Και η βασική στρατηγική είναι, επειδή το σεξ είναι η ισχυρότερη μορφή ενέργειας μέσα σου, ότι πρέπει να κατακριθεί το σεξ, να δημιουργηθεί ενοχή. Τότε προβάλλει ένα πρόβλημα για τον άνθρωπο. Η φύση του είναι αισθησιακή, σεξουαλική, και ο νους του είναι γεμάτος από ανοησίες εναντίον της. Βρίσκεται διχασμένος. Ούτε τον νου μπορεί να αφήσει, γιατί αν αφήσει τον νου σημαίνει ότι αφήνει την κοινωνία, τη θρησκεία, τον προφήτη, τον Ιησού Χριστό, και το Θεό, τα πάντα. Δεν είναι ικανός να το κάνει αυτό, εκτός και αν έχει γίνει ο ίδιος άτομο και είναι σε θέση να μείνει μόνος χωρίς κανένα φόβο.
Έτσι λοιπόν ο άνθρωπος φοβάται το σεξ σε ό,τι αφορά τον νου του, αλλά η βιολογία του δεν έχει καμία σχέση με τον νου. Η βιολογία δεν έχει λάβει καμία πληροφορία από τον νου. Δεν υπάρχει καμία επικοινωνία. Η βιολογία έχει το δικό της τρόπο που λειτουργεί, η βιολογία λοιπόν θα τον τραβά προς το σεξ και ο νους θα στέκει εκεί συνεχώς και θα τον επικρίνει. Κάνει λοιπόν έρωτα, αλλά με βιασύνη. Η βιασύνη αυτή έχει έναν πολύ ψυχολογικό λόγο. Η βιασύνη υπάρχει γιατί κάνει κάτι κακό. Κάνει κάτι ενάντια στο Θεό, ενάντια στη θρησκεία. Αισθάνεται ένοχος και δεν μπορεί να καταφέρει να μην το κάνει, έτσι λοιπόν ο όλος του συμβιβασμός είναι: κάνε το, αλλά κάνε γρήγορα. Έτσι αποφεύγει τον οργασμό.
Υπάρχουν τώρα κι άλλες συνέπειες. Ο άνθρωπος που δεν έχει γνωρίσει τον οργασμό αισθάνεται ανεκπλήρωτος, απογοητευμένος, θυμωμένος, γιατί δεν βρέθηκε ποτέ στην κατάσταση εκείνη που παρέχει ελεύθερα η φύση, στην οποία θα μπορούσε να έχει χαλαρώσει εντελώς και να γίνει ένα με την ύπαρξη, για λίγες στιγμές τουλάχιστον.
Λόγω τής βιασύνης του δεν μπορεί να καταφέρει τον οργασμό. Το σεξ έχει εξισωθεί με την εκσπερμάτωση. Αυτό δεν είναι αλήθεια σε ό,τι αφορά τη φύση. Η εκσπερμάτωση αποτελεί μόνο ένα μέρος του, και μπορείς να την καταφέρεις χωρίς οργασμό. Μπορείς να αναπαράγεις παιδιά, κι έτσι η βιολογία δεν ανησυχεί για τον οργασμό σου. Η βιολογία σου μένει ικανοποιημένη αν αναπαράγεις παιδιά, και τα παιδιά μπορούν και αναπαράγονται μόνο μέσω της εκσπερμάτωσης, δεν υπάρχει λόγος για οργασμό.
Ο οργασμός είναι ένα πελώριο δώρο τής φύσης. Ο άντρας είναι στερημένος και, επειδή είναι τόσο βιαστικός όταν κάνει έρωτα, στερείται και η γυναίκα. Η γυναίκα χρειάζεται χρόνο για να ζεσταθεί. Όλο της το σώμα είναι ερωτικό, και αν δεν πάλλεται όλο της το σώμα από χαρά, δεν θα μπορέσει να βιώσει τον οργασμό. Δεν υπάρχει χρόνος γι΄ αυτό.
Επί εκατομμύρια χρόνια λοιπόν, έχουν αρνηθεί στη γυναίκα το φυσικό της δικαίωμα. Γι΄αυτό κι έχουν γίνει τόσο στριμμένες, τόσο γκρινιάρες συνεχώς, πάντοτε έτοιμες για καυγά. Δεν υπάρχει δυνατότητα να κάνεις συζήτηση με μια γυναίκα. Ζεις επί χρόνια με μια γυναίκα, αλλά δεν υπάρχει ούτε μια συζήτηση που να μπορείς να θυμηθείς, όπου καθόσαστε οι δυο σας μαζί και συζητούσατε τα μεγάλα θέματα τής ζωής. Όχι. Ό,τι μπορείς να θυμηθείς είναι καυγάδες, να πετάει πράγματα, να είναι κακιά, όμως δεν είναι υπεύθυνη γι΄ αυτό η γυναίκα. Της στερείται όλη της η δυνατότητα για ευδαιμονία. Και τότε γίνεται αρνητική.
Κι αυτό έδωσε την ευκαιρία στους ιερείς. Όλες οι εκκλησίες και οι ναοί είναι γεμάτοι από γυναίκες, γιατί εκείνες χάνουν, περισσότερο από τους άντρες. Γιατί ο οργασμός τού άντρα είναι τοπικός΄ δεν είναι ερωτικό όλο του το σώμα. Έτσι λοιπόν δεν παθαίνει ζημιά όλο του το σώμα αν δεν υπάρχει οργασμική εμπειρία, όμως στη γυναίκα υποφέρει όλο της το σώμα.
Είναι όμως καλό ως επιχείρηση για τις θρησκείες. Αν δεν υποφέρουν οι άνθρωποι ψυχολογικά, δεν θα πάνε στις εκκλησίες. Δεν θα ακούνε κάθε είδους βλακώδεις θεολογίες. Και επειδή υποφέρουν, θέλουν κάποια παρηγοριά, θέλουν κάποια ελπίδα, τουλάχιστον μετά θάνατον. Στη διάρκεια τής ζωής ξέρουν πως δεν υπάρχει ελπίδα΄ τελείωσε. Και αυτό δίνει την ευκαιρία στις θρησκείες να δείξουν και στους άντρες και στις γυναίκες ότι το σεξ είναι τελείως μάταιο. Δεν έχει κανένα νόημα, καμία σημασία. Χάνεις χωρίς λόγο την ενέργειά σου, σπαταλάς την ενέργειά σου, και τα επιχειρήματά τους δείχνουν να είναι σωστά, γιατί δεν έχεις βιώσει ποτέ τίποτα.
Εμποδίζοντας λοιπόν την οργασμική εμπειρία οι θρησκείες έκαναν σκλάβους τούς άντρες και τις γυναίκες. Η ίδια αυτή σκλαβιά λειτουργεί επίσης και για άλλα επενδεδυμένα συμφέροντα. Ο πιο πρόσφατος ιερέας είναι ο ψυχαναλυτής. Εκμεταλλεύεται τώρα το ίδιο πράγμα. Μου έκανε εντύπωση όταν έμαθα ότι όλοι σχεδόν οι καινούργιοι ιερείς, ιδιαίτερα οι Χριστιανοί, σπουδάζουν ψυχολογία στις θεολογικές τους σχολές. Η ψυχολογία, η ψυχανάλυση, έχουν γίνει απαραίτητο μέρος των σπουδών τους. Τώρα, τι σχέση έχει η ψυχολογία με τη Βίβλο; Τι σχέση έχει η ψυχανάλυση με τον Ιησού Χριστό; Εκπαιδεύονται στην ψυχολογία και την ψυχανάλυση, επειδή είναι φανερό ότι ο παλιός ιερέας εξαφανίζεται, ότι χάνει τον έλεγχό του πάνω στους ανθρώπους. Ο ιερέας πρέπει να εκσυγχρονιστεί, έτσι ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει όχι μόνο ως ιερέας της θρησκείας, αλλά και ως ψυχαναλυτής, ψυχολόγος. Φυσικά ο ψυχολόγος δεν μπορεί να τον ανταγωνιστεί. Εκείνος έχει κάτι παραπάνω: τη θρησκεία.
Αλλά το όλο πράγμα έχει συμβεί μέσω ενός απλού τεχνάσματος, της καταδίκης τού σεξ. Όταν λοιπόν στις θεραπευτικές σου ομάδες βρίσκεις ανθρώπους που φοβούνται τον οργασμό, βοήθησέ τους να καταλάβουν ότι ο οργασμός θα σε κάνει πιο καλά διανοητικά, πιο ευφυή, λιγότερο θυμωμένο, λιγότερο βίαιο, πιο γεμάτο αγάπη. Ο οργασμός θα σου δώσει τις ρίζες σου, που σου τις έχουν πάρει. Μην ανησυχείς λοιπόν. Και ανακατεμένος θα είναι και ο φόβος ότι κατά τον οργασμό μπορεί κανείς να τρελαθεί. Αν τρελαίνεται κανείς κατά τον οργασμό, βοήθησέ τον να τρελαθεί. Μόνο τότε θα μπορέσει να τον έχει στην ολότητά του. Αλλά ο οργασμός χαλαρώνει κάθε ιστό τού νου σου, της καρδιάς, του σώματός σου.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό για το διαλογισμό να έχει ο άνθρωπος την εμπειρία τού οργασμού. Μπορείς τότε να τον κάνεις να καταλάβει τι είναι ο διαλογισμός. Πρόκειται για οργασμική εμπειρία με ολόκληρη την ύπαρξη. Αν μπορεί και είναι ο οργασμός τόσο ωραίος και ωφέλιμος, τόσο υγιεινός, με ένα και μόνον άνθρωπο, διαλογισμός σημαίνει ότι γίνεσαι ένα με το όλον που σε περιβάλλει, από το μικρότερο χορτάρι έως το πιο μεγάλο αστέρι, εκατομμύρια έτη μακριά.
Αυτό…. μόλις το βιώσει…. Το θέμα είναι πάντα η πρώτη εμπειρία. Μόλις το γνωρίσει, ότι εκείνη η τρέλα δεν ήταν τρέλα αλλά ένα είδος έκρηξης χαράς, και αυτό μετά ηρεμήσει και τον αφήσει πιο υγιή, πιο ολόκληρο, πιο ευφυή, τότε ο φόβος του οργασμού εξαφανίζεται. Και μαζί με αυτόν τελειώνει πια με τη θρησκεία, με την ψυχανάλυση και κάθε είδους ανοησίες για τις οποίες πληρώνει τόσο τρομερά.
Χριστιανισμός και σεξουαλικότητα - Η αγαπημένη αμαρτία της Εκκλησίας
Απορία ευσεβούς χριστιανού: Πάτερ, πρέπει εμείς οι oρθόδοξοι να γιορτάζουμε τα γενέθλιά μας ή όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου