Λοιπόν, αν υπάρχει αυτό είναι σπουδαίο για σας και για τη σχέση σας με το άλλο άτομο. Αλλά τις περισσότερες φορές, δεν είμαστε έτοιμοι να επεξεργαστούμε και να ξεπεράσουμε τον πόνο που βιώσαμε. Αυτή η στάση είναι λάθος. Και μερικές φορές είμαστε τόσο συνδεδεμένοι με αυτό το άτομο που δεν έχει σημασία το τι κάνει γιατί πάντα του δίνουμε πολλές ευκαιρίες. Αυτή η προσέγγιση είναι επίσης λανθασμένη. Βλέπετε πρέπει να συγχωρούμε τους άλλους ανθρώπους επειδή αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορούμε να συμφιλιωθούμε με οτιδήποτε συνέβη και να προχωρήσουμε με τη ζωή μας. Ταυτόχρονα όμως, πρέπει να βάλουμε όρια όταν πρόκειται για τους ανθρώπους που μας έχουν πληγώσει (εσκεμμένα) στο παρελθόν.
Δεν χρωστάτε σε κανέναν δεύτερη ευκαιρία. Η πρώτη και κύρια προτεραιότητα σας πρέπει να είναι ο εαυτός σας και η ψυχική και σωματική σας ευημερία.
Συγχώρεση δεν είναι οι δεύτερες ευκαιρίες
Όταν αποφασίσετε να συγχωρήσετε κάποιον, μην το κάνετε επειδή είστε στενοί συγγενείς ή εργάζεστε μαζί και θα ήταν αμήχανο να μην το κάνετε. Κάντε το για να απαλλαγείτε από αυτή την κακή εμπειρία. Κάντε το γιατί θέλετε να απελευθερωθείτε από τις κακές αναμνήσεις που αναμφίβολα θα σας ρίξουν αν τις αφήσετε. Κάντε το γιατί δε θέλετε να παραμείνετε πικροί, και με τον τρόπο αυτό θα απελευθερώσετε τον εαυτό σας από την τελευταία σύνδεση που είχατε με αυτό το άτομο.
Η συγχώρεση είναι αυτό-θεραπεία
Η συγχώρεση όμως μπορεί να είναι σκληρή. Δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα, αλλά ανεξάρτητα από το πόσο πονάει, θα αισθανθείτε καλύτερα μόλις τελειώσετε με αυτό. Έτσι μπορεί πραγματικά να ξεκινήσει η θεραπεία. Αλλά δεν πρέπει να μπερδεύετε το να συγχωρείτε κάποιον με το να ξεχνάτε αυτά που έκανε και να του δίνετε μια δεύτερη ευκαιρία για να το επαναλάβει ξανά.
Συγχώρεση δεν σημαίνει να ξεχνάς
Όταν ξεπερνάτε την κακή εμπειρία πρέπει επίσης να μάθετε να ξεπερνάτε και το άτομο. Μην τους αφήνετε να έχουν ρόλο στη ζωή σας. Κάποιες φορές με αυτόν τον τρόπο, φοβόμαστε ότι θα γίνουμε εχθρικοί. Το να βάζετε τον εαυτό σας πρώτο δεν είναι κακό. Το πιο ενοχλητικό και ταυτόχρονα ξεκαρδιστικό παράπονο που ακούω από τους συζύγους που απατούν είναι «Αν με είχε συγχωρήσει αληθινά, θα με άφηνε να επιστρέψω στη ζωή του/της». Αυτά είναι βλακείες. Γιατί ο άλλος πρέπει να υποστηρίξει τον γάμο και τον δεσμό σας όταν δεν σας ένοιαξε καν πριν τον θέσετε σε κίνδυνο;
Γιατί το άτομο που πληγώθηκε πρέπει να είναι αυτό που ενώνει τα πάντα μαζί; Γιατί πρέπει να θυσιάζει τα συναισθήματα του και την ψυχική του υγεία όταν ο άλλος σαφώς δεν ενδιαφέρεται; Μην αφήνετε λοιπόν τον εαυτό σας να νιώθει ενοχές αν έχετε ανθρώπους στη ζωή σας που σας έχουν ραγίσει την καρδιά και σας έχουν κάνει να κλάψετε. Συγχώρεση σημαίνει ότι δεν κρατάτε κακία σε αυτό το συγκεκριμένο άτομο. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον αγαπάτε όπως πριν.
«Σε συγχωρώ. Όχι για σένα, αλλά για μένα. Επειδή σαν αλυσίδες με κρατάς στο παρελθόν και δε θα μολύνω πλέον την καρδιά μου με πίκρα, φόβο, δυσπιστία ή θυμό. Σε συγχωρώ επειδή το μίσος είναι ακόμα ένας τρόπος σύνδεσης και εσύ δεν ανήκεις πλέον εδώ.»
Όταν επιλέξετε να συγχωρήσετε κάποιον, επιλέγετε την αυτό-θεραπεία. Και έτσι, αν το να διατηρήσετε την απόσταση σας από αυτό το άτομο είναι μέρος της αυτό-θεραπείας σας, μην αφήσετε κανέναν να σας πει το αντίθετο. Δεν οφείλετε να εξηγήσετε σε κανέναν τους τρόπους σας όταν κανείς δεν νοιάστηκε να κάνει την ίδια ευγενική πράξη για εσάς. Αφήστε το παρελθόν, παραμείνετε στο παρόν και κινηθείτε προς το μέλλον με καθαρή και ελαφριά καρδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου