ΘΟΥΚ 1.37.1–1.43.4
(ΘΟΥΚ 1.24.1–1.55.2: Τα "Κερκυραϊκά")
Η δημηγορία των Κορινθίων
τοιαῦτα μὲν
οἱ Κερκυραῖοι εἶπον· οἱ δὲ Κορίνθιοι μετ’ αὐτοὺς τοιάδε.
[1.37.1] «Ἀναγκαῖον Κερκυραίων τῶνδε οὐ μόνον περὶ τοῦ δέξασθαι
σφᾶς τὸν λόγον ποιησαμένων, ἀλλ’ ὡς καὶ ἡμεῖς τε ἀδικοῦ-
μεν καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰκότως πολεμοῦνται, μνησθέντας πρῶτον
καὶ ἡμᾶς περὶ ἀμφοτέρων οὕτω καὶ ἐπὶ τὸν ἄλλον λόγον
ἰέναι, ἵνα τὴν ἀφ’ ἡμῶν τε ἀξίωσιν ἀσφαλέστερον προειδῆτε
καὶ τὴν τῶνδε χρείαν μὴ ἀλογίστως ἀπώσησθε.
[1.37.2] «Φασὶ δὲ ξυμμαχίαν διὰ τὸ σῶφρον οὐδενός πω δέξασθαι·
τὸ δ’ ἐπὶ κακουργίᾳ καὶ οὐκ ἀρετῇ ἐπετήδευσαν, ξύμμαχόν
τε οὐδένα βουλόμενοι πρὸς τἀδικήματα οὐδὲ μάρτυρα ἔχειν
οὔτε παρακαλοῦντες αἰσχύνεσθαι. [1.37.3] καὶ ἡ πόλις αὐτῶν ἅμα
αὐτάρκη θέσιν κειμένη παρέχει αὐτοὺς δικαστὰς ὧν βλά-
πτουσί τινα μᾶλλον ἢ κατὰ ξυνθήκας γίγνεσθαι, διὰ τὸ
ἥκιστα ἐπὶ τοὺς πέλας ἐκπλέοντας μάλιστα τοὺς ἄλλους
ἀνάγκῃ καταίροντας δέχεσθαι. [1.37.4] καὶ τοῦτο τὸ εὐπρεπὲς
ἄσπονδον οὐχ ἵνα μὴ ξυναδικῶσιν ἑτέροις προβέβληνται,
ἀλλ’ ὅπως κατὰ μόνας ἀδικῶσι καὶ ὅπως ἐν ᾧ μὲν ἂν κρα-
τῶσι βιάζωνται, οὗ δ’ ἂν λάθωσι πλέον ἔχωσιν, ἢν δέ πού
τι προσλάβωσιν ἀναισχυντῶσιν· [1.37.5] καίτοι εἰ ἦσαν ἄνδρες,
ὥσπερ φασίν, ἀγαθοί, ὅσῳ ἀληπτότεροι ἦσαν τοῖς πέλας,
τόσῳ δὲ φανερωτέραν ἐξῆν αὐτοῖς τὴν ἀρετὴν διδοῦσι καὶ
δεχομένοις τὰ δίκαια δεικνύναι. [1.38.1] ἀλλ’ οὔτε πρὸς τοὺς
ἄλλους οὔτε ἐς ἡμᾶς τοιοίδε εἰσίν, ἄποικοι δ’ ὄντες ἀφε-
στᾶσί τε διὰ παντὸς καὶ νῦν πολεμοῦσι, λέγοντες ὡς οὐκ
ἐπὶ τῷ κακῶς πάσχειν ἐκπεμφθεῖεν. [1.38.2] ἡμεῖς δὲ οὐδ’ αὐτοί
φαμεν ἐπὶ τῷ ὑπὸ τούτων ὑβρίζεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ’ ἐπὶ
τῷ ἡγεμόνες τε εἶναι καὶ τὰ εἰκότα θαυμάζεσθαι. [1.38.3] αἱ γοῦν
ἄλλαι ἀποικίαι τιμῶσιν ἡμᾶς, καὶ μάλιστα ὑπὸ ἀποίκων
στεργόμεθα· [1.38.4] καὶ δῆλον ὅτι, εἰ τοῖς πλέοσιν ἀρέσκοντές
ἐσμεν, τοῖσδ’ ἂν μόνοις οὐκ ὀρθῶς ἀπαρέσκοιμεν, οὐδ’
ἐπιστρατεύομεν ἐκπρεπῶς μὴ καὶ διαφερόντως τι ἀδικού-
μενοι. [1.38.5] καλὸν δ’ ἦν, εἰ καὶ ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε μὲν εἶξαι
τῇ ἡμετέρᾳ ὀργῇ, ἡμῖν δὲ αἰσχρὸν βιάσασθαι τὴν τούτων
μετριότητα· ὕβρει δὲ καὶ ἐξουσίᾳ πλούτου πολλὰ ἐς ἡμᾶς
ἄλλα τε ἡμαρτήκασι καὶ Ἐπίδαμνον ἡμετέραν οὖσαν κακου-
μένην μὲν οὐ προσεποιοῦντο, ἐλθόντων δὲ ἡμῶν ἐπὶ τιμωρίᾳ
ἑλόντες βίᾳ ἔχουσιν.
[1.39.1] «Καὶ φασὶ δὴ δίκῃ πρότερον ἐθελῆσαι κρίνεσθαι, ἥν γε
οὐ τὸν προὔχοντα καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς προκαλούμενον
λέγειν τι δοκεῖν δεῖ, ἀλλὰ τὸν ἐς ἴσον τά τε ἔργα ὁμοίως
καὶ τοὺς λόγους πρὶν διαγωνίζεσθαι καθιστάντα. [1.39.2] οὗτοι δὲ
οὐ πρὶν πολιορκεῖν τὸ χωρίον, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἡγήσαντο ἡμᾶς
οὐ περιόψεσθαι, τότε καὶ τὸ εὐπρεπὲς τῆς δίκης παρ-
έσχοντο. καὶ δεῦρο ἥκουσιν οὐ τἀκεῖ μόνον αὐτοὶ ἁμαρ-
τόντες, ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς νῦν ἀξιοῦντες οὐ ξυμμαχεῖν, ἀλλὰ
ξυναδικεῖν καὶ διαφόρους ὄντας ἡμῖν δέχεσθαι σφᾶς· [1.39.3] οὓς
χρῆν, ὅτε ἀσφαλέστατοι ἦσαν, τότε προσιέναι, καὶ μὴ ἐν ᾧ
ἡμεῖς μὲν ἠδικήμεθα, οὗτοι δὲ κινδυνεύουσι, μηδ’ ἐν ᾧ ὑμεῖς
τῆς τε δυνάμεως αὐτῶν τότε οὐ μεταλαβόντες τῆς ὠφελίας
νῦν μεταδώσετε καὶ τῶν ἁμαρτημάτων ἀπογενόμενοι τῆς
ἀφ’ ἡμῶν αἰτίας τὸ ἴσον ἕξετε, πάλαι δὲ κοινώσαντας τὴν
δύναμιν κοινὰ καὶ τὰ ἀποβαίνοντα ἔχειν.
[1.40.1] «Ὡς μὲν οὖν αὐτοί τε μετὰ προσηκόντων ἐγκλημάτων
ἐρχόμεθα καὶ οἵδε βίαιοι καὶ πλεονέκται εἰσὶ δεδήλωται·
ὡς δὲ οὐκ ἂν δικαίως αὐτοὺς δέχοισθε μαθεῖν χρή. [1.40.2] εἰ γὰρ
εἴρηται ἐν ταῖς σπονδαῖς ἐξεῖναι παρ’ ὁποτέρους τις βού-
λεται τῶν ἀγράφων πόλεων ἐλθεῖν, οὐ τοῖς ἐπὶ βλάβῃ ἑτέ-
ρων ἰοῦσιν ἡ ξυνθήκη ἐστίν, ἀλλ’ ὅστις μὴ ἄλλου ἑαυτὸν
ἀποστερῶν ἀσφαλείας δεῖται καὶ ὅστις μὴ τοῖς δεξαμένοις,
εἰ σωφρονοῦσι, πόλεμον ἀντ’ εἰρήνης ποιήσει· ὃ νῦν ὑμεῖς
μὴ πειθόμενοι ἡμῖν πάθοιτε ἄν. [1.40.3] οὐ γὰρ τοῖσδε μόνον ἐπί-
κουροι ἂν γένοισθε, ἀλλὰ καὶ ἡμῖν ἀντὶ ἐνσπόνδων πολέμιοι·
ἀνάγκη γάρ, εἰ ἴτε μετ’ αὐτῶν, καὶ ἀμύνεσθαι μὴ ἄνευ ὑμῶν
τούτους. [1.40.4] καίτοι δίκαιοί γ’ ἐστὲ μάλιστα μὲν ἐκποδὼν στῆναι
ἀμφοτέροις, εἰ δὲ μή, τοὐναντίον ἐπὶ τούτους μεθ’ ἡμῶν ἰέναι
(Κορινθίοις μέν γε ἔνσπονδοί ἐστε, Κερκυραίοις δὲ οὐδὲ δι’
ἀνοκωχῆς πώποτ’ ἐγένεσθε), καὶ τὸν νόμον μὴ καθιστάναι
ὥστε τοὺς ἑτέρων ἀφισταμένους δέχεσθαι. [1.40.5] οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς
Σαμίων ἀποστάντων ψῆφον προσεθέμεθα ἐναντίαν ὑμῖν, τῶν
ἄλλων Πελοποννησίων δίχα ἐψηφισμένων εἰ χρὴ αὐτοῖς ἀμύ-
νειν, φανερῶς δὲ ἀντείπομεν τοὺς προσήκοντας ξυμμάχους
αὐτόν τινα κολάζειν. [1.40.6] εἰ γὰρ τοὺς κακόν τι δρῶντας δεχό-
μενοι τιμωρήσετε, φανεῖται καὶ ἃ τῶν ὑμετέρων οὐκ ἐλάσσω
ἡμῖν πρόσεισι, καὶ τὸν νόμον ἐφ’ ὑμῖν αὐτοῖς μᾶλλον ἢ ἐφ’
ἡμῖν θήσετε.
[1.41.1] «Δικαιώματα μὲν οὖν τάδε πρὸς ὑμᾶς ἔχομεν ἱκανὰ κατὰ
τοὺς Ἑλλήνων νόμους, παραίνεσιν δὲ καὶ ἀξίωσιν χάριτος
τοιάνδε, ἣν οὐκ ἐχθροὶ ὄντες ὥστε βλάπτειν οὐδ’ αὖ φίλοι
ὥστ’ ἐπιχρῆσθαι, ἀντιδοθῆναι ἡμῖν ἐν τῷ παρόντι φαμὲν
χρῆναι. [1.41.2] νεῶν γὰρ μακρῶν σπανίσαντές ποτε πρὸς τὸν
Αἰγινητῶν ὑπὲρ τὰ Μηδικὰ πόλεμον παρὰ Κορινθίων εἴκοσι
ναῦς ἐλάβετε· καὶ ἡ εὐεργεσία αὕτη τε καὶ ἡ ἐς Σαμίους,
τὸ δι’ ἡμᾶς Πελοποννησίους αὐτοῖς μὴ βοηθῆσαι, παρέσχεν
ὑμῖν Αἰγινητῶν μὲν ἐπικράτησιν, Σαμίων δὲ κόλασιν, καὶ ἐν
καιροῖς τοιούτοις ἐγένετο οἷς μάλιστα ἄνθρωποι ἐπ’ ἐχθροὺς
τοὺς σφετέρους ἰόντες τῶν ἁπάντων ἀπερίοπτοί εἰσι παρὰ
τὸ νικᾶν· [1.41.3] φίλον τε γὰρ ἡγοῦνται τὸν ὑπουργοῦντα, ἢν καὶ
πρότερον ἐχθρὸς ᾖ, πολέμιόν τε τὸν ἀντιστάντα, ἢν καὶ τύχῃ
φίλος ὤν, ἐπεὶ καὶ τὰ οἰκεῖα χεῖρον τίθενται φιλονικίας ἕνεκα
τῆς αὐτίκα.
[1.42.1] «Ὧν ἐνθυμηθέντες καὶ νεώτερός τις παρὰ πρεσβυτέρου
αὐτὰ μαθὼν ἀξιούτω τοῖς ὁμοίοις ἡμᾶς ἀμύνεσθαι, καὶ μὴ
νομίσῃ δίκαια μὲν τάδε λέγεσθαι, ξύμφορα δέ, εἰ πολεμήσει,
ἄλλα εἶναι. [1.42.2] τό τε γὰρ ξυμφέρον ἐν ᾧ ἄν τις ἐλάχιστα
ἁμαρτάνῃ μάλιστα ἕπεται, καὶ τὸ μέλλον τοῦ πολέμου ᾧ
φοβοῦντες ὑμᾶς Κερκυραῖοι κελεύουσιν ἀδικεῖν ἐν ἀφανεῖ
ἔτι κεῖται, καὶ οὐκ ἄξιον ἐπαρθέντας αὐτῷ φανερὰν ἔχθραν
ἤδη καὶ οὐ μέλλουσαν πρὸς Κορινθίους κτήσασθαι, τῆς δὲ
ὑπαρχούσης πρότερον διὰ Μεγαρέας ὑποψίας σῶφρον ὑφ-
ελεῖν μᾶλλον [1.42.3] (ἡ γὰρ τελευταία χάρις καιρὸν ἔχουσα, κἂν
ἐλάσσων ᾖ, δύναται μεῖζον ἔγκλημα λῦσαι), [1.42.4] μηδ’ ὅτι ναυτικοῦ
ξυμμαχίαν μεγάλην διδόασι, τούτῳ ἐφέλκεσθαι· τὸ γὰρ μὴ
ἀδικεῖν τοὺς ὁμοίους ἐχυρωτέρα δύναμις ἢ τῷ αὐτίκα φανερῷ
ἐπαρθέντας διὰ κινδύνων τὸ πλέον ἔχειν. [1.43.1] ἡμεῖς δὲ περι-
πεπτωκότες οἷς ἐν τῇ Λακεδαίμονι αὐτοὶ προείπομεν, τοὺς
σφετέρους ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν, νῦν παρ’ ὑμῶν
τὸ αὐτὸ ἀξιοῦμεν κομίζεσθαι, καὶ μὴ τῇ ἡμετέρᾳ ψήφῳ
ὠφεληθέντας τῇ ὑμετέρᾳ ἡμᾶς βλάψαι. [1.43.2] τὸ δὲ ἴσον ἀντ-
απόδοτε, γνόντες τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι τὸν καιρὸν ἐν ᾧ ὅ τε
ὑπουργῶν φίλος μάλιστα καὶ ὁ ἀντιστὰς ἐχθρός. [1.43.3] καὶ Κερ-
κυραίους τούσδε μήτε ξυμμάχους δέχεσθε βίᾳ ἡμῶν μήτε
ἀμύνετε αὐτοῖς ἀδικοῦσιν. [1.43.4] καὶ τάδε ποιοῦντες τὰ προσ-
ήκοντά τε δράσετε καὶ τὰ ἄριστα βουλεύσεσθε ὑμῖν αὐτοῖς.»
τοιαῦτα μὲν
οἱ Κερκυραῖοι εἶπον· οἱ δὲ Κορίνθιοι μετ’ αὐτοὺς τοιάδε.
[1.37.1] «Ἀναγκαῖον Κερκυραίων τῶνδε οὐ μόνον περὶ τοῦ δέξασθαι
σφᾶς τὸν λόγον ποιησαμένων, ἀλλ’ ὡς καὶ ἡμεῖς τε ἀδικοῦ-
μεν καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰκότως πολεμοῦνται, μνησθέντας πρῶτον
καὶ ἡμᾶς περὶ ἀμφοτέρων οὕτω καὶ ἐπὶ τὸν ἄλλον λόγον
ἰέναι, ἵνα τὴν ἀφ’ ἡμῶν τε ἀξίωσιν ἀσφαλέστερον προειδῆτε
καὶ τὴν τῶνδε χρείαν μὴ ἀλογίστως ἀπώσησθε.
[1.37.2] «Φασὶ δὲ ξυμμαχίαν διὰ τὸ σῶφρον οὐδενός πω δέξασθαι·
τὸ δ’ ἐπὶ κακουργίᾳ καὶ οὐκ ἀρετῇ ἐπετήδευσαν, ξύμμαχόν
τε οὐδένα βουλόμενοι πρὸς τἀδικήματα οὐδὲ μάρτυρα ἔχειν
οὔτε παρακαλοῦντες αἰσχύνεσθαι. [1.37.3] καὶ ἡ πόλις αὐτῶν ἅμα
αὐτάρκη θέσιν κειμένη παρέχει αὐτοὺς δικαστὰς ὧν βλά-
πτουσί τινα μᾶλλον ἢ κατὰ ξυνθήκας γίγνεσθαι, διὰ τὸ
ἥκιστα ἐπὶ τοὺς πέλας ἐκπλέοντας μάλιστα τοὺς ἄλλους
ἀνάγκῃ καταίροντας δέχεσθαι. [1.37.4] καὶ τοῦτο τὸ εὐπρεπὲς
ἄσπονδον οὐχ ἵνα μὴ ξυναδικῶσιν ἑτέροις προβέβληνται,
ἀλλ’ ὅπως κατὰ μόνας ἀδικῶσι καὶ ὅπως ἐν ᾧ μὲν ἂν κρα-
τῶσι βιάζωνται, οὗ δ’ ἂν λάθωσι πλέον ἔχωσιν, ἢν δέ πού
τι προσλάβωσιν ἀναισχυντῶσιν· [1.37.5] καίτοι εἰ ἦσαν ἄνδρες,
ὥσπερ φασίν, ἀγαθοί, ὅσῳ ἀληπτότεροι ἦσαν τοῖς πέλας,
τόσῳ δὲ φανερωτέραν ἐξῆν αὐτοῖς τὴν ἀρετὴν διδοῦσι καὶ
δεχομένοις τὰ δίκαια δεικνύναι. [1.38.1] ἀλλ’ οὔτε πρὸς τοὺς
ἄλλους οὔτε ἐς ἡμᾶς τοιοίδε εἰσίν, ἄποικοι δ’ ὄντες ἀφε-
στᾶσί τε διὰ παντὸς καὶ νῦν πολεμοῦσι, λέγοντες ὡς οὐκ
ἐπὶ τῷ κακῶς πάσχειν ἐκπεμφθεῖεν. [1.38.2] ἡμεῖς δὲ οὐδ’ αὐτοί
φαμεν ἐπὶ τῷ ὑπὸ τούτων ὑβρίζεσθαι κατοικίσαι, ἀλλ’ ἐπὶ
τῷ ἡγεμόνες τε εἶναι καὶ τὰ εἰκότα θαυμάζεσθαι. [1.38.3] αἱ γοῦν
ἄλλαι ἀποικίαι τιμῶσιν ἡμᾶς, καὶ μάλιστα ὑπὸ ἀποίκων
στεργόμεθα· [1.38.4] καὶ δῆλον ὅτι, εἰ τοῖς πλέοσιν ἀρέσκοντές
ἐσμεν, τοῖσδ’ ἂν μόνοις οὐκ ὀρθῶς ἀπαρέσκοιμεν, οὐδ’
ἐπιστρατεύομεν ἐκπρεπῶς μὴ καὶ διαφερόντως τι ἀδικού-
μενοι. [1.38.5] καλὸν δ’ ἦν, εἰ καὶ ἡμαρτάνομεν, τοῖσδε μὲν εἶξαι
τῇ ἡμετέρᾳ ὀργῇ, ἡμῖν δὲ αἰσχρὸν βιάσασθαι τὴν τούτων
μετριότητα· ὕβρει δὲ καὶ ἐξουσίᾳ πλούτου πολλὰ ἐς ἡμᾶς
ἄλλα τε ἡμαρτήκασι καὶ Ἐπίδαμνον ἡμετέραν οὖσαν κακου-
μένην μὲν οὐ προσεποιοῦντο, ἐλθόντων δὲ ἡμῶν ἐπὶ τιμωρίᾳ
ἑλόντες βίᾳ ἔχουσιν.
[1.39.1] «Καὶ φασὶ δὴ δίκῃ πρότερον ἐθελῆσαι κρίνεσθαι, ἥν γε
οὐ τὸν προὔχοντα καὶ ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς προκαλούμενον
λέγειν τι δοκεῖν δεῖ, ἀλλὰ τὸν ἐς ἴσον τά τε ἔργα ὁμοίως
καὶ τοὺς λόγους πρὶν διαγωνίζεσθαι καθιστάντα. [1.39.2] οὗτοι δὲ
οὐ πρὶν πολιορκεῖν τὸ χωρίον, ἀλλ’ ἐπειδὴ ἡγήσαντο ἡμᾶς
οὐ περιόψεσθαι, τότε καὶ τὸ εὐπρεπὲς τῆς δίκης παρ-
έσχοντο. καὶ δεῦρο ἥκουσιν οὐ τἀκεῖ μόνον αὐτοὶ ἁμαρ-
τόντες, ἀλλὰ καὶ ὑμᾶς νῦν ἀξιοῦντες οὐ ξυμμαχεῖν, ἀλλὰ
ξυναδικεῖν καὶ διαφόρους ὄντας ἡμῖν δέχεσθαι σφᾶς· [1.39.3] οὓς
χρῆν, ὅτε ἀσφαλέστατοι ἦσαν, τότε προσιέναι, καὶ μὴ ἐν ᾧ
ἡμεῖς μὲν ἠδικήμεθα, οὗτοι δὲ κινδυνεύουσι, μηδ’ ἐν ᾧ ὑμεῖς
τῆς τε δυνάμεως αὐτῶν τότε οὐ μεταλαβόντες τῆς ὠφελίας
νῦν μεταδώσετε καὶ τῶν ἁμαρτημάτων ἀπογενόμενοι τῆς
ἀφ’ ἡμῶν αἰτίας τὸ ἴσον ἕξετε, πάλαι δὲ κοινώσαντας τὴν
δύναμιν κοινὰ καὶ τὰ ἀποβαίνοντα ἔχειν.
[1.40.1] «Ὡς μὲν οὖν αὐτοί τε μετὰ προσηκόντων ἐγκλημάτων
ἐρχόμεθα καὶ οἵδε βίαιοι καὶ πλεονέκται εἰσὶ δεδήλωται·
ὡς δὲ οὐκ ἂν δικαίως αὐτοὺς δέχοισθε μαθεῖν χρή. [1.40.2] εἰ γὰρ
εἴρηται ἐν ταῖς σπονδαῖς ἐξεῖναι παρ’ ὁποτέρους τις βού-
λεται τῶν ἀγράφων πόλεων ἐλθεῖν, οὐ τοῖς ἐπὶ βλάβῃ ἑτέ-
ρων ἰοῦσιν ἡ ξυνθήκη ἐστίν, ἀλλ’ ὅστις μὴ ἄλλου ἑαυτὸν
ἀποστερῶν ἀσφαλείας δεῖται καὶ ὅστις μὴ τοῖς δεξαμένοις,
εἰ σωφρονοῦσι, πόλεμον ἀντ’ εἰρήνης ποιήσει· ὃ νῦν ὑμεῖς
μὴ πειθόμενοι ἡμῖν πάθοιτε ἄν. [1.40.3] οὐ γὰρ τοῖσδε μόνον ἐπί-
κουροι ἂν γένοισθε, ἀλλὰ καὶ ἡμῖν ἀντὶ ἐνσπόνδων πολέμιοι·
ἀνάγκη γάρ, εἰ ἴτε μετ’ αὐτῶν, καὶ ἀμύνεσθαι μὴ ἄνευ ὑμῶν
τούτους. [1.40.4] καίτοι δίκαιοί γ’ ἐστὲ μάλιστα μὲν ἐκποδὼν στῆναι
ἀμφοτέροις, εἰ δὲ μή, τοὐναντίον ἐπὶ τούτους μεθ’ ἡμῶν ἰέναι
(Κορινθίοις μέν γε ἔνσπονδοί ἐστε, Κερκυραίοις δὲ οὐδὲ δι’
ἀνοκωχῆς πώποτ’ ἐγένεσθε), καὶ τὸν νόμον μὴ καθιστάναι
ὥστε τοὺς ἑτέρων ἀφισταμένους δέχεσθαι. [1.40.5] οὐδὲ γὰρ ἡμεῖς
Σαμίων ἀποστάντων ψῆφον προσεθέμεθα ἐναντίαν ὑμῖν, τῶν
ἄλλων Πελοποννησίων δίχα ἐψηφισμένων εἰ χρὴ αὐτοῖς ἀμύ-
νειν, φανερῶς δὲ ἀντείπομεν τοὺς προσήκοντας ξυμμάχους
αὐτόν τινα κολάζειν. [1.40.6] εἰ γὰρ τοὺς κακόν τι δρῶντας δεχό-
μενοι τιμωρήσετε, φανεῖται καὶ ἃ τῶν ὑμετέρων οὐκ ἐλάσσω
ἡμῖν πρόσεισι, καὶ τὸν νόμον ἐφ’ ὑμῖν αὐτοῖς μᾶλλον ἢ ἐφ’
ἡμῖν θήσετε.
[1.41.1] «Δικαιώματα μὲν οὖν τάδε πρὸς ὑμᾶς ἔχομεν ἱκανὰ κατὰ
τοὺς Ἑλλήνων νόμους, παραίνεσιν δὲ καὶ ἀξίωσιν χάριτος
τοιάνδε, ἣν οὐκ ἐχθροὶ ὄντες ὥστε βλάπτειν οὐδ’ αὖ φίλοι
ὥστ’ ἐπιχρῆσθαι, ἀντιδοθῆναι ἡμῖν ἐν τῷ παρόντι φαμὲν
χρῆναι. [1.41.2] νεῶν γὰρ μακρῶν σπανίσαντές ποτε πρὸς τὸν
Αἰγινητῶν ὑπὲρ τὰ Μηδικὰ πόλεμον παρὰ Κορινθίων εἴκοσι
ναῦς ἐλάβετε· καὶ ἡ εὐεργεσία αὕτη τε καὶ ἡ ἐς Σαμίους,
τὸ δι’ ἡμᾶς Πελοποννησίους αὐτοῖς μὴ βοηθῆσαι, παρέσχεν
ὑμῖν Αἰγινητῶν μὲν ἐπικράτησιν, Σαμίων δὲ κόλασιν, καὶ ἐν
καιροῖς τοιούτοις ἐγένετο οἷς μάλιστα ἄνθρωποι ἐπ’ ἐχθροὺς
τοὺς σφετέρους ἰόντες τῶν ἁπάντων ἀπερίοπτοί εἰσι παρὰ
τὸ νικᾶν· [1.41.3] φίλον τε γὰρ ἡγοῦνται τὸν ὑπουργοῦντα, ἢν καὶ
πρότερον ἐχθρὸς ᾖ, πολέμιόν τε τὸν ἀντιστάντα, ἢν καὶ τύχῃ
φίλος ὤν, ἐπεὶ καὶ τὰ οἰκεῖα χεῖρον τίθενται φιλονικίας ἕνεκα
τῆς αὐτίκα.
[1.42.1] «Ὧν ἐνθυμηθέντες καὶ νεώτερός τις παρὰ πρεσβυτέρου
αὐτὰ μαθὼν ἀξιούτω τοῖς ὁμοίοις ἡμᾶς ἀμύνεσθαι, καὶ μὴ
νομίσῃ δίκαια μὲν τάδε λέγεσθαι, ξύμφορα δέ, εἰ πολεμήσει,
ἄλλα εἶναι. [1.42.2] τό τε γὰρ ξυμφέρον ἐν ᾧ ἄν τις ἐλάχιστα
ἁμαρτάνῃ μάλιστα ἕπεται, καὶ τὸ μέλλον τοῦ πολέμου ᾧ
φοβοῦντες ὑμᾶς Κερκυραῖοι κελεύουσιν ἀδικεῖν ἐν ἀφανεῖ
ἔτι κεῖται, καὶ οὐκ ἄξιον ἐπαρθέντας αὐτῷ φανερὰν ἔχθραν
ἤδη καὶ οὐ μέλλουσαν πρὸς Κορινθίους κτήσασθαι, τῆς δὲ
ὑπαρχούσης πρότερον διὰ Μεγαρέας ὑποψίας σῶφρον ὑφ-
ελεῖν μᾶλλον [1.42.3] (ἡ γὰρ τελευταία χάρις καιρὸν ἔχουσα, κἂν
ἐλάσσων ᾖ, δύναται μεῖζον ἔγκλημα λῦσαι), [1.42.4] μηδ’ ὅτι ναυτικοῦ
ξυμμαχίαν μεγάλην διδόασι, τούτῳ ἐφέλκεσθαι· τὸ γὰρ μὴ
ἀδικεῖν τοὺς ὁμοίους ἐχυρωτέρα δύναμις ἢ τῷ αὐτίκα φανερῷ
ἐπαρθέντας διὰ κινδύνων τὸ πλέον ἔχειν. [1.43.1] ἡμεῖς δὲ περι-
πεπτωκότες οἷς ἐν τῇ Λακεδαίμονι αὐτοὶ προείπομεν, τοὺς
σφετέρους ξυμμάχους αὐτόν τινα κολάζειν, νῦν παρ’ ὑμῶν
τὸ αὐτὸ ἀξιοῦμεν κομίζεσθαι, καὶ μὴ τῇ ἡμετέρᾳ ψήφῳ
ὠφεληθέντας τῇ ὑμετέρᾳ ἡμᾶς βλάψαι. [1.43.2] τὸ δὲ ἴσον ἀντ-
απόδοτε, γνόντες τοῦτον ἐκεῖνον εἶναι τὸν καιρὸν ἐν ᾧ ὅ τε
ὑπουργῶν φίλος μάλιστα καὶ ὁ ἀντιστὰς ἐχθρός. [1.43.3] καὶ Κερ-
κυραίους τούσδε μήτε ξυμμάχους δέχεσθε βίᾳ ἡμῶν μήτε
ἀμύνετε αὐτοῖς ἀδικοῦσιν. [1.43.4] καὶ τάδε ποιοῦντες τὰ προσ-
ήκοντά τε δράσετε καὶ τὰ ἄριστα βουλεύσεσθε ὑμῖν αὐτοῖς.»
***
Τέτοια είπαν απάνω–κάτω οι Κερκυραίοι, κ' ύστερ' απ' αυτούς μίλησαν οι Κορίνθιοι έτσι: [1.37.1] «Μια και ο Κερκυραίοι από δω δε μίλησαν μόνο για το πώς πρέπει να τους δεχτείτε, αλλά είπαν κι όλας πως εμείς τους φερνόμαστε άδικα, και πως τους πολεμούμε χωρίς λόγο, χρειάζεται και μεις να μνημονέψομε και τα δυο ζητήματα, κ' υστέρα να προχωρήσομε πάρα κάτω στο λόγο μας, έτσι που και να ξέρετε από τα πριν πιο σωστά τι αξιώνομε εμείς, και να μην αποκρούσετε αλογάριαστα την ανάγκη που σας έχουν. [1.37.2] Λένε λοιπόν πως δε δέχτηκαν ως τώρα τη συμμαχία κανενός από φρονιμάδα· αλλ' ακολούθησαν αυτή την πολιτική για να κακουργούν ελεύτερα, όχι από αρετή, γιατί δεν ήθελαν να 'χουν κανένα σύμμαχο ούτε μάρτυρα στις ανομίες τους, ούτε να προσκαλούν κανένα και να ντροπιάζονται, [1.37.3] κ' επειδή η πολιτεία τους βρίσκεται σε θέση ανεξάρτητ' από παντού, τους κάνει αυτούς τους ίδιους δικαστές στις αδικίες που κάνουν σε οποιονδήποτε μάλλον παρά να δικάζονταν σύμφωνα με συνθήκες, επειδή αυτοί οι ίδιοι ελάχιστα ταξιδεύουνε με τα καράβια τους σ' άλλες πολιτείες, αλλά συχνότερα δέχονται όσους αναγκάζονται ν' αράξουν στα λιμάνια τους. [1.37.4] Και το παρουσιάζουνε σα δήθεν ευπρέπεια που αρνιούνται τις συμμαχίες, όχι για να μη γίνονται καθώς λένε, συνένοχοι στις αδικίες των άλλων, αλλά για να κάνουν τ' αδικήματα μόνοι τους, έτσι ώστε εκεί που τυχόν επικρατήσουν να κάνουν ό,τι ωμότητες και λεηλασίες θέλουν, κ' εκεί που θα ξεφύγουν την προσοχή των άλλων να 'χουν τα ωφέλη, κι αν προλάβουν και πουθενά να δείξουν όλη τους την αναίδεια. [1.37.5] Αν και, αν ήταν όπως λένε, άντρες γενναίοι και ενάρετοι, όσο πιο αδύνατο ήταν στους άλλους να τους κυριέψουν, τόσο πιο φανερά θα μπορούσαν, δίνοντας και παίρνοντας τη δίκαιη κρίση να δείχνουν την αρετή τους.
[1.38.1] »Αλλά δε φέρθηκαν έτσι ούτε προς τους άλλους, ούτε σε μας, κ' ενώ είναι άποικοί μας, απομένουν ανέκαθεν μακρυά μας, και τώρα μας κάνουν πόλεμο λέγοντας πώς δεν τους εστείλαμε στην αποικία για να τους τυραννούμε. [1.38.2] Κ' εμείς πάλι λέμε πως δεν τουςεγκαταστήσαμε εκεί για να τρώμε προσβολές απ' αυτούς, αλλά για να είμαστε αρχηγοί τους και να μας δείχνουν τον πρεπούμενο σεβασμό. [1.38.3] Οι άλλες μας αποικίες μας τιμούν κατά πώς πρέπει και οι κάτοικοι τους μας υπεραγαπούν. [1.38.4] Και είναι φανερό πως αν μας είναι αφοσιωμένοι οι περισσότεροι, δε θα είναι σωστός ο λόγος που μας εναντιώνονται τούτοι ― εδώ, και δεν εκστρατεύομε ενάντιά τους κατά τόσο ασυνείθιστο τρόπο, αν δεν έχομεαδικηθεί εξαιρετικά βαρειά απ' αυτούς. [1.38.5] Θα ήταν όμως ωραίο, έστω κι αν είχαμε άδικο, να δώσουν αυτοί τόπο στην οργή μας, και τότε θα ήταν δική μας ντροπή να χτυπήσομε ανθρώπους που φέρνονται τόσο μετρημένα· από υπεροψία όμως, και την αυθαιρεσία που δίνουν τα πλούτη, έπραξαν πολλά κακά ενάντιά μας, και την Επίδαμνο, που ήταν δική μας, δεν την πήραν με το μέρος τους όταν κακοπάθαινε, αλλά μόνον όταν πήγαμε εμείς να τη βοηθήσομε, και να εκδικηθούμε τους εχτρούς της, την πήραν με ένοπλη βία κ' έτσι την κρατούν ακόμα.
[1.39.1] »Και λένε πως θέλησαν προτήτερα να κριθούνε με δικαιοσύνη· αλλά δεν είναι σωστό να φαίνεται πως κάτι λέει όποιος έχει την υπεροχή και καλεί τον άλλον να παρουσιαστεί σε δίκηαπό ασφαλισμένη θέση, αλλά μόνον όποιος ισορροπεί τα λόγια και τις πράξεις του και πάει σε δίκη πριν αγωνιστεί με τα όπλα. [1.39.2] Αντίθετα, τούτοι ― εδώ έφεραν το πρόσχημα της σωστής χειρονομίας της δίκης, όχι πριν πολιορκήσουν τον τόπο, παρά μόνο σα θάρρεψαν πως εμείς δε θ' αφήσομε έτσι τα πράματα. Κ' έρχονται τώρα εδώ, σα να μην τους έφτανε το κακό που έκαμαν εκεί, αλλά προβάλλοντας την αξίωση και σεις, όχι να συμμαχήσετε, αλλά να γίνετε συνένοχοι στα κρίματά τους, και να τους δεχτείτε ενώ βρίσκονται σε αμάχη μαζί μας· [1.39.3] αυτοί που έπρεπε να σας πλησιάσουν τον καιρό που δε βρίσκονταν σε κίντυνο, κι όχι τώρα που κιντυνεύουν από μας που πάθαμε τόσα απ' αυτούς, ούτε σε ώρα που εσείς, ενώ δεν είδατε κανένα όφελος από την παλιά τους δύναμη, μόνο να δώσετε ωφέλη πρόκειται· κ' ενώ κρατηθήκατε μακρυά από τ' ανομήματά τους, θα κατηγορηθείτε από μας το ίδιο μ' αυτούς· το αντίθετο, θα 'πρεπε από παλιά να σας είχαν προσφέρει κοινά τα πλεονεκτήματα της δύναμής τους, για να είναι κοινές και οι συνέπειες.
[1.40.1] »Αποδείξαμε λοιπόν πως εμείς ερχόμαστε με δικαιολογημένα παράπονα, κι αυτοί είναι πλεονέχτες και άγριοι· τώρα πρέπει ν' ακούσετε για ποιο λόγο δε θα ήτανε σωστό να τους δεχτείτε για συμμάχους. [1.40.2] Γιατί αν ένα άρθρο της συνθήκης, γράφει πως επιτρέπεται μια πολιτεία που δεν έχει υπογράψει, να πάει με όποιο από τα δύο μέρη θέλει, όμως η συνθήκη δεν έγινε για κείνους που ξεκινούν να καταστρέψουν άλλους, αλλά για όποιον τυχόν χρειάζεται μεγαλύτερη ασφάλεια και δε στερεί τη δύναμή του από κανέναν άλλον, και για όποιον δε θα φέρει σε όσους τον δεχτούν, αν έχουν γνώση, πόλεμο αντί για ειρήνη· πράμα που μπορεί να πάθετε τώρα εσείς αν δε μας ακούσετε. [1.40.3] Γιατί δε θα γινόσαστε μόνο βοηθοί τούτων ― εδώ, αλλά και εχθροί δικοί μας, αντί για πολιτεία δεμένη μαζί μας με συνθήκη ειρήνης. Γιατί κατ' ανάγκη, αν πάτε μαζί τους, αυτοί δε θ' αμυνθούνε χωρίς εσάς. [1.40.4] Το πιο σωστό λοιπόν είναι να μείνετε μακρυά κι από τους δύο, κι αν αυτό δε γίνεται, αντίθετα να πάτε ενάντιά τους μαζί μας, (γιατί με τους Κορινθίους έχετε συνθήκη ειρήνης, ενώ με τους Κερκυραίους δε δεθήκατε ποτέ ούτε με απλή προσωρινή συμφωνία να μην πολεμηθείτε), και να μη δημιουργήσετε το προηγούμενο να δέχεται ο καθένας εκείνους που ξεκόβουν μ' επανάσταση από τον άλλον. [1.40.5] Γιατί ούτε κ' εμείς όταν αποστάτησαν από σας οι Σάμιοι δεν ψηφίσαμε ενάντιά σας, ενώ των άλλων Πελοποννησίων είχαν μοιραστεί οι ψήφοι για το αν έπρεπε να τους βοηθήσουν, αλλά υποστηρίξαμε φανερά το αντίθετο, ο καθένας να τιμωρεί μόνος του τους συμμάχους που του ανήκουν. [1.40.6] Γιατί αν δεχτείτε τους κακοποιούς αυτούς και τους βοηθήσετε, θα βγει στο φανερό και ποια μέρη από τα δικά σας κλίνουν με το μέρος μας και θα δημιουργήσετε προηγούμενο χειρότερο για σας παρά για μας.
[1.41.1] »Αυτές είναι λοιπόν οι δίκαιες αξιώσεις που έχομε από σας, που αρκούνε, σύμφωνα με τους Ελληνικούς θεσμούς, αλλά θα σας δώσομε και την ακόλουθη συμβουλή, θυμίζοντας σας και τη χάρη που μας χρωστάτε, που υποστηρίζομε πως πρέπει να μαςτην ανταποδώσετε στην περίσταση τούτη, όπου δεν είμαστε ούτε εχτροί σας, ώστε να σας ζημιώσει αυτό, ούτε πάλι και φίλοι, ώστε να σας μεταχειριστούμε προς όφελός μας. [1.41.2] Όταν δηλαδή κάποτε σας έλειψαν μακρά πλοία στον πόλεμό σας με τους Αιγινήτες, λάβατε είκοσι από τους Κορινθίους· κι' αυτή η ευνοϊκή για σας πράξη μας, καθώς και η σχετική με τους Σαμίους, το πώς εξ αιτίας μας δεν τους βοήθησαν οι Πελοποννήσιοι, σας έδωσε τη νίκη ενάντια στους Αιγινήτες, και τη δυνατότητα να τιμωρήσετε τους Σαμίους· κι αυτά σας εδόθηκαν σε περιστάσεις όπου oι άνθρωποι ξεκινώντας ενάντια στους εχτρούς τους, δε λογαριάζουν τίποτ' άλλο παρά πώς να νικήσουν· [1.41.3] θα θεωρήσουνε δηλαδή φίλο εκείνον που τους εξυπηρετεί, κι ας τον μισούσαν προτήτερα, κ' εχτρό όποιον τους αντιστέκεται, έστω κι αν τύχει να είναι φίλος, γιατί και τα πιο κοντινά κι αγαπητά τους τα λογαριάζουνε λιγότερο από την επιθυμία τους να νικήσουν την ώρα εκείνη.
[1.42.1] »Βάλτε τα λοιπόν αυτά στο νου σας, κι ας τ' ακούσουν οι πιο νέοι από τους γεροντότερους, κι ας απαιτήσουν να μας βοηθήσετε τώρα με παρόμοιες πράξεις, κι ας μη νομίσουν πως είναι βέβαια τούτα τα λόγια σωστά, αλλά πως αν πρόκειται να πολεμήσουν, άλλα είναι τα συμφέροντα. [1.42.2] Γιατί το συμφέρον ακολουθεί εκεί όπου κάνει κανείς τα λιγότερα δυνατά λάθη, και το μέλλον του πολέμου, που μ' αυτόν σας φοβίζουν οι Κερκυραίοι, και σας παρακινούν να ανομήσετε, δεν είναι ακόμα φανερό για κανένα, και δεν αξίζει να παρασυρθείτε απ' αυτό και να κερδίσετε από τώρα τη φανερή, κι όχι την πιθανή στο μέλλον έχτρα των Κορινθίων. Τη δε δυσπιστία που έχει δημιουργηθεί μεταξύ μας εξ αιτίας των Μεγάρων καλό είναι να τη χαλαρώσετε [1.42.3] (γιατί η πρόσφατη αφορμή ευγνωμοσύνης που δίνεται στην ώρα της, έστω κι αν είναι μικρότερη, έχει τη δύναμη να διαλύσει παλιά και μεγαλύτερα παράπονα), [1.42.4] και μη σας τραβήξει το γεγονός πως προσφέρουν μεγάλη ναυτική συμμαχία· γιατί είναι κανείς πιο σίγουρα δυνατός αν δεν αδικεί τους συνανθρώπους του παρά αν το πάρει απάνω του από την άμεση και φανερή ωφέλεια και προσπαθώντας να πλεονεκτήσει ριχτεί σε υπερβολικούς κιντύνους.
[1.43.1] »Εμείς όμως, που βρισκόμαστε τώρα στην ίδια θέση που αναφέραμε πριν, υποστηρίζουμε ότι πρέπει ο καθένας να 'χει το δικαίωμα στην Σπάρτη να τιμωρεί τους δικούς του συμμάχους, έχομε την αξίωση να μας φερθείτε και σεις με τον ίδιο τρόπο και να μη μας κάνετε κακό με την ψήφο σας, μια και ωφεληθήκατε τότε από τη δική μας. [1.43.2] Ανταποδώστε μας λοιπόν την ίδια χάρη, βλέποντας πως τούτη–δω είναι ακριβώς η κρίσιμη στιγμή, όπου όποιος εξυπηρετεί γίνεται εξαιρετικά αγαπητός, κι οποίος εναντιώνεται μισητός. [1.43.3] Και μήτε να δεχτείτε τους Κερκυραίους από δω για συμμάχους αντίθετα προς τη θέλησή μας, μήτε να τους βοηθήσετε στις ανομίες τους. [1.43.4] Κι αν πράξετε έτσι, και το σωστό θα κάνετε και την καλύτερη για τον εαυτό σας απόφαση θα πάρετε».
Τέτοια είπαν απάνω–κάτω οι Κερκυραίοι, κ' ύστερ' απ' αυτούς μίλησαν οι Κορίνθιοι έτσι: [1.37.1] «Μια και ο Κερκυραίοι από δω δε μίλησαν μόνο για το πώς πρέπει να τους δεχτείτε, αλλά είπαν κι όλας πως εμείς τους φερνόμαστε άδικα, και πως τους πολεμούμε χωρίς λόγο, χρειάζεται και μεις να μνημονέψομε και τα δυο ζητήματα, κ' υστέρα να προχωρήσομε πάρα κάτω στο λόγο μας, έτσι που και να ξέρετε από τα πριν πιο σωστά τι αξιώνομε εμείς, και να μην αποκρούσετε αλογάριαστα την ανάγκη που σας έχουν. [1.37.2] Λένε λοιπόν πως δε δέχτηκαν ως τώρα τη συμμαχία κανενός από φρονιμάδα· αλλ' ακολούθησαν αυτή την πολιτική για να κακουργούν ελεύτερα, όχι από αρετή, γιατί δεν ήθελαν να 'χουν κανένα σύμμαχο ούτε μάρτυρα στις ανομίες τους, ούτε να προσκαλούν κανένα και να ντροπιάζονται, [1.37.3] κ' επειδή η πολιτεία τους βρίσκεται σε θέση ανεξάρτητ' από παντού, τους κάνει αυτούς τους ίδιους δικαστές στις αδικίες που κάνουν σε οποιονδήποτε μάλλον παρά να δικάζονταν σύμφωνα με συνθήκες, επειδή αυτοί οι ίδιοι ελάχιστα ταξιδεύουνε με τα καράβια τους σ' άλλες πολιτείες, αλλά συχνότερα δέχονται όσους αναγκάζονται ν' αράξουν στα λιμάνια τους. [1.37.4] Και το παρουσιάζουνε σα δήθεν ευπρέπεια που αρνιούνται τις συμμαχίες, όχι για να μη γίνονται καθώς λένε, συνένοχοι στις αδικίες των άλλων, αλλά για να κάνουν τ' αδικήματα μόνοι τους, έτσι ώστε εκεί που τυχόν επικρατήσουν να κάνουν ό,τι ωμότητες και λεηλασίες θέλουν, κ' εκεί που θα ξεφύγουν την προσοχή των άλλων να 'χουν τα ωφέλη, κι αν προλάβουν και πουθενά να δείξουν όλη τους την αναίδεια. [1.37.5] Αν και, αν ήταν όπως λένε, άντρες γενναίοι και ενάρετοι, όσο πιο αδύνατο ήταν στους άλλους να τους κυριέψουν, τόσο πιο φανερά θα μπορούσαν, δίνοντας και παίρνοντας τη δίκαιη κρίση να δείχνουν την αρετή τους.
[1.38.1] »Αλλά δε φέρθηκαν έτσι ούτε προς τους άλλους, ούτε σε μας, κ' ενώ είναι άποικοί μας, απομένουν ανέκαθεν μακρυά μας, και τώρα μας κάνουν πόλεμο λέγοντας πώς δεν τους εστείλαμε στην αποικία για να τους τυραννούμε. [1.38.2] Κ' εμείς πάλι λέμε πως δεν τουςεγκαταστήσαμε εκεί για να τρώμε προσβολές απ' αυτούς, αλλά για να είμαστε αρχηγοί τους και να μας δείχνουν τον πρεπούμενο σεβασμό. [1.38.3] Οι άλλες μας αποικίες μας τιμούν κατά πώς πρέπει και οι κάτοικοι τους μας υπεραγαπούν. [1.38.4] Και είναι φανερό πως αν μας είναι αφοσιωμένοι οι περισσότεροι, δε θα είναι σωστός ο λόγος που μας εναντιώνονται τούτοι ― εδώ, και δεν εκστρατεύομε ενάντιά τους κατά τόσο ασυνείθιστο τρόπο, αν δεν έχομεαδικηθεί εξαιρετικά βαρειά απ' αυτούς. [1.38.5] Θα ήταν όμως ωραίο, έστω κι αν είχαμε άδικο, να δώσουν αυτοί τόπο στην οργή μας, και τότε θα ήταν δική μας ντροπή να χτυπήσομε ανθρώπους που φέρνονται τόσο μετρημένα· από υπεροψία όμως, και την αυθαιρεσία που δίνουν τα πλούτη, έπραξαν πολλά κακά ενάντιά μας, και την Επίδαμνο, που ήταν δική μας, δεν την πήραν με το μέρος τους όταν κακοπάθαινε, αλλά μόνον όταν πήγαμε εμείς να τη βοηθήσομε, και να εκδικηθούμε τους εχτρούς της, την πήραν με ένοπλη βία κ' έτσι την κρατούν ακόμα.
[1.39.1] »Και λένε πως θέλησαν προτήτερα να κριθούνε με δικαιοσύνη· αλλά δεν είναι σωστό να φαίνεται πως κάτι λέει όποιος έχει την υπεροχή και καλεί τον άλλον να παρουσιαστεί σε δίκηαπό ασφαλισμένη θέση, αλλά μόνον όποιος ισορροπεί τα λόγια και τις πράξεις του και πάει σε δίκη πριν αγωνιστεί με τα όπλα. [1.39.2] Αντίθετα, τούτοι ― εδώ έφεραν το πρόσχημα της σωστής χειρονομίας της δίκης, όχι πριν πολιορκήσουν τον τόπο, παρά μόνο σα θάρρεψαν πως εμείς δε θ' αφήσομε έτσι τα πράματα. Κ' έρχονται τώρα εδώ, σα να μην τους έφτανε το κακό που έκαμαν εκεί, αλλά προβάλλοντας την αξίωση και σεις, όχι να συμμαχήσετε, αλλά να γίνετε συνένοχοι στα κρίματά τους, και να τους δεχτείτε ενώ βρίσκονται σε αμάχη μαζί μας· [1.39.3] αυτοί που έπρεπε να σας πλησιάσουν τον καιρό που δε βρίσκονταν σε κίντυνο, κι όχι τώρα που κιντυνεύουν από μας που πάθαμε τόσα απ' αυτούς, ούτε σε ώρα που εσείς, ενώ δεν είδατε κανένα όφελος από την παλιά τους δύναμη, μόνο να δώσετε ωφέλη πρόκειται· κ' ενώ κρατηθήκατε μακρυά από τ' ανομήματά τους, θα κατηγορηθείτε από μας το ίδιο μ' αυτούς· το αντίθετο, θα 'πρεπε από παλιά να σας είχαν προσφέρει κοινά τα πλεονεκτήματα της δύναμής τους, για να είναι κοινές και οι συνέπειες.
[1.40.1] »Αποδείξαμε λοιπόν πως εμείς ερχόμαστε με δικαιολογημένα παράπονα, κι αυτοί είναι πλεονέχτες και άγριοι· τώρα πρέπει ν' ακούσετε για ποιο λόγο δε θα ήτανε σωστό να τους δεχτείτε για συμμάχους. [1.40.2] Γιατί αν ένα άρθρο της συνθήκης, γράφει πως επιτρέπεται μια πολιτεία που δεν έχει υπογράψει, να πάει με όποιο από τα δύο μέρη θέλει, όμως η συνθήκη δεν έγινε για κείνους που ξεκινούν να καταστρέψουν άλλους, αλλά για όποιον τυχόν χρειάζεται μεγαλύτερη ασφάλεια και δε στερεί τη δύναμή του από κανέναν άλλον, και για όποιον δε θα φέρει σε όσους τον δεχτούν, αν έχουν γνώση, πόλεμο αντί για ειρήνη· πράμα που μπορεί να πάθετε τώρα εσείς αν δε μας ακούσετε. [1.40.3] Γιατί δε θα γινόσαστε μόνο βοηθοί τούτων ― εδώ, αλλά και εχθροί δικοί μας, αντί για πολιτεία δεμένη μαζί μας με συνθήκη ειρήνης. Γιατί κατ' ανάγκη, αν πάτε μαζί τους, αυτοί δε θ' αμυνθούνε χωρίς εσάς. [1.40.4] Το πιο σωστό λοιπόν είναι να μείνετε μακρυά κι από τους δύο, κι αν αυτό δε γίνεται, αντίθετα να πάτε ενάντιά τους μαζί μας, (γιατί με τους Κορινθίους έχετε συνθήκη ειρήνης, ενώ με τους Κερκυραίους δε δεθήκατε ποτέ ούτε με απλή προσωρινή συμφωνία να μην πολεμηθείτε), και να μη δημιουργήσετε το προηγούμενο να δέχεται ο καθένας εκείνους που ξεκόβουν μ' επανάσταση από τον άλλον. [1.40.5] Γιατί ούτε κ' εμείς όταν αποστάτησαν από σας οι Σάμιοι δεν ψηφίσαμε ενάντιά σας, ενώ των άλλων Πελοποννησίων είχαν μοιραστεί οι ψήφοι για το αν έπρεπε να τους βοηθήσουν, αλλά υποστηρίξαμε φανερά το αντίθετο, ο καθένας να τιμωρεί μόνος του τους συμμάχους που του ανήκουν. [1.40.6] Γιατί αν δεχτείτε τους κακοποιούς αυτούς και τους βοηθήσετε, θα βγει στο φανερό και ποια μέρη από τα δικά σας κλίνουν με το μέρος μας και θα δημιουργήσετε προηγούμενο χειρότερο για σας παρά για μας.
[1.41.1] »Αυτές είναι λοιπόν οι δίκαιες αξιώσεις που έχομε από σας, που αρκούνε, σύμφωνα με τους Ελληνικούς θεσμούς, αλλά θα σας δώσομε και την ακόλουθη συμβουλή, θυμίζοντας σας και τη χάρη που μας χρωστάτε, που υποστηρίζομε πως πρέπει να μαςτην ανταποδώσετε στην περίσταση τούτη, όπου δεν είμαστε ούτε εχτροί σας, ώστε να σας ζημιώσει αυτό, ούτε πάλι και φίλοι, ώστε να σας μεταχειριστούμε προς όφελός μας. [1.41.2] Όταν δηλαδή κάποτε σας έλειψαν μακρά πλοία στον πόλεμό σας με τους Αιγινήτες, λάβατε είκοσι από τους Κορινθίους· κι' αυτή η ευνοϊκή για σας πράξη μας, καθώς και η σχετική με τους Σαμίους, το πώς εξ αιτίας μας δεν τους βοήθησαν οι Πελοποννήσιοι, σας έδωσε τη νίκη ενάντια στους Αιγινήτες, και τη δυνατότητα να τιμωρήσετε τους Σαμίους· κι αυτά σας εδόθηκαν σε περιστάσεις όπου oι άνθρωποι ξεκινώντας ενάντια στους εχτρούς τους, δε λογαριάζουν τίποτ' άλλο παρά πώς να νικήσουν· [1.41.3] θα θεωρήσουνε δηλαδή φίλο εκείνον που τους εξυπηρετεί, κι ας τον μισούσαν προτήτερα, κ' εχτρό όποιον τους αντιστέκεται, έστω κι αν τύχει να είναι φίλος, γιατί και τα πιο κοντινά κι αγαπητά τους τα λογαριάζουνε λιγότερο από την επιθυμία τους να νικήσουν την ώρα εκείνη.
[1.42.1] »Βάλτε τα λοιπόν αυτά στο νου σας, κι ας τ' ακούσουν οι πιο νέοι από τους γεροντότερους, κι ας απαιτήσουν να μας βοηθήσετε τώρα με παρόμοιες πράξεις, κι ας μη νομίσουν πως είναι βέβαια τούτα τα λόγια σωστά, αλλά πως αν πρόκειται να πολεμήσουν, άλλα είναι τα συμφέροντα. [1.42.2] Γιατί το συμφέρον ακολουθεί εκεί όπου κάνει κανείς τα λιγότερα δυνατά λάθη, και το μέλλον του πολέμου, που μ' αυτόν σας φοβίζουν οι Κερκυραίοι, και σας παρακινούν να ανομήσετε, δεν είναι ακόμα φανερό για κανένα, και δεν αξίζει να παρασυρθείτε απ' αυτό και να κερδίσετε από τώρα τη φανερή, κι όχι την πιθανή στο μέλλον έχτρα των Κορινθίων. Τη δε δυσπιστία που έχει δημιουργηθεί μεταξύ μας εξ αιτίας των Μεγάρων καλό είναι να τη χαλαρώσετε [1.42.3] (γιατί η πρόσφατη αφορμή ευγνωμοσύνης που δίνεται στην ώρα της, έστω κι αν είναι μικρότερη, έχει τη δύναμη να διαλύσει παλιά και μεγαλύτερα παράπονα), [1.42.4] και μη σας τραβήξει το γεγονός πως προσφέρουν μεγάλη ναυτική συμμαχία· γιατί είναι κανείς πιο σίγουρα δυνατός αν δεν αδικεί τους συνανθρώπους του παρά αν το πάρει απάνω του από την άμεση και φανερή ωφέλεια και προσπαθώντας να πλεονεκτήσει ριχτεί σε υπερβολικούς κιντύνους.
[1.43.1] »Εμείς όμως, που βρισκόμαστε τώρα στην ίδια θέση που αναφέραμε πριν, υποστηρίζουμε ότι πρέπει ο καθένας να 'χει το δικαίωμα στην Σπάρτη να τιμωρεί τους δικούς του συμμάχους, έχομε την αξίωση να μας φερθείτε και σεις με τον ίδιο τρόπο και να μη μας κάνετε κακό με την ψήφο σας, μια και ωφεληθήκατε τότε από τη δική μας. [1.43.2] Ανταποδώστε μας λοιπόν την ίδια χάρη, βλέποντας πως τούτη–δω είναι ακριβώς η κρίσιμη στιγμή, όπου όποιος εξυπηρετεί γίνεται εξαιρετικά αγαπητός, κι οποίος εναντιώνεται μισητός. [1.43.3] Και μήτε να δεχτείτε τους Κερκυραίους από δω για συμμάχους αντίθετα προς τη θέλησή μας, μήτε να τους βοηθήσετε στις ανομίες τους. [1.43.4] Κι αν πράξετε έτσι, και το σωστό θα κάνετε και την καλύτερη για τον εαυτό σας απόφαση θα πάρετε».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου