να πάει να προσκυνήσει
κι αυτή προσκύνησε βαθιά
και τώρα θα γεννήσει»
Πόσων ετών ήταν η Μαρία όταν κατέστη έγκυος;
Παρ' όλο που η Καινή Διαθήκη δεν μας αποκαλύπτει την ηλικία της μικρής Μαρίας, στο «ευαγγέλιο της γέννησης της Μαρία» καθώς και στο «Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου» διαβάζουμε: «Η Παρθένος του Κυρίου που προχωρούσε στα χρόνια και αύξανε σε τελειότητα… συνομιλούσε καθημερινά με αγγέλους και δεχόταν επισκέπτες απ' τον θεό… Έτσι όταν έφτασε σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, ο αρχιερέας αποφάσισε να επιστρέψουν όλες οι παρθένες του Ναού στα σπίτια τους και να παντρευτούν». Ευαγγέλιο της γέννησης της Μαρίας κεφ. 5
Το «Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου» είναι αποκαλυπτικότερο: «Η Μαρία έμεινε στο Ναό σαν περιστέρι που μαθήτευε εκεί και ελάμβανε τροφή από τα χεριά ενός αγγέλου. Όταν έγινε δώδεκα ετών οι ιερείς έκαναν συμβούλιο και είπαν: Άδου η Μαρία είναι δώδεκα χρονών, τι πρέπει να κάνουμε μήπως και κινδυνεύσει να κηλιδωθεί (προφανώς απ' την έμμηνο ρύση της νεαρής Μαρίας) ο ιερός χώρος του Κυρίου;» Ο Ιερέας Ζαχαρίας προσευχήθηκε και άγγελος Κυρίου έδωσε την απάντηση: «Ζαχαρία πήγαινε να καλέσεις όλους τους χήρους. Αυτός που θα φανερώσει ο Κύριος θα είναι ο σύζυγος της Μαρίας»
Δωδεκάχρονο κοριτσάκι λοιπόν, και προφανώς στην αρχή των έμμηνών της η μικρούλα Μαρία! Και η ερώτηση, γιατί ένας θεός προτίμησε να αφήσει έγκυο ένα τόσο μικρό κοριτσάκι, ένα παιδάκι ουσιαστικά και όχι μια ώριμη γυναίκα; Αν ο θεός προτίμησε να καταστήσει έγκυο ένα κοριτσάκι, γιατί να μην τον μιμηθούν και οι αναρίθμητοι οπαδοί της θρησκείας του; Γιατί κατηγορούν τον Μωάμεθ που παντρεύτηκε μια εννιάχρονη παιδούλα και γενικότερα τους Μουσουλμάνους που έχουν ανάλογα έθιμα; Και επιτέλους γιατί δεν γίνεται αισθητή η υποβόσκουσα παιδεραστία;
Ενδιαφέρον έχει επίσης η συγκαλυμμένη περιγραφή της "συνεύρεσης" ενός "αγγέλου" με την Μαρία όπως μας αποκαλύπτουν τα Ευαγγέλια Βαρθολομαίου και Ιακώβου: «Μεγάλωνε δε η Μαρία στον ναό και ελάμβανε τροφή εκ χειρός αγγέλου» Πρωτευαγγέλιο Ιακώβου (2ος αι.μ.Χ.) 7.11-17.3.
Προσέξτε την τελευταία αυτή λεπτομέρεια, που μας αποκαλύπτει ότι οι ιερείς μεγάλωναν το αφιερωμένο κοριτσάκι μέσα στο ναό (η έκφραση μπορεί να υπονοεί οποιοδήποτε χώρο στην αυλή του ναού) και ελάμβανε τροφή (σαν αθώο περιστεράκι!) μόνο από ειδικό πρόσωπο, που η αφιερωμένη μικρή Μαρία, διδάχθηκε να το αποκαλεί άγγελο!
Σε άλλο "ευαγγέλιο", που για δικούς τους λόγους, κάποιοι ονόμασαν απόκρυφο, διαβάζουμε ότι κατά την αναγγελία της σύλληψης, η Μαρία είχε μια εξαιρετικά τρυφερή εμπειρία σύλληψης, όταν ακόμα ζούσε μέσα στο ναό! Σ’ αυτό το απόκρυφο επαναλαμβάνω ευαγγέλιο, η ίδια η Μαρία περιγράφει την εξαίσια εμπειρία της συνάντησής της με τον "άγγελο" της σύλληψης ως εξής:
«Ως ήμην εν τω ναό του θεού λαμβάνουσα τροφήν εκ χειρός αγγέλου, (και σ’ αυτό το κείμενο επίσης, η μικρή Μαρία φαίνεται πεπεισμένη, ότι αυτός που της έφερνε την καθημερινή της τροφή, ήταν άγγελος!) μια των ημερών, εφάνη μοι (άλλος) άγγελος ερχόμενος προς εμέ, ουκ έχων εν τη χειρί αυτού άρτον ή ποτήριον, καθώς ο πρίν ερχόμενος πρός με άγγελος, το δε πρόσωπον αυτού ην αχώρητον. (δηλαδή: μόλις ο "άγγελος" που της προσέφερε τροφή έφυγε, εμφανίστηκε ένας άλλος "άγγελος" του οποίου το πρόσωπο δεν πρόφτασε να δει) Και εξαίφνης ο ναός εράγισε, σεισμός έγινε και εγώ έπεσα επί το πρόσωπόν μου, μη φέρουσα την ιδέαν αυτού, (έπεσε μπρούμυτα, χωρίς να προλάβει να δει το πρόσωπό του)!
«Ο δε (άγγελος) υπέβαλεν την χείρα αυτού και ήγειρέν με, (;!) και ανέβλεψα πρός τον ουρανόν (!) και ήλθεν νεφέλη δρόσου και εράντισέ με από κεφαλής έως ποδών, ο δε (άγγελος) με απέμαξε (με απεσπόγγισε) με τη στολή αυτού (το πόσο άγγελος δεν ήταν, φαίνεται απ' την ιδιαίτερη στολή του… που μ’ αυτήν σκούπισε την δροσιά του ουρανού!) και είπεν μοι. Χαίρε κεχαριτωμένη, σκεύος εκλογής. Και (μετά την ουράνια δροσιά…) επάταξεν την δεξιάν αυτού και εγένετο άρτος υπερμεγέθης (!) και έφαγεν αυτός και έδωκεν και εμοί. Και ιδού ποτήριον οίνου και έπιεν αυτός και έδωκεν και εμοί. (Δηλαδή: μετά την "ουράνια δροσιά", έφαγαν ψωμί και ήπιαν και κρασί... δεν θυμίζουν κάτι όλα αυτά!) Και είπεν μοι (ο άγγελος) αποστείλω σοι τον λόγον μου και συλλήψης υιόν και δι αυτού σωθήσεται πάσα η κτίσις. Ειρήνη σοι αγαπητή μου. Και αφανής εγένετο ("ο άγγελος") απ’ εμού, και εγένετο ο ναός καθώς ήν το πρότερον» Ευαγγέλιο Βαρθολομαίου 2.17-19.
Ούτε πραγματικός σεισμός λοιπόν είχε σημειωθεί, ούτε κανένα ρήγμα συνέβη στον ναό, την ώρα που εμφανίστηκε ο "άγγελος" με τις "δροσιές" της σύλληψης! Απ’ την τελευταία φράση της Μαρίας: «και εγένετο ο ναός καθώς ήταν το πρότερον», καταλαβαίνουμε ότι η μικρούλα παρθένα, αφού έλαβε τροφή από τον πρώτο άγγελο, έπεσε σε κατάσταση "έκστασης" ακριβώς την στιγμή που μπροστά της εμφανιζόταν ο δεύτερος "άγγελος", δηλαδή ο αγγελιοφόρος της σύλληψης!
Δικαίως, αυτή η περιγραφή της σύλληψης παρέμεινε απόκρυφη, γιατί όπως όλοι καταλαβαίνουμε, υπαινίσσεται άλλες, εντελώς διαφορετικές συνθήκες "αναγγελίας" και σύλληψης, μέσα στον ναό όπου μεγάλωνε αποκομμένη απ’ τον έξω κόσμο η δωδεκάχρονη ανήλικη αφιερωμένη Μαρία!
Ένα αθώο δωδεκάχρονο κοριτσάκι, που δεν γνώρισε άλλο περιβάλλον εκτός της απομόνωσης του Ναού, σίγουρα δεν θα μπορούσε να δώσει άλλες ερμηνείες, σε όσα του συμβαίνουν, εκτός απ' αυτές που για χρόνια ολόκληρα του επέβαλε το πανούργο και ικανότατο ιερατείο!
Η περιγραφή αυτή, είναι στην ίδια ακριβώς γλώσσα γραμμένη με τα ευαγγέλια και τόσο αρχαία όσο και τα κανονικά ευαγγέλια! Παραμένει δε απόκρυφη και άγνωστη, γιατί όπως και ο τελευταίος από μας καταλαβαίνει, είναι πολύ πλουσιότερη σε τρυφερούς υπαινιγμούς φυσιολογικής σύλληψης, από οποιονδήποτε άλλον θρύλο, που παρουσιάζει την Μαρία να οσφραίνεται τον οποιονδήποτε κρίνο της σύλληψης!
Σύμφωνα λοιπόν με την ενδιαφέρουσα αυτή αφήγηση, και η Μαρία (όπως και η μητέρα της καθώς και η γιαγιά της) ήταν "αφιερωμένο", και συνεπώς δεσμευμένο, δηλαδή παιδί εξολοκλήρου αφιερωμένο, στην υπηρεσία του ιερατείου. Γίνεται λοιπόν τώρα καλύτερα κατανοητό, το γιατί ζητήθηκε απ’ αυτήν, και όχι από οποιαδήποτε άλλη κοπέλα, να αναλάβει τον συγκεκριμένο ρόλο της "παρθενογένεσης"! Η Μαρία ήταν παιδί του Ναού, αφιερωμένη δια βίου στον "θεό" (δηλαδή στην υπηρεσία του ιερατείου) και εξ αυτού υποχρεωμένη να αναθρέψει τουλάχιστον ένα τέτοιο παιδί, που δεν θα ήταν του συζύγου της, αλλά σπορά ουρανοκατέβατης "δροσιάς αγγέλου", ή επί το θεολογικότερον «αγιοπνευματική σπορά»!
Το εντελώς παράξενο, όσο κι αν αυτό ακούγεται εξωπραγματικό, είναι ότι ψήγματα παρόμοιων συνθηκών σύλληψης, με ενδείξεις σαρκικής επαφής "αγγέλου" και Μαρίας, απέμειναν και στην Καινή Διαθήκη! Το συγκεκριμένο εδάφιο, που υπαινίσσεται κάτι τέτοιο, αν και αιώνες τώρα είναι εκεί... δεν το γνωρίζει "κανένας" πιστός, αφού το παρασιωπούν επιμελώς όλες οι άλλες μεταφράσεις, εκτός από τα μόνα εγκεκριμένα απ’ την ανατολική ορθόδοξη εκκλησία κείμενα της Καινής Διαθήκης, που βρίσκουμε ενσωματωμένα με την Παλαιά Διαθήκη των εβδομήκοντα, (Ο΄) όπου διαβάζουμε: «και εισελθών ο "άγγελος" πρός αυτήν είπε: Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου» Λουκ.1.28.
Μέχρις εδώ κανένα πρόβλημα. Περιέργως όμως, η Μαρία φαίνεται ότι ένιωσε κάτι περισσότερο από απλό χαιρετισμό, όπως στην άμεση συνέχεια, με την παράδοξη αντίδρασή της αφήνει το βιβλικό κείμενο να εννοηθεί: «η δε (Μαρία) επί τω λόγω (του Γαβριήλ) διεταράχθη και διελογίζετο ποταπός είη (είναι) ο ασπασμός ούτος» Λουκ.1.29.
Το κείμενο φαίνεται να διέσωσε μόνο την ταραγμένη αντίδραση την μικρής Μαρίας, σε κάποιον ασπασμό... η ίδια όμως η πράξη του ασπασμού, περιέργως πουθενά δεν περιγράφεται! Ο Αθανάσιος Θεολόγος, γνωρίζοντας για τον ασπασμό αυτόν, γράφει: «όχι μόνο με ταραχή (αντέδρασε η Μαρία), αλλά και με διαλογισμούς και αμφιβολίες και τα παραπλήσια τούτων. Το δε αθρόον (αιφνίδιον) της αγγελικής εισόδου και το ξένον της όψεως και το ασύνηθες της συντυχίας (του συμβάντος)... εις δειλίαν ενέβαλε την Παρθένον» Αθανάσιος Εις το γενέθλιον του Προδρόμου και εις την Θεοτόκον 28.912.27. Οι λεγόμενοι εκκλησιαστικοί πατέρες λοιπόν, γνώριζαν την "λεπτομέρεια"... μόνο εμείς τα νομίζαμε αλλιώς!
Βέβαια, δικαίως κάποιοι έχουν αντιρρήσεις περί ασπασμού, λέγοντας ότι αυτός μπορεί να εννοεί, όχι φιλί εναγκαλισμού, αλλά χαιρετισμό. Το περίεργο είναι ότι, η ιδία αυτή έκφραση δεν αποκλείει τίποτε απ' τα δυο. Στο λεξικό της αρχαίας Σταματάκου διαβάζουμε: «Ασπάζομαι: υποδέχομαι ή αποχαιρετώ φιλοφρόνως, χαιρετίζω, εναγκαλίζομαι, περιπτύσσομαι, φιλώ, θωπεύω, χαϊδεύω». Επίσης και στο λεξικό της αρχαίας Χάρη Πάτση: «Ασπασμός: αγκάλιασμα, φίλημα». Αυτό δείχνει και η συνηθισμένη έκφραση του Παύλου: «Ασπάσθητε αλλήλους εν φιλήματι αγίω». Ρωμαίους 16.16.
Όσο για τη λέξη «ποταπός»… τουλάχιστον στην Βίβλο είναι εντελώς συγκεκριμένη, και σημαίνει πάντοτε αυτό που και σήμερα αντιλαμβάνεται κανείς, όπως δείχνει το παρακάτω εδάφιο, όπου η λέξη "ποταπός", αντιδιαστέλλεται προς την λέξη έντιμος: «το παιδίον θέλει αλαζονεύεσθαι προς τον γέροντα και ο ποταπός προς τον έντιμο». Ησαΐας 3.5.
Αλλά και η έκφραση "εισελθών ο άγγελος προς αυτήν" που υπογραμμίσαμε παραπάνω δεν είναι χωρίς την δική της πλούσια σε υπαινιγμούς σημασία.
Αυτή δεν είναι μια τυχαία έκφραση, που χρησιμοποιείται στις "γραφές" για να δηλώσει μια αθώα επίσκεψη. Στην Παλαιά Διαθήκη συναντάμε την έκφραση αυτή να χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις, όπου ένας άνδρας "εισέρχεται προς" μια γυναίκα, με πολύ συγκεκριμένο νόημα. Ας δούμε κάποια παραδείγματα:
Παλαιά Διαθήκη, Γένεση, Κεφάλαιο 16
Σάρα δε γυνή Άβραμ ουκ έτικτεν αυτώ. Ήν δε αυτή παιδίσκη Αιγυπτία, ή όνομα Άγαρ. Είπε Δε Σάρα προς Άβραμ: ιδού συνέκλεισέ με Κύριος του μη τίκτειν, είσελθε ούν προς την παιδίσκην μου, ίνα τεκνοποιήσωμαι εξ αυτής. Υπήκουσε δε Άβραμ της φωνής Σάρας. Και λαβούσα Σάρα η γυνή Άβραμ Άγαρ την Αιγυπτίαν την εαυτής παιδίσκην, μετά δέκα έτη του οικήσαι Άβραμ εν γή Χαναάν, έδωκεν αυτήν τω Άβραμ ανδρί αυτής αυτώ γυναίκα. Και εισήλθε προς Άγαρ, και συνέλαβε.
Παλαιά Διαθήκη, Γένεσις, Κεφάλαιο 20
Και εδούλευσεν Ιακώβ περί Ραχήλ επτά έτη, και ήσαν εναντίον αυτού ως ημέραι ολίγαι, παρά το αγαπάν αυτόν αυτήν. Είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν: δός μοι την γυναίκα μου, πεπλήρωνται γαρ αι ημέραι, όπως εισέλθω προς αυτήν. Συνήγαγε δε Λάβαν πάντας τους άνδρας του τόπου και εποίησε γάμον. Και εγένετο εσπέρα, και λαβών Λείαν τη θυγατέρα αυτού εισήγαγε προς Ιακώβ και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ. Έδωκε δε Λάβαν Λεία τη θυγατρί αυτού Ζελφάν την παιδίσκην αυτού αυτή παιδίσκην. Εγένετο δε πρωί και ιδού ην Λεία. Είπε δε Ιακώβ τω Λάβαν: τι τούτο εποίησάς μοι; ου περι Ραχήλ εδούλευσα παρά σοι; και ίνα τι παρελογίσω με; Απεκρίθη δε Λάβαν: ουκ έστιν ούτως εν τω τόπω ημών, δούναι την νεωτέραν πριν ή την πρεσβυτέραν. Συντέλεσον ουν τα έβδομα ταύτης, και δώσω σοι και ταύτην αντί της εργασίας, ής εργά παρ εμοί, έτι επτά έτη έτερα. Εποίησε δε Ιακώβ ούτως και ανεπλήρωσε τα έβδομα ταύτης, και έδωκεν αυτώ Λάβαν Ραχήλ την θυγατέρα αυτού αυτώ γυναίκα. Έδωκε δε Λάβαν τη θυγατρί αυτού Βαλλάν την παιδίσκην αυτού αυτή παιδίσκη. Και εισήλθε προς Ραχήλ, ηγάπησε δε Ραχήλ μάλλον ή Λείαν. Και εδούλευσεν αυτώ επτά έτη έτερα...
Είπε δε Ραχήλ τω Ιακώβ: Ιδού η παιδίσκη μου Βαλλά. Είσελθε προς αυτήν, και τέξεται επί των γονάτων μου και τεκνοποιήσομαι καγώ εξ αυτής. Και έδωκεν αυτώ Βαλλάν την παιδίσκην αυτής αυτώ γυναίκα. Και εισήλθε προς αυτήν Ιακώβ και συνέλαβε Βαλλά η παιδίσκη Ραχήλ και έτεκε τω Ιακώβ υιόν...
Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι η έκφραση "εισελθών ο άγγελος προς αυτήν" δεν είναι εκεί τυχαία. Ο συγγραφέας αυτής της αφήγησης, αν πράγματι το ήθελε, θα μπορούσε να αποφύγει τους βιβλικούς συνειρμούς της συγκεκριμένης έκφρασης, που αυτόματα παραπέμπουν στις γνωστές βιβλικές γονιμοποιές "εισόδους"!
Τι λοιπόν εννοούσε ο Λουκάς, όταν έβαζε τον άγγελο Γαβριήλ να εισέρχεται στην παιδούλα Μαριάμ;
Ποιός μπορεί να είναι ο "άγγελος"; Μα φυσικά οποιοσδήποτε εκλεκτός απεσταλμένος "άγγελος" δηλαδή αγγελιοφόρος του Ιερατείου!
Αυτές είναι λοιπόν οι συνθήκες σύλληψης του Ιησού, σύμφωνα με τα λεγόμενα απόκρυφα ευαγγέλια! Ένας άγγελος, γέμισε "δροσιές" την δωδεκάχρονη παιδούλα Μαρία μέσα στο ναό, και μετά την πάντρεψαν με έναν χήρο τον Ιωσήφ, μέχρι που «γέννησε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκο». Λουκάς 2.7.
Η ιδία δε αυτή λέξη «πρωτότοκος» υπονοεί σαφέστατα και την γέννηση άλλων παιδιών απ' τη Μαρία, όπως δευτερότοκος κλπ. Αν η Μαρία είχε μόνο ένα παιδί, ο Λουκάς θα έγραφε: και γέννησε τον υιόν αυτής τον μονογενή!
Στην ιδία κατεύθυνση της απόκτησης περισσότερων παιδιών από την Μαρία είναι και τα παρακάτω εδάφια: «Ενώ δε αυτός ελάλει έτι προς τους όχλους, ιδού, η μήτηρ και οι αδελφοί αυτού ίσταντο έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς αυτόν. Είπε δε τις προς αυτόν• Ιδού, η μήτηρ σου και οι αδελφοί σου ίστανται έξω, ζητούντες να λαλήσωσι προς σε». Ματθαίος 12 46 Μάρκος 3.31 Λουκάς 8.20.
«Μετά τούτο κατέβη εις Καπερναούμ αυτός και η μήτηρ αυτού και οι αδελφοί αυτού και οι μαθηταί αυτού, και εκεί έμειναν ουχ πολλάς ημέρας. Είπον λοιπόν προς αυτόν οι αδελφοί αυτού. Εάν πράττης ταύτα, φανέρωσον σεαυτόν εις τον κόσμον. Διότι ουδέ οι αδελφοί αυτού επίστευον εις αυτόν». Ιωάννης 7.3-5 Μάρκος 3.21
«Αφού δε ανέβησαν οι αδελφοί αυτού, τότε και αυτός ανέβη εις την εορτήν, ουχί φανερώς αλλά κρυφίως πως». Ιωάννης 7..
Έτσι εξηγείται και η απορία των ιερέων: «δεν είναι ούτος ο υιός του τέκτονος; η μήτηρ αυτού δεν λέγεται Μαριάμ, και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας; και αι αδελφαί αυτού δεν είναι πάσαι παρ' ημίν;» Ματθαίος 13.55-56 Ιωάννης 6.42
Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις, κανένας απ' τους ευαγγελιστές δεν κάνει την παραμικρή υποσημείωση, που να υπενίσεται έστω, ότι αυτά δεν ήταν τα πραγματικά αδέλφια του Ιησού.
Στην περίπτωση δε που ο Ιωσήφ είχε δικά του παιδιά πριν απ' την Μαρία (όπως θέλουν οι θρησκευόμενοι) τότε γεννιέται η απλή ερώτηση: γιατί δεν τα έχει μαζί του όταν ανέβηκε στην γενέτειρα του Βηθλεέμ για να απογραφεί;!
Αναρωτιέται λοιπόν με πικρία κανείς… ως πότε η ανθρωπότητα θα υποτάσσεται δουλικά σε έναν επίπλαστο Ιουδαίο "σωτήρα", όταν μάλιστα τα περισσότερα στοιχεία που έχουμε γι' αυτόν, είναι ολοφάνερα πρόχειρα, αντιφατικά, παραποιημένα, πλαστογραφημένα ή εντελώς φανταστικά;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου