Προϋπήρξε του ανθρώπου, αφού γνωρίζουμε από την εποχή του Πυθαγόρα, ότι όλες οι αναλογίες που υπάρχουν στις νότες σε σχέση με τις χορδές, τον αέρα των πνευστών και τις επιφάνειες των κρουστών ενυπάρχουν στους πλανήτες και τις τροχιές τους μέσα από τους αριθμούς και τους λόγους τους. Το ότι είναι για παράδειγμα το Φεγγάρι βρίσκεται σε αυτή την απόσταση από τη Γη και εκτελεί τη συγκεκριμένη τροχιά με συγκεκριμένη συχνότητα είναι απευθείας ανάλογο με το ότι χορδή συγκεκριμένου μήκους παράγει συγκεκριμένη νότα.
Ο κάθε άνθρωπος που έρχεται στη ζωή φέρει στο σώμα του εκ γενετής, εκτός από τα ζωτικά του όργανα και δύο μουσικά όργανα. Το πρώτο είναι η καρδιά. Είναι το κατεξοχήν ζωτικό όργανο αλλά και ένα έξοχο μουσικό όργανο. Γιατί η καρδιά είναι ο μετρονόμος, είναι εκείνη που με το χτύπο της δίνει την εσωτερική αίσθηση του χρόνου και του ρυθμού. Και μουσική είναι πρώτα-πρώτα ρυθμός.
Ο πρώτος άνθρωπος άρχισε να χτυπά ασυναίσθητα αντικείμενα για να παράξει ρυθμό. Και όταν ήθελε να είναι ήρεμος ο ρυθμός για να νανουρίσει τα μωρά τα χτυπούσε αργά, όταν ήθελε ένταση το έκανε γρήγορα. Και έπεφτε και κοιμόταν το μωρό καθώς συντονιζόταν η καρδιά του σε χαμηλούς σφυγμούς. Και πεταγόταν και χόρευε εκστασιασμένος με εκείνους τους έντονους ρυθμούς που συντονίζονταν με την καρδιά του, μη ξέροντας και μη καταλαβαίνοντας ότι οφείλεται στον εσωτερικό ρυθμό που του έδινε το πρώτο του αυτό μουσικό όργανο.
Το άλλο μουσικό όργανο είναι η φωνή. Άκουσε ο πρώτος άνθρωπος το κελάηδισμα των πουλιών και το μιμήθηκε με τη φωνή του. Γιατί τα πουλιά κελαηδούσαν πάντοτε αυθόρμητα αφού η μουσική προϋπάρχει της ζωής. Το μιμήθηκε και με το σφύριγμά του. Διαπίστωσε πώς όταν εκπνέει τον αέρα από μέσα του δημιουργεί μελωδίες. Με την εξέλιξη της γλώσσας τραγούδησε τα έπη του Ομήρου και τη λυρική ποίηση της Σαπφούς.
Έπειτα άκουσε τον αέρα να σφυρίζει καθώς περνούσε μέσα από τις καλαμιές. Πήρε το καλάμι, που είναι κούφιο από τη φύση του, και το φύσηξε και έβγαλε ήχο. Διαπίστωσε ότι αλλάζοντας μέγεθος στο καλάμι άλλαζε και το τονικό ύψος του ήχου. Έτσι κατασκεύασε τον αυλό του Πάνα, δένοντας μια σειρά καλάμια με διαφορετικά μήκη, το ένα πλάι στο άλλο.
Στη συνέχεια τρύπησε ένα καλάμι και είδε ότι ανοιγοκλείνοντας με τα δάχτυλα των δυο χεριών του τις τρύπες, έπαιρνε ξανά τα ίδια μουσικά αποτελέσματα. Η τελευταία ανακάλυψη ήταν και πιο συμφέρουσα καθώς χρησιμοποιούσε ένα μόνο καλάμι. Κι έτσι έφτιαξε ο ποιμένας τη φλογέρα του Μαρσύα και έπαιζε για να σκοτώσει τις ώρες της ατέλειωτης μοναξιάς του.
Και μάζεψε ο βοσκός τα κέρατα από τα πεθαμένα ζώα και παρατήρησε ότι αν αφαιρέσει τον μυελό απομένει ένας στριφογυριστός σωλήνας που φαρδαίνει σαν καμπάνα, που αν τον φυσήξεις παράγει ξανά τους ίδιους ήχους, αλλά πολύ πιο δυνατούς. Και χρησιμοποίησε τον δυνατό ήχο του κέρατος όταν πήγαινε για κυνήγι γιατί μπορούσε να επικοινωνήσει καλύτερα με τους συντρόφους του που ήταν πολύ μακριά. Και δημιουργήθηκε το κέρας της Αμάλθειας.
Και όταν τέντωσε τη χορδή του τόξου ο κυνηγός για να στοχεύσει το θήραμά του άκουσε ξανά τους ίδιους μουσικούς ήχους. Και χρησιμοποίησε τα κέρατα και με άλλο τρόπο τεντώνοντας χορδές με διαφορετικά μήκη όπως είχε κάνει άλλοτε με τα καλάμια και τον αυλό του Πάνα. Και έκανε το ίδιο με τα καύκαλα από νεκρές χελώνες. Και έφτιαξε τις λύρες του Απόλλωνα και του Ορφέα.
Αλλά και ο άνθρωπος της θάλασσας βρήκε το άδειο βούκινο και αφού πρώτα το έβαλε στο αφτί και ρούφηξε μέσα από τα σπλάχνα του τον άνεμο και τα κύματα, μετά το έβαλε στο στόμα και το φύσηξε και άκουσε ακόμα δυνατότερο ήχο. Και το πήραν οι ναυτικοί στα καράβια τους για να κάνουν ηχητικά σήματα. Και έφτιαξε τη σάλπιγγα της μούσας Κλειούς.
Και άκουσαν οι ναυτικοί τον άνεμο να χτυπάει στα πανιά και κατάλαβαν ότι και το τεντωμένο πανί βγάζει ήχο όπως η χορδή. Και έφτιαξαν το τύμπανο της Κυβέλης.
Κι έτσι στο πέρασμα των αιώνων δημιουργήθηκαν τα όργανα της συμφωνικής ορχήστρας. Τα έγχορδα με δοξάρι από τα τόξα και τη λύρα: βιολί, βιόλα, βιολοντσέλο, κοντραμπάσο και η άρπα του αρπιστή της Κέρου με το πιάνο.
Τα ξύλινα πνευστά φλάουτο, όμποε, κλαρινέτο, φαγκότο από τους καλαμένιους αυλούς και ας κατασκευάζονται τώρα πια από ανθεκτικότερα ξύλα όπως ο έβενος.
Τα χάλκινα πνευστά. Το κόρνο από το κέρας (cornu), και την τρομπέτα, το τρομπόνι και την τούμπα από το βούκινο (στρόμβος). Και τα έφτιαξαν αυτά από μέταλλο εκμεταλλευόμενοι την ελατότητα και την ολκιμότητα του μετάλλου, να περιστρέφεται σπειροειδώς ο μακρύς σωλήνας γύρω από τον εαυτό του για να μην πιάνει χώρο και για να δίνει ένταση.
Τέλος τα κρουστά τα τύμπανα, το ταμπούρο και την γκραν κάσα από τα τεντωμένα δέρματα, το γκονγκ, το τρίγωνο και τα πιάτα καθώς και το ξυλόφωνο, το μεταλλόφωνο και τις καμπάνες.
Μαζί με τον Κόσμο δημιουργήθηκε και τη Μουσική. Κι έκανε δωρεά οργάνων στον άνθρωπο από τα νεκρά πλάσματα του Κόσμου του για να ζήσει. Του δώρισε το ξύλο, το κέρατο, το βούκινο, το καύκαλο και το δέρμα, για να παράγουν μελωδία και αρμονία. Για να μπορεί να την απολαμβάνει όσο ζει, με την καρδιά του…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου