Έχει κανείς την εντύπωση ότι για αυτό ζούν, ή διαισθάνεται κανείς πως αν ήταν να τους περιόριζε κάποιος την σεξουαλική δραστηριότητα θα είχαν πρόβλημα, δεν ξέρουμε ακριβώς τι πρόβλημα, μια φορά όμως ξέρουμε ότι θα τους στοίχιζε παραπάνω από όσο αναλογεί σε ένα μέσο άνθρωπο.
Προσπαθώ να σκιαγραφήσω την ιδιοσυγκρασία του ατόμου που σαν ψυχική άμυνα χρησιμοποιεί την σεξουαλικότητα. Όταν μιλάμε για σεξουαλικότητα δεν εννοούμε αναγκαστκά μόνο την φυσική δραστηριότητα, αλλά συμπεριλαμβάνουμε και τις φαντασιώσεις.
Η σεξουαλική επένδυση είναι στην ουσία ένας αμυντικός μηχανισμός που επιστρατεύει κάποιο άτομο προκειμένου να κατευνάσει το άγχος του, ή να καλύψει κάποιο πιθανό αίσθημα κενού μέσα του.
Είναι σα να λέμε ότι όταν για κάποιο άτομο ο συναισθηματικός πόνος είναι δυσβάσταχτος, το μετατρέπει σε ένστικτο και έτσι κουμαντάρει ας το πούμε την κατάσταση.
Ή για να το πούμε διαφορετικά, κάτι το οποίο είναι είτε πολύ τραυματικό ή ανεξέλεγχτο, μετατρέπεται σε διέργερση έτσι ώστε το άτομο να ανταπεξέλθει σε αυτό που του συμβαίνει.
Άλλες φορές πάλι, η υπερ- σεξουαλικότητα έρχεται σαν λύση σε άτομα που χωρίς αυτή τη σωματική διέγερση θα ένιωθαν εσωτερικά απονευρωμένα ή νεκρά.
Ερώτηση: αντιδρούν αμυντικά με αυτό τον τρόπο όλοι οι άνθρωποι;
Όχι. Κάθε άνθρωπος εντελώς ιδιοσυγκρασιακά "διαλέγει" τις δικές του άμυνες, αυτούς τους αμυντικούς μηχανισμούς που μαθαίνει να χειρίζεται καλύτερα.
Για να επανέλθω, η σεξουαλική επένδυση είναι ένας αμυντικός μηχανισμός που όταν υπερ-επικαλείται δίνει την εντύπωση του "ακούραστου εραστή".
Με αυτή τη λογική θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι μαζοχιστές είναι ένα παράδειγμα ατόμων που πολλές φορές στην παιδική τους ηλικία είχαν επώδυνες σωματικά εμπειρίες και από τότε έμαθαν να ερωτικοποιούν τις αντιδράσεις τους. Ένα πιο κοντινό μας παράδειγμα είναι η ομολογουμένως υπέρ του δέοντος ερωτική έλξη που παρατηρούμε γύρω από άτομα με εξουσία και κύρος. Αυτή η έλξη ουσιαστικά είναι η ερωτικοποίηση της αντίδρασης μας, καθώς υποσυνείδητα νιώθουμε ότι αυτή η σεξουαλική επένδυση θα μας προσφέρει την ποθούμενη δύναμη ή κύρος που ενσωματώνει ο στοχευμένος εραστής μας.
Υπάρχει κάτι προβληματικό σε όλα αυτά;
Όχι, οι άμυνες δεν είναι από μόνες τους ούτε παθολογικές ούτε προβληματικές. Οτιδήποτε διευκολύνει την προσαρμογή του ατόμου στο περιβάλλον του είναι καλοδεχούμενο.
Πρόβλημα είναι μόνο όταν καταχράζεται κανείς τις άμυνές του με τρόπο που αυτή η κατάχρηση να είναι δυσπροσαρμοστική και δημιουργεί προβλήματα στην διαπροσωπική και κοινωνική ζωή του ατόμου. Θέμα χειρισμού. Μόνο!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου