Ξανά στο δρόμο

Όνειρα ή στόχοι;

-Μπορεί να με πιστέψετε μπορεί και όχι.

Μπορείτε να το ψάξετε μέσα σας.

Όταν είναι σωστός ο δρόμος, έχει κανείς τη βεβαιότητα ότι δεν είναι χαμένος, κι αισθάνεται την ικανοποίηση ότι ξέρει πως ακολουθεί τη σωστή πορεία.

Εάν το νόημα της ζωής μου διαφέρει από τον άμεσο στόχο μου, θα πρέπει να απαρνηθώ τον στόχο για να συνεχίσω την πορεία μου. Αν δεν το κάνω, θα πρέπει να ξεχάσω την πορεία και να ανταλλάξω την αίσθηση ότι είμαι ευτυχισμένος με τη ματαιόδοξη ικανοποίηση που αντιπροσωπεύει ο στόχος που πέτυχα.

Συμβαίνει επίσης, καμιά φορά, να έρθει η επιτυχία εκεί που δεν το περιμένεις; χωρίς καν να ξέρεις ποια είναι η απάντησή σου στο ερώτημα , κατά σύμπτωση, ο δρόμος σου συμπίπτει με το νόημα της ζωής σου. Και χωρίς να ξέρεις το γιατί, αισθάνεσαι ευτυχισμένος. Προτείνω να μη σε αποσυντονίσει η ακατανόητη αίσθηση πληρότητας. Εκμεταλλεύσου την ευκαιρία για να παρατηρήσεις, να καταγράψεις, να θυμηθείς. Σύντομα θ’ ανακαλύψεις προς τα πού κατευθύνονται οι πράξεις σου.

Αυτές οι μεγάλες στιγμές θα έπρεπε να μου χρησιμεύσουν για να καθορίσω την πορεία μου, όπως ακριβώς οι δυσάρεστες στιγμές μπορεί να είναι μια σοβαρή ένδειξη για να ανιχνεύσω όλα αυτά που δεν έχουν πια νόημα για μένα ή μπορεί να μην είχαν ποτέ.

Ο Βίκτορ Φρανκλ θεωρεί πως ο άνθρωπος είναι διατεθειμένος και προετοιμασμένος ν’ αντέξει οποιαδήποτε δοκιμασία, αρκεί να βρίσκει σ’ αυτήν κάποιο νόημα.

Η ικανότητα να επιβιώσει κανείς μέσα από τη φρίκη αυτού του κόσμου που είναι κάπως σκληρός, δεν βασίζεται στα νιάτα, τη σωματική ρώμη ή τις επιτυχίες που έχει σημειώσει σε διάφορες αναμετρήσεις, αλλά στην ψυχική και ηθική δύναμη η οποία απορρέει από την ανακάλυψη νοήματος σε κάθε εμπειρία.