Φυσάει μοναξιά. Μην λέμε ψέματα, μην εξωραΐζουμε καταστάσεις, κλαις κι ουρλιάζεις, φοβάσαι και κρυώνεις, τα βάζεις με όλους και όλα, γιατί απλά είσαι άνθρωπος που να πάρει, και δεν πρέπει να έχουμε καμία ενοχή γι’ αυτό. Πως θα φτάσεις στον ουρανό εάν δεν αποδεχθείς ότι είσαι άνθρωπος; Μονάχα όταν αποδέχεσαι το χώμα διψάς την βροχή του ουρανού.
Εάν δεν βραχνιάσεις στα «γιατί» ποτέ δεν θα αναπαυθείς. Κουράστηκε το βλέμμα σου στο σκοτάδι μέχρι να ανακαλύψεις την ομορφιά του Ερεβοκτόνου φωτός. Κανείς δεν πόθησε αληθινά τον παράδεισο παρά μονάχα εκείνοι που ένιωσαν την πίκρα της κολάσεως.
Γι’ αυτό υπάρχει η Ανάσταση. Όχι γιατί πρέπει να τιμωρηθείς ή εξιλεωθείς αλλά διότι δε μπορείς να εκτιμήσεις, να δεις και να αντικρύσεις το φως εάν δεν έχεις κοιτάξει με θάρρος το σκοτάδι. Κι όταν λέμε με θάρρος, σημαίνει δίχως να κρύβεσαι ή να αρνείσαι όλα εκείνα που σε δυσκολεύουν ή σε πονάνε. Μην φεύγεις γιατί ακυρώνεις μέσα σου την Ανάσταση. Μην αρνείσαι ότι υπάρχει το σκοτάδι εάν θες να δεις το φως.
Δεν είναι εύκολο αλλά πρέπει να συναντήσουμε το σκοτάδι μας. Πρέπει να μείνουμε μόνοι με τον εαυτό μας. Εκεί στην πιο βαθιά σιωπή του πόνου ακούγεται η φωνή μέσα μας. Την ώρα που λες «όλα τελείωσαν» βλέπεις να ξεκινάνε από την αρχή. Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι λίγο πριν το ξημέρωμα.
Το σημαντικότερο είναι να αντιληφθούμε, ο πόνος και ο θάνατος δεν είναι ο προορισμός του ανθρώπου αλλά το πέρασμα για την Ανάσταση.
Δεν θα φτάσεις ποτέ στην Ανάσταση εάν αρνείσαι τον εαυτό σου.
Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
Δεν θα μάθεις ποτέ για ποιο λόγο ήρθες σε αυτό το σύμπαν.
Δεν θα μάθεις ποτέ τι ζητούσε από σένα η φύση.
Δεν θα γνωρίσεις ποτέ τα χαρίσματα και τις ικανότητες σου.
Δεν θα μάθεις ποτέ που θα μπορούσες να φτάσεις, τι να πετύχεις, να αντέξεις, να αλλάξεις και να δημιουργήσεις.
Εάν δεν γευτείς τον θάνατο κάθε ψεύτικου δεν θα ζήσεις ποτέ την Ανάσταση του Αληθινού.
ΟΜΟΡΦΟ ΑΡΘΡΟ , ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΛΛΟΙ ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΕΝΑ ΨΕΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ....ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ....
ΑπάντησηΔιαγραφή