανύπαντρη μητέρα;
-Είχε αλλά παιδιά η Μαρία;
Με την σύλληψη (εγκυμοσύνη) της Μαρίας, η κατάσταση πρέπει να έγινε εξαιρετικά περίπλοκη. Η Μαρία δεν ήταν ακόμα παντρεμένη, και για όλους εξακολουθούσε να είναι… μιά ανύπαντρη έγκυος παρθένα! Η εγκυμοσύνη όμως αργά ή γρήγορα θα γινόταν αντιληπτή, και η μικρούλα έγκυος Μαρία, έπρεπε σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, να λιθοβοληθεί πάραυτα!
Σεβόμενος τους νόμους του Μωυσή, ο ίδιος ο Ιωσήφ, θα έπρεπε να την παραδώσει στην κρίση των ιερέων. Κάθε παραβίαση αυτού του νόμου απ' τον Ιωσήφ, τον καθιστούσε συνένοχο! Όμως η μικρή Μαρία, θα έπρεπε, ή να απαλλαγεί απ' την κατηγορία της πορνείας, ή να τιμωρηθεί, άλλη διέξοδος δεν υπήρχε.
Το πρόβλημα ήταν περίπλοκο και το δίλλημα εντελώς αδιέξοδο, και θα δούμε γιατί οι “θεόπνευστοι” ευαγγελιστές, δεν το άγγιξαν καθόλου!
Κάποια φυσική διέξοδο, που περιπλέκει όμως ακόμα περισσότερο τα πράγματα, καταγράφουν τα εξω-βιβλικά κείμενα[1] όπως στο Ευαγγέλιο Ιακώβου (7.11-17.3). Εκεί βλέπουμε να προσπαθούν να κάνουν κάτι εντελώς δικαιολογημένο, να δώσουν δηλαδή την νόμιμη διέξοδο στην περίπλοκη αυτή υπόθεση. Ας δούμε τι λέει.
Ο Ιωσήφ, όταν αντιλαμβάνεται την εγκυμοσύνη της δωδεκάχρονης[2] Μαρίας, το παίρνει κατάκαρδα: «έτυψεν το πρόσωπον αυτού και έρριψεν αυτόν επί τον σάκκον και έκλαυσε πικρώς. Τις εχμαλώτησε την παρθένον και εμίανεν αυτήν;», και αγανακτισμένος ο Ιωσήφ τη ερωτάει: «τι τούτο το πονηρόν εποίησες εν τω οίκω μου; (τι είναι αυτό το πονηρό που έκανες μεσ' στο σπίτι μου), εσύ που μεγάλωσες μέσα στο ιερό;» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 26.15.
Απ' την άλλη η Μαρία τον διαβεβαιώνει: «καθαρά είμαι και άνδρα ου γινώσκω. Και είπεν αυτή Ιωσήφ. Πόθεν έστιν ουν τούτο εν τη γαστρί σου; Και εφοβήθη ο Ιωσήφ σφόδρα διαλογιζόμενος, εαν αυτής κρύψω το αμάρτημα, ευρεθήσομαι μαχόμενος τω νόμω Κυρίου, εαν δε φανερώσω, φοβούμαι μήπως παραδώσω αίμα αθώον εις θάνατον» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 27.1. (ΤLG: proteyageliun Jacobi)
Ο εντελώς απάνθρωπος βιβλικός νόμος επιβεβαιώνεται, απ' τους φόβους του μνηστήρα Ιωσήφ. Η κατάσταση λοιπόν αφορούσε όχι μόνο τη Μαρία, αλλά και τον ίδιο τον Ιωσήφ!
Η μικρούλα Εβραία έγκυος, αντιμετώπιζε φρικτό δια λιθοβολισμού θάνατο, σε περίπτωση που διαπιστωνόταν η πορνική της εγκυμοσύνη! Σε αντίθεση λοιπόν με τα ευαγγέλια, που δεν δίνουν καμία λύση στο καυτό αυτό πρόβλημα, στο εξωβιβλικό κείμενο του Ιακώβου, ο Ιωσήφ φαίνεται να αντιμετωπίζει το σοβαρό πρόβλημα που δημιούργησε με τον Νόμο, η ξαφνική, άκαιρη και ανεξήγητη εγκυμοσύνη της αρραβωνιαστικιάς του Μαρίας!
Η θέση της ήταν εξαιρετικά δύσκολη! Ο Νόμος απαιτούσε: «Εάν όμως… δεν ευρεθή παρθένος η κόρη, τότε θέλουσιν εκφέρει την νέαν εις την θύραν του οίκου του πατρός αυτής, και οι άνθρωποι της πόλεως αυτής, θέλουσι λιθοβολίσει αυτήν με λίθους, και θέλει αποθάνει, διότι έπραξεν αφροσύνην (παρανομία) εν τω Ισραήλ, πορνεύουσα τον οίκον του πατρός αυτής• και θέλεις εξαφανίσει το κακόν εκ μέσου σου». Δευτ.22.21.
Σημειωτέον ότι αυτή η καταδίκη δια λιθοβολισμού, της εκτός γάμου διακορευμένης κόρης, δεν φαίνεται πουθενά να εξέταζε την ενδεχόμενη εγκυμοσύνη της, για πιθανή ματαίωση του λιθοβολισμού! Ο μωυσιακός νόμος, δεν ήταν μόνο απίστευτα βάρβαρος και απάνθρωπος, αλλά απόλυτα στενόμυαλος και κοντόφθαλμος!
Εάν όμως ο σύζυγος και οι ιερείς, δεν ήταν σίγουροι και απλώς είχαν υποψίες για την ενοχή της, τότε η γυναίκα αυτή έπρεπε να υποστεί απ' τους ιερείς την βάσανο της «αγνείας». Τότε ήταν που το θύμα, ήταν στην απόλυτη εξουσία των ιερέων και έπρεπε από το χέρι ιερέως να πιει: «ύδωρ ελεγμού ή επικαταρωμένο ύδωρ» Αριθμοί 5.18-22.
Στο ελεγκτήριο αυτό ύδωρ, οι ιερείς διάβαζαν κάθε είδους βιβλικές κατάρες, και στην συνέχεια πρόσθεταν: “μελάνη” και “ιερό χώμα” (Αριθ.5.11-31) που το πάτησαν με τα ιερά τους σανδάλια, μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου, και μετά το πότιζαν στο θύμα τους!
Έτσι με το πρόσχημα αυτής της ανατολίτικης «θεοδικίας», οι ιερείς είχαν τη δυνατότητα, να ρίξουν ότι ήθελαν μέσα σ' αυτό το ποτό του ελέγχου, και φυσικά ήταν αυτοί που τελικά αποφάσιζαν, για το αν κάποια ήταν ένοχος και έπρεπε να πεθάνει με φρικτούς πόνους απ' το δηλητηριασμένο καταπότι, ή αν έπρεπε να αθωωθεί και να ξεφύγει αλώβητη απ' το επικαταραμένο ύδωρ ή ελεγκτήριο ύδωρ, της ιερατικής ψευδο-θεοδικίας ή «αγνείας», όπως έγινε γνωστή αργότερα στον βυζαντινό Μεσαίωνα! Περί “αγνείας” βλέπε στο παράρτημα.
Στο πρωτευαγγέλιο λοιπόν του Ιακώβου, βλέπουμε πράγματι να επακολουθεί, η από του νόμου προβλεπόμενη και αναπόφευκτη αυτή συνέχεια. Έτσι (στο πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου) όταν η εγκυμοσύνη της Μαρίας έγινε πιά φανερή, για να την απαλλάξουν οριστικά από κάθε υπόνοια, και να ξεφύγει τον υποχρεωτικό λιθοβολισμό, χρησιμοποίησαν και στους δύο (Μαρία και Ιωσήφ) την δοκιμασία του ελεγκτηρίου ή επικαταρωμένου ύδατος: «και είπε ο αρχιερεύς, θα σας ποτίσω το ύδωρ της ελέγξεως Κυρίου για να φανερώσει το αμάρτημα σας. Και λαβών ο αρχιερεύς επότισεν τον Ιωσήφ και την Μαρία και έστειλε αυτούς εις την έρημο, και εθαύμασεν πάς ο λαός, ότι ουκ εφάνη η αμαρτία αυτών και ο αρχιερεύς απέλυσεν (αθώωσε) αυτούς» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 34.1-13. Μπορεί βέβαια να παρακολουθούμε αυθεντικές σκηνές βιβλικής μαγείας… αλλά αυτή ήταν η προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία!
Αυτή λοιπόν η αφήγηση, (στο Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου) με τον τρόπο αυτόν, αθωώνει τελικά τόσο τον Ιωσήφ, όσο και την Μαρία, ακολουθώντας επαναλαμβάνω, το πνεύμα και το γράμμα της τυπικής ιερατικής πρακτικής, που ήταν υποχρεωτική σε ανάλογες περιπτώσεις.
Οι ιερείς λοιπόν του Ιουδαϊσμού, είχαν την εξουσία, να ποτίζουν διάφορες βρωμιές και δηλητήρια σε μια έγκυο κοπελίτσα, για να δουν (ουσιαστικά να αποφανθούν), αν θα της επιτρέψουν να διαφύγει, τον απίστευτα βαρβαρικό γιαχβικό νόμο του θανάτου δια λιθοβολισμού! Αν μάλιστα η κοπελίτσα αυτή ήταν κόρη ιερέως, τότε για το σεξουαλικό της αυτό παράπτωμα, η δύστυχη μικρούλα, έγκυος ή μη… καιγόταν ζωντανή: «και θυγατέρα ιερέως αν βεβηλωθεί με πορνεία, επί πυρός κατακαυθήσεται». Λευιτικό 21.9.
Τελικά, η εξωβιβλική αυτή αφήγηση, μπορεί μεν να βρίσκεται έξω απ' τον αναγνωρισμένο κανόνα των θεόπνευστων βιβλίων, περιγράφει όμως αντικειμενικά τις υποχρεωτικές ιουδαϊκές εξελίξεις, στην περίπτωση μιας διαπιστωμένης πορνικής (δηλαδή παράνομης) εγκυμοσύνης.
Όπως και να το δούμε, η μικρούλα Μαρία, με την εκτός νομού εγκυμοσύνη της, βρισκόταν επικίνδυνα υπόλογη στον μωυσιακό νόμο. Ενώ λοιπόν η παραπάνω (εξω-βιβλική) περιγραφή, δίνει την προβλεπόμενη απάντηση, στη βασική αυτή εκκρεμότητα της Μαρίας απέναντι στο μωυσιακό νόμο… τα επίσημα ευαγγέλια, μας αφήνουν άναυδους, εγκαταλείποντας αυτή την νομική εκκρεμότητα εντελώς στον αέρα… και θα δούμε γιατί!
Ερώτηση: Αλήθεια γιατί απ' τα επίσημα ευαγγέλια, δεν υιοθετήθηκε αυτή η νόμιμη, φυσιολογική και προβλεπόμενη απ' το νόμο διέξοδος; Αυτή είναι μια σπουδαία ερώτηση, που την απάντηση της, με έκπληξη θα διαβάστε στο τέλος του άρθρου.
Οι ευσεβείς λοιπόν Ιουδαίοι, τουλάχιστον κάθε Σάββατο έπρεπε να παραβρίσκονται στις συναγωγές. Κι εμείς με τη σειρά μας ρωτάμε: Δεν είδαν την εγκυμοσύνη της Μαρίας οι ιερείς; Δεν έγινε αντιληπτή η προχωρημένη εγκυμοσύνη της δεκατριάχρονης Μαρίας; Αν ναι, με ποια δικαιολογία την άφησαν ατιμώρητη; Με ποιο σκεπτικό παρέβλεψαν την εγκυμοσύνη μιας παράνομης παρθένας;
Ας αφήσουμε όμως για λίγο μετέωρες τις ερωτήσεις μας, κι ας πάμε για λίγο σε μια άλλη ανάλογη περίπτωση εγκυμονούσης “παρθένας”, που κι αυτή ξέφυγε τον θάνατο απ' την προβλεπόμενη πυρά της κατάκρισης, που μας αναφέρει ο Ησαΐας, και που όπως θα δούμε, η περίπτωσή της μας ενδιαφέρει άμεσα.
Μια άλλη παράλληλη υπόθεση παρθενογέννησης
Την εποχή λοιπόν που βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ ήταν ο Άχαζ, συνέβη κάτι αναπάντεχα προδοτικό. Το βόρειο εβραϊκό έθνος του Ισραήλ, με πρωτεύουσα την Σαμάρεια, συμμάχησε με τους Ασσύριους, με προφανή σκοπό την κοινή υποδούλωση του νότιου εβραϊκού έθνους των Ιουδαίων, και της πρωτεύουσάς τους Ιερουσαλήμ! Ο αδελφοκτόνος πόλεμος και η συντριβή της Ιερουσαλήμ, φαινόταν πως ήταν πλέον ζήτημα χρόνου.
Ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, κάλεσε τον προφήτη Ησαΐα (που τότε ήταν κάτι σαν υπουργός άμυνας), να τον συμβουλευθεί. Οι μυστικές πληροφορίες που είχε ο προφήτης, αλλά και τα μυστικά όπλα μαζικού θανάτου που διέθετε, καθιστούσαν την γνώμη του πραγματικά “θεϊκή”.
Ο Ησαΐας απάντησε καθησυχαστικά στον βασιλιά: «να μένεις ήσυχος. Μη φοβηθείς, μηδέ μικροψυχήσεις, από τον άγριο θυμό της Σαμάρειας και της Συρίας… Τούτο (η συμμαχία Σαμάρειας και Συρίας) δεν θα σταθεί ουδέ θέλει γίνει». Ησαΐας 7.4-7.
Όμως, αμέσως μετά την διαβεβαίωση αυτή και μέσα στην συζήτηση περί του ενδεχόμενου πολέμου… ο Ησαΐας κάνει κάτι πρωτάκουστο, πιέζει τον βασιλιά να ζητήσει απ' τον θεό, κάποιο σημείο (θαύμα) που να επιβεβαιώνει αυτή την ευνοϊκή προφητεία του!
Ο βασιλιάς Άχαζ τα έχασε! Όχι μόνο δεν καταλάβαινε που το πάει ο προφήτης, αλλά εντελώς φυσιολογικά, απάντησε ότι δεν θα τολμούσε ποτέ του να ζητήσει θαύμα επιβεβαίωσης, στην έτσι κι αλλιώς θετική αυτή προφητεία! Και τότε, χωρίς καν να του το ζητήσει ο βασιλιάς, ολοφάνερα για δικούς του λόγους, ο Ησαΐας κάνει μια επιπρόσθετη προφητεία: «ακούστε τώρα όλοι εσείς απ' τον οίκο του Δαυίδ… ο Κύριος θα σας δώσει σημείον, (αν και κανένας δεν το ζήτησε!) ιδού η παρθένος (προφανώς τους δείχνει κάποια κοπέλα) θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, βούτυρο και μέλι θα τρώει, και πριν το παιδί (αυτό) μάθει να απορρίπτει το κακό και να εκλέγει το αγαθό (εκπληκτικές αοριστίες που μπορούν να εφαρμοστούν από την βρεφική ηλικία μέχρι και την εφηβεία του παιδιού!) η γη (η συμφωνία) την οποίαν εσύ τρέμεις, θα εγκαταλειφθεί από τους δύο βασιλείς». Ησαΐας 7.13-16.
Η προφητεία (ουσιαστικά, εξαιρετικά συμβατική πρόβλεψη) ήταν ξεκάθαρη, οι αναμενόμενες εξελίξεις του πολέμου, αργούν ακόμα! Ο Ησαΐας πρόβλεψε την διάλυση της συμμαχίας μεταξύ Σαμάρειας και Συρίας, κάτι που θα μπορούσε να αποπειραθεί οποιοσδήποτε, έχοντας απλώς περισσότερες πληροφορίες!
Όμως, που κολλάνε στην πρόβλεψη αυτή, όσα ξεκάρφωτα είπε ο Ησαΐας για ένα παιδί, που θαυματουργικά θα γεννηθεί από παρθένο; Ποιά ανάγκη υπήρχε να δώσει ο θεός πρόσθετες εγγυήσεις για την καλή έκβαση των εξελίξεων, καθιστώντας (θαυματουργικά) έγκυο μια άσχετη παρθένο, θέτοντάς την και σε κίνδυνο λιθοβολισμού;
Επειδή όμως γνωρίζουμε, ότι σαφώς κανένας θεός δεν σχετίστηκε ποτέ με οποιουσδήποτε προφήτες, αντιμετωπίζοντας κατάματα την ουσία, πρέπει να ρωτήσουμε… τι ανάγκασε τον προφήτη να εμπλέξει στις πολιτικο-στρατιωτικές συζητήσεις του και πιθανές εξελίξεις της περιοχής του, την παρθενογέννηση κάποιου παιδιού, δίνοντας επιπλέον διαβεβαιώσεις που κανένας δεν του ζήτησε;
Η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή! Απλά ο προφήτης γνώριζε, ότι μια αφιερωμένη στον ναό ανύπαντρη κοπέλα, εξ αιτίας απρόσμενης εγκυμοσύνης, σε λίγους μήνες θα γεννούσε παιδί, και η κατάστασή της ήταν απλά τραγική! Κάτι έπρεπε λοιπόν να γίνει και μάλιστα επειγόντως, για να αποφευχθεί ο προβλεπόμενος από το νόμο υποχρεωτικός θάνατός της!
Έτσι ο προφήτης δεν χάνει την ευκαιρία. Γνωρίζοντας ότι μόνο μια ανάλογη προφητική κίνηση, που θα έδινε άλλη, “θετικότερη” διάσταση στο γεγονός της άνομης σύλληψης αυτού του παιδιού, θα μπορούσε να σώσει την κακόμοιρη νεαρή έγκυο και το παιδί της από τον λιθοβολισμό, ή την καύση της στην πυρά που της επέβαλε ο απάνθρωπος μωυσιακός νόμος, σπεύδει να προβάλει την συγκεκριμένη εγκυμοσύνη ως θεϊκό σημάδι… αν και κανένας δεν το ζήτησε!
Η αναγόρευση της ανθρώπινα φυσιολογικής, αλλά παράνομης εγκυμοσύνης της, σε θεόσταλτη παρθενο-σύλληψη και η μετατροπή της σε θεοσημία, ήταν ο μόνος τρόπος διαφυγής! Εξ αφορμής λοιπόν κάποιων άσχετων και μελλοντικών στρατιωτικών εξελίξεων στην περιοχή, ο Ησαΐας πιθανότατα για προσωπικούς του λόγους, (ενδεχομένως να ήταν ο ίδιος πατέρας του Εμμανουήλ) είχε την ευφυή πρωτοβουλία, να δώσει στην περίπτωση, διαστάσεις θαύματος και παρθενο-σύλληψης, αποτρέποντας τον προβλεπόμενο θάνατο της μητέρας του Εμμανουήλ (μαζί με τον κυοφορούμενο Εμμανουήλ) στην πυρά!
Ότι πρόκειται για συγκεκριμένο φυσιολογικό παιδί, παράνομης σχέσης και όχι για αόριστη προφητεία, το βλέπουμε λίγα εδάφια παρακάτω! Το παιδί εκείνο, ο Εμμανουήλ, (δέκα μόλις εδάφια μετά την αναγγελία της γέννησής του) γεννήθηκε πράγματι, και ο προφήτης μαζί με άλλους ιερείς και «πιστούς μάρτυρες» παρευρέθησαν στην γέννηση και την ονοματοδοσία του “παρθενο-γεννημένου” αυτού παιδιού:
«Και προσήλθον προς την προφήτισσα ήτις συνέλαβε και γέννησε τον υιόν. Και είπε ο Κύριος, κάλεσον το όνομα αυτού: Εμμανουήλ (που κατά το Μασοριτικό κείμενο[3] σημαίνει) Ταχέως σκύλευσον οξέως προνόμευσον, διότι πριν το παιδί (αυτό) καταφέρει να πει πατέρα και μητέρα, (που σημαίνει ότι το παιδί απέκτησε τελικά και ανάδοχο πατέρα) τα πλούτη της Σαμάρειας θα διαρπαγούν από τον βασιλιά της Ασσυρίας». (Ο΄) Ησαΐας 8.3-4.
Ο Εμμανουήλ, το θεόσταλτο εκείνο παιδί, τελικά γεννήθηκε! Δεν γνωρίζουμε αν ο Ησαΐας ήταν ο ίδιος ο πατέρας αυτού του παιδιού. Το σίγουρο είναι, ότι ο Ησαΐας έσωσε μια νεαρή αφιερωμένη (προφήτισσα) που είχε την ατυχία (ή την τύχη) να την επισκεφθεί “ουρανόσταλτο σπέρμα” και να μείνει έγκυος άγαμη, δηλαδή έξω απ' τους κανόνες του Μωυσή!
Ο Ησαΐας γνώριζε πως απ' την στιγμή που η εγκυμοσύνη της θα γινόταν φανερή, η ζωή της θα τελείωνε με λιθοβολισμό, ή ακόμα χειρότερα, επειδή ήταν προφήτισσα, στην πυρά του εξαγνισμού, όπως απαιτούσε ο κατά τα αλλά θεόπνευστος νομοθέτης Μωυσής!
Το περίεργο είναι, ότι αυτήν ακριβώς την περίπτωση της ολοφάνερα κίβδηλης παρθενο-γέννησης, στην εποχή του Ησαΐα, στην οποία κανένας δεν θα έπρεπε να μπορεί να δώσει άλλη απ' την παραπάνω ερμηνεία, (γιατί το συγκεκριμένο παιδί γεννήθηκε την εποχή εκείνη) επικαλούνται ως την πλέον εντυπωσιακή προφητεία, για την μοναδική όπως λένε, παρθενο-γέννηση του θεοποιημένου Ιησού! Μάλιστα, δεν διστάζουν να συνδέσουν τον Ιησού, με το παιδί του οποίου το όνομα (όπως οι ίδιοι λένε) σημαίνει “αισχρό πόλεμο” και όχι αγάπες και λουλούδια, δηλαδή, Εμμανουήλ, δηλαδή: «Γρήγορα σκύλευσε[4] , ταχύτατα λαφυραγώγησε»!
Η θεόσταλτη εγκυμοσύνη, ήταν στην περίπτωση αυτή, η μοναδική θεολογική δικαιολογία, που μπορούσε να βρει ο προφήτης, για να σώσει το παιδί και την αγαπημένη του άγαμη παρθένα προφήτισσα! Άλλωστε, σε κάτι ανάλογο κατέφευγε ολόκληρη η αρχαιότητα σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει επίσης, και από την λέξη ‘almah (νέα κοπέλα) που χρησιμοποίει το εβραϊκό κείμενο και όχι την λέξη bethulah που ορίζει σαφέστερα την μη διακορευμένη παρθένα.
Λέγεται λοιπόν, πως η συγκεκριμένη περίπτωση του Ησαΐα, προφητεύει την ανάλογη παρθενογέννηση του Ιησού. Κανένας όμως δεν μας εξήγησε, γιατί αφού ο ίδιος ο άγγελος ζήτησε το όνομά του να είναι Εμμανουήλ, (Ματθ.1.23) τελικώς το παιδί της Μαρίας ονομάσθηκε Ιησούς;!
Το όνομα Ιησούς είναι εντελώς διαφορετικό από το όνομα Εμμανουήλ, και το τι σημαίνει μας το ξεκαθαρίζει ο άριστος γνώστης της Ιουδαϊκής γλώσσας (και πιθανότατα Εβραίος πατέρας της εκκλησιάς) Ευσέβιος: «το όνομα του Ιησού μεταληφθέν (μεταφραζόμενο) στα ελληνικά σημαίνει σωτήριον θεού. Επειδή Ισουά στα εβραϊκά σωτηρία σημαίνει. Ιησούς δε από τους ίδιους (τους Εβραίους) Ιωσουέ ονομάζεται. Ιω-σουέ δε εστίν Ιαώ σωτηρία» Ευσέβιος «ευαγγελικής αποδείξεως» 4.17.23.3-9.
Το πραγματικό όνομα του Ιησού λοιπόν είναι: Ιωσουέ ή Ιω-σουέ ή Ιαώ-σουε ή Γιάχ-σουε ή Γιαχσού (ή Jeh-sus) ή «Γιαχβέ-σωτήρ».
Υπάρχει λοιπόν κι άλλος παρθενο-γεννημένος;
Τελικά, πόσο περιπλέκονται τα πράγματα, αν δεχθούμε πράγματι πως στην εποχή του Ησαΐα, από μια ανέγγιχτη παρθένο γεννήθηκε ένα θεόσταλτο παιδί;
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως εμείς κάνουμε λάθος, και ο προφήτης Ησαΐας έλεγε αλήθεια… και το παιδί εκείνο, συνελήφθη πράγματι “εκ πνεύματος αγίου”, στην μήτρα εκείνης της ευλογημένης παρθένας, ακριβώς όπως θέλουν να συμβαίνει οι θεολόγοι και στην περίπτωση της Μαρίας και του Ιησού!
Έτσι όμως, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα χειρότερα. Διότι οδηγούμεθα στο αναπόφευκτο συμπέρασμα, πως ο υιός του θεού τελικά, δεν είναι ένας… αλλά δυο! Ο Ιησούς είχε λοιπόν αδελφό και δεν το ξέραμε! Τώρα, γιατί εκείνος ο Εμμανουήλ, ενώ είχε ακριβώς την ιδία ενδομήτρια σύλληψη από το άγιο πνεύμα, αλλά δεν ήταν υιός θεού, δεν έκανε ουτε ένα θαύμα για δείγμα, και δεν άφησε πίσω του ουτε έναν θεόπνευστο λόγο, αλλά έτρωγε μόνο βούτυρο και μελί (μονό αυτό ξέρουμε γι' αυτόν) αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο!
Μια δική μας πρόχειρη και ομολογουμένως λίγο ειρωνική ερμηνεία είναι, ότι την εποχή του Ησαΐα, ο Γιαχβέ έκανε μια σοβαρή γενική δόκιμη, για να δει αν μπορεί πράγματι από απόσταση, με το άγιο πνεύμα του, να καταστήσει έγκυο μια παρθένα! Βέβαια, αν εσείς έχετε άλλες σοβαρότερες εξηγήσεις, να τις ακούσουμε ευχαρίστως!
Ερωτήσεις… παρακαλώ απαντήστε:
Όπως καταλαβαίνετε, τα παραπάνω θεολογικά κενά, τόσο στην περίπτωση την παρθενο-σύλληψης της Μαρίας (Ματθ.1.23) όσο και στην περίπτωση παρθενο-σύλληψης της ανώνυμης μητέρας (ουτε καν το όνομα της δεν διεσώθη!) του Εμμανουήλ, (Ησαΐας 7.14) αποτελούν εξαιρετικά γόνιμο πεδίο παραγωγής ερωτήσεων… και φυσικά εμείς δεν θα αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη!
Ένα είναι σίγουρο, στην εντελώς ευφάνταστη αφήγηση των περιστατικών σύλληψης και γέννησης των δυο αυτών παιδιών (του Ιησού και του Εμμανουήλ) δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά, με τα οποία εντέχνως, εδώ και αιώνες, δεν ασχολείται κανένας.
Τι προκύπτει απ' την αποδοχή της σποράς με άγιο πνεύμα ακόμα ενός παιδιού; Μήπως ότι ο Γιαχβέ έχει… ακόμα ένα παιδί και μας το κρύβανε! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Ρωτάμε λοιπόν και περιμένουμε απαντήσεις:
*Γιατί αυτό το παιδί ο Εμμανουήλ, που γεννήθηκε ακριβώς με τις ίδιες προϋποθέσεις του Ιησού, απλά μεγάλωσε και προφανώς πέθανε, χωρίς να αφήσει πίσω του καμία ιδιαίτερης σημασίας ιστορία; (Ο΄) Ησαΐας 7.13-16.και 8.3-4.
*Γιατί ένα τέτοιο παιδί, αγιοπνευματικής σποράς δεν έκανε τίποτε αξιόλογο;
*Αν το άγιο πνεύμα έσπειρε κι άλλο παιδί στην περίοδο του Ησαΐα, τον Εμμανουήλ, γιατί δεν αναφέρεται ως ισότιμος και ισάξιος αδελφός του Ιησού;
*Τι διαφορετικό είχε εκείνο το παιδί, αφού σπάρθηκε και γεννήθηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κι απ' τον ίδιο ουράνιο θεό πατέρα; Γιατί εκείνο το παιδί δεν είχε καμιά απολύτως θεϊκή ιδιότητα όπως ο Ιησούς;
*Γιατί τελικά ο Ιησούς δεν παίρνει το όνομα Εμμανουήλ, παρά την εξαγγελία αυτού του ονόματος από τον “άγγελο” του ευαγγελισμού της σύλληψης; (Ματθαίος 1.23)
*Αφού τελικά ο Ιησούς δεν παίρνει το όνομα Εμμανουήλ, τι πρέπει να υποθέσουμε για τον γκαφατζή άγγελο του ευαγγελισμού Γαβριήλ (για φαντάσου ξέρουμε και τ' όνομά του!) που είπε τα βαρύγδουπα λόγια: «Εγώ είμαι Γαβριήλ ο παριστάμενος ενώπιον του Θεού» (Λουκάς 1.19) ότι δεν ήξερε τι έλεγε;
*Τελικά ο Ιησούς δεν παίρνει το όνομα Εμμανουήλ, μήπως λοιπόν πρέπει να δηχθούμε ότι το παιδί του Ησαΐα, δεν αποτελεί και τόσο σωστή προφητεία για τον Ιησού;
Ή μήπως (όπως υποδεικνύει ιστορικά η λυσσαλέα λαφυραγώγηση του Ελληνισμού απ' τον χριστιανισμό!) πείρε τελικά τη “χάρη” του “Εμμανουήλ” που τ' όνομα του σημαίνει: «Γρήγορα σκύλευσε, ταχύτατα λαφυραγώγησε»;! Ησαΐας 8.3.
*Πως απέφυγε τον χαρακτηρισμό της πόρνης η Μαρία, όταν η εγκυμοσύνη της έγινε γνωστή;
*Αν ο Ιωσήφ, ήταν ισόβιος μνηστήρας, δηλαδή απλός προστάτης και όχι νόμιμος σύζυγος της, πως απέφυγε την κατηγορία της πορνείας και τον λιθοβολισμό η Μαρία;
*Πως δήλωσαν το παιδί, όταν το παρουσίασαν στο (ληξιαρχείο) Ναό της Ιερουσαλήμ, για περιτομή και ονοματοδοσία; (Λουκάς 2.21)
*Δήλωσαν τον μικρούλη Ιησού, ως γιο της Μαρίας, με πατέρα τον Ιωσήφ; Ή μήπως είπαν στους ιερείς, ότι πατέρας του είναι το άγιο πνεύμα;
*Αν δήλωσαν για πατέρα του τον Ιωσήφ, δεν έλεγαν αμφότεροι ψέματα;
*Αν δεν δήλωσαν τον Ιωσήφ ως πατέρα του Ιησού, πως ξέφυγε απ' την αυτονόητη κατηγορία, και την υποχρεωτική καταδίκη της σε θάνατο η Μαρία λόγω πορνείας;
*Μήπως η Μαρία, απαλλάχθηκε απ' την κατηγορία της πορνείας με θεϊκές διαδικασίες, που πρόβλεπε ο μωυσιακός νομός, δηλαδή με «ύδωρ ελεγμού ή επικαταρωμένο ύδωρ»; Αριθμοί 5.18-22.
*Αν ναι, γιατί δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η νόμιμη διαδικασία απαλλαγής της Μαρίας απ' την κατηγορία αυτή;
*Επειδή στον ιουδαϊσμό, ισόβια μνηστευμένη παρθένα με παιδί… και ακατηγορισία, δεν μπορούν να συνυπάρξουν, μήπως τελικά κάποια στιγμή ο μνηστήρας Ιωσήφ την παντρεύτηκε;
*Αν ναι, πότε, και γιατί δεν αναφέρεται πουθενά ο γάμος τους;
*Αν ο Ιωσήφ τελικά παντρεύτηκε την Μαρία γιατί το υποκρύπτουν;
*Αν την παντρεύτηκε, τότε γιατί ο Ιωσήφ αναφέρεται ως “ισόβιος μνήστορ” (μνηστήρας), δηλαδή ισόβιος αρραβωνιαστικός;
*Μήπως θέλουν κάτι να μας πουν οι Φαρισαίοι, όταν λένε κατά πρόσωπο στον Ιησού “Εμείς δεν είμαστε γέννημα πορνείας”; Ιωάνν. 8.41.
*Αν δεν ήταν ο Ιωσήφ φυσικός πατέρας του Ιησού, τότε γιατί δυο ευαγγελιστές (Ματθαίος και Λουκάς) γενεαλόγουν το οικογενειακό δένδρο… του Ιωσήφ;
*Πως μπορεί να εκπληρωθεί μια προφητεία καταγωγής του Μεσσία από τον Δαβίδ, όταν ο Ιωσήφ (που είναι απόγονος του Δαβίδ) και που γενεαλογείται με κάθε επιμέλεια, δεν είναι ο φυσικός του πατέρας;
*Αν ο Ιωσήφ δεν παντρεύτηκε ποτέ την Μαρία, αλλά είχε έξι τουλάχιστον παιδιά, (Ματθ.13.55) από προηγούμενο γάμο του, τότε γιατί δεν τα έχει μαζί του στην υποτιθέμενη απογραφή (στην Βηθλεέμ) την πατρίδα του, όπου πάει να απογραφεί.
*Είχε τελικά αδέλφια ο Ιησούς, και τίνος παιδιά ήταν; Βλέπε: Ματθ.12.46. // 13.55 // Μάρκ.3.31-34. // Λουκ.8.19-20. // Ιωανν.2.22 // 7.3.
*Αν η Μαρία, δεν είχε άλλα παιδιά, τότε γιατί γράφτηκε γι αυτήν: “και εγέννησε (η Μαρία) τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον” Λουκάς 2.7. (πράγμα που υπονοεί ότι κατόπιν γέννησε και δευτερότοκο, τριτότοκο κλπ, τα οποία φυσικά πρέπει να απέκτησε με τον Ιωσήφ) και όχι τον μονογενή, όπως έπρεπε να γραφτεί στην περίπτωση που η Μαρία απέκτησε ένα μοναδικό παιδί; (Βλέπε: Λουκάς 8.42)
Ολόκληρη η περίοδος της γέννησης και της ενηλικίωσης του Ιησού είναι μυθολογικό εφεύρημα. Ο όποιος Ιησούς, (αν ήταν ένας οι πολλοί, των οποίων τις ιστορίες συνταίριαξαν, δεν το ξέρουμε) επιλέχτηκε ήδη ενήλιξ απ' τις ορδές των ορφανών που μεγάλωναν στο Κουμράν (στο φαρισαϊκό κέντρο ανατροφής και εκπαίδευσης Ναζιραίων) και μετά από σύντομη εκπαίδευση, αυτός και καμπόσοι άλλοι, (μαθητές και σκιώδοι συνοδοιπόροι) ανέλαβαν εργολαβία την διεθνοποίηση του Ιουδαϊσμού, δημιουργώντας (με την αόρατη υψηλή επιστασία των Φαρισαίων) τα αγοθο-θελκτικά, σαγηνο-παγιδευτικά χαρακτηριστικά, που δεν είχε ο άγριος και βάρβαρος Ιουδαιο-Γιαχβισμός. (Για την αόρατη υψηλή επιστασία των Φαρισαίων έχω γράψει πολλά και θα επανέλθουμε αν αμφισβητηθεί)
Τελικά το απατηλό τους κίνημα, με τα στημένα θαύματα, και την εξίσου καλοστημένη ανάσταση, (για την οποία ομολογουμένως τους βγάζουμε το καπέλο!) έλαβε το όνομα Χριστιανισμός, (αν και επί το ορθότερο θα ήταν Χρισμενισμός). Δηλαδή, αυτοί που είναι χρισμένοι, ή διορισμένοι, ή αφοσιωμένοι, ή επί το κατανοητότερο, (πάρτε βαθιά ανάσα) μουτζαχεντινοποιημένοι!
Παρακαλώ λοιπόν τους παπάδες, θεολόγους, ιεροκήρυκες, ψαλτάδες, εξομολογητές, πνευματικούς, μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, αρχιεπισκόπους, διακόνους, καλογέρους, (τελικά είναι τόσοι πολλοί!!!) και ολόκληρη την ιερά σύνοδο, να απαντήσουν στις ολοφάνερα ουσιαστικές ερωτήσεις μου.
Γιατί αν δεν απαντήσουν… όσοι παρακολουθούμε με ενδιαφέρον είκοσι χρόνια τώρα, το απίστευτο ξεσκέπασμα της αθλίας αυτής θρησκευτικής απάτης, θα καταλάβουμε πια, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι όλοι αυτοί οι μαυροφορεμένοι σωτήρες μας, γνωρίζουν πολύ καλά τις αθλιότητα της θρησκευτικής αυτής απατής, αλλά βολεμένοι στο σβέρκο ενός κακότυχου και αποχαυνωμένου λαού, δεν τολμούν να εγκαταλείψουν τους βαρύγδουπους τίτλους, τα αμέτρητα προνόμια, τους παχυλούς μισθούς, τις κυριολεκτικά λατρευτικές μετάνοιες και τα χειροφιλήματα των αναρίθμητων προβατόμυαλων, και τις ιερές θωρακισμένες μερσεντές τους, κι ας γνωρίζουν καλύτερα από μας, ότι υπηρετούν χάριν προδοτικών ανταλλαγμάτων, στο υποκατάστημα μια αρχαίας, εθνοκτόνου και πολιτισμοκτόνου καλοστημένης ιουδαϊκής απάτης!
Τελικά αν δεν μας απαντήσουν, όχι με αφορισμούς, υπεκφυγές και ειρωνείες, αλλά με συγκρουόμενο λόγο και επιχειρήματα, ακόμα και ο τελευταίος Έλληνας θα καταλάβει, ότι αυτοί μετέτρεψαν ένα τρισένδοξο έθνος ηρώων και φιλοσόφων, σε κακορίζικους σκλάβους και προσκυνημένους επαίτες, και κάποτε (δεν ξέρω πως) ελπίζω να το πληρώσουν.
Και τώρα προσοχή, στην απάντηση που σας οφείλω:
Προσέξτε τώρα, γιατί όλο αυτό το κουρελιασμένο μπέρδεμα της παρθενοσύλληψης ή πορνείας, είναι εκεί στα κείμενά τους και δεν λύθηκε ποτέ.
Όλα αυτά πρόεκυψαν απ' τις εξής απλές και εντελώς κατανοητές δυσκολίες:
1) Αν ο Ιησούς ήταν φυσικό παιδί του Ιωσήφ… δεν θα ήταν θεός και η απάτη δεν θα προχωρούσε.
2) Αν ήταν αγιοπνευματική σπορά, κανένας ανθρώπινος πατέρας δεν θα μπορούσε να δηλωθεί ως πατέρας του Ιησού, αλλά και η Μαρία θα έμενε ισόβια εκτεθειμένη στην κατηγορία της πορνείας… όπως και παραμένει ακόμα!
3) Αν έβαζαν στα κείμενά τους, την Μαρία και τον Ιωσήφ, να περνάει μέσα απ' την βάσανο της προβλεπόμενης απ' τον μωυσιακό νόμο δοκιμασίας της “αγνείας” (ελεγκτηρίου ύδατος)… τα πράγματα θα είχαν τις εξής δυο αδιέξοδες λύσεις:
Πρώτον, αν η Μαρία δεν πέρναγε με επιτυχία την δοκιμασία της αγνείας, έπρεπε να θανατωθεί και φυσικά η “ιστορία” θα σταματούσε… και δεύτερον, πολύ χειρότερο του πρώτου, αν η Μαρία πέρναγε με επιτυχία την δοκιμασία, (προσέξτε το αυτό) οι ιερείς θα έπρεπε να αναγνωρίσουν το παιδί της σαν Μεσσία και κάθε περίπτωση ψευδ-αντιπαράθεσης με τον Χριστό και τον ανερχόμενο Χριστιανισμό… θα ήταν αδύνατη! Οι ιερείς δεν θα μπορούσαν να παίξουν τον ρολό της αντίπαλης ομάδας, (ψευδαντιπαλότητας) μια και θα τον είχαν αποδεχτεί ως θεόσταλτο παιδί (άρα και ως νόμιμο Μεσσία) απ' την μήτρα ακόμα της μάνας του!
Έτσι κι αυτοί, μια και δεν έβγαζαν άκρη, τα βρόντηξαν όπως ήταν, και τα κείμενα τους, με τον άλυτο αυτό γρίφο, παραμένουν μέχρι σήμερα ξεσκέπαστα, διάτρητα και κουρελιασμένα, στο κεφαλαιώδες αυτό θέμα!
Όμως έστω, επιτέλους, μετά από 2.000 χρόνια, ένας σοβαρός άλυτος θεολογικός γρίφος των ευαγγελίων, αποκαλύπτεται!
Η ανύπαρκτη αντιπαλογνωσία μας, και η αχαρακτήριστη νωθρότητά μας, επέτρεψε στα εβραϊκά αυτά προχειρογραφήματα, να περιβληθούν όλους τους τίτλους της ακαταδίωκτης ιερότητας. Όλο αυτό το σαβουρογράφημα, ήταν πάντα εκεί μπροστά στα νωθρά και νυσταλέα μάτια μας, ξεσκέπαστο, προκλητικό και εξόχως αποκαλυπτικό!
Αν όλα αυτά είχαν αποκαλυφθεί αιώνες πριν, το σκυλί της αμφισβήτησης θα αλυχτούσε ασταμάτητα, αφυπνίζοντας μια τεράστια μερίδα Ελλήνων! Το κύρος των εβραϊκών γραφών θα είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα, και η ζαλισμένη βιβλική θεολογία, θα κυνηγούσε ασταμάτητα την ουρά της… αναζητώντας απεγνωσμένα απαντήσεις!
Βεβαία, για να πούμε και του στραβού το δίκαιο… οι άνθρωποι αυτοί, δεν φταίνε σε τίποτα! Ούτε είναι η μόνη θεολογική σαβούρα που μας τάισαν μέχρι σήμερα. Αυτοί έκαναν το κατά δύναμιν… εμείς τα άβουλα θύματά τους, είναι που φερθήκαμε εντελώς μα εντελώς ηλίθια, και για δυο χιλιετίες τώρα, καταβροχθίζουμε τα θεολογικά τους απορρίμματα, συνωστιζόμαστε στα θεολογικά τους ελπιδο-πωλεία για να φορέσουμε τα αρχαία δύσοσμα και ρυπαρά σωτηριακά τους κουρέλια, και περήφανοι λουζόμαστε στα μυρωδάτα απόβλητα της ιουδαϊκής θεολογίας! Εμείς, και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι… εμείς, που από πάνω, παριστάνουμε και τους σοφούς!
"ΑΓΝΕΙΑ" - «Επικαταρώμενο ύδωρ» - Ο νόμος της ζηλοτυπίας
Ποιές απίστευτες διαστροφές νομιμοποίησαν την απόλυτη αυτή (βιβλική) εξαθλίωση της γυναικός...
«Η Γυναίκα είναι παγίδα.
Η γυναίκα είναι ένα σιδερένιο κοφτερό στιλέτο
που κόβει το λαιμό του άντρα». -Εβραϊκοί μύθοι
Σε προηγούμενη μελέτη μας, είδαμε τον Μωυσή με περισσή ευκολία να διατάζει τον θάνατο μερικών δεκάδων χιλιάδων ανυπεράσπιστων γυναικών, μαζί μάλιστα με τα άρρενα τέκνα τους, και να χρησιμοποιεί τις νεαρές παρθένες για σκλάβες. Είναι άραγε μια ένδειξη αυτή της θεοκρατικής αξίας της γυναικός, στη σκέψη του θεογνώστη Μωυσή; Ή μήπως η γυναίκα στις υπόλοιπες σελίδες της Βίβλου απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή και τον προσήκοντα σεβασμό, αποδεικνύοντάς μας, ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις του Μωυσή είναι τουλάχιστον ως προς την γυναίκα πράγματι άνωθεν εμπνεόμενες;
Παρακαλώ διαβάστε τα απίστευτα πράγματα που ακολουθούν αργά, σχεδόν τελετουργικά, για να τιμήσουμε επ’ ευκαιρία, τον διαχρονικό αυτόν μάρτυρα σεξουαλικής καταπίεσης που λέγεται γυναίκα.
«Και είπεν ο Κύριος προς τον Μωυσήν λέγων... εάν επέλθη εις αυτόν (τον οποιονδήποτε Ισραηλίτη) πνεύμα ζηλοτυπίας (ζήλιας δηλαδή) και ζηλοτυπήση την γυναίκα αυτού, τότε θέλει φέρει την γυναίκα αυτού προς τον ιερέα και... θέλει πλησιάσει αυτήν ο ιερεύς και στήσει αυτήν ενώπιον του Κυρίου. Έπειτα θέλει λάβει ο ιερεύς ύδωρ άγιον εις αγγείον πήλινον και από του χώματος το οποίον είναι επί του εδάφους της σκηνής, (του μαρτυρίου) θέλει λάβει ο ιερεύς και βάλει εις το ύδωρ. (!) Και θέλει αποκαλύψει την κεφαλήν της γυναικός, και θέλει βάλει εις τας χείρας αυτής την προσφορά της ζηλοτυπίας, (τα δώρα της προς τον ιερέα) εν δε τη χειρί του ιερέως θέλει είσθαι το ύδωρ το πικρόν, (Ο΄ύδωρ το επικαταρώμενον) το οποίον φέρει την κατάραν.
»Και θέλει ορκίσει αυτήν ο ιερεύς και θέλει ειπεί προς την γυναίκα. Εάν δεν εκοιμήθη τις μετά σου και εάν δεν παρεδρόμησας δια να μολυνθής, δεχόμενη άλλον αντί του ανδρός σου, ας είσαι αβλαβής από του ύδατος τούτου του πικρού, το οποίον φέρει την κατάραν, εάν όμως παρεδρόμησας, δεχόμενη άλλον αντί του ανδρός σου, τότε ο ιερεύς θέλει ορκίσει την γυναίκα μεθ’ όρκου κατάρας, και θέλει ειπεί ο ιερεύς προς την γυναίκα. Ο Κύριος να σε καταστήση κατάραν και όρκον μεταξύ του λαού σου, κάμνων ο Κύριος να σαπή (να σαπίσει) ο μηρός σου και να πρησθή η κοιλία σου και το ύδωρ τούτο, το οποίον φέρει την καταραν, θέλει εισέλθει εις τα εντόσθια σου, δια να κάμη να πρησθή η κοιλία σου και να σαπή ο μηρός σου. Και θέλει ειπεί η γυνή, Αμήν, Αμήν. Ω, την δύσμοιρη, έπρεπε να λέει και αμήν, αμήν!
»Έπειτα θέλει γράψει ο ιερεύς τας κατάρας ταύτας εν βιβλίω και θέλει εξαλείψει (ξεπλένει) αυτάς δια του ύδατος του πικρού (τα γράμματα της κατάρας ξεπλένονται μέσα στο "καταρόνερο" που περιέχει πια, πέραν των άλλων και το υλικό με το οποίο τις έγραψε!) και θέλει ποτίσει την γυναίκα το ύδωρ, το οποίον φέρει την κατάραν και το ύδωρ το φέρον την κατάραν, θέλει εισέλθει εις αυτήν δια πικρίαν. Και θέλει λάβει ο ιερεύς εκ της χειρός της γυναικός την προσφοράν της ζηλοτυπίας (που σημαίνει, ότι όλη αυτή την ώρα, η κακόμοιρη γυναίκα, ήταν υποχρεωμένη να κρατά τα δώρα της προς τον ιερέα, ενώ αυτός την καταριόταν και την πότιζε ό,τι ήθελε!)... Και αφού ποτίση αυτήν το ύδωρ, τότε θέλει συμβή ώστε, αν είναι μολυσμένη και αδίκησε τον άνδρα αυτής, θέλει εισέλθει εις αυτήν το ύδωρ, το φέρον την κατάραν, δια πικρίαν, και η κοιλία αυτής θέλει πρησθή και ο μηρός αυτής θέλει σαπήση και θέλει είσθαι η γυνή κατάρα εν μέσω του λαού αυτής... Ούτος είναι ο νόμος της ζηλοτυπίας... ο μεν ανήρ θέλει είσθε αθώος από της ανομίας» Αριθ.Ε΄11-31.
Τα χάνει κανείς μπροστά σε τέτοιες εικόνες!
Ποιά αβυσσαλέα ψυχική διαστροφή μπορεί να συγκριθεί με τούτα δω τα τρίσβαθα της κατάμαυρης μαγγανείας;! Ο ιερέας ποτίζει στο θύμα του χώμα από τη σκηνή, χιλιοπατημένο απ’ τα "άγια" σανδάλια των αγίων ιερέων, άγνωστες πικρές ουσίες της δικής του επιλογής και ποσότητας, προσθέτει τελευταία στιγμή (ξεπλένοντας κατ’ επιλογή) και δηλητήρια σε μορφή γραπτής κατάρας μέσα στο "άγιο" καταπότι... και νάτην η θρησκευτική μαγγανεία σε όλο το νομιμοποιημένο και ιεροποιημένο της μεγαλείο! Η απόλυτη θυματοποίηση. Η πλήρης θεϊκή ομηρία! Ο πιστός στο οδυνηρό τέρμα τις ολοκληρωτικής παράδοσης στον προφήτη και ιερέα του "θεού"!
Ποιές απίστευτες διαστροφές νομιμοποίησαν την απόλυτη αυτή εξαθλίωση της γυναικός, καθιστώντας από πάνω της πανίσχυρο τον κάθε άθλιο που εξασφάλισε τον τίτλο τον ιερέα; Πως τολμούν να αποκαλούν την παραπάνω περιγραφή θεόπνευστη, ενώ ακόμα και διανοητικά ανάπηροι μπορούν εύκολα να διακρίνουν τον απόλυτο κίνδυνο της εγκατάλειψης των γυναικών στις διαθέσεις του κάθε... πανάθλιου ιερέα; Ναι, αυτό κι αν είναι θεοκρατία!
Αν λοιπόν κατά την κρίση του ιερέως, η γυναίκα ήταν ένοχη, μπορούσε τότε με όλη την άνεσή του, με την ανάλογη ουσία της εκλογής του, να γράψει και να ξεπλένει τα γράμματα της κατάρας, μέσα στο "άγιο" πικρόνερό του. Πίνοντάς το η καημένη η Εβραιοπούλα, δεν θα προλάβαινε ούτε το τελικό «αμήν» να ψελλίσει, γιατί θα σφάδαζε με πόνους φρικτούς και θα τέλειωνε στα πόδια του δημίου της σαν το φολιασμένο σκυλί!
Απ’ την άλλη όμως, πως είναι δυνατόν να υπομένει κανείς αδιαμαρτύρητα τέτοια βάρβαρη υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Ας τολμούσαν να κάνουν όλες αυτές τις αθλιότητες σε μια Κρητικιά, μια Ροδίτισσα μια Μυκηναία, και θα βλέπανε το πήλινο δοχείο με το "καταρόνερο" να τους έρχεται κατακούτελα!
Ζαλίζεσαι συνειδητοποιώντας ότι όλες αυτές τις σχιζοφρένιες τις διαβάζεις στο «βιβλίο του θεού», που έπλασε τον κόσμο με αγάπη και άπειρη καλοσύνη. Επιτέλους, αιδώς πιστοί... αν είναι δυνατόν να ταυτίζετε τα σεβάσματά σας με τούτη εδώ την απίστευτη μαυρίλα!
Βέβαια μερικοί αμέσως θα αντειπούν ότι αυτά δεν μπορεί παρά να είναι εβραϊκές υπερβολές και οπωσδήποτε όχι θέλημα θεού! Αν είναι όμως έτσι, γιατί ο ομιλητικότατος θεός του Μωυσή, (που είναι και ο σημερινός "δικός" μας θεός) δεν φαίνεται να έχει καμία αντίρρηση στον άγριο εξευτελισμό της γυναικός, που έπεσε θύμα των αστήρικτων υποψιασμών του συζύγου της;
Γιατί δεν αναιρείται πουθενά στις άγιες γραφές η παραπάνω μωυσιακή αθλιότητα, απέναντι στις πιθανές γυναικείες απιστίες; Υποτίθεται ότι όλες αυτές οι υστερικές θεοκρισίες είναι θεόσταλτες, αφού όλα τα παραπάνω είναι γραμμένα «κατ’ εντολή του Κυρίου» και του μέγιστου των προφητών του Μωυσέως, στο βιβλίο που εκφράζει τον θεό της μισής ανθρωπότητας. Άλλωστε, θυμηθείτε λαμβάνουν χώρα μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου, ακριβώς δίπλα δηλαδή απ’ τα «άγια των αγίων» που φιλοξενούν την κιβωτό της διαθήκης, εκεί ακριβώς όπου με σαφήνεια καθορίζεται αυστηρότατα η παρουσία του τρομερού αυτού παλαιοδιαθηκικού αλλά και σημερινού θεού της χριστιανοσύνης! Όλα αυτά λοιπόν συμβαίνουν "εντελώς ενώπιον" του θεού!
Αντί λοιπόν ο εβραϊκός θεός της σκηνής του μαρτυρίου, να καταδεχτεί να κρίνει ο ίδιος την ενοχή ή την αθωότητα της δύστυχης γυναίκας όπως έκανε με κάθε άλλη σημαντική ή ασήμαντη περίπτωση, μιλώντας απ’ ευθείας στο Μωυσή ή έστω στον οποιονδήποτε ιερέα, νομοθετεί και δέχεται τον εξευτελιστικό εκφοβισμό και τον ενδεχόμενο δηλητηριασμό, των θυμάτων αυτών της ανδρικής ζηλοτυπίας! Το γιατί συμβαίνει αυτό, δεν είναι ούτε ανερμήνευτο ούτε δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Είναι η στυγνή ανάγκη του βάρβαρου εκφοβισμού των γυναικών. Καταπιεστικότατος μάλιστα εκφοβισμός, που με το παραπάνω υπηρετείται με την ταπεινωτική αυτή διαδικασία και όχι οποιαδήποτε απονομή δικαιοσύνης.
Βέβαια απ’ την άλλη μεριά, τίποτε παρόμοιο δεν υπάρχει στη Βίβλο, για τις πιθανές υποψίες των γυναικών, για την ανδρική ακεραιότητα! Ανδρική θεοκρισία λοιπόν εξ αφορμής γυναικείας ζηλοτυπίας δεν υπάρχει. Οι άνδρες δεν κινδυνεύουν να υποστούν τίποτε παρόμοιο για υποψίες και μόνο.
Είναι βέβαια ντροπή, ακόμα και να υπαινιχθούμε ότι όλα αυτά έχουν οποιαδήποτε σχέση με θεό! Παρ’ όλα αυτά ο θεός της Βίβλου που εισηγήθηκε όλες αυτές τις σχιζοφρένιες, παραμένει σήμερα αμετακίνητα ο θεός της "πολιτισμένης" ανθρωπότητας, χαρακτηρίζοντας μάλιστα απειλητικά ως ασεβή και βέβηλο, όποιον τολμήσει να τον κρίνει.
Πρέπει εδώ να διευκρινίσουμε ότι ο θεός του Σινά, έχει ανδροκρατική ηθική, εντελώς σύμφωνη με τον περίγυρο και την ιστορία του τόπου του, αφού όλες οι περιοριστικές και ηθικο-εξευτελιστικές εντολές εξαντλούνται στο πρόσωπο της γυναίκας. Ο άνδρας ούτε μονογαμικός χρειάζεται να είναι, ούτε θύμα ζηλοτυπίας μπορεί να γίνει. Έχει το δικαίωμα και συζύγους να έχει όσες μπορεί να συντηρεί, αλλά και παλλακίδες να κάνει όσες απ’ τις δούλες του ορέγεται, για τις οποίες μάλιστα, πουθενά δεν υπάρχει κανένας γενικότερος έστω αριθμητικός περιορισμός!
Η μόνη που πρέπει να τηρεί τους αυστηρούς σεξουαλικούς περιορισμούς, πριν και μετά τον γάμο, είναι η γυναίκα και μάλιστα επί ποινή θανάτου! Η παρθένος που θα ευρεθεί έγκυος θα λιθοβοληθεί. Ο άγαμος όμως ισραηλίτης δεν περιορίζει τις σεξουαλικές του δραστηριότητες, από κανέναν νόμο κατά της πορνείας.
Είναι εντυπωσιακό ότι δεν υπάρχει στο Μωσαϊκό νόμο «ου πορνεύσεις». Οι Ισραηλίτες, μπορούσαν να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ανάγκες σε πόρνες, χωρίς αυτό να είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο παράπτωμα. Η περίπτωση μάλιστα του πατριάρχη Ιούδα, που άφησε έγκυο την ίδια τη νύφη του Θάμαρ, όταν αυτή προσποιήθηκε την πόρνη (Γέν.ΛΗ΄15), δείχνει πολύ καθαρά ότι τίποτε δεν άλλαξε απ’ την εποχή εκείνη, και καμία συνέπεια δεν συνέτρεχε για τις σεξουαλικές δραστηριότητες των ανδρών. Αυτές που κυριολεκτικά είχαν βρει τον μπελά τους, ήταν μόνο οι ταλαίπωρες Ισραηλίτισσες.
Κάποιος θα πει, ότι η περίπτωση του πατριάρχη Ιούδα είναι πολύ προγενέστερη του μωυσιακού νόμου και δεν υπόκειται σ’ αυτόν. Τι θα πείτε όμως για τον Σαμψών, που όχι μόνο είναι μεταγενέστερος των μωυσιακών νόμων, αλλά έχοντας το "πνεύμα του Κυρίου" ξημεροβραδιαζόταν στις πόρνες και οι επισκέψεις του σ’ αυτές σημειώνονται με μια επιδεικτική απλότητα: «Και υπήγεν ο Σαμψών εις Γάζαν, και είδεν εκεί γυναίκα πόρνην και εισήλθεν προς αυτήν» Κριταί ΙΣ΄1. Όλο αυτό αναφέρεται έτσι απλά και ξεκομμένα! Ο θρησκευόμενος όμως δεν αναρωτιέται, γιατί άραγε πρέπει να μάθουμε έτσι χωρίς λόγο αν πήγε ή όχι ο Σαμψών σε πόρνη;
Βέβαια στη Βίβλο τίποτε δεν γράφεται χωρίς λόγο, Εμείς παρακάτω θα μάθουμε ότι ο λόγος της πορνείας του Σαμψών ήταν η κατασκοπία!
Τελικά, από που πηγάζουν όλα αυτά τα ολοφάνερα κατακάθια της πρωτόγονης μαγείας; Τι γυρεύουν μέσα στο "θεϊκό" βιβλίο, και γιατί δεν καυτηριάσθηκαν ποτέ δημοσίως, από τόσες χριστιανικές χώρες, αλλά αποκρύπτονται και παρασιωπούνται από εκατομμύρια πιστούς ανά τον κόσμο, που με τόση ανεξέλεγκτη ορμή και πάθος υπερασπίζονται οτιδήποτε είναι εβραιοβιβλικό;
Γιατί η γυναίκα κατασυνθλίβεται ασύδοτα με τις ευλογίες του θεού των Εβραίων; Είμαι εγώ που υπερβάλλω, ή κάθε λογικός άνθρωπος θα αγανακτούσε στην ιδέα ότι ο θεός του, ο βιβλικός θεός, που με τόση αυτοθυσία αγαπά, δεν είναι παρά μια πλαστή θεότητα προτεινόμενη από υστερόβουλους τυραννικούς παλιομοδίτες μεσοποτάμιους μάγους;Και μόνο η ύπαρξη αυτής της απόλυτα αχαλίνωτης περιγραφής των μεθόδων μαγγανικής καταπίεσης των γυναικών, μέσα στις σελίδες της "Αγίας" Γραφής, έπρεπε να βάλει αυτόματα ένα τέλος της βιβλική παντοκρατορίας στις φιλόθρησκες ψυχές μας. Κι όμως η συγκεκριμένη διαδικασία, πολύ αργότερα μετονομάσθηκε σε «Αγνεία» και αγιοποιημένη εφαρμόσθηκε κατά την κρίση των ιερέων και στους χριστιανικούς-Βυζαντινούς χρόνους.
-Πως απέφυγε τον χαρακτηρισμό της πόρνης η Μαρία;
-Πως απέφυγε τον λιθοβολισμό της ως ανύπαντρη μητέρα;
-Είχε αλλά παιδιά η Μαρία;
Με την σύλληψη (εγκυμοσύνη) της Μαρίας, η κατάσταση πρέπει να έγινε εξαιρετικά περίπλοκη. Η Μαρία δεν ήταν ακόμα παντρεμένη, και για όλους εξακολουθούσε να είναι… μιά ανύπαντρη έγκυος παρθένα! Η εγκυμοσύνη όμως αργά ή γρήγορα θα γινόταν αντιληπτή, και η μικρούλα έγκυος Μαρία, έπρεπε σύμφωνα με τον νόμο του Μωυσή, να λιθοβοληθεί πάραυτα!
Σεβόμενος τους νόμους του Μωυσή, ο ίδιος ο Ιωσήφ, θα έπρεπε να την παραδώσει στην κρίση των ιερέων. Κάθε παραβίαση αυτού του νόμου απ' τον Ιωσήφ, τον καθιστούσε συνένοχο! Όμως η μικρή Μαρία, θα έπρεπε, ή να απαλλαγεί απ' την κατηγορία της πορνείας, ή να τιμωρηθεί, άλλη διέξοδος δεν υπήρχε.
Το πρόβλημα ήταν περίπλοκο και το δίλλημα εντελώς αδιέξοδο, και θα δούμε γιατί οι “θεόπνευστοι” ευαγγελιστές, δεν το άγγιξαν καθόλου!
Κάποια φυσική διέξοδο, που περιπλέκει όμως ακόμα περισσότερο τα πράγματα, καταγράφουν τα εξω-βιβλικά κείμενα[1] όπως στο Ευαγγέλιο Ιακώβου (7.11-17.3). Εκεί βλέπουμε να προσπαθούν να κάνουν κάτι εντελώς δικαιολογημένο, να δώσουν δηλαδή την νόμιμη διέξοδο στην περίπλοκη αυτή υπόθεση. Ας δούμε τι λέει.
Ο Ιωσήφ, όταν αντιλαμβάνεται την εγκυμοσύνη της δωδεκάχρονης[2] Μαρίας, το παίρνει κατάκαρδα: «έτυψεν το πρόσωπον αυτού και έρριψεν αυτόν επί τον σάκκον και έκλαυσε πικρώς. Τις εχμαλώτησε την παρθένον και εμίανεν αυτήν;», και αγανακτισμένος ο Ιωσήφ τη ερωτάει: «τι τούτο το πονηρόν εποίησες εν τω οίκω μου; (τι είναι αυτό το πονηρό που έκανες μεσ' στο σπίτι μου), εσύ που μεγάλωσες μέσα στο ιερό;» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 26.15.
Απ' την άλλη η Μαρία τον διαβεβαιώνει: «καθαρά είμαι και άνδρα ου γινώσκω. Και είπεν αυτή Ιωσήφ. Πόθεν έστιν ουν τούτο εν τη γαστρί σου; Και εφοβήθη ο Ιωσήφ σφόδρα διαλογιζόμενος, εαν αυτής κρύψω το αμάρτημα, ευρεθήσομαι μαχόμενος τω νόμω Κυρίου, εαν δε φανερώσω, φοβούμαι μήπως παραδώσω αίμα αθώον εις θάνατον» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 27.1. (ΤLG: proteyageliun Jacobi)
Ο εντελώς απάνθρωπος βιβλικός νόμος επιβεβαιώνεται, απ' τους φόβους του μνηστήρα Ιωσήφ. Η κατάσταση λοιπόν αφορούσε όχι μόνο τη Μαρία, αλλά και τον ίδιο τον Ιωσήφ!
Η μικρούλα Εβραία έγκυος, αντιμετώπιζε φρικτό δια λιθοβολισμού θάνατο, σε περίπτωση που διαπιστωνόταν η πορνική της εγκυμοσύνη! Σε αντίθεση λοιπόν με τα ευαγγέλια, που δεν δίνουν καμία λύση στο καυτό αυτό πρόβλημα, στο εξωβιβλικό κείμενο του Ιακώβου, ο Ιωσήφ φαίνεται να αντιμετωπίζει το σοβαρό πρόβλημα που δημιούργησε με τον Νόμο, η ξαφνική, άκαιρη και ανεξήγητη εγκυμοσύνη της αρραβωνιαστικιάς του Μαρίας!
Η θέση της ήταν εξαιρετικά δύσκολη! Ο Νόμος απαιτούσε: «Εάν όμως… δεν ευρεθή παρθένος η κόρη, τότε θέλουσιν εκφέρει την νέαν εις την θύραν του οίκου του πατρός αυτής, και οι άνθρωποι της πόλεως αυτής, θέλουσι λιθοβολίσει αυτήν με λίθους, και θέλει αποθάνει, διότι έπραξεν αφροσύνην (παρανομία) εν τω Ισραήλ, πορνεύουσα τον οίκον του πατρός αυτής• και θέλεις εξαφανίσει το κακόν εκ μέσου σου». Δευτ.22.21.
Σημειωτέον ότι αυτή η καταδίκη δια λιθοβολισμού, της εκτός γάμου διακορευμένης κόρης, δεν φαίνεται πουθενά να εξέταζε την ενδεχόμενη εγκυμοσύνη της, για πιθανή ματαίωση του λιθοβολισμού! Ο μωυσιακός νόμος, δεν ήταν μόνο απίστευτα βάρβαρος και απάνθρωπος, αλλά απόλυτα στενόμυαλος και κοντόφθαλμος!
Εάν όμως ο σύζυγος και οι ιερείς, δεν ήταν σίγουροι και απλώς είχαν υποψίες για την ενοχή της, τότε η γυναίκα αυτή έπρεπε να υποστεί απ' τους ιερείς την βάσανο της «αγνείας». Τότε ήταν που το θύμα, ήταν στην απόλυτη εξουσία των ιερέων και έπρεπε από το χέρι ιερέως να πιει: «ύδωρ ελεγμού ή επικαταρωμένο ύδωρ» Αριθμοί 5.18-22.
Στο ελεγκτήριο αυτό ύδωρ, οι ιερείς διάβαζαν κάθε είδους βιβλικές κατάρες, και στην συνέχεια πρόσθεταν: “μελάνη” και “ιερό χώμα” (Αριθ.5.11-31) που το πάτησαν με τα ιερά τους σανδάλια, μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου, και μετά το πότιζαν στο θύμα τους!
Έτσι με το πρόσχημα αυτής της ανατολίτικης «θεοδικίας», οι ιερείς είχαν τη δυνατότητα, να ρίξουν ότι ήθελαν μέσα σ' αυτό το ποτό του ελέγχου, και φυσικά ήταν αυτοί που τελικά αποφάσιζαν, για το αν κάποια ήταν ένοχος και έπρεπε να πεθάνει με φρικτούς πόνους απ' το δηλητηριασμένο καταπότι, ή αν έπρεπε να αθωωθεί και να ξεφύγει αλώβητη απ' το επικαταραμένο ύδωρ ή ελεγκτήριο ύδωρ, της ιερατικής ψευδο-θεοδικίας ή «αγνείας», όπως έγινε γνωστή αργότερα στον βυζαντινό Μεσαίωνα! Περί “αγνείας” βλέπε στο παράρτημα.
Στο πρωτευαγγέλιο λοιπόν του Ιακώβου, βλέπουμε πράγματι να επακολουθεί, η από του νόμου προβλεπόμενη και αναπόφευκτη αυτή συνέχεια. Έτσι (στο πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου) όταν η εγκυμοσύνη της Μαρίας έγινε πιά φανερή, για να την απαλλάξουν οριστικά από κάθε υπόνοια, και να ξεφύγει τον υποχρεωτικό λιθοβολισμό, χρησιμοποίησαν και στους δύο (Μαρία και Ιωσήφ) την δοκιμασία του ελεγκτηρίου ή επικαταρωμένου ύδατος: «και είπε ο αρχιερεύς, θα σας ποτίσω το ύδωρ της ελέγξεως Κυρίου για να φανερώσει το αμάρτημα σας. Και λαβών ο αρχιερεύς επότισεν τον Ιωσήφ και την Μαρία και έστειλε αυτούς εις την έρημο, και εθαύμασεν πάς ο λαός, ότι ουκ εφάνη η αμαρτία αυτών και ο αρχιερεύς απέλυσεν (αθώωσε) αυτούς» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου 34.1-13. Μπορεί βέβαια να παρακολουθούμε αυθεντικές σκηνές βιβλικής μαγείας… αλλά αυτή ήταν η προβλεπόμενη από τον νόμο διαδικασία!
Αυτή λοιπόν η αφήγηση, (στο Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου) με τον τρόπο αυτόν, αθωώνει τελικά τόσο τον Ιωσήφ, όσο και την Μαρία, ακολουθώντας επαναλαμβάνω, το πνεύμα και το γράμμα της τυπικής ιερατικής πρακτικής, που ήταν υποχρεωτική σε ανάλογες περιπτώσεις.
Οι ιερείς λοιπόν του Ιουδαϊσμού, είχαν την εξουσία, να ποτίζουν διάφορες βρωμιές και δηλητήρια σε μια έγκυο κοπελίτσα, για να δουν (ουσιαστικά να αποφανθούν), αν θα της επιτρέψουν να διαφύγει, τον απίστευτα βαρβαρικό γιαχβικό νόμο του θανάτου δια λιθοβολισμού! Αν μάλιστα η κοπελίτσα αυτή ήταν κόρη ιερέως, τότε για το σεξουαλικό της αυτό παράπτωμα, η δύστυχη μικρούλα, έγκυος ή μη… καιγόταν ζωντανή: «και θυγατέρα ιερέως αν βεβηλωθεί με πορνεία, επί πυρός κατακαυθήσεται». Λευιτικό 21.9.
Τελικά, η εξωβιβλική αυτή αφήγηση, μπορεί μεν να βρίσκεται έξω απ' τον αναγνωρισμένο κανόνα των θεόπνευστων βιβλίων, περιγράφει όμως αντικειμενικά τις υποχρεωτικές ιουδαϊκές εξελίξεις, στην περίπτωση μιας διαπιστωμένης πορνικής (δηλαδή παράνομης) εγκυμοσύνης.
Όπως και να το δούμε, η μικρούλα Μαρία, με την εκτός νομού εγκυμοσύνη της, βρισκόταν επικίνδυνα υπόλογη στον μωυσιακό νόμο. Ενώ λοιπόν η παραπάνω (εξω-βιβλική) περιγραφή, δίνει την προβλεπόμενη απάντηση, στη βασική αυτή εκκρεμότητα της Μαρίας απέναντι στο μωυσιακό νόμο… τα επίσημα ευαγγέλια, μας αφήνουν άναυδους, εγκαταλείποντας αυτή την νομική εκκρεμότητα εντελώς στον αέρα… και θα δούμε γιατί!
Ερώτηση: Αλήθεια γιατί απ' τα επίσημα ευαγγέλια, δεν υιοθετήθηκε αυτή η νόμιμη, φυσιολογική και προβλεπόμενη απ' το νόμο διέξοδος; Αυτή είναι μια σπουδαία ερώτηση, που την απάντηση της, με έκπληξη θα διαβάστε στο τέλος του άρθρου.
Οι ευσεβείς λοιπόν Ιουδαίοι, τουλάχιστον κάθε Σάββατο έπρεπε να παραβρίσκονται στις συναγωγές. Κι εμείς με τη σειρά μας ρωτάμε: Δεν είδαν την εγκυμοσύνη της Μαρίας οι ιερείς; Δεν έγινε αντιληπτή η προχωρημένη εγκυμοσύνη της δεκατριάχρονης Μαρίας; Αν ναι, με ποια δικαιολογία την άφησαν ατιμώρητη; Με ποιο σκεπτικό παρέβλεψαν την εγκυμοσύνη μιας παράνομης παρθένας;
Ας αφήσουμε όμως για λίγο μετέωρες τις ερωτήσεις μας, κι ας πάμε για λίγο σε μια άλλη ανάλογη περίπτωση εγκυμονούσης “παρθένας”, που κι αυτή ξέφυγε τον θάνατο απ' την προβλεπόμενη πυρά της κατάκρισης, που μας αναφέρει ο Ησαΐας, και που όπως θα δούμε, η περίπτωσή της μας ενδιαφέρει άμεσα.
Μια άλλη παράλληλη υπόθεση παρθενογέννησης
Την εποχή λοιπόν που βασιλιάς στην Ιερουσαλήμ ήταν ο Άχαζ, συνέβη κάτι αναπάντεχα προδοτικό. Το βόρειο εβραϊκό έθνος του Ισραήλ, με πρωτεύουσα την Σαμάρεια, συμμάχησε με τους Ασσύριους, με προφανή σκοπό την κοινή υποδούλωση του νότιου εβραϊκού έθνους των Ιουδαίων, και της πρωτεύουσάς τους Ιερουσαλήμ! Ο αδελφοκτόνος πόλεμος και η συντριβή της Ιερουσαλήμ, φαινόταν πως ήταν πλέον ζήτημα χρόνου.
Ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, κάλεσε τον προφήτη Ησαΐα (που τότε ήταν κάτι σαν υπουργός άμυνας), να τον συμβουλευθεί. Οι μυστικές πληροφορίες που είχε ο προφήτης, αλλά και τα μυστικά όπλα μαζικού θανάτου που διέθετε, καθιστούσαν την γνώμη του πραγματικά “θεϊκή”.
Ο Ησαΐας απάντησε καθησυχαστικά στον βασιλιά: «να μένεις ήσυχος. Μη φοβηθείς, μηδέ μικροψυχήσεις, από τον άγριο θυμό της Σαμάρειας και της Συρίας… Τούτο (η συμμαχία Σαμάρειας και Συρίας) δεν θα σταθεί ουδέ θέλει γίνει». Ησαΐας 7.4-7.
Όμως, αμέσως μετά την διαβεβαίωση αυτή και μέσα στην συζήτηση περί του ενδεχόμενου πολέμου… ο Ησαΐας κάνει κάτι πρωτάκουστο, πιέζει τον βασιλιά να ζητήσει απ' τον θεό, κάποιο σημείο (θαύμα) που να επιβεβαιώνει αυτή την ευνοϊκή προφητεία του!
Ο βασιλιάς Άχαζ τα έχασε! Όχι μόνο δεν καταλάβαινε που το πάει ο προφήτης, αλλά εντελώς φυσιολογικά, απάντησε ότι δεν θα τολμούσε ποτέ του να ζητήσει θαύμα επιβεβαίωσης, στην έτσι κι αλλιώς θετική αυτή προφητεία! Και τότε, χωρίς καν να του το ζητήσει ο βασιλιάς, ολοφάνερα για δικούς του λόγους, ο Ησαΐας κάνει μια επιπρόσθετη προφητεία: «ακούστε τώρα όλοι εσείς απ' τον οίκο του Δαυίδ… ο Κύριος θα σας δώσει σημείον, (αν και κανένας δεν το ζήτησε!) ιδού η παρθένος (προφανώς τους δείχνει κάποια κοπέλα) θέλει συλλάβει και γεννήσει υιόν, και θέλει καλέσει το όνομα αυτού Εμμανουήλ, βούτυρο και μέλι θα τρώει, και πριν το παιδί (αυτό) μάθει να απορρίπτει το κακό και να εκλέγει το αγαθό (εκπληκτικές αοριστίες που μπορούν να εφαρμοστούν από την βρεφική ηλικία μέχρι και την εφηβεία του παιδιού!) η γη (η συμφωνία) την οποίαν εσύ τρέμεις, θα εγκαταλειφθεί από τους δύο βασιλείς». Ησαΐας 7.13-16.
Η προφητεία (ουσιαστικά, εξαιρετικά συμβατική πρόβλεψη) ήταν ξεκάθαρη, οι αναμενόμενες εξελίξεις του πολέμου, αργούν ακόμα! Ο Ησαΐας πρόβλεψε την διάλυση της συμμαχίας μεταξύ Σαμάρειας και Συρίας, κάτι που θα μπορούσε να αποπειραθεί οποιοσδήποτε, έχοντας απλώς περισσότερες πληροφορίες!
Όμως, που κολλάνε στην πρόβλεψη αυτή, όσα ξεκάρφωτα είπε ο Ησαΐας για ένα παιδί, που θαυματουργικά θα γεννηθεί από παρθένο; Ποιά ανάγκη υπήρχε να δώσει ο θεός πρόσθετες εγγυήσεις για την καλή έκβαση των εξελίξεων, καθιστώντας (θαυματουργικά) έγκυο μια άσχετη παρθένο, θέτοντάς την και σε κίνδυνο λιθοβολισμού;
Επειδή όμως γνωρίζουμε, ότι σαφώς κανένας θεός δεν σχετίστηκε ποτέ με οποιουσδήποτε προφήτες, αντιμετωπίζοντας κατάματα την ουσία, πρέπει να ρωτήσουμε… τι ανάγκασε τον προφήτη να εμπλέξει στις πολιτικο-στρατιωτικές συζητήσεις του και πιθανές εξελίξεις της περιοχής του, την παρθενογέννηση κάποιου παιδιού, δίνοντας επιπλέον διαβεβαιώσεις που κανένας δεν του ζήτησε;
Η εξήγηση είναι εξαιρετικά απλή! Απλά ο προφήτης γνώριζε, ότι μια αφιερωμένη στον ναό ανύπαντρη κοπέλα, εξ αιτίας απρόσμενης εγκυμοσύνης, σε λίγους μήνες θα γεννούσε παιδί, και η κατάστασή της ήταν απλά τραγική! Κάτι έπρεπε λοιπόν να γίνει και μάλιστα επειγόντως, για να αποφευχθεί ο προβλεπόμενος από το νόμο υποχρεωτικός θάνατός της!
Έτσι ο προφήτης δεν χάνει την ευκαιρία. Γνωρίζοντας ότι μόνο μια ανάλογη προφητική κίνηση, που θα έδινε άλλη, “θετικότερη” διάσταση στο γεγονός της άνομης σύλληψης αυτού του παιδιού, θα μπορούσε να σώσει την κακόμοιρη νεαρή έγκυο και το παιδί της από τον λιθοβολισμό, ή την καύση της στην πυρά που της επέβαλε ο απάνθρωπος μωυσιακός νόμος, σπεύδει να προβάλει την συγκεκριμένη εγκυμοσύνη ως θεϊκό σημάδι… αν και κανένας δεν το ζήτησε!
Η αναγόρευση της ανθρώπινα φυσιολογικής, αλλά παράνομης εγκυμοσύνης της, σε θεόσταλτη παρθενο-σύλληψη και η μετατροπή της σε θεοσημία, ήταν ο μόνος τρόπος διαφυγής! Εξ αφορμής λοιπόν κάποιων άσχετων και μελλοντικών στρατιωτικών εξελίξεων στην περιοχή, ο Ησαΐας πιθανότατα για προσωπικούς του λόγους, (ενδεχομένως να ήταν ο ίδιος πατέρας του Εμμανουήλ) είχε την ευφυή πρωτοβουλία, να δώσει στην περίπτωση, διαστάσεις θαύματος και παρθενο-σύλληψης, αποτρέποντας τον προβλεπόμενο θάνατο της μητέρας του Εμμανουήλ (μαζί με τον κυοφορούμενο Εμμανουήλ) στην πυρά!
Ότι πρόκειται για συγκεκριμένο φυσιολογικό παιδί, παράνομης σχέσης και όχι για αόριστη προφητεία, το βλέπουμε λίγα εδάφια παρακάτω! Το παιδί εκείνο, ο Εμμανουήλ, (δέκα μόλις εδάφια μετά την αναγγελία της γέννησής του) γεννήθηκε πράγματι, και ο προφήτης μαζί με άλλους ιερείς και «πιστούς μάρτυρες» παρευρέθησαν στην γέννηση και την ονοματοδοσία του “παρθενο-γεννημένου” αυτού παιδιού:
«Και προσήλθον προς την προφήτισσα ήτις συνέλαβε και γέννησε τον υιόν. Και είπε ο Κύριος, κάλεσον το όνομα αυτού: Εμμανουήλ (που κατά το Μασοριτικό κείμενο[3] σημαίνει) Ταχέως σκύλευσον οξέως προνόμευσον, διότι πριν το παιδί (αυτό) καταφέρει να πει πατέρα και μητέρα, (που σημαίνει ότι το παιδί απέκτησε τελικά και ανάδοχο πατέρα) τα πλούτη της Σαμάρειας θα διαρπαγούν από τον βασιλιά της Ασσυρίας». (Ο΄) Ησαΐας 8.3-4.
Ο Εμμανουήλ, το θεόσταλτο εκείνο παιδί, τελικά γεννήθηκε! Δεν γνωρίζουμε αν ο Ησαΐας ήταν ο ίδιος ο πατέρας αυτού του παιδιού. Το σίγουρο είναι, ότι ο Ησαΐας έσωσε μια νεαρή αφιερωμένη (προφήτισσα) που είχε την ατυχία (ή την τύχη) να την επισκεφθεί “ουρανόσταλτο σπέρμα” και να μείνει έγκυος άγαμη, δηλαδή έξω απ' τους κανόνες του Μωυσή!
Ο Ησαΐας γνώριζε πως απ' την στιγμή που η εγκυμοσύνη της θα γινόταν φανερή, η ζωή της θα τελείωνε με λιθοβολισμό, ή ακόμα χειρότερα, επειδή ήταν προφήτισσα, στην πυρά του εξαγνισμού, όπως απαιτούσε ο κατά τα αλλά θεόπνευστος νομοθέτης Μωυσής!
Το περίεργο είναι, ότι αυτήν ακριβώς την περίπτωση της ολοφάνερα κίβδηλης παρθενο-γέννησης, στην εποχή του Ησαΐα, στην οποία κανένας δεν θα έπρεπε να μπορεί να δώσει άλλη απ' την παραπάνω ερμηνεία, (γιατί το συγκεκριμένο παιδί γεννήθηκε την εποχή εκείνη) επικαλούνται ως την πλέον εντυπωσιακή προφητεία, για την μοναδική όπως λένε, παρθενο-γέννηση του θεοποιημένου Ιησού! Μάλιστα, δεν διστάζουν να συνδέσουν τον Ιησού, με το παιδί του οποίου το όνομα (όπως οι ίδιοι λένε) σημαίνει “αισχρό πόλεμο” και όχι αγάπες και λουλούδια, δηλαδή, Εμμανουήλ, δηλαδή: «Γρήγορα σκύλευσε[4] , ταχύτατα λαφυραγώγησε»!
Η θεόσταλτη εγκυμοσύνη, ήταν στην περίπτωση αυτή, η μοναδική θεολογική δικαιολογία, που μπορούσε να βρει ο προφήτης, για να σώσει το παιδί και την αγαπημένη του άγαμη παρθένα προφήτισσα! Άλλωστε, σε κάτι ανάλογο κατέφευγε ολόκληρη η αρχαιότητα σε παρόμοιες περιπτώσεις. Το παραπάνω συμπέρασμα προκύπτει επίσης, και από την λέξη ‘almah (νέα κοπέλα) που χρησιμοποίει το εβραϊκό κείμενο και όχι την λέξη bethulah που ορίζει σαφέστερα την μη διακορευμένη παρθένα.
Λέγεται λοιπόν, πως η συγκεκριμένη περίπτωση του Ησαΐα, προφητεύει την ανάλογη παρθενογέννηση του Ιησού. Κανένας όμως δεν μας εξήγησε, γιατί αφού ο ίδιος ο άγγελος ζήτησε το όνομά του να είναι Εμμανουήλ, (Ματθ.1.23) τελικώς το παιδί της Μαρίας ονομάσθηκε Ιησούς;!
Το όνομα Ιησούς είναι εντελώς διαφορετικό από το όνομα Εμμανουήλ, και το τι σημαίνει μας το ξεκαθαρίζει ο άριστος γνώστης της Ιουδαϊκής γλώσσας (και πιθανότατα Εβραίος πατέρας της εκκλησιάς) Ευσέβιος: «το όνομα του Ιησού μεταληφθέν (μεταφραζόμενο) στα ελληνικά σημαίνει σωτήριον θεού. Επειδή Ισουά στα εβραϊκά σωτηρία σημαίνει. Ιησούς δε από τους ίδιους (τους Εβραίους) Ιωσουέ ονομάζεται. Ιω-σουέ δε εστίν Ιαώ σωτηρία» Ευσέβιος «ευαγγελικής αποδείξεως» 4.17.23.3-9.
Το πραγματικό όνομα του Ιησού λοιπόν είναι: Ιωσουέ ή Ιω-σουέ ή Ιαώ-σουε ή Γιάχ-σουε ή Γιαχσού (ή Jeh-sus) ή «Γιαχβέ-σωτήρ».
Υπάρχει λοιπόν κι άλλος παρθενο-γεννημένος;
Τελικά, πόσο περιπλέκονται τα πράγματα, αν δεχθούμε πράγματι πως στην εποχή του Ησαΐα, από μια ανέγγιχτη παρθένο γεννήθηκε ένα θεόσταλτο παιδί;
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως εμείς κάνουμε λάθος, και ο προφήτης Ησαΐας έλεγε αλήθεια… και το παιδί εκείνο, συνελήφθη πράγματι “εκ πνεύματος αγίου”, στην μήτρα εκείνης της ευλογημένης παρθένας, ακριβώς όπως θέλουν να συμβαίνει οι θεολόγοι και στην περίπτωση της Μαρίας και του Ιησού!
Έτσι όμως, τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα χειρότερα. Διότι οδηγούμεθα στο αναπόφευκτο συμπέρασμα, πως ο υιός του θεού τελικά, δεν είναι ένας… αλλά δυο! Ο Ιησούς είχε λοιπόν αδελφό και δεν το ξέραμε! Τώρα, γιατί εκείνος ο Εμμανουήλ, ενώ είχε ακριβώς την ιδία ενδομήτρια σύλληψη από το άγιο πνεύμα, αλλά δεν ήταν υιός θεού, δεν έκανε ουτε ένα θαύμα για δείγμα, και δεν άφησε πίσω του ουτε έναν θεόπνευστο λόγο, αλλά έτρωγε μόνο βούτυρο και μελί (μονό αυτό ξέρουμε γι' αυτόν) αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο!
Μια δική μας πρόχειρη και ομολογουμένως λίγο ειρωνική ερμηνεία είναι, ότι την εποχή του Ησαΐα, ο Γιαχβέ έκανε μια σοβαρή γενική δόκιμη, για να δει αν μπορεί πράγματι από απόσταση, με το άγιο πνεύμα του, να καταστήσει έγκυο μια παρθένα! Βέβαια, αν εσείς έχετε άλλες σοβαρότερες εξηγήσεις, να τις ακούσουμε ευχαρίστως!
Ερωτήσεις… παρακαλώ απαντήστε:
Όπως καταλαβαίνετε, τα παραπάνω θεολογικά κενά, τόσο στην περίπτωση την παρθενο-σύλληψης της Μαρίας (Ματθ.1.23) όσο και στην περίπτωση παρθενο-σύλληψης της ανώνυμης μητέρας (ουτε καν το όνομα της δεν διεσώθη!) του Εμμανουήλ, (Ησαΐας 7.14) αποτελούν εξαιρετικά γόνιμο πεδίο παραγωγής ερωτήσεων… και φυσικά εμείς δεν θα αφήσουμε την ευκαιρία να πάει χαμένη!
Ένα είναι σίγουρο, στην εντελώς ευφάνταστη αφήγηση των περιστατικών σύλληψης και γέννησης των δυο αυτών παιδιών (του Ιησού και του Εμμανουήλ) δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά, με τα οποία εντέχνως, εδώ και αιώνες, δεν ασχολείται κανένας.
Τι προκύπτει απ' την αποδοχή της σποράς με άγιο πνεύμα ακόμα ενός παιδιού; Μήπως ότι ο Γιαχβέ έχει… ακόμα ένα παιδί και μας το κρύβανε! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Ρωτάμε λοιπόν και περιμένουμε απαντήσεις:
*Γιατί αυτό το παιδί ο Εμμανουήλ, που γεννήθηκε ακριβώς με τις ίδιες προϋποθέσεις του Ιησού, απλά μεγάλωσε και προφανώς πέθανε, χωρίς να αφήσει πίσω του καμία ιδιαίτερης σημασίας ιστορία; (Ο΄) Ησαΐας 7.13-16.και 8.3-4.
*Γιατί ένα τέτοιο παιδί, αγιοπνευματικής σποράς δεν έκανε τίποτε αξιόλογο;
*Αν το άγιο πνεύμα έσπειρε κι άλλο παιδί στην περίοδο του Ησαΐα, τον Εμμανουήλ, γιατί δεν αναφέρεται ως ισότιμος και ισάξιος αδελφός του Ιησού;
*Τι διαφορετικό είχε εκείνο το παιδί, αφού σπάρθηκε και γεννήθηκε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο κι απ' τον ίδιο ουράνιο θεό πατέρα; Γιατί εκείνο το παιδί δεν είχε καμιά απολύτως θεϊκή ιδιότητα όπως ο Ιησούς;
*Γιατί τελικά ο Ιησούς δεν παίρνει το όνομα Εμμανουήλ, παρά την εξαγγελία αυτού του ονόματος από τον “άγγελο” του ευαγγελισμού της σύλληψης; (Ματθαίος 1.23)
*Αφού τελικά ο Ιησούς δεν παίρνει το όνομα Εμμανουήλ, τι πρέπει να υποθέσουμε για τον γκαφατζή άγγελο του ευαγγελισμού Γαβριήλ (για φαντάσου ξέρουμε και τ' όνομά του!) που είπε τα βαρύγδουπα λόγια: «Εγώ είμαι Γαβριήλ ο παριστάμενος ενώπιον του Θεού» (Λουκάς 1.19) ότι δεν ήξερε τι έλεγε;
*Τελικά ο Ιησούς δεν παίρνει το όνομα Εμμανουήλ, μήπως λοιπόν πρέπει να δηχθούμε ότι το παιδί του Ησαΐα, δεν αποτελεί και τόσο σωστή προφητεία για τον Ιησού;
Ή μήπως (όπως υποδεικνύει ιστορικά η λυσσαλέα λαφυραγώγηση του Ελληνισμού απ' τον χριστιανισμό!) πείρε τελικά τη “χάρη” του “Εμμανουήλ” που τ' όνομα του σημαίνει: «Γρήγορα σκύλευσε, ταχύτατα λαφυραγώγησε»;! Ησαΐας 8.3.
*Πως απέφυγε τον χαρακτηρισμό της πόρνης η Μαρία, όταν η εγκυμοσύνη της έγινε γνωστή;
*Αν ο Ιωσήφ, ήταν ισόβιος μνηστήρας, δηλαδή απλός προστάτης και όχι νόμιμος σύζυγος της, πως απέφυγε την κατηγορία της πορνείας και τον λιθοβολισμό η Μαρία;
*Πως δήλωσαν το παιδί, όταν το παρουσίασαν στο (ληξιαρχείο) Ναό της Ιερουσαλήμ, για περιτομή και ονοματοδοσία; (Λουκάς 2.21)
*Δήλωσαν τον μικρούλη Ιησού, ως γιο της Μαρίας, με πατέρα τον Ιωσήφ; Ή μήπως είπαν στους ιερείς, ότι πατέρας του είναι το άγιο πνεύμα;
*Αν δήλωσαν για πατέρα του τον Ιωσήφ, δεν έλεγαν αμφότεροι ψέματα;
*Αν δεν δήλωσαν τον Ιωσήφ ως πατέρα του Ιησού, πως ξέφυγε απ' την αυτονόητη κατηγορία, και την υποχρεωτική καταδίκη της σε θάνατο η Μαρία λόγω πορνείας;
*Μήπως η Μαρία, απαλλάχθηκε απ' την κατηγορία της πορνείας με θεϊκές διαδικασίες, που πρόβλεπε ο μωυσιακός νομός, δηλαδή με «ύδωρ ελεγμού ή επικαταρωμένο ύδωρ»; Αριθμοί 5.18-22.
*Αν ναι, γιατί δεν αναφέρεται πουθενά αυτή η νόμιμη διαδικασία απαλλαγής της Μαρίας απ' την κατηγορία αυτή;
*Επειδή στον ιουδαϊσμό, ισόβια μνηστευμένη παρθένα με παιδί… και ακατηγορισία, δεν μπορούν να συνυπάρξουν, μήπως τελικά κάποια στιγμή ο μνηστήρας Ιωσήφ την παντρεύτηκε;
*Αν ναι, πότε, και γιατί δεν αναφέρεται πουθενά ο γάμος τους;
*Αν ο Ιωσήφ τελικά παντρεύτηκε την Μαρία γιατί το υποκρύπτουν;
*Αν την παντρεύτηκε, τότε γιατί ο Ιωσήφ αναφέρεται ως “ισόβιος μνήστορ” (μνηστήρας), δηλαδή ισόβιος αρραβωνιαστικός;
*Μήπως θέλουν κάτι να μας πουν οι Φαρισαίοι, όταν λένε κατά πρόσωπο στον Ιησού “Εμείς δεν είμαστε γέννημα πορνείας”; Ιωάνν. 8.41.
*Αν δεν ήταν ο Ιωσήφ φυσικός πατέρας του Ιησού, τότε γιατί δυο ευαγγελιστές (Ματθαίος και Λουκάς) γενεαλόγουν το οικογενειακό δένδρο… του Ιωσήφ;
*Πως μπορεί να εκπληρωθεί μια προφητεία καταγωγής του Μεσσία από τον Δαβίδ, όταν ο Ιωσήφ (που είναι απόγονος του Δαβίδ) και που γενεαλογείται με κάθε επιμέλεια, δεν είναι ο φυσικός του πατέρας;
*Αν ο Ιωσήφ δεν παντρεύτηκε ποτέ την Μαρία, αλλά είχε έξι τουλάχιστον παιδιά, (Ματθ.13.55) από προηγούμενο γάμο του, τότε γιατί δεν τα έχει μαζί του στην υποτιθέμενη απογραφή (στην Βηθλεέμ) την πατρίδα του, όπου πάει να απογραφεί.
*Είχε τελικά αδέλφια ο Ιησούς, και τίνος παιδιά ήταν; Βλέπε: Ματθ.12.46. // 13.55 // Μάρκ.3.31-34. // Λουκ.8.19-20. // Ιωανν.2.22 // 7.3.
*Αν η Μαρία, δεν είχε άλλα παιδιά, τότε γιατί γράφτηκε γι αυτήν: “και εγέννησε (η Μαρία) τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον” Λουκάς 2.7. (πράγμα που υπονοεί ότι κατόπιν γέννησε και δευτερότοκο, τριτότοκο κλπ, τα οποία φυσικά πρέπει να απέκτησε με τον Ιωσήφ) και όχι τον μονογενή, όπως έπρεπε να γραφτεί στην περίπτωση που η Μαρία απέκτησε ένα μοναδικό παιδί; (Βλέπε: Λουκάς 8.42)
*Ο Γιαχβέ εκτός από την ΜΟΙΧΕΙΑ του με την παιδίσκη Μαρία απάτησε και την σύζυγό του Θεά ΑΣΕΡΑ η οποία με τον καιρό μετονομάστηκε σε Σοφία στο βιβλίο των Παροιμιών.
Συμπέρασμα δικό μας, αλλά εντελώς πιθανό:
Συμπέρασμα δικό μας, αλλά εντελώς πιθανό:
Ολόκληρη η περίοδος της γέννησης και της ενηλικίωσης του Ιησού είναι μυθολογικό εφεύρημα. Ο όποιος Ιησούς, (αν ήταν ένας οι πολλοί, των οποίων τις ιστορίες συνταίριαξαν, δεν το ξέρουμε) επιλέχτηκε ήδη ενήλιξ απ' τις ορδές των ορφανών που μεγάλωναν στο Κουμράν (στο φαρισαϊκό κέντρο ανατροφής και εκπαίδευσης Ναζιραίων) και μετά από σύντομη εκπαίδευση, αυτός και καμπόσοι άλλοι, (μαθητές και σκιώδοι συνοδοιπόροι) ανέλαβαν εργολαβία την διεθνοποίηση του Ιουδαϊσμού, δημιουργώντας (με την αόρατη υψηλή επιστασία των Φαρισαίων) τα αγοθο-θελκτικά, σαγηνο-παγιδευτικά χαρακτηριστικά, που δεν είχε ο άγριος και βάρβαρος Ιουδαιο-Γιαχβισμός. (Για την αόρατη υψηλή επιστασία των Φαρισαίων έχω γράψει πολλά και θα επανέλθουμε αν αμφισβητηθεί)
Τελικά το απατηλό τους κίνημα, με τα στημένα θαύματα, και την εξίσου καλοστημένη ανάσταση, (για την οποία ομολογουμένως τους βγάζουμε το καπέλο!) έλαβε το όνομα Χριστιανισμός, (αν και επί το ορθότερο θα ήταν Χρισμενισμός). Δηλαδή, αυτοί που είναι χρισμένοι, ή διορισμένοι, ή αφοσιωμένοι, ή επί το κατανοητότερο, (πάρτε βαθιά ανάσα) μουτζαχεντινοποιημένοι!
Παρακαλώ λοιπόν τους παπάδες, θεολόγους, ιεροκήρυκες, ψαλτάδες, εξομολογητές, πνευματικούς, μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, αρχιεπισκόπους, διακόνους, καλογέρους, (τελικά είναι τόσοι πολλοί!!!) και ολόκληρη την ιερά σύνοδο, να απαντήσουν στις ολοφάνερα ουσιαστικές ερωτήσεις μου.
Γιατί αν δεν απαντήσουν… όσοι παρακολουθούμε με ενδιαφέρον είκοσι χρόνια τώρα, το απίστευτο ξεσκέπασμα της αθλίας αυτής θρησκευτικής απάτης, θα καταλάβουμε πια, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι όλοι αυτοί οι μαυροφορεμένοι σωτήρες μας, γνωρίζουν πολύ καλά τις αθλιότητα της θρησκευτικής αυτής απατής, αλλά βολεμένοι στο σβέρκο ενός κακότυχου και αποχαυνωμένου λαού, δεν τολμούν να εγκαταλείψουν τους βαρύγδουπους τίτλους, τα αμέτρητα προνόμια, τους παχυλούς μισθούς, τις κυριολεκτικά λατρευτικές μετάνοιες και τα χειροφιλήματα των αναρίθμητων προβατόμυαλων, και τις ιερές θωρακισμένες μερσεντές τους, κι ας γνωρίζουν καλύτερα από μας, ότι υπηρετούν χάριν προδοτικών ανταλλαγμάτων, στο υποκατάστημα μια αρχαίας, εθνοκτόνου και πολιτισμοκτόνου καλοστημένης ιουδαϊκής απάτης!
Τελικά αν δεν μας απαντήσουν, όχι με αφορισμούς, υπεκφυγές και ειρωνείες, αλλά με συγκρουόμενο λόγο και επιχειρήματα, ακόμα και ο τελευταίος Έλληνας θα καταλάβει, ότι αυτοί μετέτρεψαν ένα τρισένδοξο έθνος ηρώων και φιλοσόφων, σε κακορίζικους σκλάβους και προσκυνημένους επαίτες, και κάποτε (δεν ξέρω πως) ελπίζω να το πληρώσουν.
Και τώρα προσοχή, στην απάντηση που σας οφείλω:
Προσέξτε τώρα, γιατί όλο αυτό το κουρελιασμένο μπέρδεμα της παρθενοσύλληψης ή πορνείας, είναι εκεί στα κείμενά τους και δεν λύθηκε ποτέ.
Όλα αυτά πρόεκυψαν απ' τις εξής απλές και εντελώς κατανοητές δυσκολίες:
1) Αν ο Ιησούς ήταν φυσικό παιδί του Ιωσήφ… δεν θα ήταν θεός και η απάτη δεν θα προχωρούσε.
2) Αν ήταν αγιοπνευματική σπορά, κανένας ανθρώπινος πατέρας δεν θα μπορούσε να δηλωθεί ως πατέρας του Ιησού, αλλά και η Μαρία θα έμενε ισόβια εκτεθειμένη στην κατηγορία της πορνείας… όπως και παραμένει ακόμα!
3) Αν έβαζαν στα κείμενά τους, την Μαρία και τον Ιωσήφ, να περνάει μέσα απ' την βάσανο της προβλεπόμενης απ' τον μωυσιακό νόμο δοκιμασίας της “αγνείας” (ελεγκτηρίου ύδατος)… τα πράγματα θα είχαν τις εξής δυο αδιέξοδες λύσεις:
Πρώτον, αν η Μαρία δεν πέρναγε με επιτυχία την δοκιμασία της αγνείας, έπρεπε να θανατωθεί και φυσικά η “ιστορία” θα σταματούσε… και δεύτερον, πολύ χειρότερο του πρώτου, αν η Μαρία πέρναγε με επιτυχία την δοκιμασία, (προσέξτε το αυτό) οι ιερείς θα έπρεπε να αναγνωρίσουν το παιδί της σαν Μεσσία και κάθε περίπτωση ψευδ-αντιπαράθεσης με τον Χριστό και τον ανερχόμενο Χριστιανισμό… θα ήταν αδύνατη! Οι ιερείς δεν θα μπορούσαν να παίξουν τον ρολό της αντίπαλης ομάδας, (ψευδαντιπαλότητας) μια και θα τον είχαν αποδεχτεί ως θεόσταλτο παιδί (άρα και ως νόμιμο Μεσσία) απ' την μήτρα ακόμα της μάνας του!
Έτσι κι αυτοί, μια και δεν έβγαζαν άκρη, τα βρόντηξαν όπως ήταν, και τα κείμενα τους, με τον άλυτο αυτό γρίφο, παραμένουν μέχρι σήμερα ξεσκέπαστα, διάτρητα και κουρελιασμένα, στο κεφαλαιώδες αυτό θέμα!
Όμως έστω, επιτέλους, μετά από 2.000 χρόνια, ένας σοβαρός άλυτος θεολογικός γρίφος των ευαγγελίων, αποκαλύπτεται!
Η ανύπαρκτη αντιπαλογνωσία μας, και η αχαρακτήριστη νωθρότητά μας, επέτρεψε στα εβραϊκά αυτά προχειρογραφήματα, να περιβληθούν όλους τους τίτλους της ακαταδίωκτης ιερότητας. Όλο αυτό το σαβουρογράφημα, ήταν πάντα εκεί μπροστά στα νωθρά και νυσταλέα μάτια μας, ξεσκέπαστο, προκλητικό και εξόχως αποκαλυπτικό!
Αν όλα αυτά είχαν αποκαλυφθεί αιώνες πριν, το σκυλί της αμφισβήτησης θα αλυχτούσε ασταμάτητα, αφυπνίζοντας μια τεράστια μερίδα Ελλήνων! Το κύρος των εβραϊκών γραφών θα είχε τρωθεί ανεπανόρθωτα, και η ζαλισμένη βιβλική θεολογία, θα κυνηγούσε ασταμάτητα την ουρά της… αναζητώντας απεγνωσμένα απαντήσεις!
Βεβαία, για να πούμε και του στραβού το δίκαιο… οι άνθρωποι αυτοί, δεν φταίνε σε τίποτα! Ούτε είναι η μόνη θεολογική σαβούρα που μας τάισαν μέχρι σήμερα. Αυτοί έκαναν το κατά δύναμιν… εμείς τα άβουλα θύματά τους, είναι που φερθήκαμε εντελώς μα εντελώς ηλίθια, και για δυο χιλιετίες τώρα, καταβροχθίζουμε τα θεολογικά τους απορρίμματα, συνωστιζόμαστε στα θεολογικά τους ελπιδο-πωλεία για να φορέσουμε τα αρχαία δύσοσμα και ρυπαρά σωτηριακά τους κουρέλια, και περήφανοι λουζόμαστε στα μυρωδάτα απόβλητα της ιουδαϊκής θεολογίας! Εμείς, και μόνο εμείς είμαστε υπεύθυνοι… εμείς, που από πάνω, παριστάνουμε και τους σοφούς!
------------------
Παραπομπές:
[1]Απόκρυφα κείμενα χαρακτηρίζουμε κυρίως τα κείμενα που ανακαλύφθηκαν το 1945 στην περιοχή Ναγκ Χαμμάντι (Nag hammadi) της Άνω Αιγύπτου και αυτά του Κουμ-ράν το 1947. Τα από κάθε άποψη, αυθεντικά αυτά κείμενα, χρονολογούνται από την πρωτο-χριστιανική περίοδο, αλλά χαρακτηρίζονται μη θεόπνευστα, επειδή αποκαλύ-πτουν εντονότερα το ανθρώπινο στοιχείο, στα θεολογικά θεμέλια του Χριστιανισμού.
[2]Αυτή την ηλικία δίνει το ευαγγέλιο του Ιακώβου.
[3] Στην ίδια θέση το μασσοριτικό κείμενο γράφει: «Μαχέρ-σαλάλ-χάσ-βάζ»! που σύμφωνα με την ίδια την βιβλική εξήγηση σημαίνει: «Γρήγορα σκύλευσε, ταχύτατα λαφυραγώγησε»! Η συνοπτική εγκυκλοπαίδεια του Halley (σελ.376) το αποδίδει: «Η φθορά σπεύδει η λεία επισπεύδεται»! Αν η προφητεία του Ησαΐα εφαρμόζεται στον Ιησού, τότε στον ίδιο πρέπει να εφαρμοστεί και το κρυφό πολεμικό νόημα-μήνυμα του ονόματος Εμμανουήλ.. που τελικά μόνο… «μεθ' ημών ο θεός» δεν φαίνεται να σημαίνει!
[4] «Σκυλεύω: απογυμνώνω φονευθέντα εχθρό» Λεξικό Σταματάκου.
Το όνομα Ιησούς ή JESUS ή ορθότερα JE(H)SUS εβραϊστί YESHUA ή JESHUA έχει πρόθεμα το όνομα του θεού πατρός Ιεχωβά ή το τετράγραμμο YHWH ή JHVH. Ανάμεσα στα τέσσερα αυτά σύμφωνα Γ-Χ-Β-Χ τοποθετούσαν με άγνωστο τρόπο εκφοράς, τα φωνήεντα Α-Ω-Α-Ι από το επίθετο Α-(δ)-ω(ν)α-ι.
Παραπομπές:
[1]Απόκρυφα κείμενα χαρακτηρίζουμε κυρίως τα κείμενα που ανακαλύφθηκαν το 1945 στην περιοχή Ναγκ Χαμμάντι (Nag hammadi) της Άνω Αιγύπτου και αυτά του Κουμ-ράν το 1947. Τα από κάθε άποψη, αυθεντικά αυτά κείμενα, χρονολογούνται από την πρωτο-χριστιανική περίοδο, αλλά χαρακτηρίζονται μη θεόπνευστα, επειδή αποκαλύ-πτουν εντονότερα το ανθρώπινο στοιχείο, στα θεολογικά θεμέλια του Χριστιανισμού.
[2]Αυτή την ηλικία δίνει το ευαγγέλιο του Ιακώβου.
[3] Στην ίδια θέση το μασσοριτικό κείμενο γράφει: «Μαχέρ-σαλάλ-χάσ-βάζ»! που σύμφωνα με την ίδια την βιβλική εξήγηση σημαίνει: «Γρήγορα σκύλευσε, ταχύτατα λαφυραγώγησε»! Η συνοπτική εγκυκλοπαίδεια του Halley (σελ.376) το αποδίδει: «Η φθορά σπεύδει η λεία επισπεύδεται»! Αν η προφητεία του Ησαΐα εφαρμόζεται στον Ιησού, τότε στον ίδιο πρέπει να εφαρμοστεί και το κρυφό πολεμικό νόημα-μήνυμα του ονόματος Εμμανουήλ.. που τελικά μόνο… «μεθ' ημών ο θεός» δεν φαίνεται να σημαίνει!
[4] «Σκυλεύω: απογυμνώνω φονευθέντα εχθρό» Λεξικό Σταματάκου.
Το όνομα Ιησούς ή JESUS ή ορθότερα JE(H)SUS εβραϊστί YESHUA ή JESHUA έχει πρόθεμα το όνομα του θεού πατρός Ιεχωβά ή το τετράγραμμο YHWH ή JHVH. Ανάμεσα στα τέσσερα αυτά σύμφωνα Γ-Χ-Β-Χ τοποθετούσαν με άγνωστο τρόπο εκφοράς, τα φωνήεντα Α-Ω-Α-Ι από το επίθετο Α-(δ)-ω(ν)α-ι.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
"ΑΓΝΕΙΑ" - «Επικαταρώμενο ύδωρ» - Ο νόμος της ζηλοτυπίας
Η γυναίκα στα νύχια του ιερατείου
Ποιές απίστευτες διαστροφές νομιμοποίησαν την απόλυτη αυτή (βιβλική) εξαθλίωση της γυναικός...
«Η Γυναίκα είναι παγίδα.
Η γυναίκα είναι ένα σιδερένιο κοφτερό στιλέτο
που κόβει το λαιμό του άντρα». -Εβραϊκοί μύθοι
Σε προηγούμενη μελέτη μας, είδαμε τον Μωυσή με περισσή ευκολία να διατάζει τον θάνατο μερικών δεκάδων χιλιάδων ανυπεράσπιστων γυναικών, μαζί μάλιστα με τα άρρενα τέκνα τους, και να χρησιμοποιεί τις νεαρές παρθένες για σκλάβες. Είναι άραγε μια ένδειξη αυτή της θεοκρατικής αξίας της γυναικός, στη σκέψη του θεογνώστη Μωυσή; Ή μήπως η γυναίκα στις υπόλοιπες σελίδες της Βίβλου απολαμβάνει την πρέπουσα τιμή και τον προσήκοντα σεβασμό, αποδεικνύοντάς μας, ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις του Μωυσή είναι τουλάχιστον ως προς την γυναίκα πράγματι άνωθεν εμπνεόμενες;
Παρακαλώ διαβάστε τα απίστευτα πράγματα που ακολουθούν αργά, σχεδόν τελετουργικά, για να τιμήσουμε επ’ ευκαιρία, τον διαχρονικό αυτόν μάρτυρα σεξουαλικής καταπίεσης που λέγεται γυναίκα.
«Και είπεν ο Κύριος προς τον Μωυσήν λέγων... εάν επέλθη εις αυτόν (τον οποιονδήποτε Ισραηλίτη) πνεύμα ζηλοτυπίας (ζήλιας δηλαδή) και ζηλοτυπήση την γυναίκα αυτού, τότε θέλει φέρει την γυναίκα αυτού προς τον ιερέα και... θέλει πλησιάσει αυτήν ο ιερεύς και στήσει αυτήν ενώπιον του Κυρίου. Έπειτα θέλει λάβει ο ιερεύς ύδωρ άγιον εις αγγείον πήλινον και από του χώματος το οποίον είναι επί του εδάφους της σκηνής, (του μαρτυρίου) θέλει λάβει ο ιερεύς και βάλει εις το ύδωρ. (!) Και θέλει αποκαλύψει την κεφαλήν της γυναικός, και θέλει βάλει εις τας χείρας αυτής την προσφορά της ζηλοτυπίας, (τα δώρα της προς τον ιερέα) εν δε τη χειρί του ιερέως θέλει είσθαι το ύδωρ το πικρόν, (Ο΄ύδωρ το επικαταρώμενον) το οποίον φέρει την κατάραν.
»Και θέλει ορκίσει αυτήν ο ιερεύς και θέλει ειπεί προς την γυναίκα. Εάν δεν εκοιμήθη τις μετά σου και εάν δεν παρεδρόμησας δια να μολυνθής, δεχόμενη άλλον αντί του ανδρός σου, ας είσαι αβλαβής από του ύδατος τούτου του πικρού, το οποίον φέρει την κατάραν, εάν όμως παρεδρόμησας, δεχόμενη άλλον αντί του ανδρός σου, τότε ο ιερεύς θέλει ορκίσει την γυναίκα μεθ’ όρκου κατάρας, και θέλει ειπεί ο ιερεύς προς την γυναίκα. Ο Κύριος να σε καταστήση κατάραν και όρκον μεταξύ του λαού σου, κάμνων ο Κύριος να σαπή (να σαπίσει) ο μηρός σου και να πρησθή η κοιλία σου και το ύδωρ τούτο, το οποίον φέρει την καταραν, θέλει εισέλθει εις τα εντόσθια σου, δια να κάμη να πρησθή η κοιλία σου και να σαπή ο μηρός σου. Και θέλει ειπεί η γυνή, Αμήν, Αμήν. Ω, την δύσμοιρη, έπρεπε να λέει και αμήν, αμήν!
»Έπειτα θέλει γράψει ο ιερεύς τας κατάρας ταύτας εν βιβλίω και θέλει εξαλείψει (ξεπλένει) αυτάς δια του ύδατος του πικρού (τα γράμματα της κατάρας ξεπλένονται μέσα στο "καταρόνερο" που περιέχει πια, πέραν των άλλων και το υλικό με το οποίο τις έγραψε!) και θέλει ποτίσει την γυναίκα το ύδωρ, το οποίον φέρει την κατάραν και το ύδωρ το φέρον την κατάραν, θέλει εισέλθει εις αυτήν δια πικρίαν. Και θέλει λάβει ο ιερεύς εκ της χειρός της γυναικός την προσφοράν της ζηλοτυπίας (που σημαίνει, ότι όλη αυτή την ώρα, η κακόμοιρη γυναίκα, ήταν υποχρεωμένη να κρατά τα δώρα της προς τον ιερέα, ενώ αυτός την καταριόταν και την πότιζε ό,τι ήθελε!)... Και αφού ποτίση αυτήν το ύδωρ, τότε θέλει συμβή ώστε, αν είναι μολυσμένη και αδίκησε τον άνδρα αυτής, θέλει εισέλθει εις αυτήν το ύδωρ, το φέρον την κατάραν, δια πικρίαν, και η κοιλία αυτής θέλει πρησθή και ο μηρός αυτής θέλει σαπήση και θέλει είσθαι η γυνή κατάρα εν μέσω του λαού αυτής... Ούτος είναι ο νόμος της ζηλοτυπίας... ο μεν ανήρ θέλει είσθε αθώος από της ανομίας» Αριθ.Ε΄11-31.
Τα χάνει κανείς μπροστά σε τέτοιες εικόνες!
Ποιά αβυσσαλέα ψυχική διαστροφή μπορεί να συγκριθεί με τούτα δω τα τρίσβαθα της κατάμαυρης μαγγανείας;! Ο ιερέας ποτίζει στο θύμα του χώμα από τη σκηνή, χιλιοπατημένο απ’ τα "άγια" σανδάλια των αγίων ιερέων, άγνωστες πικρές ουσίες της δικής του επιλογής και ποσότητας, προσθέτει τελευταία στιγμή (ξεπλένοντας κατ’ επιλογή) και δηλητήρια σε μορφή γραπτής κατάρας μέσα στο "άγιο" καταπότι... και νάτην η θρησκευτική μαγγανεία σε όλο το νομιμοποιημένο και ιεροποιημένο της μεγαλείο! Η απόλυτη θυματοποίηση. Η πλήρης θεϊκή ομηρία! Ο πιστός στο οδυνηρό τέρμα τις ολοκληρωτικής παράδοσης στον προφήτη και ιερέα του "θεού"!
Ποιές απίστευτες διαστροφές νομιμοποίησαν την απόλυτη αυτή εξαθλίωση της γυναικός, καθιστώντας από πάνω της πανίσχυρο τον κάθε άθλιο που εξασφάλισε τον τίτλο τον ιερέα; Πως τολμούν να αποκαλούν την παραπάνω περιγραφή θεόπνευστη, ενώ ακόμα και διανοητικά ανάπηροι μπορούν εύκολα να διακρίνουν τον απόλυτο κίνδυνο της εγκατάλειψης των γυναικών στις διαθέσεις του κάθε... πανάθλιου ιερέα; Ναι, αυτό κι αν είναι θεοκρατία!
Αν λοιπόν κατά την κρίση του ιερέως, η γυναίκα ήταν ένοχη, μπορούσε τότε με όλη την άνεσή του, με την ανάλογη ουσία της εκλογής του, να γράψει και να ξεπλένει τα γράμματα της κατάρας, μέσα στο "άγιο" πικρόνερό του. Πίνοντάς το η καημένη η Εβραιοπούλα, δεν θα προλάβαινε ούτε το τελικό «αμήν» να ψελλίσει, γιατί θα σφάδαζε με πόνους φρικτούς και θα τέλειωνε στα πόδια του δημίου της σαν το φολιασμένο σκυλί!
Απ’ την άλλη όμως, πως είναι δυνατόν να υπομένει κανείς αδιαμαρτύρητα τέτοια βάρβαρη υποτίμηση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας; Ας τολμούσαν να κάνουν όλες αυτές τις αθλιότητες σε μια Κρητικιά, μια Ροδίτισσα μια Μυκηναία, και θα βλέπανε το πήλινο δοχείο με το "καταρόνερο" να τους έρχεται κατακούτελα!
Ζαλίζεσαι συνειδητοποιώντας ότι όλες αυτές τις σχιζοφρένιες τις διαβάζεις στο «βιβλίο του θεού», που έπλασε τον κόσμο με αγάπη και άπειρη καλοσύνη. Επιτέλους, αιδώς πιστοί... αν είναι δυνατόν να ταυτίζετε τα σεβάσματά σας με τούτη εδώ την απίστευτη μαυρίλα!
Βέβαια μερικοί αμέσως θα αντειπούν ότι αυτά δεν μπορεί παρά να είναι εβραϊκές υπερβολές και οπωσδήποτε όχι θέλημα θεού! Αν είναι όμως έτσι, γιατί ο ομιλητικότατος θεός του Μωυσή, (που είναι και ο σημερινός "δικός" μας θεός) δεν φαίνεται να έχει καμία αντίρρηση στον άγριο εξευτελισμό της γυναικός, που έπεσε θύμα των αστήρικτων υποψιασμών του συζύγου της;
Γιατί δεν αναιρείται πουθενά στις άγιες γραφές η παραπάνω μωυσιακή αθλιότητα, απέναντι στις πιθανές γυναικείες απιστίες; Υποτίθεται ότι όλες αυτές οι υστερικές θεοκρισίες είναι θεόσταλτες, αφού όλα τα παραπάνω είναι γραμμένα «κατ’ εντολή του Κυρίου» και του μέγιστου των προφητών του Μωυσέως, στο βιβλίο που εκφράζει τον θεό της μισής ανθρωπότητας. Άλλωστε, θυμηθείτε λαμβάνουν χώρα μέσα στη σκηνή του μαρτυρίου, ακριβώς δίπλα δηλαδή απ’ τα «άγια των αγίων» που φιλοξενούν την κιβωτό της διαθήκης, εκεί ακριβώς όπου με σαφήνεια καθορίζεται αυστηρότατα η παρουσία του τρομερού αυτού παλαιοδιαθηκικού αλλά και σημερινού θεού της χριστιανοσύνης! Όλα αυτά λοιπόν συμβαίνουν "εντελώς ενώπιον" του θεού!
Αντί λοιπόν ο εβραϊκός θεός της σκηνής του μαρτυρίου, να καταδεχτεί να κρίνει ο ίδιος την ενοχή ή την αθωότητα της δύστυχης γυναίκας όπως έκανε με κάθε άλλη σημαντική ή ασήμαντη περίπτωση, μιλώντας απ’ ευθείας στο Μωυσή ή έστω στον οποιονδήποτε ιερέα, νομοθετεί και δέχεται τον εξευτελιστικό εκφοβισμό και τον ενδεχόμενο δηλητηριασμό, των θυμάτων αυτών της ανδρικής ζηλοτυπίας! Το γιατί συμβαίνει αυτό, δεν είναι ούτε ανερμήνευτο ούτε δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς. Είναι η στυγνή ανάγκη του βάρβαρου εκφοβισμού των γυναικών. Καταπιεστικότατος μάλιστα εκφοβισμός, που με το παραπάνω υπηρετείται με την ταπεινωτική αυτή διαδικασία και όχι οποιαδήποτε απονομή δικαιοσύνης.
Βέβαια απ’ την άλλη μεριά, τίποτε παρόμοιο δεν υπάρχει στη Βίβλο, για τις πιθανές υποψίες των γυναικών, για την ανδρική ακεραιότητα! Ανδρική θεοκρισία λοιπόν εξ αφορμής γυναικείας ζηλοτυπίας δεν υπάρχει. Οι άνδρες δεν κινδυνεύουν να υποστούν τίποτε παρόμοιο για υποψίες και μόνο.
Είναι βέβαια ντροπή, ακόμα και να υπαινιχθούμε ότι όλα αυτά έχουν οποιαδήποτε σχέση με θεό! Παρ’ όλα αυτά ο θεός της Βίβλου που εισηγήθηκε όλες αυτές τις σχιζοφρένιες, παραμένει σήμερα αμετακίνητα ο θεός της "πολιτισμένης" ανθρωπότητας, χαρακτηρίζοντας μάλιστα απειλητικά ως ασεβή και βέβηλο, όποιον τολμήσει να τον κρίνει.
Πρέπει εδώ να διευκρινίσουμε ότι ο θεός του Σινά, έχει ανδροκρατική ηθική, εντελώς σύμφωνη με τον περίγυρο και την ιστορία του τόπου του, αφού όλες οι περιοριστικές και ηθικο-εξευτελιστικές εντολές εξαντλούνται στο πρόσωπο της γυναίκας. Ο άνδρας ούτε μονογαμικός χρειάζεται να είναι, ούτε θύμα ζηλοτυπίας μπορεί να γίνει. Έχει το δικαίωμα και συζύγους να έχει όσες μπορεί να συντηρεί, αλλά και παλλακίδες να κάνει όσες απ’ τις δούλες του ορέγεται, για τις οποίες μάλιστα, πουθενά δεν υπάρχει κανένας γενικότερος έστω αριθμητικός περιορισμός!
Η μόνη που πρέπει να τηρεί τους αυστηρούς σεξουαλικούς περιορισμούς, πριν και μετά τον γάμο, είναι η γυναίκα και μάλιστα επί ποινή θανάτου! Η παρθένος που θα ευρεθεί έγκυος θα λιθοβοληθεί. Ο άγαμος όμως ισραηλίτης δεν περιορίζει τις σεξουαλικές του δραστηριότητες, από κανέναν νόμο κατά της πορνείας.
Είναι εντυπωσιακό ότι δεν υπάρχει στο Μωσαϊκό νόμο «ου πορνεύσεις». Οι Ισραηλίτες, μπορούσαν να ικανοποιούν τις σεξουαλικές τους ανάγκες σε πόρνες, χωρίς αυτό να είναι καθ’ οιονδήποτε τρόπο παράπτωμα. Η περίπτωση μάλιστα του πατριάρχη Ιούδα, που άφησε έγκυο την ίδια τη νύφη του Θάμαρ, όταν αυτή προσποιήθηκε την πόρνη (Γέν.ΛΗ΄15), δείχνει πολύ καθαρά ότι τίποτε δεν άλλαξε απ’ την εποχή εκείνη, και καμία συνέπεια δεν συνέτρεχε για τις σεξουαλικές δραστηριότητες των ανδρών. Αυτές που κυριολεκτικά είχαν βρει τον μπελά τους, ήταν μόνο οι ταλαίπωρες Ισραηλίτισσες.
Κάποιος θα πει, ότι η περίπτωση του πατριάρχη Ιούδα είναι πολύ προγενέστερη του μωυσιακού νόμου και δεν υπόκειται σ’ αυτόν. Τι θα πείτε όμως για τον Σαμψών, που όχι μόνο είναι μεταγενέστερος των μωυσιακών νόμων, αλλά έχοντας το "πνεύμα του Κυρίου" ξημεροβραδιαζόταν στις πόρνες και οι επισκέψεις του σ’ αυτές σημειώνονται με μια επιδεικτική απλότητα: «Και υπήγεν ο Σαμψών εις Γάζαν, και είδεν εκεί γυναίκα πόρνην και εισήλθεν προς αυτήν» Κριταί ΙΣ΄1. Όλο αυτό αναφέρεται έτσι απλά και ξεκομμένα! Ο θρησκευόμενος όμως δεν αναρωτιέται, γιατί άραγε πρέπει να μάθουμε έτσι χωρίς λόγο αν πήγε ή όχι ο Σαμψών σε πόρνη;
Βέβαια στη Βίβλο τίποτε δεν γράφεται χωρίς λόγο, Εμείς παρακάτω θα μάθουμε ότι ο λόγος της πορνείας του Σαμψών ήταν η κατασκοπία!
Τελικά, από που πηγάζουν όλα αυτά τα ολοφάνερα κατακάθια της πρωτόγονης μαγείας; Τι γυρεύουν μέσα στο "θεϊκό" βιβλίο, και γιατί δεν καυτηριάσθηκαν ποτέ δημοσίως, από τόσες χριστιανικές χώρες, αλλά αποκρύπτονται και παρασιωπούνται από εκατομμύρια πιστούς ανά τον κόσμο, που με τόση ανεξέλεγκτη ορμή και πάθος υπερασπίζονται οτιδήποτε είναι εβραιοβιβλικό;
Γιατί η γυναίκα κατασυνθλίβεται ασύδοτα με τις ευλογίες του θεού των Εβραίων; Είμαι εγώ που υπερβάλλω, ή κάθε λογικός άνθρωπος θα αγανακτούσε στην ιδέα ότι ο θεός του, ο βιβλικός θεός, που με τόση αυτοθυσία αγαπά, δεν είναι παρά μια πλαστή θεότητα προτεινόμενη από υστερόβουλους τυραννικούς παλιομοδίτες μεσοποτάμιους μάγους;Και μόνο η ύπαρξη αυτής της απόλυτα αχαλίνωτης περιγραφής των μεθόδων μαγγανικής καταπίεσης των γυναικών, μέσα στις σελίδες της "Αγίας" Γραφής, έπρεπε να βάλει αυτόματα ένα τέλος της βιβλική παντοκρατορίας στις φιλόθρησκες ψυχές μας. Κι όμως η συγκεκριμένη διαδικασία, πολύ αργότερα μετονομάσθηκε σε «Αγνεία» και αγιοποιημένη εφαρμόσθηκε κατά την κρίση των ιερέων και στους χριστιανικούς-Βυζαντινούς χρόνους.
ΠΟΛΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ , ΜΗΔΑΜΙΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ . ΥΠΟΘΕΤΩ ΟΤΙ Ο ΜΕΣΟΣ ΠΙΣΤΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ , ΤΗΝ ΝΟΘΕΙΑ ,ΤΗΝ ΚΛΟΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΙΔΑΞΕΙ ,ΩΠΟΤΕ ΤΑ ΠΑΡΑΒΛΕΠΕΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΣΤΡΟΥΘΟΚΆΜΗΛΙΖΕΙ.
ΑπάντησηΔιαγραφή