Ζούμε στην επιφάνεια, στη γη, κι όμως –γι’ αυτό– οι βλέψεις μας είναι υψιπετείς.
Ενώ σερνόμαστε στο έδαφος, απλώνουμε καμιά φορά το χέρι ψηλά φτάνοντας μέχρι τους θεούς.
Μερικοί πετούν στον ουρανό με την τέχνη, οι περισσότεροι με τον έρωτα.
Όταν όμως πετάς ψηλά, μπορεί και να τσακιστείς.
Λίγες είναι οι ομαλές προσγειώσεις.
Μπορεί να βρεθείς να σκας στο έδαφος με ορμή που τσακίζει κόκαλα ή να σε παρασύρει ο σιδηρόδρομος σε ράγες ξένης χώρας.
Κάθε ερωτική ιστορία είναι εν δυνάμει μια ιστορία ψυχικής οδύνης.
Κι αν όχι στην αρχή, τότε αργότερα.
Κι αν όχι για τον ένα, τότε για τον άλλο.
Μερικές φορές και για τους δυο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης
(
Atom
)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου