Οι ρίζες σου επιβίωσαν για να ανθίζεις όλο και πιο ψηλά προς τον ουρανό

Φαντάσου την προσωπική σου ιστορία σαν ένα δέντρο. Ξεκίνησες με την ευκαιρία για ζωή. Πάλεψες να βρεις τον τρόπο να αναπτυχθείς σε ένα έδαφος που δεν γνώριζες τις ιδιότητές του. Βρήκες τρόπους να ριζωθείς, παρά τις αντιξοότητες. Άλλοτε με αργό, κι άλλοτε με γοργό ρυθμό. Έθεσες θεμέλια ώστε να παραμείνεις ζωντανό και να ανθίζεις ψηλά, ως τον ουρανό.

Οι ρίζες σου είναι η ιστορία σου. Τα φύλλα, τα κλαδιά και τα άνθη ό,τι είσαι σήμερα. Οι εμπειρίες σου, οι πληγές σου, όσοι φώτισαν το δρόμο σου αλλά κι όσοι τον σκοτείνιασαν. Κι ο κορμός που έρχεται να ενώσει το «τότε» με το «τώρα».

Κουβαλάς μια ιστορία που «γράφτηκε» μέσα από τα βιώματά σου. Άλλα τα επέλεξες, άλλα όχι. Άλλοτε είχες συνοδοιπόρους, ενώ κάποιες φορές βάδιζες μοναχικά. Συχνά, όμως, δεν της δίνεις την πρέπουσα αξία. Βιάζεσαι να την ξανά γράψεις, «τραυματίζοντας» κι εσένα αλλά κι εκείνη. Επιμένεις να προσπερνάς τα κεφάλαια που πονάνε, κλείνοντας τα μάτια σε ό,τι φέρνει πόνο ή θυμό. Σαν να θες να σκίσεις αυτές τις σελίδες, να μην υπάρχουν άλλο πια. Σαν να σκάβεις για να βρεις όποιες ρίζες σάπισαν, τιμωρώντας τες που δεν μπόρεσαν να αντέξουν τις κακουχίες. Σαν να ξεχνάς με πόση επιμονή όρθωσαν το ανάστημά σου και το γέμισαν με πολύχρωμα άνθη και κλαδιά γεμάτα χαμόγελα στους άγριους χειμώνες.

Θυμάσαι, κάποτε, πώς οι ρίζες σου επιβίωσαν για να ανθίζεις όλο και πιο ψηλά προς τον ουρανό; Μην τις ξεχνάς, είναι ακόμη εκεί και σε στηρίζουν. Δεν είναι «έξω» από ‘σένα. Σε έμαθαν να αντέχεις και να αγκαλιάζεις τους μεγάλους αέρηδες και τις γκρίζες μπόρες.

Η φωτεινή ολοκλήρωση προϋποθέτει μια σκοτεινή πλευρά. Τα «μελανά» σημεία της ιστορίας σου δεν είναι εχθροί σου. Είναι ο φωτεινός οδηγός σε όλα τα ζοφερά μονοπάτια που θα συναντάς μέχρι να σε λούσεις με φως. Ο σκοτεινός σου εαυτός έχει ανάγκη από αγκαλιά. Από μια αγκαλιά που σε έχει σώσει από τρομακτικά δεσμά και σου χαρίζει απλόχερα μια από τις σημαντικότερες ελευθερίες: Να ξανά γράψεις την ιστορία σου!