Καθημερινότητα, επανάληψη, ο ίδιος ασφαλής (ομολογουμένως) δρόμος, τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια κτήρια.
Βαρέθηκες να βλέπεις τα ίδια και τα ίδια, όμως επιλέγεις να διασχίζεις καθημερινά τον ίδιο δρόμο!
Βαρέθηκες λες να βλέπεις τις ίδιες βιτρίνες αλλά πας καθημερινά από τα ίδια πεζοδρόμια.
Βαρέθηκα τους ίδιους ανθρώπους και καταστάσεις λες, όμως εσυ τους διαλέγεις.
Καθημερινά τα ίδια και τα ίδια!
Φτάνει κάποια στιγμή στην ζωή όλων μας, αργά η γρήγορα, η διασταύρωση, εκεί που καλούμαστε να πετάξουμε τα γνωστά και να ακολουθήσουμε τα άγνωστα.
Μετέωρο βήμα, σφίξιμο στο στομάχι, το άγνωστο μπροστά.
Έχουμε ακούσει διάφορες ιστορίες για αυτά τα άγνωστα μέρη, μέρη που κρύβουν φόβους, παγίδες, πόνους και ένα σωρό αλλά απρόβλεπτα γεγονότα.
Μήπως όμως εκεί κρύβονται και όλα όσα επιθυμούμε να ζήσουμε?
Μήπως εκεί βρίσκονται όλα τα σχέδια που είναι βγαλμένα για τα μέτρα μας?
Ο φόβος δεν μας άφησε να μπούμε σε αυτό τον δρόμο, μην πονέσουμε, μην χαθούμε.
Τώρα είναι η ευκαιρία, κάνε το βήμα, όσο μετέωρο και ας φαίνεται!
Θα πονέσεις σίγουρα, θα πέσεις πολλές φορές, όμως οφείλεις να συνεχίσεις, για εσένα, για την ψυχή σου που δίψα για γνώση, για πληρότητα.
Μείνε εκεί, είσαι στον δρόμο που θα σου δοθούν οι ευκαιρίες που έψαχνες, είσαι στον σωστό δρόμο που στον τερματισμό έχει την επιβράβευση!
Μα δεν είμαι έτοιμος λες, δεν έχω όλα τα εφόδια!
Κανένας δεν είναι έτοιμος για αυτή την στιγμή. Έρχεται όταν είσαι βυθισμένος στην επανάληψη σου, στις σκέψεις σου. Ίσως υποσυνείδητα το κάλεσες, ίσως να μην σου δοθεί ξανά η ευκαιρία, μην το προσπερνάς.
Πάρε λοιπόν αυτό το μονοπάτι, όσο προχωράς μέσα του, τόσο οι φόβοι θα εγκαταλείπουν, τόσο θα παγιώνεται η απόφαση σου για συνέχεια και η ψυχή θα σε οδηγεί!
Αξίζεις την γνώση, αυτή θα σε οδηγήσει στο απόλυτο και αυτό είναι η ένωση της καρδιάς, του νου για την ύψωση της ύπαρξης σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου