Εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να μου κάνεις κακό. Μόνο να με προδώσεις.
Εσύ δεν θα μπορούσες ποτέ να μου τάξεις κάτι που δεν θα μπορέσεις να κάνεις. Μόνο να δημιουργήσεις προσδοκίες που θα γίνουν απογοήτευση.
Εσύ ήρθες χωρίς ασπίδα, γιατί ασπίδα σου, έγινα εγώ. Γιατί μπροστά σου, μπήκα εγώ κι όλα τα βέλη, βρήκαν εμένα.
Αλλά ναι, ξέχασα.. εσύ, αθώος στο χωροχρόνο, εκ δεδομένου αλάθητος, αναμφισβήτητα “ντόμπρος”.
Μόνο που ξέρεις κάτι αγάπη μου;
Υπάρχει μια λεπτομέρεια που ξέχασα να σου πω.
Ήξερα πάντα, τα πάντα.
Ήξερα κι όλα εκείνα που νόμιζες πως είχες κρατήσει καλά φυλαγμένα.
Ήξερα κι όλα εκείνα που φρόντιζες προσεκτικά να ζουν στο σκοτάδι.
Και τώρα σε αφήνω στο παραμύθι σου, για τη ζωή.
Γιατί εσύ κι εγώ, ξέρουμε πολύ καλά, πως στον καθρέφτη σου, όταν κοιτιέσαι, χαμηλώνεις το βλέμμα.
Γιατί μόνο αυτό μπορείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου