Πόσες φορές δεν είδαμε στα όνειρά μας καταστάσεις, εικόνες, πρόσωπα που θα θέλαμε να ναι δίπλα μας, αλλά για τον χ ή ψ λόγο υπάρχει κώλυμα και δεν είναι εφικτό;
Πόσα βράδια δεν ξημερώσαμε με ελπίδες να δούμε αγαπημένα μας πρόσωπα, ώστε και για λίγο ακόμα, να σταθούν δίπλα μας, να ναι παρηγοριά μας στα δύσκολά μας, παρηγοριά για τη δύσκολη πολλές φορές ζωή μας;
Όνειρα που θέλουμε και ζητούμε ακόμα να γίνουν πραγματικότητα, όσο δύσκολο κι αν είναι, όσο απραγματοποίητα κι αν φαντάζουν για μας, για εκείνους, εκείνες;
Σε έναν φανταστικό κόσμο, φαντασμαγορικό και μακριά από ευθύνες, θέλουμε να το στολίσουμε και να του κεράσουμε ποτό της πεθυμιάς, ώστε να θυμηθούμε τα παλιά, γνώριμα μονοπάτια της ζωής μας, που ίσως ή και σίγουρα δεν ξεχάσαμε ποτέ ή δε θέλουμε να τα ξεχάσουμε με τίποτα.
Ελπίδες που στέκουν δίπλα μας, φρούδες, μάταιες, μα τα παιχνίδια του μυαλού μας, να μας θέλουν δέσμιους και ουραγούς τους.
Εμείς πρέπει να δείξουμε την ειλικρινή μας στάση, χωρίς να διακατεχόμαστε από σχέδια και πλάνα, που ίσως θα θέλαμε να ζήσουμε, ίσως ποθούμε και επιθυμούμε, μα τώρα πια δε θα γίνει με τίποτα όλα αυτό το σκηνικό που πλανά η θύμηση και η πεθυμιά μας!
Όπως κι εμείς ζητούμε να δούμε και να ζήσουμε τα παραμύθια εκείνα που δε θελήσαμε να τα βιώσουμε με τη δύναμη της ψυχής, νου και της καρδιάς μας, αλλά απομακρυσμένοι και αποστασιοποιημένοι τώρα πια, ζούνε την κάθε μετέπειτά τους στιγμή, πιο ανάλαφρα και πιο αδέκαστα.
Έτσι όπως ποθούμε να ακούσουμε, να μάθουμε, να ζήσουμε, να πεθυμήσουμε, το ίδιο ίσως αν συμβαίνει κι απ' την άλλη πλευρά, τότε ο ένας θέλει να δει και να νιώσει την παρουσία του άλλου.
Το μυαλό με τα παιχνιδάκια του και τα τερτίπια του, χτίζει παλάτια και τα καταρρέει συγχρόνως.
Μην βασίζεστε στο ότι ονειρεύεστε, αλλά στο όσα κι ότι ζήσατε και απομακρυνθήκατε με τη λογική σας να σας συμβουλεύει και να ναι οδηγός και καθοδηγητής σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου