Αυτός είναι κι ο βασικός λόγος (αδυναμία Συμπόνιας/Στοργής και Ενθουσιασμού/Χαράς) που υπάρχει τόσος θυμός, οργή και βία γύρω μας, είναι γιατί αδυνατούν οι άνθρωποι, να ενεργοποιήσουν το Τσάκρα της Καρδιάς, να ελέγξουν τις σκέψεις τους, να γελάσουν. Ασχολούνται με το κατώτατο Τσάκρα του σεξ και την κουνταλίνη, αλλά είναι αδύνατον να ασχοληθούν με το ανώτερο Τσάκρα της Καρδιάς. Αφήνοντας κατά μέρος αυτούς που δεν διαθέτουν το Τσάκρα της Καρδιάς, θα δούμε πως όσοι το έχουν, αντί να ασχοληθούν με την πολύτιμη ενεργοποίηση του, μπερδεύονται αλλά και βολεύονται από τις σειρήνες του εύκολου σεξ, ειδικά όταν φέρει την ετικέτα μιας ψευδο-πνευματικότητας.
Ο άνθρωπος που έχει ενεργοποιήσει το Τσάκρα της Καρδιάς είναι αδύνατον να βιώσει θυμό και εχθρότητα. Εκτός απ τις φορές που χρησιμοποιεί αυτά τα συναισθήματα, για στρατηγικούς σκοπούς και φυσικά δεν τον αγγίζουν τα ολέθρια αποτελέσματα τους. Μην ξεχνάμε πως κάθε ΣΥΝ-αίσθημα, υπάρχει, γιατί πίσω απ αυτό υπάρχει μια ή πολλές ΣΚΕΨΕΙΣ, οπότε, ελέγχοντας τις σκέψεις, ελέγχεις τα ΣΥΝ-αισθήματα σου.
Η Συμπόνια/Στοργή που πηγάζει από το Τσάκρα της καρδιάς και πάνω, δεν είναι συν-αίσθημα, είναι ΑΙΣΘΗΜΑ, γιατί από πίσω δεν υπάρχουν λέξεις ή σκέψεις. Είναι ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ κι όχι συναίσθημα η Στοργή/Συμπόνια κι όπου υπάρχει αυτή (δηλ. όταν ενεργοποιηθούν από το Τσάκρα της καρδιάς και πάνω) τα συναισθήματα ελέγχονται, ειδικά τα αρνητικά ως προς την καθημερινότητα μας, ο θυμός και η εχθρότητα.
Από τα έξι βασικά συναισθήματα, ευτυχία, θυμός, θλίψη, φόβος, αηδία και έκπληξη, ο θυμός είναι η διάθεση που δεν ελέγχεται από τους ανθρώπους. Όχι ότι ελέγχουν τα υπόλοιπα, αλλά ο Θυμός και ο Φόβος είναι από τα πλέον δύσκολα στον χειρισμό τους, γιατί ενδυναμώνουν το ασήμαντο ΕΓΩ και προσφέρουν μια ψευδαίσθηση σαθρής δύναμης.
Ο θυμός είναι το πιο σαγηνευτικό από τα αρνητικά συναισθήματα. Ο αυτό-δίκαιος εσωτερικός μονόλογος που το προωθεί γεμίζει τον νου με τα πιο πειστικά επιχειρήματα για το ξέσπασμα της οργής και την εγκαθίδρυση της εχθρότητας. Ο ειρμός των σκέψεων (train of thought) που τροφοδοτεί κι ενισχύει τον θυμό, είναι επίσης και το κλειδί της αποφόρτισης του.
Το να υποσκάπτουμε τις πεποιθήσεις που δημιουργούν αλλά και τροφοδοτούν τον θυμό, εκτός από ανόητο είναι κι επικίνδυνο για εμάς τις σχέσεις μας και την ζωή μας. Όσο περισσότερο σκεφτούμε τι μας θύμωσε, τόσο περισσότεροι ‘καλοί λόγοι’ και αυτό-δικαιώσεις μπορούμε να εφευρίσκουμε για να είμαστε θυμωμένοι. Το να μελαγχολούμε, δηλ. να καθόμαστε, να σκεφτόμαστε, να στεναχωριόμαστε και να λυπούμαστε τους εαυτούς μας τροφοδοτεί τις φλόγες του θυμού. Ανακατασκευάζοντας μια κατάσταση πιο θετικά, είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους να αποφορτίζουμε τον θυμό.
Μακράν ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης του είναι το ΓΕΛΙΟ ή το να σκεφτούμε το ΓΕΛΟΙΟΝ της κατάστασης που μας θύμωσε.
Υπάρχει μια καθολική πρόκληση από τον θυμό: η αίσθηση πως κινδυνεύουμε. Δεν είναι σημάδι κινδύνου μόνο κάποια κατ’ εξοχήν σωματική απειλή, αλλά στις πλείστες περιπτώσεις, η συμβολική απειλή στην αυτό-εκτίμηση ή στην αξιοπρέπεια δηλ. στο ΕΓΩ. Το να μας αδικούν, ή να μας φέρονται με αγένεια, το να μας προσβάλουν ή να μας μειώνουν, ακόμα και ο εκνευρισμός που μας πιάνει όταν μας εμποδίζουν στο να επιδιώκουμε ένα στόχο. Αυτές οι αντιλήψεις λειτουργούν σαν σκανδάλη για μια λιμβική (Limbic) ορμή (από το λιμβικό μέρος του εγκεφάλου) που έχει δύο επιδράσεις στον εγκέφαλο.
Είναι περίπλοκες οι λεπτομέρειες των λειτουργιών του εγκεφάλου, αλλά γενικά, ο ερεθισμός στο αδρεναλίνο-κορτικό (του νευρικού μας συστήματος) μπορεί να διαρκέσει για ώρες, ακόμα και μέρες, κρατώντας έτσι τον συναισθηματικό νου σε ειδική ετοιμότητα για οποιαδήποτε πρόκληση. Έτσι, γίνεται σαν θεμέλιο πάνω στο οποίο οι μεταγενέστερες αντιδράσεις μπορούν να δημιουργηθούν με ιδιαίτερη γρηγοράδα.
Αυτή η ευαίσθητη σκανδάλη που δημιουργεί το αδρεναλίνο-κορτικό (του νευρικού συστήματος) ξύπνημα, εξηγεί το γεγονός γιατί ορισμένοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ υποκείμενοι (έχουν αυξημένη τάση) στο θυμό ακόμα και αν έχουν προκληθεί η εκνευριστεί από κάτι άλλο. Αυτό μην ξεχνάμε πως είναι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των Οργανικών Πυλών, δηλ. των Άψυχων Όντων, που σουλατσάρουν ανάμεσά μας.
Οποιοδήποτε άγχος μπορεί να δημιουργεί αυτή την αδρεναλίνιο-κορτική έγερση, και προκαλεί τον θυμό. Έτσι, κάποιος ο οποίος είχε δύσκολη μέρα στην δουλειά, είναι ειδικά ευάλωτος στο να οργιστεί αργότερα όταν πάει σπίτι από κάτι -για παράδειγμα τα παιδιά να είναι θορυβώδη ή να κάνουν ακαταστασίες στο σπίτι- που υπό κανονικές συνθήκες αυτές οι αιτίες δεν θα ήταν τόσο δυνατές για να προκαλέσουν μία συναισθηματική κατάληψη (την οργή, την εχθρότητα, τον θυμό).
Ένα Έμψυχο Ον, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το γελοίον της κατάστασης να θυμώνει με κάτι άλλο έξω από αυτό που τον θυμώνει στ’ αλήθεια. Όταν το αντιληφθεί μπορεί και να το ελέγξει.
Όταν το σώμα είναι σε μία κατάσταση νευρικότητας και κάτι προκαλεί μία συναισθηματική κατάληψη, τότε το επακόλουθο συναίσθημα είτε ο θυμός είτε η αγωνία, είναι ειδικά μεγάλης έντασης. Αυτή η δυναμική συμβαίνει όταν κάποιος είναι οργισμένος, όταν δηλ. θίγεται το Λερναιοκέφαλο ΕΓΩ του. Ο κλιμακωμένος θυμός είναι μια σειρά από προκλήσεις και η κάθε μια απ’ αυτές προκαλεί μία ερεθιστική αντίδραση που διαλύεται αργά.
Σε αυτή την σειρά κάθε επιτυχημένη προκλητική σκέψη θυμού γίνεται αιτία για μία ορμή κατεχολαμινών (catecholamines*) που οδηγούνται από την αμυγδαλή, η κάθε ορμή κτίζοντας πάνω στην ορμονική φόρα από των κατεχολαμινών που προηγήθηκαν, αυξάνοντας την σωματική διέγερση. Η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και η ακετυλοχολίνη ονομάζονται νευροδιαβιβαστές. Η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη και η ντοπαμίνη είναι αμίνες που ονομάζονται κατεχολαμίνες και αυξάνεται η έκκριση τους από το συμπαθητικό. Η διέγερση του συμπαθητικού και του παρασυμπαθητικού προκαλούν ψυχοσωματικά προβλήματα..
Μία σκέψη που έρχεται μεταγενέστερα σε αυτή την κλιμακωμένη σειρά, πυροδοτεί μια πιο μεγάλης έντασης θυμού παρά μία σκέψη που έρχεται στην αρχή αυτής της κλιμακωμένης σειράς. Ο θυμός κτίζει πάνω στον θυμό. Ο συναισθηματικός εγκέφαλος θερμαίνεται. Σε αυτό το σημείο η οργή, ανεμπόδιστη από τη λογική, εύκολα ξεσπά σε βία. Μόνο ένας πολεμιστής που ξέρει πώς να ελέγχει τις σκέψεις και το σώμα του, αντιλαμβάνεται αυτόν τον μηχανισμό και έχει την δύναμη να τον ελέγξει.
Εάν βολεύεστε να είστε θυμώδης τύποι και εχθρικοί δώστε προσοχή.
Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια τώρα πως τα αρνητικά συναισθήματα – ειδικά ο θυμός και η εχθρικότητα αυξάνουν το ρίσκο για καρδιακές παθήσεις. Κατ’ ακρίβεια η συντηρούμενη εχθρικότητα με ξεσπάσματα θυμού συμβάλει πιο δυνατά στον θάνατο από καρδιακές παθήσεις παρά άλλους γνωστούς παράγοντες συμπεριλαμβανομένου του καπνίσματος, ψηλή πίεση και ψηλά ποσοστά χοληστερόλης.
Το να μάθουμε να αποφορτίζουμε τον θυμό και να τον αποκλιμακώνουμε είναι μια συναισθηματική δεξιοτεχνία που πρέπει να μαθευτεί για να ενισχύσουμε το ψυχολογικό ευ-ζην μας, τις διαπροσωπικές σχέσεις, το να νιώσουμε καλύτερα για τον εαυτό, και βέβαια, να προστατεύσουμε την υγεία μας.
Υπάρχουν μερικοί τρόποι για να εξαφανίζουμε τον θυμό.
Ένα καλό παράδειγμα είναι ο τύπος ερμηνειών που κάνουμε (ο τύπος ερμηνείας που κάνεις καθορίζει το συναίσθημα που υφίστασαι). Ένας τρόπος για την εκτόνωση του θυμού είναι να αδράξουμε και να αμφισβητήσουμε τις σκέψεις που πυροδοτούν τα κύματα του θυμού, αφού, είναι η αρχική αξιολόγηση της αλληλεπίδρασης που επιβεβαιώνει και ενθαρρύνει την πρώτη έκρηξη της οργής και οι επακόλουθες επανεκτιμήσεις, που ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Ο χρονισμός έχει σημασία, όσο νωρίτερα επέμβουμε στον κύκλο του θυμού τόσο καλύτερα αποτελέσματα. Πράγματι, ο θυμός μπορεί να βραχυκυκλωθεί εντελώς αν οι μετριαστικές (δηλαδή επεξηγηματικές) πληροφορίες έρθουν πριν δράσουμε πάνω στο θυμό.
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο παράθυρο ευκαιρίας για αυτή την αποκλιμάκωση και δουλεύει καλά σε μέτρια επίπεδα θυμού. Σε υψηλά επίπεδα της οργής όμως, δεν κάνει καμία διαφορά, λόγω της ‘γνωστικής ακινητοποίησης’ με άλλα λόγια, οι άνθρωποι δεν μπορούν πλέον να σκεφτούν καθαρά. Όταν οι άνθρωποι είναι ήδη άκρως εξοργισμένοι, θα απορρίψουν τις μετριαστικές (δηλαδή επεξηγηματικές) πληροφορίες με “κρίμα, αλλά δεν με νοιάζει” ή με έντονες ύβρεις.
Ένας δεύτερος τρόπος για την αποκλιμάκωση του θυμού είναι η ψύξη της φυσιολογικής (σωματικής), το κάνουμε αυτό υπομένοντας την επινεφρίδια αύξηση (μια ορμόνη που απελευθερώνεται όταν είμαστε κάτω από την πίεση και του άγχους), σε ένα περιβάλλον όπου πιθανόν δεν θα υπάρξουν περαιτέρω εναύσματα για την οργή.
Σε μια λογομαχία, για παράδειγμα, αυτό θα σήμαινε να φεύγαμε μακριά από το άλλο πρόσωπο για λίγο. Κατά τη διάρκεια αυτής της “περιόδου ηρεμίας” το εξοργισμένο άτομο μπορεί να βάλει φρένο στον κύκλο της κλιμακούμενης εχθρικής σκέψης, αναζητώντας περισπασμούς.
Ο περισπασμός είναι ένα ιδιαίτερα ισχυρό τέχνασμα για την αλλαγή της διάθεσης, για έναν απλό λόγο. Είναι δύσκολο να μείνεις θυμωμένος όταν περνάς ευχάριστα και ειδικά όταν γελάς.
Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών χρησιμοποιούν αυτή την αποτελεσματική στρατηγική: το να φύγουν κάπου να μείνουν μόνοι τους, για να ηρεμήσουν. Αυτό συνήθως σημαίνει να πάνε για μια βόλτα με το αυτοκίνητο. Μια άλλη εναλλακτική λύση είναι να πηγαίνουμε για ένα μεγάλο περπάτημα, η ενεργή άσκηση, η κίνηση, επίσης βοηθά για το θυμό.
Το ίδιο και οι μέθοδοι χαλάρωσης όπως η βαθιά αναπνοή και χαλάρωση των μυών, ίσως επειδή αλλάζουν την φυσιολογία του σώματος, από την υψηλή διέγερση του θυμού σε μια κατάσταση χαμηλής διέγερσης, και ίσως επειδή αποσπά την προσοχή από ό, τι προκάλεσε τον θυμό. Η ενεργή άσκηση μπορεί να ψυχραίνει τον θυμό για τον ίδιο λόγο, μετά από υψηλά επίπεδα φυσιολογικών ενεργοποιήσεων κατά τη διάρκεια της άσκησης, το σώμα ανακάμπτει σε ένα χαμηλό/ήπιο επίπεδο μόλις σταματήσει η άσκηση. Οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται στον εγκέφαλο, επίσης, είναι η αιτία για το χαλάρωμα που έρχεται μετά από την ενεργή άσκηση.
Αλλά, μια περίοδο ηρέμησις δεν θα δουλέψει, ειδικά στην περίπτωση που αυτός ο χρόνος χρησιμοποιείται για να ακολουθηθεί το τρένο των σκέψεων αυτών που παρακινούν την οργή, δεδομένου ότι κάθε τέτοια σκέψη είναι από μόνη της, ένα μικρό έναυσμα για περισσότερους καταρράκτες του θυμού. Η δύναμη της απόσπασης της προσοχής είναι ότι σταματά αυτό το οργισμένο τρένο της σκέψης.
Περισπασμοί όπως οι κωμικές ταινίες (απαγορεύονται τα θρίλερ) ή το διάβασμα αστείων θεμάτων, μπορεί να βοηθήσει στην ηρεμία του θυμού. Αλλά, το να επιδιδόμαστε σε απολαύσεις όπως τα ψώνια για τον εαυτό μας (ενίσχυση του ΕΓΩ) και το φαγητό, έχουν μηδενική επίδραση. Είναι πολύ εύκολο να συνεχίσουμε με ένα αγανακτισμένο τρένο σκέψεων, ενώ γυρίζουμε τα καταστήματα ή καταβροχθίζοντας ένα μεγάλο μπολ παγωτού.
Οι εχθρικοί άνθρωποι, οι οποίοι βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για καρδιακή ασθένεια/νόσο, πρέπει να ελέγχουν την ευερεθιστότητα/οξυθυμία τους. Ένας πολύ καλός τρόπος για να γίνει αυτό είναι να χρησιμοποιούμε την αυτογνωσία να πιάσουμε τις κυνικές ή εχθρικές σκέψεις την ώρα που εγείρονται και να τις εξαφανίσουμε εν τη γεννέση τους. Μόλις συλληφθούν οι θυμωμένες σκέψεις με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να αμφισβητηθούν και να επανεκτιμηθούν, αυτή η προσέγγιση λειτουργεί καλύτερα πριν ο θυμός, κλιμακωθεί σε οργή.
Στο ΤΑΟ υπάρχει η αρχή που λέει ότι “τα άκρα δεν οδηγούν στην λύση των προβλημάτων, κάπου στη μέση πρέπει να αναζητήσουμε την λύση τους”. Υπάρχει λοιπόν και η λεγόμενη μέση οδός που είναι η ιδανική περίπτωση. Πρόκειται για την περίπτωση που ο θυμωμένος θα πει: ‘Είμαι εντάξει και εσύ επίσης είσαι εντάξει και είναι όλα καλά’.
Άνθρωποι που ζουν με αυτή την στάση έχουν βιώσει σε μεγάλο βαθμό την Ηρεμία, την Γαλήνη την Θαλπωρή και την Συμπάθεια μέσα τους. Νοιώθουν την χαρά να μεταδίδουν την κατάσταση, ότι οι ίδιοι είναι μια χαρά και ότι, σε γενικές γραμμές τα πράγματα γύρω τους είναι εντάξει ή ότι θα μπορούσαν κάποια στιγμή -αν κάτι πάει προς παρέκκλιση- να τακτοποιηθούν και να επανέλθουν σε ισορροπία.
Καταλήγοντας ως προς την έκφραση του θυμού αντιλαμβανόμαστε ότι δεν εύκολο να καθορίσουμε λογικά πόσο και με ποιο τρόπο μπορεί να παρεκτρέπεται κανείς για να μην είναι αξιοκατάκριτος, διότι αυτό εξαρτάται από κάθε ιδιαίτερη περίπτωση δηλ. από αυτά που ήδη έχουμε αναφέρει και αφορούν αισθήματα υποτίμησης, ντροπής κλπ εκδηλώσεις του ΕΓΩ.
Ωστόσο σε κάθε περίπτωση είναι φανερό πως η ψυχική διάθεση, ο καθαρός ΝΟΥΣ και ο διάλογος όπου χρειάζεται, είναι αυτά που βοηθάνε να καθορίζουμε εναντίον ποιών πρέπει να θυμώνουμε και με ποιες αιτίες αλλά και να λύνουμε τις διαφορές μας με το λιγότερο ψυχικό και συναισθηματικό κόστος.
Για τους ψυχολόγους, η κάθαρση συμπεριλάμβανε και την φυσική έκφραση ενός συναισθήματος με την ενθύμηση ενός τραυματικού γεγονός, η οποία συχνά, οδηγεί στην ανακούφιση από το ενοχλητικό σύμπτωμα. Στον σημερινό λαϊκό πολιτισμό, ο όρος κάθαρσης αναφέρεται στην ‘έκφραση’ των συναισθημάτων κάποιου ως ένας τρόπος μείωσης της εχθρότητας και της επιθετικότητας.
Τα βιβλία αυτοβοήθειας, μας προτρέπουν να δώσουμε διέξοδο στην οργή ξεσπώντας σε κάποιο άψυχο αντικείμενο- χτυπώντας ένα μαξιλάρι, σπάζοντας ένα πιάτο, ή χτυπώντας ένα σάκο του μποξ. Μήπως αυτό δουλεύει; Μήπως η εξωτερική επιθετική εκτόνωση μειώνει τα αρνητικά συναισθήματα; Η απάντηση είναι, όχι. (Αν και η κάθαρση είναι μια αποτελεσματική παρέμβαση σε πολλές συναισθηματικές διαταραχές).
Απλά σταμάτημα των σκέψεων που δημιουργεί και ενδυναμώνει τον θυμό χρειάζεται πριν αυτός μετατραπεί σε οργή και βία.
Η συναισθηματική απελευθέρωση μέσω της επιθετικής ενέργειας (μέσω πράξης ή φαντασίας) ίσως προσωρινά να ηρεμεί, αλλά σε βάθος χρόνου αυτό δεν μειώνει τον θυμό. Εκφράζοντας το θυμό μπορεί στην ουσία να σας κάνει πιο θυμωμένους. Από τη δεκαετία του 1950 οι ψυχολόγοι άρχισαν να εξετάζουν και να ελέγχουν το αποτέλεσμα της κάθαρσης πειραματικά και κάθε φορά, διαπίστωσαν ότι εκφράζοντας στην οργή δεν έκανε σχεδόν τίποτα ή καθόλου για να το διαλύσει (αν και λόγω της σαγηνευτικής φύσης του θυμού, μπορεί να αισθάνεται κανείς ικανοποίηση).
Μπορεί να υπάρχουν κάποιες συγκεκριμένες προϋποθέσεις υπό τις οποίες εκφράζοντας τον θυμό να δουλεύει, αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλύτερα να μην γίνεται αυτό. Το να εκφράζουμε το θυμό είναι ένας από τους χειρότερους τρόπους για να εκτονωθούμε και να ηρεμήσουμε, τα ξεσπάσματα της οργής κατά κανόνα κάνουν πιο έντονη την συναισθηματική διέγερση του εγκεφάλου, αφήνοντας τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο θυμωμένοι και όχι λιγότερο.
Αυτό συμβαίνει επειδή, βγάζοντας την οργή σας πάνω σε κάποιον που την προκάλεσε, παρατείνει την διάθεση αντί να την τερματίζει. Είναι πολύ πιο αποτελεσματικό όταν πρώτα ‘κρυώσουμε’ και στη συνέχεια, με ένα πιο εποικοδομητικό ή δυναμικό τρόπο αντιμετωπίσουμε το άτομο για να διευθετήσουμε την διαφωνία μας.
Σ’ ένα σοφό γεροντάκι είχε ζητηθεί ο καλύτερος τρόπος για να χειριστεί ο θυμός, αυτός απάντησε: «Μην το καταστέλλετε. Αλλά και μην δράσετε πάνω σε αυτό.»
Αυτή, είναι μια σοφή συμβουλή.
Εάν οι θυμωμένες σκέψεις επιμένουν, μπορείτε να προσπαθήσετε να τις βραχυκυκλώσετε λέγοντας με ΘΕΛΗΣΗ και την εντολή “σταμάτα τώρα!” Επίσης, σκόπιμα, επίσης με ΘΕΛΗΣΗ, αντικαταστήστε με αστείες σκέψεις, εκείνες τις κυνικές, εγωπαθείς, δύσπιστες σκέψεις κατά την διάρκεια δύσκολων καταστάσεων. Αν ένα λεωφορείο καθυστερεί να έρθει, σκεφτείτε ένα αστείο λόγο και όχι να δυναμώνετε τον θυμό εναντίον κάποιου/όποιου, φαντάζεστε ότι είναι ανεύθυνο πρόσωπο και μπορεί να ευθύνεται αυτός για την καθυστέρηση του μεγαλόπρεπου ΕΓΩ σας.
Σε αναγκαίες, εκνευριστικές συναντήσεις με αντιπαθείς ανθρώπους, μάθετε την ικανότητα να βλέπετε την αστεία πλευρά των πραγμάτων, είναι ένα βάλσαμο -συνήθως το μοναδικό- για τον θυμό. Ονομάζεται «καλοί δρόμοι, καλοί καιροί».
Το να βλέπετε σε κάθε τι αρνητικό ή εκνευριστικό, μια καλή ή χιουμοριστική πλευρά. Πως αλλιώς θα αντέξουμε την τόσο άσχημη φυλακή του MATRIX που είμαστε εγκλωβισμένοι;
… και φυσικά ενεργοποιήστε τα τρία Τσάκρα από την Καρδιά και πάνω, είναι το αντίδοτο όλων των συναισθημάτων, καλών και κακών.
… και ελέγξτε τις σκέψεις που δημιουργούν τα εκνευριστικά συναισθήματα.
… και μιλάτε χαμηλόφωνα, είναι αδύνατον να θυμώσετε, όταν ο τόνος της φωνής σας είναι χαμηλός.
…και γελάστε, ολόψυχα, με την ΚΑΡΔΙΑ και τον ΝΟΥ σας.
Οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν θυμώνουν. Γιατί άραγε;
Μια μέρα, ένας σοφός έκανε μια σημαντική ερώτηση στους μαθητές του: -«Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;» -«Γιατί χάνουν την ηρεμία τους», απάντησε ο ένας. -«Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;» Ξαναρωτά ο σοφός. –«Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος» είπε ένας άλλος μαθητής. Ο σοφός δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: «Μα τότε γιατί δεν είναι δυνατόν, να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;»
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά… καμιά δεν ικανοποίησε το δάσκαλο, και είπε:
«Ξέρετε γιατί ουρλιάζουνε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι; Γιατί όταν θυμώνουν δύο άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση. Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιο δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ ακουστούν. Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι; Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνίσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά… Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη.
Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν. Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν. Έτσι συμβαίνει όταν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον. Όταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σας απομακρύνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πια τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού».
Ο θυμός φαινομενικά είναι μια προσπάθεια να κυριαρχήσουμε στον άλλον, όμως στην ουσία είναι προσπάθεια να κυριαρχήσουμε επί του εαυτού. Θυμώνοντας, ασυνείδητα προσπαθούμε να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας, να πάρουμε την ενέργειά μας στα χέρια μας, να διαχειριστούμε την ενέργειά μας – που είναι και η σεξουαλική ενέργεια. Γι’ αυτό συχνά θυμώνουμε όταν προσπαθούμε να αποβάλλουμε κάποια προσκόλληση, όταν δηλαδή νιώθουμε ότι κάτι ή κάποιος παίρνει ή κατέχει την ενέργειά μας.
Όπως οι έφηβοι που κάνουν την επανάστασή τους, σε μια ασυνείδητη προσπάθεια να αποκολληθούν απ’ τις ενέργειες και τις ψυχολογικές επιδράσεις των γονιών, και να γίνουν ο εαυτός τους, να πάρουν την ενέργειά τους στα χέρια τους. Αλίμονο στον έφηβο που δεν έχει κάνει την επανάστασή του. Οι γονείς, όχι μόνο θα πρέπει να επιτρέπουν και να παρατηρούν συνειδητά το φαινόμενο του θυμού των παιδιών τους, αλλά και να ενθαρρύνεται ακόμα. Είναι μεγάλο έγκλημα να καταπιέζεται ο θυμός του ανθρώπου, καθώς κολοβώνεται έτσι η ικανότητα της αυτοκυριαρχίας του.
Πολλές φορές, ο ακρωτηριασμός αυτός της ενέργειας και της συνειδητότητας του ατόμου μέσα από την καταπίεση ή απώθηση του θυμού, έρχεται με προφάσεις του τύπου ‘να μην χαλάσουμε την εξωτερική αρμονία’. Τα ζιζάνια όμως υπογείως συνεχίζουν να αναπαράγονται και να πληθαίνουν, αν δεν τα καθαρίσουμε. Όπως και με το πόνο, έχουμε ένα ανεξάντλητο απόθεμα θυμού να διαχειριστούμε. Γιατί συνεχώς απ’ τη ‘συλλογική κοσμική μήτρα’ θα αναδύεται νέο υλικό προς μετουσίωση, νέα ενέργεια επί της οποίας καλούμαστε να κυριαρχήσουμε.
Το κλειδί στην διαχείριση και μετουσίωση του θυμού, είναι η παρατήρηση και η συγκράτηση. Παρατηρούμε το φαινόμενο του θυμού καθώς αναδύεται από μέσα μας, και το συγκρατούμε, το ‘εμπεριέχουμε’. Τότε γίνεται η μετουσίωση. Και κατόπιν, μέσα από τη παρατήρηση και συγκράτηση του θυμού, έρχεται και η ορθή δράση. Ενώ αντίθετα, αν εκτονώσουμε τον θυμό μας προς ένα εξωτερικό αντικείμενο ή άνθρωπο, μέσα από λόγια ή πράξεις, τότε χάνουμε την ενέργειά μας, χάνουμε μέρος της πολύτιμης πρωτογενούς -και πρωτόγονης- ενέργειας που είχε αναδυθεί από το είναι μας για να καλλιεργηθεί και να μας εμπλουτίσει την συνειδητότητα.
Γι’ αυτό ποτέ δεν πρέπει να ‘εκτονώνουμε’ το θυμό μας προς μια εξωτερική κατάσταση, αντίθετα με τα διδάγματα της σύγχρονης ψυχολογίας -ή της παρανόησης αυτών- που ωθούν τον κόσμο στο ‘αυθόρμητο ξέσπασμα’ και στην ‘έκφραση’ των συναισθημάτων και του θυμού. Αυτό είναι τραγική πρακτική. ‘Εκτονώνοντας’ το θυμό μας, χάνουμε ευκαιρία για ενδυνάμωση της αυτοκυριαρχίας μας, και γινόμαστε πιο αδύναμοι, αντί να νιώσουμε περισσότερο τον εαυτό και τη δύναμή μας. Διαχείριση του θυμού σημαίνει ενδυνάμωση του εαυτού.
Το πρόβλημα είναι ότι φοβόμαστε πως αν δεν θυμώσουμε και δεν εκφράσουμε το θυμό μας, οι εξωτερικές καταστάσεις δεν θα αλλάξουν. Όμως αυτό είναι και μια μορφή μαύρης μαγείας, να προσπαθούμε να κοντρολάρουμε τις εξωτερικές καταστάσεις, αντί για τον εαυτό μας.
Όπως ανέφερα ωστόσο παραπάνω, η συγκράτηση και μετουσίωση του θυμού, θα φέρει την κατάλληλη δράση. Και να κάνω σαφές, ότι η συγκράτηση και μετουσίωση του θυμού δεν σημαίνει ότι αποφεύγουμε τις συγκρούσεις και ότι προσπαθούμε να κρατήσουμε μια φαινομενική εξωτερική αρμονία, -που κάλλιστα μπορεί να είναι τεχνητή και να περιέχει πολύ ανισορροπία. Αντιθέτως, με τη συγκράτηση του θυμού αναλαμβάνουμε, εμπεριέχουμε και διαχειριζόμαστε τις εντάσεις, τα διλήμματα, τους ανταγωνισμούς, τις συγκρούσεις, τις αρνητικότητες, και άρα τις μετουσιώνουμε, άρα μεγαλώνουμε κι εξελισσόμαστε.
Η ασυνείδητη ζωή, που ωθεί τον άνθρωπο σε μια φρενίτιδα εξωτερικότητας, διασκέδασης και εξωτερικής δράσης και λειτουργίας, τον κάνει να αποφεύγει να αντιμετωπίσει και να διαχειριστεί το πόνο και το θυμό του, γι’ αυτό και, όχι μόνο τους διαιωνίζει, αλλά καταδιώκεται κιόλας απ’ αυτούς -καθώς ότι δεν αντιμετωπίζει συνειδητά, θα τον κυνηγά με υπόγειους τρόπους, ή θα προβάλλεται και θα εκδηλώνεται μέσω τρίτων και μέσα από εξωτερικές καταστάσεις. Η κατάθλιψη για παράδειγμα, συχνά είναι βία, θυμός, στραμμένος ενάντια στον εαυτό. Το ίδιο και τα ατυχήματα, που είναι αποτέλεσμα συσσωρευμένου θυμού και αρνητικότητας.
Συνειδητός άνθρωπος είναι αυτός που δεν αποφεύγει να αντιμετωπίσει καμία σκέψη, κανένα συναίσθημα – είναι ο άνθρωπος που παρατηρεί, αποκτά επίγνωση και διαχειρίζεται έτσι ορθά τη ζωή. Η σπατάλη όμως ενέργειας, οδηγεί σε έλλειψη ικανότητας παρατήρησης. Πρέπει να έχουμε και να συσσωρεύουμε διαρκώς νέα ενέργεια για να γίνουμε παρατηρητικοί και πιο συνειδητοί. Η ενέργεια είναι τροφή της συνειδητότητας.
Μπορεί η δράση που θα έρθει μετά την παρατήρηση-συγκράτηση-μετουσίωση του θυμού μας να είναι φαινομενικώς ‘θυμωμένη’ και δριμεία, ή ακόμα και βίαιη, όμως θα είναι ορθή δράση. Η ορθή δράση δεν είναι πάντα εξωτερικώς ήρεμη και ‘αρμονική’, αλλά μπορεί ακόμα να εκφραστεί και απότομα και βίαια, αν η κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε το έχει ανάγκη. Η διαφορά είναι ότι ο άνθρωπος που εμπεριέχει το θυμό του, δρα μέσα από το Κέντρο του και όχι από την περιφέρεια, όπως στη περίπτωση του ατόμου που θέλει να χειραγωγεί τις καταστάσεις επειδή φοβάται.
Η ορθή δράση ποτέ δεν κινείται από φόβο, αλλά κινείται από την φροντίδα για το κοινό καλό. Και κάποιες φορές, το κοινό καλό απαιτεί ‘κεραυνούς’ που θα σπάσουν τις κρυσταλλώσεις. Θα υπάρχει αγάπη όμως, ακόμα και στον κεραυνό, αλλά ποτέ μίσος. Αλλιώς, η εκδήλωση του θυμού γίνεται, όπως προανέφερα, ένας κλασσικός και συνηθισμένος τρόπος μαύρης μαγείας.
Έτσι βλέπουμε ότι η διαχείριση του θυμού απαιτεί πρώτα απ’ όλα υπευθυνότητα. Θέλει επίσης και εσωτερικότητα, να μάθουμε να δουλεύουμε δηλαδή με τον εαυτό μας, αντί να τον αποφεύγουμε συνεχώς μέσα από εξωτερικές δραστηριότητες. Παρατήρηση-συγκράτηση-μετουσίωση λοιπόν είναι το κλειδί για την μεταμόρφωση του θυμού από πρωτογενές υλικό σε πολύτιμο κόσμημα, κόσμημα αυτοκυριαρχίας και ψυχικής αυτοτέλειας.
Ενθουσιασμός, Γέλιο, Χαρά, Είναι η Πνευματικότητα. Μάθε τι να κάνεις
Υπάρχει ένας έξυπνος τρόπος να ξεπεράσεις κάθε πρόβλημα θυμού, όσο δύσκολο ή σκληρό κι αν σου φαίνεται και να καταλάβεις… να νοιώσεις όλες τις πιο πάνω λέξεις. Επιπλέον η κατάσταση του ενθουσιασμού, είναι μία απο τις βασικότερες καταστάσεις, όπου καμία ενεργειακή επίθεση δεν πιάνει. Γνωρίζεις τι είναι η Ενεργειακή Επίθεση, σε απλό επίπεδο είναι το μάτισμα και σε δυνατή επίθεση φτάνει μέχρι τον θάνατο. Όμως εκτός των άλλων, ο ενθουσιασμός και το γέλιο είναι μια πολύ δυνατή ασπίδα θωράκισης από κάθε ενεργειακή κακόβουλη, συνειδητή ή μη επίθεση.
Το γέλιο, η χαρά, ο ενθουσιασμός είναι μια από τις 5 μόνιμες διαλογιστικές καταστάσεις.
*Αν νιώθεις αδυναμία ή αισθάνεσαι πως χάνεις ενέργεια, πως κάποιοι σου τραβάνε ενέργεια, για να σου μετατρέψει την αρνητική ενέργεια κάνε την πιο κάτω άσκηση, ανεξάρτητα από τους εξωτερικούς παράγοντες.
*Αγόρασε ταινίες κωμικές, από αυτές που σε κάνουν να διπλώνεσαι από τα γέλια και κάνε επιτέλους την τηλεόραση χρήσιμη. Δες τες όλες και για τους επόμενους τρεις μήνες. Μην επιτρέψεις καμία λέξη ή εικόνα μιζέριας να μπει από καμιά χαραμάδα. Κλείσε όλα τα παράθυρα του νου σε κάθε κακομοιριά, μόνο γέλιο, ενθουσιασμός, ευδαιμονία και χαρά.
*Διώξε από την ζωή σου κάθε κατσούφη, κακόμοιρο, κριτικό και υποτονικό, ενεργοβόρο άνθρωπο ή κατάσταση ή λόγο και κράτησε τον μακριά και ελεγχόμενο. Άσε τους άλλους, στην αγανάκτηση τους, στην κριτική τους, στην μικρότητα τους και γέλα. Γέλα με την καρδιά σου.
*Βάλε στην τσάντα σου βιβλία με ανέκδοτα και αστείες ιστορίες αντί για εφημερίδες. Η διαφορά που θα έχεις δεν περιγράφεται με λέξεις.
Μετά από τρεις μήνες γέλιου, ενθουσιασμού και αποκάθαρσης από την μιζέρια, την μαυρίλα και την καταχνιά, σου εγγυώμαι πως θα βλέπεις την ζωή με αυτά τα «Άλλα μάτια» κι όχι με το υπερφίαλο εγώ, αλλά με το Είναι που είναι και η σύνδεση με την ΔΥΝΑΜΗ.
Απλά ξεκίνα ΤΩΡΑ, είναι ο μόνος διαθέσιμος χρόνος που έχεις στην διάθεση σου.
----------------------------
*Οι catecholamines (κατεχολαμίνες) είναι ορμόνες που ελευθερώνονται κατά τη διάρκεια εθισμού στο άγχος. Στις κατεχολαμίνες ανήκει η αδρεναλίνη, η νοραδρεναλίνη, η ντοπαμίνη. Για την σύνθεση αυτών των ουσιών χρειάζονται αμινοξέα, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία. Ερευνώντας αυτά μπορούμε να πάρουμε πληροφορίες για την λειτουργία του εγκεφάλου και όλου του οργανισμού. Η αδρεναλίνη που συντίθεται στα επινεφρίδια ρυθμίζει την λειτουργία της καρδιάς, της πίεσης και της πνευματικής δραστηριότητας. Έχει επίσης και ρόλο στην ταξινόμηση ενέργειας στον οργανισμό.
Η νοραδρεναλίνη είναι ο νευροδιαβιβαστής συγκέντρωσης, αντίληψης και δημιουργίας κινήτρων. Η παραγωγή της είναι σε διάφορα σημεία του εγκεφάλου και σε υπερδιέγερση επιδρά και αυτός στην αύξηση της πίεσης και του καρδιακού ρυθμού. Αντίθετα όταν λείπει έχουμε έλλειμμα συγκέντρωσης, δράσης και κατάθλιψη.
Η ντοπαμίνη είναι ο τρίτος και σπουδαιότερος της παρέας. Είναι ένα προστάδιο των δύο άλλων. Αυτή μαζί με την σεροτονίνη είναι το βασικό πλέγμα της διάθεσης του ανθρώπου. Βοηθάει στην κινητικότητα και την ομαλή λειτουργία. Η έλλειψή της προκαλεί νευροψυχολογικά σύνδρομα.
Στίχοι από την πηγή της Σοφίας, σχετικά με το γέλιο.
Πρέπει στ’ αστεία τη ζωή
ο άνθρωπος να παίρνει
γιατί το γέλιο τη ζωή
λένε πως τη μακραίνει.
Το γέλιο είναι παυσίπονο
τον πόνο κομματιάζει
γι’ αυτό κανείς πολλές φορές
γελά κι αναστενάζει
Το γέλιο είναι φάρμακο
κι’ όχι πικρό φαρμάκι
γι’ αυτό όντε γελά κανείς
γεμίζει με μεράκι.
Το γέλιο καθαρίζει
τα βάσανα θερίζει
πόνους, λύπες και καημούς
κι όλους τους αναστεναγμούς.
Αν όλα μοιάζουν δύσκολα
κι έχει η χαρά σωπάσει
άπλωσε το χαμόγελο
το δάκρυ να σκεπάσει.
Το γέλιο είναι βάλσαμο
μακραίνει τη ζωή μας
και είναι άρωμα χαράς
στην κάθε λύπησή μας.
Χαρά σ’ εκείνον που γελά
με τα παθήματά του
που κάνει γλέντι τον καημό
χορό τα βήματά του.
Έχω μια κουζουλή καρδιά
και πάντα τη μαλώνω
γιατί γελά χωρίς χαρές
και κλαίει δίχως πόνο.
Σα θες να κάμεις τη ζωή
να’ χει γερό θεμέλιο
όντε ξυπνάς κάθε πρωί
ξεκίνα με το γέλιο.
Παιχνίδι είναι η ζωή Αέρα
δώσε τση καρδιάς
κι όσο μπορείς το γλέντα
μην πνίγεστε στον πόνο.
μ’ ένα κρασί μ’ ένα φιλί
λογιάστε πως είν’ η ζωή
και μια καλή κουβέντα
για λίγα χρόνια μόνο.
ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΥΚΟΛΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου