Από παιδί μαθαίνεις να μοιράζεσαι. Οι γονείς σου φροντίζουν να σου μάθουν με περίσσιο ζήλο την έννοια της δοτικότητας. Στην αρχή η δοτικότητα είναι δύσκολη! Εξαναγκάζεσαι, ταλαιπωρείσαι. Με τον καιρό μαθαίνεις να το κάνεις. Τα χρόνια περνούν. Είσαι πια ενήλικας. ‘Έχεις μάθει πια να δίνεις κομμάτια του εαυτού σου. Ξέρεις καλά πια να δίνεις και αναγνωρίζεις ότι η ευαισθησία σου είναι μια από τις πιο σημαντικότερες αρετές σου. Είσαι ένας άνθρωπος που έχει μάθει να δίνει στο περιβάλλον του. Σκύβεις πάνω από τα προβλήματα και παρέχεις στους ανθρώπους το ενδιαφέρον που έχουν ανάγκη, με την ελπίδα πάντα ότι θα πάρεις πίσω. ‘Εχοντας εχέγγυο τα εξ’ ιδίων θεωρείς ότι το ενδιαφέρον είναι δούναι και λαβείν. ‘Έτσι έμαθες, έτσι είναι! ‘Η μήπως όχι;
Πως μοιάζουν οι δοτικοί άνθρωποι;
Οι δοτικοί άνθρωποι δείχνουν την αγάπη τους με ποικίλους τρόπους. Με ένα πλατύ χαμόγελο, με πρωινό στο κρεβάτι, με τρυφερά λόγια και μηνύματα. Κάνουν μικρά δώρα συναισθηματικής αξίας, συχνά σου κάνουν όμορφα σχόλια για την εμφάνισή σου. Σου χαρίζουν γλυκούς τηλεφωνικούς διαλόγους με πηγαία εξωτερίκευση συναισθημάτων και άλλοτε μοιράζονται τον απογευματινό καφέ τους μαζί σου. Η ζωή μαζί τους είναι σαν ένα απολαυστικό martini σε καλοκαιρινό τοπίο.
Είναι η δοτικότητα ελάττωμα;
Πολύ συχνά γίνονται τόσο δοτικοί που οι άνθρωποι γύρω τους γίνονται αχάριστοι. Η αναγνώριση πολλές φορές δεν έρχεται πίσω και ίσως να απογοητεύονται. Είναι δύσκολοι οι δοτικοί άνθρωποι. Είναι ανασφαλείς, χρειάζονται επιβεβαίωση.Εντούτοις, δίνουν απλόχερα χωρίς να περιμένουν ανταλλάγματα ή πολλές φορές χωρίς να τα προσδοκούν. Δίνουν απλόχερα “χαρά” και η χαρά αυτή είναι η ανταμοιβή τους. Το συναίσθημα τους κυλάει σαν ποτάμι και το ποτάμι αυτό παρασέρνει μαζί του όλη τη χαρά του να δίνεις. Θα έχεις ακούσει σίγουρα στη ζωή σου από πολλούς ότι η δοτικότητα όταν είναι υπερβολική είναι ελάττωμα. Θα σου έχουν πει, επίσης, ότι η δοτικότητα μπορεί να σε καταστήσει αδύναμο, αφού μπορεί να σε εκμεταλλευτούν. ”Όταν 9 στις 10 φορές το να μοιράζεσαι σε καθιστά δεδομένο, τότε μήπως τη διαχειρίζεσαι λάθος; Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Κανένας μας δεν είναι τόσο βαθιά, αληθινά αλτρουιστής ώστε να θέλει να παρέχει με μηδενικές απολαβές. Κάθε σχέση είναι ένας οργανισμός και αποτελείται απο δυάδες, δε μπορείς να λειτουργείς σαν μονάδα. Κι όταν αυτό συμβαίνει το ” καμπανάκι ” της αποχώρησης έχει αρχίσει να κρούει. Μήπως όμως δίνεις τόσο πολύ γιατί κατά βάθος αισθάνεσαι ότι δεν αξίζεις και τόσα πολλά και πρέπει να γίνεις “χαλί ” για τους άλλους; Μήπως εκείνη τη στιγμή τη δοτικότητά σου ήρθε η ώρα να τη διοχετεύσεις στον εαυτό σου;
Δυνάμωσε τον εαυτό σου
Είναι βέβαιο, ότι κανείς δεν δίνει χωρίς να παίρνει το παραμικρό και όταν αυτό συμβαίνει το ενδιαφέρον χάνεται και σταδιακά αποχωρείς. Αν δεν το κάνεις, τότε η αγάπη που τρέφεις για τον εαυτό σου ίσως δεν είναι αρκετή και ίσως ήρθε η ώρα να γίνεις “παρτάκιας”. Μη νιώσεις τύψεις γιατί για να μπορέσεις να διαφυλάξεις την σπουδαιότερη αρετή σου να δίνεις , πρέπει πρώτα να δώσεις στον εαυτό σου για να μπορείς να δώσεις στους υπόλοιπους. Να δώσεις τόσο όσο να νιώθεις ασφαλής και καλά με τον εαυτό σου και να είναι ξεκάθαρα τα απαρέγκλιτα όρια που έχεις θέσει στη δοτικότητα σου.
Οι δοτικοί άνθρωποι δεν είναι υπερβολικοί, ούτε ψεύτικοι ούτε αδύναμοι. Απλά έχουν μάθει να δίνουν. Δε μετανιώνουν. Αν είσαι ένας που έχεις μάθει να μοιράζεσαι τότε συνέχισε έτσι, βάζοντας ως αποδέκτη της δοτικότητάς σου και τον εαυτό σου. Αν έχεις συναντήσει έναν τέτοιο φρόντισε να τον κρατήσεις γιατί μόλις μπήκε στη ζωή σου ένας άνθρωπος που έχει μάθει να ζει χωρίς ανταλλάγματα. Φρόντισέ τον, κι αν σε τρομάξει μη φύγεις, είναι πολύ σπάνιος, δώσε του πίσω και ίσως απο τη δυάδα αυτή να βγει κάτι πολύτιμο. Μην ξεχνάς ότι η σημασία της ζωής είναι να βρεις το “δώρο” και ο σκοπός να το μοιραστείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου