Η γενιά των τεσσάρων τοίχων

Η γενιά που ο τίτλος του ’94 , των πεντακοσίων ευρώ φαντάζουν τόσο τιμητικοί σαν τίτλοι διαγωνισμού και παράλληλα τόσο μακρινοί.

Η γενιά των τεσσάρων τοίχων.

• Στη γενιά που είναι αναγκασμένη τους προβληματισμούς να τους βιώνει ως προβλήματα και τα προβλήματα ως καταστροφή πια.
• Στη γενιά που γράφει τη δική της ιστορία.
• Στη γενιά που βιώνει την κατοχή και τη χούντα με έναν καινούριο τρόπο.
• Στη γενιά που παλιά ήταν η κακομαθημένη και τώρα είναι η στερημένη. Στερημένη από εμπειρίες, από όνειρα γιατί αυτά δεν βρίσκουν δίοδο ανάμεσα στους τοίχους.
• Στη γενιά που κατηγορούνταν πως επενδύει στην τηλεφωνική επικοινωνία, μα τώρα είναι αναγκασμένη να ζει αποκλειστικά με αυτή.
• Στη γενιά που πρέπει να ενημερώνει πάντα πότε θα βγει και που θα πάει.
• Στη γενιά που ανήκω κι εγώ κι εσύ. Σε αυτή που βλέπει τα μαγαζιά να κλείνουν το ένα μετά το άλλο, στη γενιά που χαίρεται με έναν περίπατο πια.
• Σε αυτή τη γενιά που οι μανάδες μας έλεγαν, εγώ τότε δεν είχα αυτά. Και στην ίδια γενιά που οι μανάδες μας δεν έχουν ξαναπεί κάτι τέτοιο.
• Στη γενιά που εύχομαι να θυμηθεί την αληθινή ζωή δίχως φόβο, περιορισμούς και στερήσεις

Η γενιά που χρειάζεται ελευθερία γιατί μόνο με αυτή μπορούν να ταξιδέψουν τα όνειρα και να φτάσουν στον προορισμό τους.

Ανήκω στη γενιά που “ήμουν”