Ο έρωτας δε σου λύνει όλα τα προβήματα· τα μικραίνει

«Ο άνθρωπός μου». Μια φράση που σχεδόν όλοι μας έχουμε πει και περιγράψει ως μια απ’ τις μεγαλύτερες προσδοκίες μας. Έχουμε φανταστεί πως παρέα μ’ εκείνον τον άνθρωπο θα περάσουμε πολλά και μετά από χρόνια, τα γκρίζα μας μαλλιά και το ζαρωμένο δέρμα μας θα μαρτυρούν πως πραγματοποίησαμε ένα όνειρό μας. Πως όλες οι στιγμές -ρομαντικές και κυνικές- που ζήσαμε παρέα θα καταφέρουν και θα μας ολοκληρώσουν ως χαρακτήρες και προσωπικότητες. Πως θα έρθει η πολυπόθητη πληρότητα και θα γίνει κομμάτι μας.

Επειδή, συντροφικότητα σημαίνει να ερωτεύεσαι αργά και σταθερά. Να γνωρίζεις μέσω ενός άλλου ανθρώπου πτυχές που σου ‘ταν άγνωστες μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να συνειδητοποιείς πως τελικά αυτό που μετράει δεν είναι η ψευδαίσθηση της τελειότητας που εμφανίζεται στην αρχή μιας ερωτικής σχέσης, αλλά η κατανόηση κι η αποδοχή των ατελειών σου. Αυτές και μόνο αυτές, αφού είναι απολύτως υπαρκτές, μπορούν να καθορίσουν τη μακροημέρευσή της.

Συντροφικότητα σημαίνει να παρατηρείς συνηθισμένα πράγματα -που επιζητούν το κάτι παραπάνω-, να ολοκληρώνονται απ’ την παρουσία ενός άλλου ατόμου. Να αφουγκράζεσαι ανάγκες κι επιθυμίες που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν απ’ τη μοναχικότητα. Να νιώθεις τι σημαίνει το μαζί πέρα από εγωιστικές συμπεριφορές, πέρα από επιφανειακές κι ατέρμονες προοπτικές.

Αυτόν τον άνθρωπο λοιπόν, «τον άνθρωπό τους», κάποιοι τον έχουν βρει και κάποιοι άλλοι είναι στην αναζήτησή του. Κοινός παρανομαστής τους είναι εκείνη η λέξη που δε φέρει τίποτα το περιττό πάνω της. Που δε διαστρεβλώνει την πραγματικότητα κι έχει ξεκάθαρους όρους και κανόνες. Κανόνες που ούτε μπορούν να παρερμηνευθούν ούτε να λοξοδρομήσουν προς μια κατεύθυνση που βγάζει σε αδιέξοδο. Αυτή η λέξη είναι η ιδανικότητα.

Σίγουρα, το ιδανικό έχει πολλές ερμηνείες κι αστερίσκους για τον καθέναν μας ξεχωριστά. Επειδή είμαστε μοναδικά όντα με διαφορετικά βιώματα κι εμπειρίες. Βάζουμε περιορισμούς ως προς τις επιλογές μας. Μιας κι όλοι μας θέλουμε κάτι που θ’ αποδειχτεί ωφέλιμο και θα μας προσφέρει τη θαλπωρή της ασφάλειας. Όμως, το νόημά, παραμένει το ίδιο για όλους. Και τονίζει την ανάγκη να βάζουμε καλά μες στο μυαλό μας τα συμπέρασματά του κι όχι να αναλωνόμαστε σε υποθέσεις.

Μιας κι ο έρωτας έχει την τάση να υπεραναλύει κι ενίοτε να εξιδανικεύει. Αυτό που στην αρχή σου φάνταζε ως το καλύτερο που μπορούσε να σου συμβεί, τελικά πολλές φορές αποδεικνύεται μια χαμένη ιστορία. Πολλές φορές αυτό συμβαίνει γιατί θεωρείς πως ο ερχομός του μπορεί να σου λύσει ως δια μαγείας όλα σου τα προβλήματα. Ότι όλα θ’ αλλάξουν απ’ τη μια μέρα στην άλλη. Μόνο που η αγάπη σου φέρνει έναν άνθρωπο που μπορεί να σταθεί δίπλα σου, να σου κρατήσει το χέρι στις δύσκολες στιγμές, να χαρεί μαζί σου στις ευχάριστες, να σε συμβουλεύει, να σε παροτρύνει και να σου υπενθυμίσει πως μπορείς να στηριχθείς πάνω του.

Ωστόσο, δεν μπορεί να σε αντικαταστήσει. Δεν μπορεί να πάει σε μια επαγγελματική συνέντευξη αντί για σένα, δεν μπορεί να μιλήσει μ’ έναν κολλητό σου για κάτι πολύ προσωπικό που τον απασχολεί αφού δεν τον ξέρει όσο εσύ, δεν μπορεί να διαβάσει για σένα, δεν μπορεί να πάρει μια απόφαση που αφορά αποκλειστικά και μόνο εσένα. Το να βρίσκεσαι σε μια σχέση σημαίνει πως θα συνεχίσεις να εξελίσσεσαι μόνος σου. Θα συνεχίσεις να ψάχνεις τα βήματά σου. Θα συνεχίσεις να επιδιώκεις, να βρίσκεις απαντήσεις στα ερωτήματά σου. Όπως έκανες και πριν. Μόνο που θα έχεις και συντροφιά. Όπου θα την εμπιστεύεσαι, θα της μιλάς και θα την ακούς. Θα βλέπετε παρέα οτιδήποτε σας αφορά, αλλά θα υπάρχουν και θέματα που θα απαιτούν μια πιο προσωπική εμβάθυνση.

Η ουσία της αγάπης έγκειται στην απλότητά της. Αυτή σου διδάσκει πως χρειάζεται να είσαι με κάποιον που θα κάνει πιο απλή τη ζωή σου και θα σου παρέχει ό, τι θέλεις για να τη μοιραστείτε όμορφα κι ευχάριστα. Η ουσία της αγάπης σου δείχνει πώς ν’ ανοίξεις τα φτερά σου και ν’ απογειωθείς. Το να τα κρατήσεις ανοιχτά εξαρτάται από σένα.